คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : (๑•᎑•๑)♡ เจ้าลูกหมา ‘ฮะที่ 3
เ้าลูหมา ‘ฮะที่ 3’
.
ยอลยอลฮะไม่สบาย .
แร๊!
เสียเปิประูอห้ออนโหรูใลาเมือัึ้นพร้อมับปลายส้นสูที่้าวเ้ามาในห้ออย่าไม่เร่รีบมานั
เสียร้อไห้สะอึสะอื้นอใรบานทำให้เธออยิ้มไม่ไ้แม้ว่าะเป็นรอยยิ้มที่อยู่บนวามทุ์ใอเ้าอเสีย
เพราะเ้าลูหมาแบฮยอนร้อห่มร้อไห้
โทรมาบอว่าน้อายัวีอเธอัวร้อนี๋เหมือนไฟะทำยัไี?
รึ่ั่วโม่อนหน้า
“อื้อ!” เสียราเล็ๆ ัึ้นในลำออมนุษย์ัแปลัวน้อย
เ้านี้แบฮยอนรู้สึแสบท้อเอามาๆ เพราะยัไม่มีอะไรถึท้อ ปิยอลยอละปลุแบฮยอนให้ื่นั้แ่เ้าเพื่อมาทานอาหารที่ยอลยอลทำให้่อนไปทำาน
แ่วันนี้ยอลยอลฮะลืมหรืออย่าไร? ทำไมไม่ปลุแบฮยอนล่ะ
แบฮยอนหิวนแสบท้อไปหมแล้ว
“ยอลยอล...”
“...”
“ือ...ยอลยอลฮะแบฮยอนหิว”
ส่เสียร้ออออ้อนทั้ๆ ที่ยัไม่ลืมา แ่ทว่า็ไม่มีเสียอบรับใๆ
าเ้าอัวสู ิ้วเรียวสวยเริ่มมวเ้าหาันอย่าหุหิ่อนะะเบ็เสียออไปราวับเ็เล็ๆ
ที่แสนเอาแ่ใ
“ยอลยอลฮะแบฮยอนหิว! แสบท้อหมแล้ว! ื้ออออ!”
ะโนนสุเสียแ่็ไม่ไ้รับารอบลับ
ท้ายที่สุเ็น้อยเอาแ่ใ็ลืมาื่นลุึ้นนั่แล้วยี้าัวเีย
“อ่ะ...”
พอลืมาไ้เ็มที่็เอเ้าับ้อนผ้านวมผืนหนาที่แลูเหมือนว่าะห่อร่าใรบานอยู่
แบฮยอนเอียอเล็น้อยระิหูไปมา่อนะยื่นมูเ้าไปฟุฟิับ้อนลมๆ ยาวๆ
นั้น
“ฮื่อ...ยอลยอล!” แผเสียัลั่นพร้อมับอมลมไว้ที่้าแ้มามประสาเ็ี้อน
พอมลิ่น็รู้แล้วว่าือยอลยอลแน่ๆ แล้วทำไมยอลยอลถึไ้นอนหลับอุุแบบนี้ล่ะ! ไปทำาน็ไม่ไปแถมยัไม่ทำอาหารไว้ให้แบฮยอนอีนะ ยอลยอลฮะนิสัยไม่ี!
“ยอลยอล!” แบฮยอนออระแทเสียใส่แ่นี้เา็ไม่ยอมื่น แบฮยอนเลยพยายามึผ้านวมผืนให่ให้หลุออาร่ายอลยอลเสียที
แ่ึอย่าไร็ึไม่ออเพราะยอลยอลนั้นัวหนัยิ่ว่า้าเสียอี
“ื้อ! ยอลยอลบ้า! ลุเี๋ยวนี้นะ ลุเี๋ยวนี้ยอลยอล!” มือเรียวสวยเริ่มำเป็นำปั้นแล้วทุบลบนหนอนัแ้านยอลนาให่
ทุบอย่าไร็ไม่มีทีท่าว่าะื่น
แบฮยอนหน้ามุ่ยอย่าหัวเสีย่อนะเปลี่ยนท่าเป็นลานสี่าแอ่นัวไป้านหลั
หรือถ้าะเรีย่ายๆ ็ือทำท่าลูหมาโ่้น่อนะระโนใส่เหยื่อ
ุ้บ! ระโทับนี้เาแล้วพยายามะุยึผ้านวมผืนหนาที่ม้วนห่อานยอลนแน่นให้หลุออ
ออแรึนทั้แนทั้หัวสั่นเป็นเ้าเ้าเพราะออแรมหาศาล
“ฮึบ!”
เปล่เสียเรียำลัะึผ้านวมนท้ายที่สุนัวเล็็ทำผ้านวมหลุมือแล้วหายหลัเียไปามแรที่ออ
“ฮือ...” ่อยๆ
ลุึ้นยืนพร้อมับหยาน้ำาน้อยๆ ที่ำลัรื้น
วาเรียวสวยมอเห็นใบหน้าทีู่เหน็เหนื่อยอานยอลแล้วเล็น้อยาแรึเมื่อรู่
ริมฝีปาบาเบะออเพราะำลัะร้อไห้ที่เ้านายอย่าานยอลไม่สนใแบฮยอนเลย
แบฮยอนเียหัวโพื้นั
‘โป๊!’ แ่ยอลยอลลับไม่สนใ!
“ื้อออ
ยอลยอล...แบฮยอนเ็บฮือออ” สุท้าย็ลูบหัวป้อยๆ
แล้วลานเ่าเ้าไปอานยอลอย่าอออ้อน แ่็ไร้ารเลื่อนไหวอีเ่นเย
สุท้ายแบฮยอนเลยเลือที่ะปลุานยอลแบบที่เ้าัวอบปลุแบฮยอนในยามเ้าทุวัน
ใบหน้าหวานยื่นเ้าใล้เ้าอห้อ่อนะุมพิลบนริมฝีปาหนา
แ่ทว่ายัไม่ทันไุ้มพิลึึ้อะไร็สะุ้ถอยออมาพลาเอามือุมปาอย่าใ
“ระ...ร้อน...”
“...”
“ยะ
ยอลยอลฮะ...ยอลยอลัวร้อน...” ระพริบาปริบๆ ่อนะ่อยๆ เลื่อนัวเ้าหาใหม่
มือเรียวสวย่อยเลื่อนึ้นไปแะหน้าผาอีรั้็ไ้รับำอบ
ไอร้อนานป่วยทำให้แบฮยอนผู้ปมพยาบาลเบื้อ้นไม่เป็นสันิร้อนใและเริ่มร้อไห้สะอึสะอื้นอย่าน่าสสาร
“ยอล..ฮึ..ยอลยอลัวร้อน...ฮึ...ทำยัไี...”
“...”
“ยอลยอล...ฮืออออ
แบฮยอนลัว...”
“...”
“ฮือ...ฮึ!...ยะ ยูรา...โทรหายูรา...” พูบ็รีบลาเีย่อนะวิ่ไปว้าโทรศัพท์ห้ออันให่ที่านยอลบันทึหมายเลอยูราเอาไว้เป็นหมายเลโทร่วนแล้วสอนให้แบฮยอนใ้
รอสายอยู่ไ้ไม่นานปลายสาย็เอ่ยรับ้วยน้ำเสียสใส่อนะหุบรอยยิ้มลเมื่อไ้ยินเสียร้อไห้าแบฮยอน
“ฮือ...ยูรา...ยูราฮะ
ยอลยอลเา...ฮึ...ยอลยอลเา....”
็นั่นแหละ
พอไ้ฟัำบอเล่าาปลายสายเธอ็บอแ่ว่า ‘โอเ เี๋ยวยูราไปหา’ เท่านี้แหละ...ไม่ใ่ว่าไม่เป็นห่วน้อาย
แ่ว่าานยอลเป็นนที่ป่วยแล้วมัะไม่ื่น่ายๆ
อาเป็นเพราะวามเพลียาารทำานสะสมึหลับไม่ื่น ยูราูแลานยอลมาั้แ่เ็ๆ
รั้แร็หามไปโรพยาบาลเพราะใ
แุ่หมอบอแ่ว่าเป็นผล้าเียาารอหลับอนอนไม่ไ้มีอันรายอะไร
“ฮึ...ฮือ...”
เสียเล็ๆ อลูหมาัวน้อยัรอออมาาห้อนอน
ยูราหันไปยิ้มให้พี่หมอสุหล่อแฟนหนุ่มอเธอ่อนะเินนำเ้าไปในห้อนอน
เมื่อประูบานเล็ถูเปิออเผยให้เห็นเ็น้อยแบฮยอนำลันั่ร้อไห้ัวสั่นอยู่้าๆ
น้อายอเธอ แล้ว็ออมยิ้มไม่ไ้ที่เห็นว่าแบฮยอนนั้นูะเื่อฟัำสั่าานยอลเป็นอย่าี
ายบอบบา่อนัวอยู่ในผ้าแพรผืนให่นมิิเพราะานยอลเยสั่เอาไว้
“ยะ ยูรา...ฮือออออ”
เมื่อเ็น้อยเยหน้าึ้นเห็นที่พึ่เพียหนึ่เียว็ร้อไห้้าวิ่เ้ามาอยูรานแน่นไปหม
ยูราไ้เพียแ่อลับเพื่อปลอบโยน ลูบหัวเล็ๆ
อย่าเอ็นูรัใร่พลาพยัหน้าให้พี่หมอไปรวร่าายน้อายัวเอเสีย
ไม่นานนัพี่หมอนี็รวอาารและ่ายยาให้ับนป่วยนเสร็โยที่มีเ้าลูหมาัวน้อยนั่มอทุารระทำอย่าิใล้
“ที่เหลือ็แ่อยเ็ัวเท่านั้นแหละ
เี๋ยวพี่ทำ้าว้มให้ เธอ็ูแลานยอลแล้วัน”
พี่หมอใีล่าว่อนะเินออาห้อนอนไป
หูสีาวอแบฮยอนระิไปมาอย่าอยารู้เมื่อยูราเินเ้าไปในห้อน้ำ
ไม่นานนั็ออมาพร้อมับะละมัใบเล็ที่มีน้ำอยู่้าในแล้ว็ผ้าสีาวผืนเล็ๆ อีหนึ่ผืน
“อยา่วยไหมแบฮยอน”
“อยาฮะ”
แบฮยอนพยัหน้ารัวๆ ่อนะลุึ้นมายืนอยู่้าๆ ยูราอย่าเ้ๆ ัๆ
เพราะไม่รู้้อเริ่มอย่าไร
นอายุเยอะว่าอย่ายูรายมือึ้นลูบศีรษะเล็อย่าเอ็นู่อนะเริ่มอธิบาย
“านยอลำลัไม่สบายเพราะทำานหนัไม่ยอมพัผ่อนนร่าาย้านทานไม่ไหวแล้ว
สุท้าย็นอนมเพราะร่าายเรียร้อให้พัผื้น
ทีนี้เมื่อานยอลัวร้อนแบฮยอน็้ออย่วยให้านยอลัวเย็นล้วยารเ็ัวนะ”
“ฮะ”
“อย่าแร็ือเรียมน้ำอุ่นับผ้ามาุบน้ำแล้ว็บิหมาๆ
แบบนี้้ะ”
สาวสวยสาธิวิธีารบิผ้าให้ับแบฮยอนูแล้วลอให้แบฮยอนทำเออีรั้
และลูศิษย์ัวน้อย็ทำออมาไ้ีเลยทีเียว
“ีมา้ะ
านยอละ้อีใที่เธอเ่นะ”
พูบ็เบี่ยัว้มลปลระุมเสื้อนอนอน้อายัวสูเพื่อหวัะไ้เ็ัวให้
แ่เ็น้อยแสนื่อไร้เียสา็ใแล้วระโึ้นเียไปอีฝั่นผ้าแพรผืนให่ที่ปิลุมเรียวาสวยเอาไว้ออยู่ับพื้น่อนะหมอบลอร่าน้อายอเธอไว้อย่าหวแหน
“ยะ ยูราะทำอะไรฮะ”
“หืม?...็...”
“ยูราะทำแบบที่ยอลยอลอบทำับแบฮยอนเหรอ...”
“เห?”
“ไม่ทำไ้ไหมฮะ...”
“เี๋ยวนะ...”
“แบฮยอนหวยอลยอลไ้ไหม”
ใบหน้าหวานหาา้อนสายามอยูราอย่าอออ้อนลายๆ แ่หามอเ้าไปีๆ
แล้ว็ะพบำว่า ‘หว’ อยู่ในสายาอแบฮยอนเ็มไปหม
“แ่พี่แ่ะเ็ัวให้านยอลเอนะแบฮยอน
ไหนลุมาุยันีๆ ิเธอหมายวามว่าอะไร๊ะแบฮยอน”
“็...็ยูราถอเสื้อยอลยอล”
นัวเล็ยอมหยััวลุึ้นมานัุ่ยับยูราามที่ยูราบอแ่วาเรียวรีับเสมอทาอื่นเหมือนับไม่อยาุยับยูราเสียอย่านั้น
“ะเ็ัว็้อถอเสื้อออน่ะถูแล้ว
ถ้าไม่ถอเสื้อออะให้เอาผ้าเ็เสื้อผ้าานยอลเหรอะแบฮยอน?”
ยูรา้มลลูบหัวอแบฮยอนอย่าเอ็นูอีรั้
่อนะส่ยิ้มหวานให้ับแบฮยอนเพื่อวามสบายใ
ร่าเล็้อนสายาึ้นมอนโว่า่อนะเอ่ยถามออมาอีรั้
“ไม่ไ้ะทำเหมือนที่ยอลยอลอบทำใ่ไหมฮะ”
พวแ้มใสเริ่มึ้นสีแระเรื่อเมื่อนึถึวามหมายอำที่พู
แ่นฟัลับมวิ้วไม่เ้าใ
“หมายถึานยอลอบทำอะไร”
“อบ...อบถอเสื้อผ้าแบฮยอน...”
“...”
“ละ
แล้ว็ูบ...”
“เหรอะ...”
“ฮะ...ูบทั้ัวเลย”
“...”
“แล้ว็ทับแบฮยอน”
“ว๊ายายแล้ว!” เธออุทานอย่าใเมื่อเ็น้อยรหน้าพูวามริเสียเือบหมเปลือ
“าานยอลินแบฮยอนอันแล้วเหรอเนี่ย!” ยูราเผลอพูออมาามที่ใิึทำให้แบฮยอนไ้ยิน
และนใสื่อ็ยัเป็นนไร้เียสาที่น่าีมาที่สุ...
“ินเหรอ?...ินแล้วมั้ฮะ
เพราะวันนั้นยอลยอล็ัแบฮยอนไปทั้ัวเลยแ่ว่าไม่เ็บ...อนยอลยอลทับเ็บว่า
อนที่เอาอยอลยอล...”
“อ๊ายยยย! แบฮยอนหยุพูนะะ!”
ยูราหน้าแแปร๊เมื่อฟัำพูล่อแหลมาปาเ็น้อยาใส วามสวยวัมอน้อายอย่าุ่นเือแล้วหยิเ้าที่แนอานยอลอย่าแรนแบฮยอนร้อใรีบเ้ามาห้าม
“ยูราอย่าทำยอลยอล!” มือเรียวสวยรีบลูบแนเ้าอห้ออย่าเป็นห่ว
ไม่นานนัรอย้ำสีแ็เริ่มปราและอีไม่วันสอวันมัน็ลายเป็นสีเียว
ยูราล่ะอยาะแหอน้อายนนี้เสียริ!
พาแบฮยอนมาให้็ไม่ไ้หมายวามว่าะล่วเินแบฮยอนไ้นานี้นะ!!!
“พี่ยูราะีานยอล่ะแบฮยอน
โทษานที่ทำมิีมิร้ายับแบฮยอน ่อไปนี้ห้ามให้ยอลยอลรัแอีนะะแบฮยอน”
“ยอลยอลไม่ไ้รัแนะฮะ
ยอลยอลทับ...”
“ห้าม! ให้! าน! ยอล! ทับ! อี!” ยูราเอ่ยเสียหนัแน่นพร้อมับวาลมโทีู่น่าลัวว่าเวลาานยอลุแบฮยอนเสียอี
แบฮยอนพยัหน้ารับรัวๆ เพราะรู้สึลัวยูรามา
“โอเ่ะ
แบฮยอนลุึ้นมา่วยันถอเสื้อผ้าให้านยอลแล้ว็่วยันเ็ัวนะะ”
ริ๊ ริ๊!
เสียโทรศัพท์ในห้อนั่เล่นัึ้นในเวลาึสั
เ้าลูหมาัวน้อยัวเียลุึ้นนั่ให้หายสะลึมสะลือ่อนะใ้มือเรียวเล็อับนหน้าผาน้าายเพื่อวัวามร้อน่อนะวิุ่๊ิ๊อย่าน่ารัไปรับโทรศัพท์
“รับยูรา”
“านยอลเป็นยัไบ้า”
“ยอลยอลัวไม่ร้อนแล้วฮะ”
“อืม...เ็ัวให้านยอลอีสัรอบนะ
อนเ้าานยอล็ะื่น”
“รับ” สิ้นำอบรับบปาร์ยูรา็วาสายไป
เ็น้อยเินลับเ้ามายัห้อนอนแล้วริ่ไปยัห้อน้ำเพื่อนำน้ำอุ่นออมาเ็ัวให้านยอลเป็นรอบที่
3 อืนนี้ามเวลาที่ยูราเป็นนโทรมาปลุ
มือเรียวสวยบรรแะระุมุนอนให้นป่วยอย่าแผ่วเบาแ่ทว่านป่วยลับยับัวเหมือนรู้สึรำา
“ยอลยอลื่นแล้วเหรอฮะ?”
ปล่อยมือออาเสื้อแล้วรอูปิิริยาออีฝ่าย แ่สุท้ายแล้วนที่ทำท่ารำาเมื่อรู่็แน่นิ่ไป
“ยัไม่ื่นเหรอ...”
หาเล็ส่ายไปมา่อนที่นัวเล็ะ้มหน้า้มาปลเสื้อผ้าอานยอลออแล้วเ็ัวให้อย่าห่วใย
ไม่นานนัแบฮยอน็ทำสำเร็
ายบาลุึ้นนำะละมัไปเ็บในห้อน้ำแล้วเินลับมาบนเียนอนอีรั้ วาเรียวรีทอมอนป่วยอย่าเศร้าใ
แบฮยอนรู้สึเหา...
แบฮยอนอยาให้ยอลยอลเรียื่อแบฮยอน...
ุ๊บ!
ริมฝีปาบาสีมพูแะลบนริมฝีปาหนาอนที่นอนหลับอยู่หนึ่รั้พร้อมับใบหน้านวลที่พวแ้มลมึ้นสีแระเรื่อ...แบฮยอนรู้สึเินที่โมยูบาุยอลยอลั...
“หายเร็วๆ
นะฮะยอลยอล...” พูบศีรษะทุย็มุลพยายามลอเ้าใ้วแนหนาอนที่นรั่อนะนำใบหน้าเนียนแนบลับแผออุ่นๆ
ที่แบฮยอนโหยหาอยู่ลอเวลา ยัไม่ทันไ้เลิ้มหลับีู่ๆ
วแนแร่ที่แ่พาไว้อยู่้านหลั็อรัแน่นึ้นพร้อมับร่าหนาๆ
อนป่วยที่พลิัวึ้นร่อมเ้าลูหมาัวน้อยทันที
“อะ!...ยอลยอล!”
“...แอบโมยูบเหรอรับ...”
“ื้อ...ื่นแล้วเหรอฮะ
ยอลยอลหายีรึยั” แบฮยอนาเป็นประายอย่ามีวามสุเมื่อนที่วันนี้ทั้วันแบฮยอนอยูแลอยู่ไม่ห่ามอบรอยยิ้มแสนอบอุ่นให้นทันทีเมื่อื่นนอน
“ื่นั้แ่ใร็ไม่รู้มาแอบแ้ผ้า”
“เปล่าน้า
แบฮยอนำลัรัษายอลยอลฮะ่าหา”
“ริเหรอ?”
“อื้อ!”
พยัหน้ารับอย่าริันนเพิ่หายพิษไ้ถึับอหมั่ยเี้ยวไม่ไหวเือบะิมริมฝีปาแสนยั่วยวนนั้นอยู่แล้วเียว
“ห้ามูบนะ
ยอลยอลยัไม่ไ้แปรฟันเลย!”
แ่ำพูัอนัวเล็ที่ัึ้นทำเอาวามมั่นใอานยอลับสู
แ่เพราะอาารป่วยเพียแ่ทุเลาลเท่านั้นนัวเล็ึอาสาไปนำน้ำเปล่าใส่แ้วและน้ำยาบ้วนปาให้านยอลแทน
“ไหนวันนี้นเ่ทำอะไรบ้า”
ว่าแล้ว็รวบเอวบานน่ารัเ้ามาอนร่าเล็ๆ นั้นโถมัวเ้าใส่นเอในที่สุ
“เ็ัวให้ยอลยอลฮะ”
“แล้วใรสอน”
“ยูราฮะ”
“ยูรามาเหรอ?”
“ฮะ...แบฮยอนลัวที่ยอลยอลัวร้อน
แบฮยอน็เลยร้อไห้แล้ว็รีบโทรหายูรา พอยูรามาพี่หมอ็ียาให้ยอลยอลแล้ว็ออไปทำ้าว้มให้
ส่วนยูรา็สอนแบฮยอนเ็ัวให้ยอลยอล..” นำเสียน่ารัเอ่ยอย่าเื้อยแ้วนนฟัรู้สึผ่อนลายถ้าไม่ิรที่ว่า...
“แล้วแบฮยอน็เผลอทำผ้าลุมัวหลุ
แ่แบฮยอนไม่ใส่แล้ว มันอึอัเ็ัวให้ยอลยอลไม่สะว ยูรา็ไม่ไ้ว่าอะไร...”
“อะไรนะ?” เสียทุ้มเอ่ยถามแทบะทันทีที่ไ้ยินประโยแสลหู
แบฮยอนยมือึ้นปิปาทันทีเพราะเผลอหลุปาพูเพลินนเป็นเรื่อ
ลืมไปเสียสนิทว่ายอลยอลนั้นี้หวมาๆ แม้ว่าะับพี่สาวัวเอ็าม
"พูอีทีสิรับแบฮยอน..."
“ฮือ...ไม่พูไ้ไหม
แบฮยอนอโทษ...”
“แบฮยอน”
เสีย่ำนนทำผิัวสั่น แ่็ยัทำใีสู้เสือ้วยารแย้มยิ้มนาหยี
“รั้เียวเอฮะยอลยอล
ยูรามีแฟนแล้วไม่สนใแบฮยอนหรอ ยอลยอลหายโรธนะ เี๋ยวแบฮยอน...”
“ไม่้อมาเปลี่ยนเรื่อเลยัวแสบ...บอแล้วใ่ไหมว่าถ้าไม่ยอมใส่าเ็้อห้ามทำผ้าลุมหลุ...อนอินมาทำหลุไปทีนึโนทำโทษไปไม่เ็ใ่ไหมรับ?”
ไม่พูเปล่ายัส่มือหนาเ้าไปวุ่นวายใ้เนื้อผ้าัวบาที่แบฮยอนสวมใส่นเ้าัวน้อยหลับาปี๋ิ้นพล่าน
“ื้อ…เ็แล้วๆ แบฮยอนเ็แล้ว”
“...”
“ฮ๊า...ยอลยอลอย่าบีบ! ื้อ เี๋ยวแบฮยอนิไ้ยอลยอล...” พอถูรัแมาึ้นเรื่อยๆ
นัวเล็็ัไม้าย้วยำล่าวอ้าว่าลัวิไ้ทันที
ถึะเป็นไม้ายที่ไม่ไ้น่าลัวเลยสันิแ่็ทำให้านยอลหยุารระทำทั้หมล
...เพราะว่ารัแบฮยอนมาเ่นันึไม่อยาให้นัวเล็้อทรมา...
“หายป่วยเมื่อไระทำโทษหมาื้อแน่ๆ”
พูุยับหมาน้อย
แอ๊ะ...! มา้ายัีว่าไม่มา ิถึทุนที่สุเลย
ฮือออออออ หมาน้อยมาแย้ว 555555
ิถึเ้าลูหมาี้ื้อับนัแ่เพลี้หวันไหมะ?
ะอัพั้แ่เมื่อวานแล้วแ่พอีรอแฟนอาร์เอร์วารูปให้อยู่
อยาัมแบพร้อมับรูปฟิอันใหม่เลย หวัว่าะอบันทั้ฟิและโปสเอร์นะะ
อย่าที่เยบอว่าเป็นฟิเพาะิ
ไม่มีพล็อยาวๆ วาไว้ เป็นฟิั่ววูบทุอน นึอะไรไ้็เียน
ันั้นใรอยาให้เียนมีาไหนเป็นพิเศษ็บอไ้ไม่ว่าะเป็นในแท็หรือในอมเม้นท์นะะ
รัทุน่ะ รัยอลยอลับมะหมาแบฮยอน้วยน้า ปล.เาะฝีมืออยู่นานมาเพราะไม่ไ้เียนฟินานมาแล้ว ถ้าไม่สนุ็ิิันไ้นะะ ;v;
ถ้าเอ็นูน้อหมาหรือหมั่นไส้ยอลยอล็เอันไ้ที่
#ยอลยอลฮะ นะ้าบ ฮี่ๆ
ความคิดเห็น