คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ข้ามมิติ
“เจ้าฉลาดเกินไป”อยู่ๆฟรีนก็เอยขึ้นทำลายความเงียบมานานขณะที่ยืนอยู่กับเซลโลเรียและมังกรอีกสามตัว
“พูดกับชั้นเหรอ”เซลโลเรียชี้หน้าตัวเองเป็นเฉิงถาม แต่ฟรีนส่ายหน้า
“คนข้างขวาเธอ”ฟรีนชี้ไปด้านขวาของเซลโลเรีย ก็พบกับสาวสวยผมสยายไปสยายมา ปีกก็สั้นเล็กน้อย นางฟ้าแสนสวยนี่มีนามว่า ‘ไรน์’
“เจ้าก็ฉลาดเหมือนกันนะ ที่รู้ว่าครึ่งหนึ่งของพลอยวารีแก้วคือพลอยแสงจันทร์กับพลอยจันทร์ธารา เมื่อนำมาประกบกันเจ้าก็จะได้พลอยวารีแก้วมา อ้า เจ้าลืมไปเหรอว่าพลอยแสงจัทร์ไม่ได้อยู่ในอาณาเขตสโนว์ ฟอเรสเลยแม้แต่กิโลเดียว เจ้ารู้นิว่าถ้าตกลงไปจะไปโผล่อยู่ในอาณาจักรไหน และอันนี่ข้าใบ้ ครึ่งของพลอยวารีแก้วอยู่ในอาณาจักรนั้น”ไรน์นั่งลงริมผา โดยหารู้ไม่ว่ามุมริมฝีปากข้างซ้ายของฟรีนยกขึ้นสูง
“เซลโลเรีย เธอพาพรรคพวกไปก่อนเดี่ยวฉันตามไป”ฟรีนกระซิบบอกเซลโลเรีย ถึงเธอจะงงแต่ก็ทำตาม เธอเก็บของหรือโยนของขึ้นหลังยิวก่อนจะอุ้มวู้ดและดาร์กไนท์พร้อมกับสั่งให้ยิวนั้นกระโดลงไป ตอนแรกมันก็กลัวแต่พอเจอสายตาดุๆของเซลโลเรียมันจึงยอมกระโดดพร้อมกับคำรามเสียงดังด้วยความกลัว
“เจ้าไม่ไปกับเขาเหรอฟรีน”ไรน์เอยขึ้นอย่างนุ่มนวล แต่สายตาเธอกับซุกซนอย่าบอกใคร
“เราตั้งหากละ ที่จะไปกับเขา”ฟรีนนั่งลงข้างไรน์
“หมายความว่าไงว่าเรา”ไรน์เอยถามขึ้น และพร้อมที่จะบินหนี แต่โดยหารู้ไม่ว่าปีกของเธอหายไปแล้ว ผมของเธอกลายเป็นสีแดงสด นัยน์ตาของเธอก็เหมือนกัน ชุดรัดรูปที่เธอใส่ก็เปลี่ยนเป็นชุดราตรีสั้น มีระบายสวยงามมากมาย หูของเธอแหลมขึ้นเล็กน้อย
“ไง เจ้าหญิงรีน่าท่านคิดจะปิดบังตัวจริงของท่านหรือ”ใบหน้าของสาวผู้นี้ดูเบื่อหน่ายอย่างง่ายดาย
“ชิ ทำไหมเจ้าจึงจับข้าได้ละฟรีน ลูกเจ้าเมืองปกครอง ข้ารู้นะว่าเจ้านะโกหกพวกอันว่าเจ้าเป็นลูกของช่างตัดไม้ที่อยู่ใกล้ติดกับอาณาเขตช่ายแดน”มุมปากของรีน่ายกมุมสูงขึ้น
“แล้วไง แต่วันนี่ข้าของใช้สิทธิ์ในการเป็นบอดี้การ์ดของท่าน”ฟรีนโอบเอวบางๆของรีน่า การกระทำแบบนี่ในเผ่าพันธุ์ปีศาจเป็นเรื่องปกติ แต่ยกเว้นในหมู่เชื้อพระวงศ์ การโอบเอวเป็นเสมือนการล่วงเกินอีกฝ่าย
“นี่เหรอการใช้สิทธิ์ของเจ้า เจ้าใช้สิทธิ์นั้นล่วงเกินข้า ข้าจะฟ้องท่านพ่อว่าเจ้าล่วงเกินข้า”รีน่าประทวงขึ้นมา แต่ใบหน้าของเธอแฝงด้วยชัยชนะ
“การล่วงเกินเจ้าของข้าคือเสื้อผ้าไม่เกี่ยวและนั้นก็ไม่ใช้สิทธิ์ของผู้ปกป้องเจ้า เพราะการล่วงเกินเจ้าก็ต่อเมื่อ....”สายตาอันแหลมคมของฟรีนมองทะลุเสื้อผ้าของรีน่า มีข้างที่เป็นอิสระอยู่นั้นก็ได้ปัดสายเดี่ยวข้างหนึ่งให้มาอยู่ข้างไหล่มนขาวของรีน่า
“เมื่ออะไรของเจ้า”ใบหน้าของรีน่าเริ่มแดงระเรื่อขึ้น
“เมื่อไปถึงเมืองวาลาแลนด์ และข้าจะจองที่พักสามห้องและหนึ่งในห้องนั้นคือเราสองคน และเวลาล่วงเกินเจ้าก็จะมาถึง”สายตาอันคมนั้นหายไป แต่ดันส่งสายตาร้อนแรงนั้นมาให้รีน่า
“แล้วสิทธิ์ของเจ้าคืออะไร”รีน่าถามก่อนจะปัดมือที่โอบเอวของเธอออก แต่อีกฝ่ายกับรัดแน่นยิ่งขึ้น
“ก็แบบว่า เจ้าต้องไปทำภารกิจกับข้าไง เพราะเจ้ารู้เรื่องเพชรพลอยในเผ่าพันธุ์มังกรดี”ฟรีนจำเธอยืนขึ้น
“ข้าไม่ไป”รีน่าวิ่งหนีอ้อมกอดของฟรีนแต่เขาดันคว้ามือเธอไว้
“ช่วยไม่ได้ และอย่างหาว่าไม่ทะนุทะน้อมนะ”ฟรีนดึงข้อมือของเธอมา แต่เขาไม่รับเธอไว้ แต่ดันโยนเธอลงมาและก็กระโดดตามก่อนจะคว้าร่างของเธอให้เข้าสู่อ้อมกอด
[>10นาทีที่แล้ว ที่ฮาร์ปยักษ์<]
“อ้า สวยจังเลย”เฟอร์ลูน่าเอยขึ้น อันก็ได้แต่กระโดดไปอยู่บนเส้นนู้นเส้นนั้นมาประมาณร้อยรอบจนครบทูกเส้น และใบหน้าของเขาก็เริ่มหงุดหงิด
“เจ้าพูดคำนี่มารอบที่ร้อยแล้วนะ”อันดึงเธอออกมาจากโลกส่วนตัว
“มันไม่ต่างอะไรกับนายเล่นกระโดดยางหรอก เล่นโดดไปเส้นนู้นเส้นนี่ ปวดหัวจะตาย มานั่งชมเสียงเพลงที่ไร้จุดจบนี่ดีกว่า”เฟอร์ลูน่าเอยขึ้นก่อนจะกระชากมือกลับ
“เจ้านี่มันโง่จริง บทเพลงแห่งไร้จุดจบมันทำคนตายไปหลายหมื่นคนต่อปีเลยนะ”อันกระชากเธอกลับออกมาจากโลกส่วนตัวของเธออีกครั้ง เฟอร์ลูน่ายักไหล่
“กรี๊ด!!!”เสียงร้องรั้นมาจากข้างบน ทำให้ทั้งสองคนที่ยืนอยู่บนเส้นสุดท้ายนั้นเงยหน้าขึ้น
“นั้นมัน...กรี๊ด”เซลโลเรียคว้ามือของเฟอร์ลูน่าและเฟอร์ลูน่าก็คว้าคอเสื้อของอันให้ตกลงมา
ตุบ! ปัก! แครก!
ร่างของทั้งหกล่วงลงมาคนละทิศละทาง ร่างของเด็กหญิงผมสีดำกับหญิงสาวผมสีทองนั้นโชคดีที่ตกลงมาอยู่บนเตียงนุ่มๆ แต่ต่างกับ เด็กหญิงผมสีฟ้า หญิงสาวผมสีน้ำเงิน เด็กหนุ่มผมสีทองและชายหนุ่มผมสีทอง กับข้าวของมากมายนั้นอยู่บนพื้น
“โอ๊ย เจ็บจัง”เฟอร์ลูน่าเอยขึ้น สิ่งแรกที่เธอได้พบคือดวงตากลมโตสีดำนั้นจ่องเธออยู่
“เฟอร์ ตื่นแล้ว ดาร์กหิวจังเลย”ร่างของเด็กหญิงนั้นวิ่งไปเตะทุกร่างที่นอนอยู่บนพื้น
“เจ้าเป็นใคร”เฟอร์ลูเอยถามขึ้น ก่อนจะลุกขึ้นมายืนจัดเสื้อผ้าให้เป็นระเบียบ
“ข้าเหรอ”เด็กน้อยผมสีดำถามขึ้น เฟอร์ลูน่าพงักหน้า
“ดาร์ไนท์ไง เฟอร์จำไม่ได้เหรอ”ดาร์ไนท์เอยขึ้นและก็ไปกระโดดขี่คอเด็กหนุ่มผมสีทอง
“งงละสิ ว่าเกิดอะไรขึ้นกับมังกร พวกมันจะแปลงร่างได้อย่างสมบรูณ์ก็ต่อเมื่อเข้ามาอยู่ในอาณาจักรแล้วไง แต่จะเป็นอาณาจักรไหนก็ได้ เพราะทุกอาณาจักรนั้นมีวงเวทของท่านแมทเทอร์อยู่”อันอธิบายไป แต่ก็ไม่พากันไปไหนเพราะรออีกหนึ่ง (กับอีกหนึ่งของอีกหนึ่งคน)
“ใครคือ แมทเทอร์เหรอ”เฟอร์ลูน่าเอยก่อนจะอ้มการ์ไนท์มาจัดผมให้เข้าที่
“ท่านแมทเทอร์คือมังกรตัวแรกที่ปกป้องอาณาจักรทั้งหมดไว้ได้ และท่านก็เป็นมังกรตัวแรกที่มีพลังเวท ท่านจึงร่ายเวทปกป้อง แต่ต่อมาอีกหลายสิบปีมีคนไปพบหนังสือบันทึกของท่านที่ป่าแมกไม้ ในสมุดมีหน้าเดียวที่ทุกคนอ่านออกนั้นก็คือ ใครที่มีเชื้อสายของท่านโดยตรงจะกลับมาปกป้องทุกอาณาจักร ลูกหลานของท่านล้วนแล้วเป็นเผ่าพันธุ์ไลเครน เอกลักษณ์ก็คือผมสีทองอ่อนตรง นัยน์ตาสีกรม เหมือนกับราชินีทุกองค์ในเผ่าพันธุ์ไลเครน ซึ่งตอนนี่ทุกคนในอาณาจักรวาลาแลนด์อยู่ในช่วงความหวัง ที่จะให้เจ้าหญิงโซฟีเนียนั้นกลับ เธอเป็นเสมือนบุตรของท่านแมทเทอร์ เพราะตอนที่เธอกำเนิด วงเวทเปล่งแสงออกมามาก มากกว่าทุกองค์ที่กำเนิด แต่องค์ราชินีกาเรียทรงกลัวว่าพระราชธิดานั้นถูกล่อล่วงพระชนม์ จึงให้เธอนั้นไปอยู่ที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าไดมอนเทอร์ประมาณหกปี และก็ได้มารู้อีกทีนึงว่าเธอนั้นหายไป จึงสร้างความเสียใจให้กับทุกคน แต่ทุกคนก็มีความหวังเพราะยังไม่มีข่าวเกี่ยวกับการเสียชีวิตของเธอ ซึ่งตอนนี่เธอน่าจะอายุเข้าสิบห้าปีนี่และ อายุเท่ากับพวกเธอสองคนเลยเฟอร์ลูน่า เซลโลเรีย”คำพูดอันยาวแสนจะน่าเบื่อของเซลโลเรียแต่เป็นสิ่งที่ตกใจสำหรับเฟอร์ลูน่า ซึ่งเธอก็กำลังหวังสิ่งที่เธอนั้นหวังมานานตั้งแต่จำความได้ หวังว่าพ่อแม่ของเธอคือใคร การที่เธอได่มารู้เรื่องราวเกี่ยวกับเจ้าหญิงโซฟีเนียที่ดันมาตรงกับชีวิตของเธอมาแล้วหกปีกับการอยู่ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าไดมอนเทอร์ กับอีกเก้าปีที่ใช้ชีวิตแสนสบายใบคฤหาสน์ไบรตัน
ปัง!
เสียงดังขึ้นมาจากด้านหลัง ทุกคนหันไปมองและผู้ชายสองคนก็รีบหันหน้ากลับเพราะกระโปรงระบายของรีน่านั้นมันเปิดยังไงละ เมื่อทั้งสองลุกขึ้น ทั้งหมดก็เดินออกจากห้อง และก็รู้ว่าห้องที่พวกเขาปรากฏคือห้องของเจ้าหญิงโซฟีแลนด์ และทั้งหมดก็ได้ไปอยู่หน้าพระราชินีกาเรียและพระมหากษัตรมอโคล
ความคิดเห็น