[เรื่องสั้น] รักหมดใจนายขี้เหร่

เคยมีคนมากมายมาตั้งคำถามกับผม ว่าทำไมนายพัฒน์คนนี้ ที่เป็นถึงเดือนคณะสถาปัตย์แถมยังพ่วงด้วยตำแหน่งเดือนมหาวิทยาลัยชั้นปีที่สองถึงได้ไปหลงรักรุ่นพี่คณะแพทย์ปีสี่ผู้ไม่มีอะไรโดดเด่น ผู้ที่ถูกขนานนามว่าเป็นคนขี้เหร่ได้ ผมไม่ได้ตอบพวกเขาเหล่านั้นไป เพราะผมเองก็ยังหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้. . .

อาจจะเป็นเพราะเขาเคยกางแขนผอมๆ ของตัวเองเพื่อปกป้องผมจากพวกนักเลง ถึงแม้ว่าสุดท้ายแล้วจะเป็นผมเองที่ต้องพาเขาวิ่งหนีพวกมัน. . .

อาจจะเป็นเพราะเขามีมืออุ่นๆ ที่คอยปลอบประโลมยามที่ผมร้อนเป็นไฟ. . .

อาจจะเป็นเพราะเขามีรอยยิ้มที่มอบให้ผมเสมอเวลาที่ผมไม่มี. . .

อาจจะเป็นเพราะเขาใจดีคอยตามใจและเอาใจใส่. . .

อาจจะเป็นเพราะเขามีอ้อมกอดที่แสนอบอุ่น. . .

หรือแท้ที่จริงแล้ว อาจจะเป็นเพราะผมรักทุกอย่างที่เป็นนนท์. . .ผู้ไม่มีอะไรโดดเด่น

นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้เขียน ไม่ได้มีเจตนาพาดพิงหรือกล่าวถึงบุคคลใดทั้งสิ้น

นิยายเรื่องนี้เป็นลิขสิทธิ์ของผู้เขียนแต่เพียงผู้เดียว ห้ามู้ใดนำไปคัดลอก แก้ไข ดัดแปลง หรือจำหน่าย

ผู้เขียนสนับสนุนการใช้ภาษาที่ถูกต้องในงานเขียน แต่บางครั้งบางประโยคอาจจะวิบัติบ้างเพื่ออรรถรส เพราะฉะนั้น เจอคำผิดสะกิดบอกด้วยนะคะ

missyaoi