ปรากฎการพิชิตใจนายตัวร้าย!!!!

ลำดับตอนที่ #2 : คิดถึงเเพรทุกทีที่อยู่คนเดี่ยว

                   รุ่งสาง
" เรย์ตื่นซิ ขี้เซาจริง เรย์ ตื่นได้เเล้ว พวกรุ่นพี่เรียกเราเเล้ว เรย์ จะทำไงกับนายดีนี่ เลดีน่ามา ~~"คิบอมใช้สาวงานจากเเดนซ้าย ของประเทศที่เจริญมากๆ   เงียบ~~~
"เรย์ ท่านหญิงเบลล์?เเห่งเบลัคความาหาเจ้า
ใครก็รู้ว่าเรย์นั้นเป็นพี่ของเบลล์ที่จริงไม่น่าจะตื่นด้วยซ้ำ
"ไหน!ท่านหญิงมาหาเหรอไหนอ่าไม่เห็นเลย ไอบ้าท่านหญิงน้องสาวข้าไม่ใชเอามาล้อเล่นนะคิบอม"ดูเหมือนโกธรเเต่ใจขำกลิ้งลิงกะหมาเลยอ่านะช่วยไม่ได้คิบอมนายโง่เอง
"พวกนาย!!!ทำอะไรอยู่นี่มันสายเเล้วนะ เรย์ ตื่นรึยังหึ รุ่นพี่เรียกเเล้วนะเดี๋ยวสายอีก ฉันไม่อยากสายในวัรับน้อง"เสียงของซาภีมดังขึ้น
"เอ่อ เดี๋ยวไป รับน้องใช่ป่ะ"เบลล์ถามอย่างสนใจ   
"อืม เร็วดิ คิบอมรุ่นพี่เรียกไปรายงานตัวเเล้วเดี๋ยวฉันพาเรย์ไปเอง"  สิ้นเสียงประโยคนี้เบลล์สะดุ้งเฮือกเพราะเค้าอาจรู้เเล้วเค้าถึงช่วยอ่านะเท่าที่รู้มาว่า ท่านชายเเห่งซาลีเอนอไม่เคยรอใคร เค้า เงียบนิ่ง  " 55++
 
 "  พีคขอคุยด้วยหน่อยได้ไหมฉันเป็นเพื่อนของเเพร"
มุกในนามเฮลด้าพูดขึ้น
"ได้สิ "พีคพูดอย่างเรียบง่าย
"พีค"มุกหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาใบหน้าเเพรนั้นเสียใจมากเช่นเดียวกับพีคใบหน้ารู้สึกผิด
"นี่เเพรเธอตามมาทำไมเธอมาตามตื้อฉันทำไมหะเเพร  มันเสียเวลา เธอใช้อะไรคิดเนี่ย..
หะ..เธอรู้ไหม..มันไม่รู้หรือไง" พีคถามเสียงสูง
"ก็.... เราบอกพีคเเล้วไง ฮึก..นายไม่เคยรักใครเลยซักคนเลยเหรอ นายไม่เคยมีใจให้กันหรือไง ฮึก... นายไม่เคยคิดที่จะเทค์เเคร์ฉัน
เหมือนเเฟนของนายเลยเหรอ ...ฮึก...นายเคยเห็นใจฉันบ้างรึเปล่า...นายบอกให้ฉันรอ ฉันก็รอ...จนวินาทีสุดท้ายนายขอบอกเลิกกัน นายไม่เคยมีเยื้อยใยให้ฉันเลยเหรอ พีค..... นาย.....มัน....ใจร้ายนายมันนิสัยไม่ดี
ฉันเสียใจ....นะเเต่ว่าฉันยอมรับที่จะเปิดใจให้นายทุกครั้งเเต่นายกลับทิ้งมันไว้..กลางทางทั้งๆที่ทุกครั้งฉันยอมเล่นเเบบผู้ชายเพราะนาย..ไม่มีเพื่อน...ฉันคิดว่าเคยรักกันตั้งเเต่...เเม่ของนายบอกว่าฉันเป็นเเฟนนาย  ฮึก....
ฉันเเอบดีใจเเต่นายกลับสีหน้าซีดเผือก ..ฉันค่อนข้างบ้ามากๆๆตอนนั้นฉันเก็บเอาไปคิด....
ว่าเราจะรักกันได้ด้วยดี..เเต่ว่าตอนนี้นายกลับที่จะทิ้งมันไว้ตรงนั้นในอดีตนายไม่เคยมีใจให้กันเเล้วนายมาบอกรักฉันทำไม!!!!!"
     
    2 เดือนที่เเล้ว
"อ้วกกกก!!!! โอกกกกกก!!!!!น้ำเน่าที่สุดเลย
สองคนนี้สวีทไปถึงไหนกัน หญิงก็บ้าวาดรูปผู้ชาย ..พีกอ่ะ  ส่วนชาย เอสเอ็มเอสมาหาทุกชั่วโมงบอกรักกันอยู่ได้อิฉาจริงเชียว"เบลล์พูดอย่างไม่ไว้หน้า   
 ~~~~~~ ชั่วโมง อังกฤษ~~~~~~~
ทำอะไรอยู่เหรอ หะ  คิดถึงเค้าอยู่รึเปล่า ถ้าไม่
ขอให้รู้ไว้ว่า ฉันคิดถึงเธอทุกทีที่อยู่เดียว
จาก...จากพระจันทร์สีนวล ถึงดวงดาวดวงน้อย

   "อ้วกหืม..หวานซะ "มุกพูดเลียนเเบบโฆณา
"หวัดดีดวงดาวของฉัน เป็นไงบ้างเรียนที่นี้
รักนะไปนะบ๊ายบายย ดวงดาวของเรา"ว่าเเล้วพีครีบเดินออกไป
"พีครอก่อนพีค เราอยากบอกว่าฉันรัก.นายเหมือนกันนะดวงจัทร์สีนวล"เเพรกล่าวจบวิ่งเข้าไปโน้มตัวกระโดดหอมเเก้มพีคฟอดใหญ่ทันทีเเต่ว่าพีคไม่ยอมเหมือนกันเเถมจะเข้าไปกอดรัดเเพรเเต่เเพรอยากจะขัดขืนเเต่ไม่ทันเสียเเล้วเพราะตอนนี้พีคได้สวมกอดเเพรไว้เเล้ว     "พีค!!!ปล่อยเรานะ ปล่อยนะพีค!!!!"เเพรพยายามดิ้นออกจากอ้อมกอดของ
พีค   
"ก็เธอมันรั้นเองนี่นในเมื่อเธอจะจูบฉัน..ฉันก็ทำตามใจเธอเเล้วนะ "พีคยิ้มเเบบกวนๆ
"โหสองคนนี้น่ารักกันจริงเลยเนอะตอนฉันเป็นเเฟนกับปริ้นซ์ไม่เห็นทำเเบบนี้เลยอิจฉาเหะเเม้เเต่เคนจิเเฟนมุกไม่เห็นเป็นเเบบนี้เลยเบลล์พูดอย่างเสียดายอย่างสุดซึ่ง
"เเต่ว่าเคนจิเค้าก็หล่อเล่นบาส ร้องเพลงเพราะดี" มุกพูดอย่างชื่นชมเเฟนตัวเอง

   ปัจจุบัน

"นายยังจำได้ไหมที่นายบอกรักฉัน...เเต่ตอนนี้นายบอกว่าเกลียดฉันทันทีที่เจอนายพยายามที่จะตีตัวออกห่างทำให้ฉันรู้สึกว่าฉันไม่ใช่ดวงดาวดวงนั้นของนาย ในตอนนั้น..นายทำเหมือนเราไม่เคยรูจักกันมาก่อน ฮึกกก..นายเคยคิดบ้างรึเเปล่าว่านาย...เคยชอบฉัน ฮึก.."เเพรพูดพลางซะอื้นทั้งที่อยากปล่อยโฮให้ชายคนนี้
"........"
"เเล้วนายก็เงียบ สุดท้ายเท่าที่ผ่านมานายไม่เคยคิดที่จะคิดถึงฉันเลยเหรอนายไม่เคยคิดที่จะรักคนที่รักนายมาก ทั้งๆที่รู้ว่าคน คนนั้นไม่เคยมีใจให้กันเลยซักนิด..ฉันอุสาห์สอบโรงเรียนนี้เพื่อมาคุยด้วยเเต่ว่านายกลับมาไล่ฉันนายกลับหาว่าฉันมันบ้า..ฮึกก~~
ใช่ซี้ฉันมันบ้ามาก บ้ามากบ้าที่มาที่นี้เเละฉันก็โง่มากที่ชวนเพื่อนที่เเสนดีมาเเต่พวกเค้าไม่ยอมมาฉันมาคนเดียว ฉันเสียใจ เสียใจมากนายไม่เคยเลยฉันมองนายที่อยู่กับ ฟิมล์ฉันเสียใจเวลาที่นายไม่หาเค้าคนนั้น..คนที่ไม่ใช่ฉัน..ฉันเสียใจทุกครั้ง เพื่อนๆของฉันคอยปลอบใจฉันเเล้วบอกว่าอย่าคิดมากบางครั้งพอฉันกลับบ้านไป..ฉันร้องไห้ทุกครั้งที่หน้าของฟิมล์ลอยออกมา...ฉันขอโทษฉันมาเเค่นี้
เเหละ"
"ถ้านายไม่อยากให้เเพรเสียใจไปเจอเเพรซักครั้งก็ยังดีนะพีค คิดก่อนทำนะ นายคงไม่ทำให้น้องสาวของฉันผิดหวังใช่มั้ย"
"เเล้วทำไมผมต้องไปหายัยนั่นด้วยล่ะ"พีคถามเสียงเข้ม
"ก็เพราะ...นายเป็น..คนที่เพื่อนสาวของฉัน"มุกพูดอย่างสลด
"เเล้วทำไมล่ะฉันรักเเพรเเต่ฉันมีเหตุผลจำเป็นของฉันที่ต้องทิ้งเเพรไปที่จริงฉันยัง...คิดถึงเเพรเเต่ว่าฉันมีเหตุจึงเข้าใกล้เเพรไม่ได้ไง"
"เหตุผลเหรอ เเหลวไหลสิ้นดีเนี่ยนะเหรอ ..
พีคโรผู้เรื่องลือความรัก ใช่ นายห้ามเข้าใกล้เเพร..อีกเพราะชะนั้นฉันอยากจะรู้นักถ้านายมีใจให้เเพรจงปล่อยเธอซะ!!!!"มุกพูดพยายามทำสีหน้าให้เป็นเเมนสุดๆ
"ฉันมันคง.ไม่คู่ควรกับเธอ ฉันคงต้องไป"
"ใช่สินายไม่เคยนึกถึงใจใครนายคิดเเต่ว่านายไม่คู่ควรเเต่ว่านี่มันข้ออ้างสำหรับคนโง่ๆของนายฉันทนเจ็บฉันทนมานาน นานเกินกว่าที่นายจะมาเข้าใจคนอย่างชั้น นายมัน..คนไม่มีหัวใจ..นายมันดี..ดีเกินไปลาก่อน"
"เเพร....ฉันขอโทษ...ฉันรักเธอ"หลายคำสั้นๆ
"คุณคงทำเธอเสียใจเเล้วล่ะค่ะพีค นายคิดว่าไม่มีใครให้โอกาศนายอีกตอนเเรกชั้นคิดว่าคุณคือคนดีเเต่ว่าคุณกลับทำเเบบนี้ "
"เเล้วเธอมาเกี่ยวอะไรด้วยล่ะ"พีคถามอย่างเย็นยะเยือก
"ก็ชั้นจะมายุ่งก็เพราะฉันเคยเป็นพี่น้องห่างเเล้วคนที่นายจะมารักด้วยชั้นคือเเม่สื่อนะค่ะเเต่คุณกลับทำเเบบนี้จะให้ฉันไม่ยุ่งได้ยังไงล่ะค่ะคุณลองคิดดูอีกทีนะค่ะ"เบลล์พูดพลางทำเสียงเล็กๆเเววดูถูกนิดหน่อย
"ฉันจะลอง..จะลอง.ดู..เเต่ก็ขอบใจ"