ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    s'corn ชมรมนี้ผียังกลัว

    ลำดับตอนที่ #1 : ปฐมบทเรื่องราวสยองขวัญ

    • อัปเดตล่าสุด 9 ต.ค. 57


    เพิ่งแต่งแนวนี้ครั้งแรกนะขอรับ หากไม่น่ากลัวหรือไม่สนุก ก็ติเตือนกันได้นะขอรับ^^

                 ห้องสมุดของโรงเรียนยามเย็นนั้นคงจะเกือบๆเป็นสถานที่สุดท้ายที่ใครจะนึกถึงหากไม่มีที่ซุกหัวนอน ยิ่งเป็นของโรงเรียนที่มีประวัติยาวนาน และเก่าแก่ด้วยแล้ว ถึงแม้ว่าสถานที่นั้นจะบูรณะปรับปรุงให้ดีขึ้นมากแล้ว แต่เรื่องราวที่เล่าต่อๆกันมายาวนานก็ยังคงอยู่ และบางเรื่อง อาจเป็นเรื่องจริง แถมบางเรื่อง ก็ยังเป็นจริงอยู่จนปัจจุบัน

                “แบม วันนี้กลับบ้านด้วยกันไหม”

                “เอาสิ...อ๊ะ  แต่ฉันลืมของไว้ในห้องสมุด เธอกลับก่อนเลยละกัน”

                “อือ”

    บทสนทนาของเด็กสาวสองคนดังขึ้นที่หน้าห้องสมุดหลังใหญ่โตของโรงเรียน หลังจากนั้นไม่นาน เด็กสาวคนนั้นก็เดินกลับไปในห้องสมุดคนเดียว โดยที่บรรณารักษ์ผู้ซึ่งลางานหนึ่งวันยังไม่เดินทางมาเพื่อปิดประตูห้องสมุด

    แต่บรรณารักษ์ผู้นั้นก็เดินมาถึงห้องสมุดหลังจากเด็กสาวเพิ่งเข้าไปไม่นาน...

    กริ๊ก...

    เสียงล็อคที่ดังขึ้นทำให้เด็กสาวสะดุ้งโหยงวิ่งไปเขย่าประตูอย่างเอาเป็นเอาตาย แต่บรรณารักษ์ผู้นั้นก็กลับออกไปแล้ว น้ำตาแห่งความกลัวของเด็กสาวเริ่มไหลออกมา  บรรยากาศในห้องสมุดวังเวงเงียบเชียบและมืดสนิท ลมพัดผ่านทางหน้าต่างที่บรรณารักษ์ลืมปิดทำม่านสีขาวพลิ้วไหว หลังชั้นหนังสือมืดมิดและขยับไหวราวกับมีอะไรบางอย่างอยู่ในนั้น เด็กสาวยืนตัวแข็งทื่ออย่างหวาดกลัว มองซ้ายมองขวาอย่างทำอะไรไม่ถูกก่อนจะค่อยๆเดินไปบริเวณนั้น...

    ตึง!!!

    หากเสียงอะไรบางอย่างตกก็ดังจากทางโต๊ะทำงานบรรณารักษ์เสียก่อน เด็กสาวหันไปมองอย่างตกใจ สองขาค่อยๆก้าวไปข้างหน้า...

    ตึง!!!

    เสียงนั้นดังขึ้นครั้งที่สอง จากนั้น บางสิ่งบางอย่างก็ค่อยๆโผล่ออกมาจากลิ้นชักบรรณารักษ์...

    “หึ หึ หึ... สาวน้อยคนสวย...” เสียงเย็นเยือกดังขึ้นก่อนที่ใบหน้าหนึ่งจะค่อยๆโผล่ออกมา...

    “หึ หึ หึ ...สวยนักใช่ไหม”

    ใบหน้าซีดจนเห็นเส้นเลือดของผีสาวที่ฉีกยิ้มให้เด็กสาว ก่อนที่มืออีกข้างของเธอจะค่อยๆโผล่ออกมาราวกับจะไขว้คว้าเพื่อจับเธอ

    “สวยนักใช่ไหม...ข้าอยากได้ใบหน้านั้นเหลือเกิน ยกให้ข้าเถอะนะ...”

    “อย่านะ ออกไป ออกไป!!!

    “เอาหน้าแกมา!!!!!!!

    “กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”

    ………………………………………………………………………..

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×