คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : 5th ll CHAN x BAEK ll 'Valentine's day'
Short Fic : EXO – CHANBAEK
วันวาเลนไทน์...พิเศษจากวันอื่นๆ อย่างไร? มันก็เป็นเพียงแค่วันธรรมดาๆ วันหนึ่งในปฏิทินที่ก็มีขึ้นในทุกๆ ปีไม่ใช่เหรอ หากเป็นคนมีคู่...วันวาเลนไทน์ก็คงไม่ต่างกับวันแห่งความรักที่ต้องแสดงความรักหรือเซอร์ไพรส์กันสินะ
.
.
.
แต่มันคงใช้กับปาร์คชานยอลและบยอนแบคฮยอนไม่ได้
“เฮ้! วันนี้นายสองคนมีแพลนจะไปฉลองวันวาเลนไทน์กันหรือเปล่า” เสียงหนึ่งดังขึ้นหลังจากที่อาจารย์ประจำวิชาบอกเลิกเรียนแล้วเดินออกไป เด็กหนุ่มหน้าตาดีนิสัยขี้เล่นนามว่า ‘คิมจงแด’ เอ่ยถามเสียงดังลั่นห้องเป็นการเรียกร้องความสนใจ
“...” ทั้งห้องเงียบกริบในทันตาเพียงเพื่อจะรอฟังคำตอบจากคู่รักหนึ่งเดียวในห้อง
“ไม่ล่ะ...ไม่มีอะไรพิเศษ” เสียงทุ้มแหบพร่าอันเป็นเอกลักษณ์ของชายร่างสูงตอบขึ้นในความเงียบ คำตอบที่ได้รับทำเอาเพื่อนๆ ในห้องที่รอลุ้นคำตอบนั้นต้องเบิกตากว้าง
“หา!...ไม่มีอะไรพิเศษ?” จงแดตบโต๊ะลั่นโน้มหน้าเข้าหาคนตอบคำถามหน้าตายด้วยความไม่เข้าใจ แต่ก็กลับได้รับแค่ใบหน้าเฉยชาไร้อารมณ์ของเจ้าของคำตอบ หันหน้าไปยังคนตัวเล็กที่นั่งข้างคนหน้าตายพลางเลิกคิ้วขึ้นเป็นเชิงถามว่า ‘พูดจริงเหรอวะ?’
บยอนแบคฮยอน แฟนหนุ่มตัวเล็กของจอมเย็นชาหันหน้ามองคนข้างกาย สบตากันอยู่ครู่หนึ่งเหมือนกำลังสื่อสารกันทางสายตา...หันหน้าเรียบนิ่งนั้นกลับมามองยังคนถามแล้วยักไหล่อย่างไม่แยแสใดๆ
“ก็ประมาณนั้น”
“โห่ยยยยยย!” สิ้นคำตอบของคนตัวเล็กหน้าหวานเพื่อนทั้งห้องก็โห่ร้องอย่างรู้สึกเสียดายเมื่อไม่ได้คำตอบที่น่าพอใจ พวกเขาอุตส่าห์คิดว่าคู่รักสุดแปลกในห้องจะมีกิจกรรมอะไรให้ทำในวันแสนพิเศษนี้เสียอีก
แล้วถ้าถามว่าทำไมทุกคนต้องสนใจเรื่องของเขาขนาดนั้น?
ก็เพราะว่าที่นี่เป็นโรงเรียนชายล้วน...คู่แรร์ที่ได้รับการยอมรับน่ะน่าสนใจเป็นธรรมดา
อันที่จริงจะบอกว่าเพราะผิดปกติกว่าคนทั่วไปจึงได้รับการสนใจถึงจะถูก เพราะธรรมดาสังคมเกาหลีก็ไม่ได้ยอมรับพวกผิดเพศเท่าไรหรอก เพียงแต่ชานยอลและแบคฮยอนเป็นกรณีพิเศษ เขาสองคนเป็นพวกพูดน้อยต่อยหนักทั้งคู่ วันๆ ไม่พูดไม่จาหากไม่จำเป็น
...คนหนึ่งดูท่าทางเหมือนคุณหนูผู้เย่อหยิ่งส่วนอีกคนเหมือนบอดี้การ์ดร้ายที่น่าเกรงขาม...
แต่เนื้อแท้แล้วสองคนนี้เป็นเพื่อนที่ดีอย่างแปลกประหลาด...คนในห้องทั้งห้องก็ไม่เข้าใจเช่นกันว่าเหตุใดจึงไม่มีใครเกลียดความแปลกประหลาดของคู่นี้ได้เลย หนำซ้ำยังจะแอบคอยลุ้นอีกด้วยว่า ‘คู่นี้มันจะได้กันเมื่อไร!’
“อะไรวะ...วาเลนไทน์นี้ก็ครบรอบหนึ่งปีของพวกนายแล้วนี่ ทำไมไม่มีฉลองอะไรกันเลยล่ะ” จงแดยังคงเซ้าซี้อย่างไม่ลดละ ส่วนคนถูกรบกวนก็นั่งนิ่งยอมเป็นจำเลยให้ถูกซักถาม
“ไม่รู้สิ” ริมฝีปากบางของแบคฮยอนตอบออกไปราวกับว่ามันเป็นเรื่องธรรมดา จนจงแดและเพื่อนๆ ต่างก็ถอนหายใจกันเฮือกใหญ่กับความแปลกประหลาดของคู่นี้
ไม่หวาน ไม่เลี่ยน ไม่ทำอะไรกันสักอย่าง!
“นี่ถามจริงๆ นะ...เลิกกันรึเปล่าเนี่ย?”
“เปล่า” คราวนี้ชานยอลเป็นคนตอบด้วยใบหน้าที่ติดจะหงุดหงิดเล็กน้อย
“แล้วทำไมไม่หวานกันเลยวะ นี่ได้กันยังเนี่ยถามจริง? วาเลนไทน์ไม่เที่ยว ไม่เซอร์ไพรส์ ไม่จูบ ไม่เอากันรึไง?” คำถามหยาบๆ ถูกถามออกมาอย่างไม่มีความเกรงใจใดๆ เพราะพวกเขาต่างก็เป็นผู้ชายกันทั้งหมด เรื่องแบบนี้ใครๆ เขาก็คุยกัน
“ไม่เสือกนะ” เสียงหวานเอ่ยตอบด้วยรอยยิ้มที่แสนเยือกเย็นจนจงแดเสียวสันหลังวาบ แบคฮยอนละสายตาจากเพื่อนสนิทแล้วเริ่มลงมือเก็บของใส่กระเป๋า
“พวกนายสองคนแม่ง...โคตรเข้าใจยาก...” ท้ายสุดแล้วเพื่อนในห้องที่ยืนฟังอยู่อย่างแดฮยอนก็ทนไม่ไหวจนต้องเดินเข้ามาถามสมทบอีกคน
“คนเป็นแฟนกันเรื่องอย่างว่ามันเป็นเรื่องปกตินะ พวกนายไม่เคยจุดจุดกันหรือไง หุ่นแบคฮยอนมันก็น่า...”
“น่าอะไร?” เสียงแข็งกร้าวดังขึ้นทันทีแม้แดฮยอนจะยังพูดไม่ทันจบ ปาร์คชานยอลยืดตัวตรงขมวดคิ้วถามอย่างเอาเรื่อง เป็นกิริยาที่ไม่ต้องบอกก็รู้ว่า ‘หึง’
“เออ ขอโทษๆ” แดฮยอนยิ้มแหยๆ ให้กับชานยอลแล้วหันไปมองเพื่อนๆ ในห้องเป็นอันรู้กันว่า ‘เออ...เอ็งสองคนยังไม่เลิกกันแน่นอน เข้าใจแล้ว’
“ดูหนังไหม?” จู่ๆ คนที่ดูเหมือนจะวางมวยในห้องก็กลับหันไปถามคนข้างกายอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย คนถูกถามหันกลับมามองใบหน้าหล่อเหลาที่เป็นแฟนตัวเองแล้วก็ตอบตกลงด้วยใบหน้าเรียบเฉย...อีกแล้ว
“ก็ได้”
▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂
เคยได้ยินทฤษดีเรื่องของแรงดูดและแรงผลักของแม่เหล็กขั้วบวกและขั้วลบไหม? ทฤษฎีตามหลักวิทยาศาสตร์ที่พิสูจน์ได้ว่าแม่เหล็กจะมีทั้งแรงดูดและแรงผลักน่ะ...
แรงดูด แม่เหล็กขั้วต่างกันจะออกแรงดูดกัน
แรงผลัก แม่เหล็กขั้วเดียวกันจะออกแรงผลักกัน
แล้วกรณีของชานยอลและแบคฮยอนล่ะ...กรณีไหน? คนสองคนที่มีนิสัยเหมือนกันราวกับคนคนเดียวกัน หาจุดต่างได้ยาก ไม่ค่อยพูด ไม่ค่อยแสดงความรู้สึก ไม่มีการเอาใจใดๆ มีเพียงแค่ความเงียบปกคลุมเวลาอยู่ด้วยกันเสียส่วนใหญ่...ถ้าลองคิดๆ ดูแล้วก็คงเป็นแม่เหล็กขั้วเดียวกันล่ะมั้ง
“ดูเรื่องนี้/ดูเรื่องนี้”
“VIP/VIP”
“รสหวาน/รสหวาน”
เป็นความเหมือนที่เหมือนกันตั้งแต่ลักษณะนิสัย รสนิยม และความชอบ...แทบจะทุกอย่างที่ทั้งสองเหมือนกัน ดังนั้นแม่เหล็กขั้วบวกทั้งสองแท่งเมื่อถูกจับเข้าหากัน...มันเป็นไปได้ยากที่จะถูกดูดเข้าหากัน
“หนาวไหม?”
“อือฮึ” ตอบกลับออกไปทั้งที่ตาเรียวรียังคงจ้องมองภาพยนตร์ที่ฉายอยู่บนจอยักษ์ คนตัวสูงที่ร่างกายใหญ่กว่าก็เอ่ยถามทั้งๆ ที่ไม่ได้มองหน้าคนถูกถามเช่นเดียวกัน แต่เมื่อได้รับคำตอบตามที่คาดไว้ มือหนาที่ติดจะหยาบเล็กน้อยก็จัดการกอบกุมมือเรียวของใครอีกคนเอาไว้
“อึดอัด”
“...”
“ไม่ชอบ” คนตัวเล็กเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบๆ แล้วชักมือออกโดยไม่เกรงใจใดๆ ทั้งสิ้นทำให้คนข้างกายต้องละสายตาจากจอชั่วคราว
“ก็คิดว่างั้น” ชานยอลคิดตามอย่างที่พูดจริงๆ เขาไม่ชอบให้ใครมาจับมือเพราะมันทำให้เหงื่อออกและแฟนตัวเล็กของเขาก็ไม่ชอบด้วย...เพียงแต่หนังที่กำลังดูอยู่มีฉากเซ็กซ์ที่แสนวาบหวามจนยากจะข่มใจ ท้ายสุดก็จัดการอุ้มกายบางที่นั่งเป็นทองไม่รู้ร้อนอยู่ข้างๆ ให้ขยับมานั่งตรงกลางหว่างขาของตน
“ห้ามนะ” คนที่ถูกโอบกอดภายใต้ผ้าห่มที่ทางโรงหนังมีไว้ให้สำหรับ VIP เอ่ยห้ามทันทีที่ได้รับรู้ถึงเจ้าลูกชายของแฟนหนุ่มที่กำลังตื่นขึ้นมา
“รู้แล้ว” เพราะแบคฮยอนไม่ชอบมีเซ็กซ์นอกสถานที่และชานยอลเองก็เช่นกัน มันคงดูหน้าหนาเกินไปหากจะร่วมรักกันในที่สาธารณะแม้ว่าที่นั่ง VIP นี้จะเอื้ออำนวยต่อการทำอะไรกันก็ตาม
“มันดันก้นฉัน” คนถูกกอดบ่นออกมาอย่างหงุดหงิดที่ถูกแฟนหนุ่มนิสัยไม่ดีทำลายบรรยากาศการดูหนังแต่ก็ไม่ได้ห้ามอะไรเมื่อถูกริมฝีปากหนาขบเม้มเข้าที่ลำคอขาว
“สาบานว่ากอดอย่างเดียว เดี๋ยวมันก็สงบ” ...แล้วชานยอลก็ทำได้อย่างที่พูดจริงๆ เพียงแค่กอดคนตัวเล็กแน่นๆ แล้วสูดดมกลิ่นหอมอ่อนๆ เขาก็พยายามข่มใจได้แล้ว
▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂
ปัง!
ตามหลักทฤษฎีของขั้วแม่เหล็กที่กล่าวไป...จะบอกว่าเหมือนกันทั้งหมดนั้นก็ไม่ใช่ทั้งหมด...หากเปรียบคู่รักเป็นแม่เหล็ก คู่ที่เป็นบวกลบนั้นดูจะดึดดูดและแยกออกจากกันยากที่สุด เมื่อคนหนึ่งร้อนอีกคนต้องเย็นเพื่อดับไฟ เมื่ออีกคนเอาแต่ใจอีกคนต้องเรียนรู้ที่จะให้
กึก!
แต่ถ้าหากแม่เหล็กขั้วบวกขั้วลบคู่นั้นเสื่อมสภาพล่ะ? ต่อให้ดูดเข้าหากันแค่ไหน พอมันดูดกันไปเรื่อยๆ ก็แยกออกจากกันได้อยู่ดี...สู้เป็นแม่เหล็กขั้วบวกซึ่งแอบมีขั้วลบอีกด้านที่เมื่อถูกผลักออกจากกันไปแล้วแต่ยังมีอีกด้านให้ถูกดูดกลับมาได้เสมอยังดีกว่า
ปัง!
จะให้อธิบายยังไงดีล่ะถึงจะเข้าใจ...แต่เอาเป็นว่าชานยอลและแบคฮยอนเป็นแม่เหล็กขั้วบวกทั้งคู่แต่ลึกๆ แล้วก็มีขั้วลบอยู่ในตัว คนสองคนที่เหมือนกันทุกอย่าง เวลาทะเลาะกันยิ่งไม่ต้องพูดถึง...แม่เหล็กขั้วบวกผลักกันฉันท์ใด ชานยอลและแบคฮยอนก็ผลักกันฉันท์นั้น
“โอ๊ย!”
แต่เมื่อขั้วบวกทั้งสองถูกผลักอย่างแรงให้แยกออกจากกัน เวลาที่ถูกผลักแล้วหมุนขว้างในอากาศก็สามารถทำให้ขั้วบวกสักด้านหนึ่งกลายเป็นขั้วลบแล้วออกแรงดึงขั้วบวกอีกด้านให้กลับมาติดกันในทีสุด
“ชานยอล...เจ็บ...” เสียงเล็กของคนที่ถูกผลักลงบนเตียงเอ็ดขึ้นมาเล็กน้อย เมื่อคนหิวร่างกายตนนั้นช่างตะกละตะกรามอยากที่จะทานอาหารมื้อค่ำรุนแรงเหลือเกิน
“อื้อ...ค่อยๆ ถอดได้ไหม” ร้องท้วงเมื่อถูกคนอารมณ์ร้อนกระชากเสื้อผ้าที่แสนน่ารำคาญออกไปให้พ้นตา คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันทันทีเมื่อถูกเรียวลิ้นหนาโลมเลียไปที่แผ่นอกอย่างไม่ทันตั้งตัว
“ชานยอล!”
เสริชคำว่า 'ฉากหลังม่าน #SFmalamute' ในทวิตได้เลยค่ะ :'D
▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂
พูดคุยกับหมาน้อย
ทิ้งบทความนี้ไปนานเลยยย ได้โอกาสมาอัพฟิคตามเทศกาลแล้วค่ะ เป็นฟิคที่ไม่มีอะไรมาก...นอกจากทำรักกันเฉยๆ ฮืออออ สนองความต้องการเราเอง แง้ เกาะกระแสฟิฟตี้เฉดนิดนึง ชานแบคแรงๆ ฮี่ๆ
แท็กสำหรับสกรีม #SFmalamute (ย่อมาจาก Short Fic ของ Malamute) ฝากด้วยน้า
:) Shalunla
ความคิดเห็น