คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ฟรีน
ทั้งสามได้วิ่งหนีโทรลเข้ามาหลบอยู่ในถ้ำแห่งหนึ่ง ซึ่งพวกเขาคิดว่าปลอดภัย เฟอร์ลูน่าเห็นไรน์บินมา ซึ่งนางก็ตรงดิ่งมาหาพวกเธอ
“ฐานนี่เจ้าต้องนำพลอยวารีแก้วมาให้ข้า แล้วพวกเจ้าจะผ่านภารกิจนี่”ไรน์โรยตัวไปเกาะอัน แล้วรู้สึกเธอจะบอกแค่อันคนเดียวนะ
“แล้วถ้าเราเป็นไรละ”เซลโลเรียเอยขึ้น
“นั้นมันก็เรื่องของเจ้า”
“= =!!!” (ทั้งหมด)
“แล้วถ้าข้าเป็นไรละ”อันเอยถามขึ้น ด้วยความที่ใบหน้าของไรน์ห่างไม่กี่เซนติเมตร เป็นเหตุทำให้อันนั้นหน้าแดงระเรื่อขึ้นมา
“ถ้าเป็นเจ้า ข้าจะรีบไปช่วยเจ้า ทั้งกายและใจเลย”คำพูดหยาดเยิ้มหยดหย่อยไม่ได้สร้างความเคลิบเคลิ้มกับอีก2คนและ3ตัว
“= = !!!!!!!”
“ข้าไปละ อันนี่ที่รักแล้วจะกับมาหานะเมื่อภารกิจนี่มันจบ จุ๊บ”เธอฝากรอยริมฝีปากสีชมพูหวานไว้บนแก้มระเรื่อของอัน
“นางเรียกเจ้าว่าอัน...อันนี่เหรอ”เฟอร์ลูน่าเผลอหลุดขำออกมาแต่ก็รีบกลั้นเพราะเป็นมารยาท
ตึง!!!!!! พื้นสั้นไปมา
“นั้นเสียงไรค่ะ พี่อัน”เซลโลเรียถามขึ้นแล้ววิ่งไปหลบอยู่ที่หลังอัน ซึ่งเฟอร์ลูน่าก็วิ่งมาสมทบกับเซลโลเรีย
“เฮ้ย อะไรเนี่ยมาหลบอยู่หลังข้าทำไหม กลัวเหมือนกันนะออกไปให้หมดเลยทุกคนและทุกตัว”อันดึงวู้ดและดาร์กไนท์ออกจากหัว แต่ก็ไม่ออก ส่วนสาวๆทำเป็นหูทวนลม
“โทรล!”เฟอร์ลูน่าเอยขึ้นในที่สุด เมื่อร่างใหญ่เคลื่อนตัวมาทางปากถ้ำ ที่พวกเธอเข้ามาหลบ เออ..ไม่เหมือนหลบนะแต่เหมือนมาหาเจ้าถิ่นที่หนีกันมา
“ตะโกนหาพะแสงวิมารอะไร พวกมันนะออกไปหากินข้างนอกในตอนดึกทุกตัว ขอย่ำทุกตัว แล้วเราก็มีโอกาสที่จะไปเอาพลอยวีแก้วออกมาจากก้นถ้ำ นี่ไงแผนของเรา”อันสรุปเสร็จก็ลากตัวเฟอร์ลู่นาเข้าไปในถ้ำ
“แล้วอีกคนแล้ว3ตัวละจะทิ้งเขาไว...”
“ฉันให้ซอล กับมังกรอีกสามตัวเฝ้าปากถ้ำ ถ้าพวกโทรลใกล้กลับพวกเราจะได้ชิ่งหนีก่อนไง”แล้วทั้งสองก็มาถึงก้นถ้ำ
[>ปากถ้ำ<]
“นั่งทำอะไรกันเหรอครับ”เสียงดังขึ้นด้านหลังเซลโลเรีย ซึ่งเจ้าตัวก็ไม่รู้ตัวหรอก ก็คงคิดว่าพี่ชายเธอเล่นอยู่
“โง่ ก็นั่งเฝ้าปากถ้ำอ่ะดิ”เซลโลเรียเอยโดยไม่หันไปมอง
“เกิดมาข้าไม่เคยมีใครด่าว่าโง่นะ”
“โอ๊ยด่าพี่ทุกวันว่า....”คำพูดนั้นหายไปไหนลำคอ เมื่อเห็นชายรูปร่างสูงใบหน้าหล่อเหลา หูแหลม ผมสีดำยาวตรง ตาสีดำ
“ยัยซอล ไม่เจอกันนานเชียวนะ”
“ฟรีน!!”
[>ก้นถ้ำ<]
ตึกๆๆ เสียงดังขึ้นเรื่อยๆ เป็นเสียงฝีเท้า
“โทรลเหรอ?”เฟอร์ลูน่าถามขึ้น
“ไม่ เสียงเท้าคน สองคน เดี่ยวคนเฝ้าปากถ้ำมีคนเดียวแล้วทำไหมเสียงถึงมีสองละ เดี่ยวกลิ่นนี่มัน ฟรีน”อันสรุปรวดเดียว และไม่แบ่งช่องไฟให้เฟอร์ลูน่าถามแม้แต่น้อย
“พี่ค่ะไปเถอะค่ะ โทรลมาแล้ว”เซลโลเรียวิ่งและดึงพี่ชายไปตามฟรีน และอันก็ดึงแขนเล็กๆของเฟอร์ลูน่าไปด้วย
“ฟรีนเจ้าเข้าเขตมังกรได้ไง”อันถามขึ้นเมื่อทั้งหมดมาหยุดที่เนินเขาแห่งหนึ่ง
“ข้าได้รับสารให้ไปส่งแฟรกนะ ข้าคิดว่าพวกเจ้าก็คงจะไปปราสาทโนว์แลนด์เวียก้าด้วยละสินะ แล้วนี่คงจะเจอไรน์นะสิถึงได้มาเจอภารกิจหวยๆเช่นนี่”ฟรีนถอนหายใจ
“เจ้าอย่ามาว่าภารกิจของข้าหวยนะไอปีศาจฟรีนปัญญาอ่อน”ไรน์ขว้างหิมะใส่ฟรีนจนขาวไปหมด
“ข้าชื่อฟรีนเฉยๆนะ ยัยไรน์บ้า”ฟรีนเถียงกับแบบไม่แพ้กันและคงไม่ยอมแน่
“เจ้าเรียกนางฟ้าว่า ยัยเหรอไอปีศาจฟรีนปัญญาอ่อน”
“อย่างเจ้า เรียกว่านางฟ้าคงไม่เหมาะ”
“แล้วฉันเหมือนอะไรละ ไอปีศาจฟรีนปัญญาอ่อน สมองบือ บรือ”
“เธอนะเมื่อพวกแมลงกุจจี้อะไรประมาณนั้น ยัยนางฟ้าไรน์ตกสวรรค์”
“ไอ.......ไอตุด”
“เรียกอย่างนี่เลยเหรอ ยัยบ้า ยัยขี้เหร่ ยัยอ้วน ยัยเตี้ย”แล้วในที่สุดการเถียงก็หยุดลง ไรน์นั่งลงและกำก้อนหิมะก้อนโตไว้ในมือ แล้วขว้างใส่ฟรีนก่อนจะบินขึ้นฟ้า
“ไอตุดฟรีน คราวหน้าข้าจะเอาแสงมากลอกตาเจ้า”ไรน์ทิ้งท้ายไว้เท่านี่และรีบบินหนีจากไป
“ยัยนางฟ้าบ้าเอย”ฟรีนแตะหิมะบนพื้นจนกระจายไปทั่วสารทิศ
“จบสักที/จบสักที/จบสักที”เฟอร์ลูน่า เซลโลเรีย อัน เอยขึ้นพร้อมกัน
“เออ จบแล้วละ ภารกิจต่อไปคือ ผาฮาร์ป เราต้องลงไปเอาพลอยแสงจันทร์มาจากเส้นด้ายที่บางที่สุดของฮาร์ปยักษ์”ฟรีนอธิบายรายละเอียดภารกิจต่อไป ซึ่งพวกเธอก็มาอยู่หน้าผาแล้ว
“แล้วใครจะลงไปละ ถึงฮาร์ปจะอยู่ใกล้ก็จริงแต่ถ้าตกลงไปสุด ก็จะไปมิติอื่นหรอืไม่ก่อนโชคร้ายไม่เจอประตูมิติ ก็จะลงไปนอนตาย”เมื่ออันถามว่าใครลงไป แล้วอธิบายว่าถ้าตกลงไปจะเกิดอะไรขึ้น
“ฉันเอง”เฟอร์ลูน่าเอยขึ้น เธอเดินไปที่ผา
“ไม่ ฉันไม่ให้เธอไป”
“ทำไหม”
“ก็ฉันเป็นห่วงนี่”
“เราไม่เป็นไรกันนี่”
“ก็...ก็เธอเป็นสมาชิกในการเดินทางครั้งนี่ด้วยนี่”
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับไม่ให้ข้าไป”
“ก็ข้าเป็นห่วง”
“ทำไหมถึงเป็นห่วง”
“อ้าไปก็ไป แต่ฉันต้องลงไปด้วย”อันจับมือเฟอร์ลูน่า
“ทำไหม”
“ก็...ก็การที่จะไปเอาต้องเป็นมนุษย์สองคนต่างเพศลงไปเอาด้วยกัน ใช่ไหมฟรีน”อันขยิบตาให้กับฟรีน
‘ข้าไม่ชอบโกหก’ฟรีนส่งสายตาแทนคำพูด
‘เหรอ แล้วคราวที่ก่อนเจ้าพูดปดว่าจะไปหาปลาแต่เจ้ากับได้หมูป่า’อันเถียงขึ้น
‘เอ้า ก็ตอนนั้นหิมะตกน้ำก็กลายเป็นน้ำแข็งใครที่ไหนจะไปหาปลามา ข้ากลับข้าเจอหมูป่าก็เลยจับมากิน มันไม่เรียกว่าโกหกนะ มันเป็นเหตุสุวิสัย’
“นับ 1 2 และ ข้าไปละ”เฟอร์ลูน่ากำลังจะกระโดดก็ถูกลำแขนอันแข็งแรงของอันรัดเอาไว้
“ไปด้วยกันสิ ข้าบอกเจ้าแล้วไม่ใช่เหรอ สาวน้อยเฟอร์”อันรัดเอวของเฟอร์ลูน่าจนแผ่นหลังแนบชิดกับแผ่นอกกว้างแม้กระทั้งลมยังไม่สามารถผ่านได้เลย
“พร้อมยัง”อันกระซิบใกล้ใบหู ลมหายใจอันแผ่วเบาที่กระทบกับแก้มชมพูของเฟอร์ลูน่านั้นระเรื่อขึ้นมา
“เออ”เฟอร์ลูน่าตอบก่อนหันหน้าไปทางอื่น แล้วอันก็กระโดดลงไปพร้อมกับตุ๊กตาน้อยน่ารักไปด้วย
ความคิดเห็น