นิยายมือสอง หนังสือมือ แจ่มใส และ แฟนตาซีบางเรื่อง ^^

ลำดับตอนที่ #2 : ลำดับตอนที่ 2

สำนักพิมพ์ [Z-Girl] ร้ายสุดขั้วกะชั่วสุดขีด 2-4 เล่มจบ 




ผู้แต่ง : ใบสน
เรื่องย่อ : • ชีวิตหนึ่งชีวิต ที่ลิขิตไม่ได้

ฉันลืมตาขึ้นมองเพดานห้องตัวเอง แสงอาทิตย์ที่ส่องเข้ามาในห้องบอกเป็น นัยว่า สายแล้วเฟ้ย ไอ้แอม
ไม่รู้ทำไม ตั้งแต่มีเรื่องจูบเมื่อวาน ทำให้ฉันนอนไม่หลับ (ก็ถูกละ ใครจะไปหลับลง -_-)
ย้อนกลับไปเมื่อวานนี้
“นี่ O_o นายเป็นบ้าอะไรของนายเนี่ย หา”
“เธอจงภูมิใจซะนะ ^o^ ว่าเธอเป็นดี้คนแรกที่ฉันจูบโดยไม่ใช้ลิ้น”
“>o< จะบ้าหรอ นายมาจูบคนอื่นหน้าด้านๆ แล้วยังมีหน้ามาพูดแบบนี้อีกหรอ”
“^ ^ นี่ ๆ ๆ ตอนแรกฉันกะจะแค่หอมแก้ม แต่เธอเล่นหันหน้ามาเองนะ ช่วยไม่ได้”
โอเค ถือว่าฉันซวยละกัน ที่ไปดูหนังรอบสามทุ่ม -_-
และคำพูดเหล่านั้นก็ตามหลอกหลอนฉันในฝันตั้งแต่เมื่อคืน ถึงนายนั่นจะไม่ใช่จูบแรกของฉันก็เหอะ แต่ทำไมตอนจูบกะข้าวโพด ฉันถึงไม่รู้สึกอบอุ่นอย่างงี้นะ
ยังไงก็ตามฉันก็ต้องทิ้งความคิดไร้สาระทั้งหมดนี้ให้ไหลไปตามแรงน้ำฝักบัวแล้วจึงค่อยอาบน้ำ ให้ตายเหอะ ทำยังไงถึงจะลืมหน้าตานั้นได้ >.<
น้ำอุ่นกับสบู่โพรเท็กต์ไม่ได้ช่วยให้ลืมหน้าตานั่นแม้แต่น้อย ดีละ เราต้องใช้ท่าไม้ตาย แปรงสีฟันซิสเทมม่าและคอลเกตป้องกันฟันผุ -__-^ แต่ก็ยังไม่มีอะไรดีขึ้นรึว่า ฮึ่ม ๆ ๆ ๆ -_- ต้องโฟมล้างหน้าจอห์นสัน เพียว ง่ำๆ >_< อะไรเนี่ย ทำไมในกระจกห้องน้ำ ฉันถึงมีหน้าของนายโผล่มาอยู่ด้วยเนี่ย >o<
พอๆแต่งตัวดีกว่า ขืนมากกว่านี้คงต้องใช้เป็ดขัดห้องน้ำกรอกใส่ปากแน่เลย ฉันถึงจะลืมตานั่นได้ - -“ อี๊ ไม่เอาน้า ต้องขมแน่ๆเลยอ่ะ ฉันไม่ชอบอะไรขมๆ >.< (นี่เธอไม่กลัวตายเลยรึไง -_- a)
ในที่สุด ฉันก็คว้าเสื้อยืด กางเกงขาสั้น ใส่ลงมากินข้าวซะได้ ให้ตายเหอะทั้งๆที่ไม่ได้ใส่เจลซักหน่อย แล้วทำไมผทของฉันมันถึงชี้โด่ ไม่เป็นทรงงี้นะ ช่างเหอะ อยู่บ้านนี่นา ไม่ได้ไปไหน -_-
“อ้าว แอมลงมาแล้วเหรอลูก O_o”
แม่พูดอย่างตกใจ หมายความว่าไงฟะ -_-
“เฮ้ย เจ๊ตื่นก่อนการ์ตูนช่อง 9 จบ เป็นไปได้ยังไง O_o”
อ้าว ไอ้เก่ง -_-a ยังอยากมีปากอีกมั๊ยเนี่ย
“เฮ้ย ไอ้แอม O_o แกตื่นก่อนพระอาทิตย์ตกดินเป็นด้วยหรอวะ”
พ่อฉันตะโกนมาจากหน้าบ้าน -_-
เครียดๆๆ -_- ในทันที
“แอม กินข้าวเช้าก่อนัมั๊ยลูก ^ ^ ”
ฉันเงยหน้าดูนาฬิกา เข็มสั้นชี้ไประหว่างเลข 10 กะเลข 11 ส่วนเข็มยาวอยู่ระหว่างเลข 6 กับเลข 7 อืมๆๆยังเช้าอยู่จริงๆด้วย -_-a ยังไงก็ตามฉันก็หม่ำๆซาลาเปาเช้าไปแล้ว (คล้ายๆกะข้าวเช้านะล่ะ ^o^ )ประกอบกับพี่ชายตัวดีของฉันกำลังกระโดดลงมาจากบันไดชั้นสอง -_-
ตุ๊บ!!
พี่ชายฉันกระโดดลงมาบนพื้นพร้อมยกมือขึ้นทั้งสองข้าง ทำท่าเหมือนนักกีฬายิมนาสติก
“โย่ว ลงอย่างสวยงาม ^o^”
เมิงเดินไม่เป็นแล้วหรอฟ่ะ -_-
“ถ้าโกขาหัก เค้าไม่เป็นพยาบาลรักษาโกนะ -_-”
ฉันพูดพลางใช้ส้อมจิ้มขนมจีบกะจะใส่ปากซะหน่อย
“เฮ้ย ม้าผมทรงใหม่หรอ O_o”
พี่ชายฉันอ้าปากค้าง พร้อมชี้ไปที่แม่ฉันซึ่งอยู่ในครัว ส่งผลให้ฉันกะไอ้เก่งหันตามไปทันที -_-a ไหนฟะ มันก็ยังเหมือนเดิมนี่นา
“ไหนอะโก ทรงเดิมนี่ -_-a”
ฉันพูดพลางเอาขนมจีบเข้าปาก พี่กรูเนี้ยเพี้ยนขึ้นทุกที รึว่ามันจำแม่ตัวเองไม่ได้ แต่แล้ว ฉันก็รู้สึกถึงรสชาติของส้อมสเตนเลส แทนที่จะเป็นเนื้อนุ่มๆของขนมจีบ -_-a ตะกี้ตรูจิ้มแล้วนี่หว่า มันหายไปไหนฟ่ะ
เมื่อหันไปทางพี่ชายสุดเลิฟ ปรากฏว่าเกี๊ยวพาราสีสุดที่รักของฉัน ได้ตกเป็นเหยื่ออันโอชะในปากมันไปเรียบร้อยแล้ว
“เยี่ยมแอม -_- ถ้าจะให้ดี คราวหลังจิ้มน้ำจิ้มด้วยนะ แบบนี้มันจืดไป”
ไอ้ พี่ ชั่ว ช้า สาร เล ว -_-
สุดจะสรรหาคำใดๆในโลกามาด่ามันได้ -_- ทำได้แค่จ้องมองมันอย่างเคียดแค้น อย่าเผลอนะเมิง กรูจะเอาให้ตายคาตรีนเลย -_-
“เออช่าย อายแอม ฟางยอกเงิงเลื่องแค็งยังฟะ”
“เอ่อ เค้าเป็นคนไทยอ่ะ ภาษาลาวฟังไม่ออกหรอก -_-”
พี่ชายฉันกลืนซาลาเปาที่อยู่ในปากลงคอไป
“กวางบอกเมิงเรื่องแก๊งน้องชายยังฟะ ไรว่ะ โง่จริงๆน้องกรู พี่พูดแค่นี้ก็แปลไม่ออก ฟายชัดๆ -_-a”
เอ่อ กรูว่าเมิงผิดนะ -_-a เล่นยัดซาลาเปาไปครึ่งลูกอยู่ในปาก สุนัขจรจัดแถวไหนจะไปฟังออกฟะ แต่ยังไงฉันก็ต้องตอบคำถามมันก่อน -_- เดี๋ยวมันจับฆ่า
(_ _) (- -) (_ _) หงึกๆ(พยักหน้า ^o^)
“รู้แล้วใช่เปล่า วันนี้ต้องไปทำไรบ้าง”
(- - ) (- -) ( - -) หง่าๆ (อันนี้ส่ายหน้า =_=)
“อ้าว o-o ไอ้เวง วันนี้ก็มีตะ...เตะฟุตบอลไง จำไม่ได้หรอ ^ ^”
พี่ชายฉันเปลี่ยนคำพูดกะทันหันเมื่อพ่อเดินเข้ามานั่งด้วย ว่าแต่ฟุตบอลไรฟ่ะ -_- แอมงงค่ะ
“ฟุตบอลไรอ่ะ -_-a”
โกหนึ่งกางหนังสือพิมพ์ขึ้นมาทำท่าเหมือนจะอ่าน แต่ฉันก็รู้โดยสัญชาตญาณความเป็นพี่น้องว่ามันเอาขึ้นมาแค่บังหน้าไม่ให้พ่อเห็นเท่านั้น -_- หน้าอย่างมันหรอจะอ่านหนังสือออก -_-
“กวางยังไม่บอกแกอีกหรอ -_-^”
(- - ) (- -) ( - -) หง่าๆ ถ้าบอกกรูจะงงเรอะ ไอ้ฟาย แต่ยังไม่ทันที่จะได้ถามต่อ เสียงโทรศัพท์บ้านของฉันก็ดังขึ้น
กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
“เค้ารับเอง ^O^”
ไอ้เก่งรีบลุกขึ้นยืนแล้ววิ่งไปยังโทรศัพท์แต่ก็ต้องช็อกซีนีม่าเมื่อโกหนึ่งตะโกนมา
“ไม่ต้อง ของไอ้แอมมัน -_-^”
O_oa ไอ้เก่ง -_-a ป่าป๊า ^ ^a ม่าม้า (ไม่ได้รู้เรื่องอะไรกะเค้าเล้ย -_- แม่ตรู)
-_- ฉันเอง ฉันเดินตรงไปรับโทรศัพท์ท่ามกลางสายตามึนงงของทั้งบ้าน
“ฮาโหล -_- แอมพูดค่ะ”
“หกสิบ ^o^ แอมหรอ ฉันแฟนเธอไง”
คงไม่ต้องบรรยายนะ ว่านั่นเสียงใคร -_-
“อะไรของนายนะ หกสิบ -_-”
“เห็นมั๊ย ^O^”
เสียงพี่ชายฉันดังขึ้น
“เค้าเคยบอกป๊าแล้วไง ว่าเค้ามีพลังจิต สามารถมองเห็นอนาคตได้ ไม่มีใครเชื่อซักคน ^o^”
เจ้าพี่จอมหลงตัวเอง ยกยอตัวเองทันที ถุย! ก็แค่ฟลุกล่ะว้า -_-
“งั้นหนึ่งช่วยมองอนาคตให้ม้าทีสิจ๊ะ ^ ^ ว่าเทอมนี้หนึ่งจะได้เกรดเท่าไหร่เอ่ย ถ้าผิดละก็คงรู้นะว่าต้องโดนอะไร ^o^”
เกิดอาการเงียบขึ้นทั้งบ้าน เมื่อแม่บังเกิดเกล้าของฉันพูดด้วยเสียงขู่นิดๆ เอาละ หันกลับมาสนใจแฟนฉันต่อ -_-
“หกสิบ เก๊าะห้าโหล (ฮัลโหล) ไง ห้าคูณสิบสองได้หกสิบใช่ป่ะ โห เลขแค่นี้ยังคูณไม่เป็น จบ ม.3มาได้ไงเนี่ย ”
“ขอโทษนะ -_- โรงเรียนเก่าฉันไม่ได้สอนวิชาปัญญาอ่อน”
“โรงเรียนฉันก็ไม่ได้สอนเหมือนกัน แต่เค้าเรียกคนอัจฉริยะ ^o^ ”
“-_- (เกิดอาการเครียดฉับพลัน)”
“คืองี้ มีเรื่องจะบอก เธอรู้เรื่องแก๊งของเราจากน้ำเงินแล้วใช่มั๊ย ^ ^”
อ๋อ แก๊งที่ทำให้ฉันอยากเลิกกะนายนะหรอ -_-
“อือ -_-”
“คืองี้อ่ะ เธอรู้จักพวกช่างกลประดิษฐ์มั๊ย ไม่รู้จักไม่เป็นไร เดี๋ยวก็รู้จักเองแหละแบบว่าพวกมันนัดแก๊งน้องชายไปต่อยกะมันอ่ะ ข้อแม้คือว่า ถ้าใครแพ้ต้องให้ผู้หญิงที่พาไปด้วย นอนกะคนที่ชนะ เพราะงั้นแล้วฉันจะพาเธอไป ตกลงมั๊ย”


สภาพหนังสือ : เล่ม 2-4  
ราคาปก : 195+180+140 = 515 บาท

ซื้อครบเซตคิดราคาเพียง 450 บาท


เล่ม 2 จำนวนคงเหลือ : 0
เล่ม 3 จำนวนคงเหลือ : 0
เล่ม 4 จำนวนคงเหลือ : 0