คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Puppy Love รักนะครับ เจ้าหมาน้อยจอมดื้อ! : Chapter 6
Chapter 6
Chanyeol Part
"แอร๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!~" O_O เสียงอะไรน่ะ
ปังๆๆๆๆๆๆๆๆ!
"แบคฮยอนเป็นอะไร!" เสียงคยองซูนี่!
"ม่ายยยยยยยยยยยยยยย นี่มันอะไรเนี่ยยยย T^T" เกิดอะไรขึ้นกับห้องของเขาสองคน?
ปังๆๆๆๆๆๆ! ผมไม่เสียเวลานั่งคิดอะไรให้มากเกินเลย ผมสาวเท้าวิ่งออกจากห้องนอนของตัวเองไปที่ห้องของพวกเขาทันที
"แบคฮยอนเปิดประตูให้ฉันหน่อยสิ!"
แกร๊ก~
"เกิดอะไรขึ้นคยองซู?" ผมเปิดประตูเข้าไปอย่างถือวิสาสะ...แต่ก็ไม่เป็นไร นี่มันบ้านของผมนี่ ^[++]^
"ผมก็ไม่ทราบเหมือนกันครับ แบคฮยอนเข้าไปในห้องน้ำ แล้วจู่ๆ เค้าก็กรี๊ดออกมา"
"หืม?" ของเข้าหรือไงวะ =='
"ฉันอยากตาย ออกไปให้หมดเลยนะ ออกไป ออกไป!"
"แบคฮยอนนายเป็นอะไรเนี่ย อย่าคิดสั้นนะเปิดประตูสิ เปิดประตู!" สิ้นสุดประโยคของแบคฮยอนผมก็รีบสวนขึ้นไปด้วยความร้อนใจทันที ให้ตายเถอะ! นี่ผีเข้าจริงๆ ใช่ไหม? จู่ๆ ก็อยากตายเนี่ยนะ มีปัญหาอะไรกับชีวิตตัวเองอีกล่ะ
"นั่นเสียงปาร์คชานยอลใช่ไหม? ออกไปเลย ออกไปจากห้องฉันเลย!" แล้วทำไมต้องเป็นผมด้วยเล่า!
"นี่มันเรื่องอะไรของนายเนี่ย! เปิดสิวะ ถ้าไม่เปิดฉันจะพังประตูแล้วนะ!" ผมชักจะหงุดหงิดแล้วนะ
"เอ๊ะ..." จู่ๆ คยองซูที่ยืนฟังผมกับแบคฮยอนตะโกนคุยกันอยู่นาน ก็แล้วรีบวิ่งออกจากห้องไปทันที...ไอ้บ้านี่ก็ผีเข้า?
"นับหนึ่งถึงสามถ้าไม่ออกมาจะพังจริงนะ!"
"อย่ามายุ่งกับฉันไอ้เกย์หื่นกระหาย" -*- เกย์หื่นกระหายงั้นหรอ? ตัวเองจะฆ่าตัวตายยังมาว่าผมได้เนี่ยนะ?
"หนึ่ง...สอง...สาม!" ไม่เปิดใช่ไหม ได้! ผมสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วออกแรงกระแทกเข้าที่ประตูทันที แต่ทว่า...ไอ้ประตูนรกนั่นกลับแง้มเปิดออกมาพอดี ทำให้ผมที่กำลังจะพุ่งชนประตูถึงกับเสียหลักล้มลงไปทับกับ...คนที่กรีดร้องเมื่อครู่ =='
"โอ๊ยยยยยยย" เสียงร้องของผมกับแบคฮยอนดังระงมไปพร้อมกัน...นายควรจะเปิดตั้งแต่มันยังไม่ถึงสามสิฟระ!
กึก...เหตุการณ์มันคุ้นๆ แฮะ เหมือนกับว่าเคยตกอยู่ในสถานการณ์ล้มทับกันมาก่อน อ่าาาา คราวที่แล้วเขาล้มทับผมใช่ไหม? คราวนี้ผมล้มทับเค้าแหล่ะ ><
"O//O" แบคฮยอนมีสีหน้าและท่าทางที่เริ่มเคอะเขินขึ้นมา...แต่เค้าก็ยังนิ่งไม่กล้าพูดอะไรเพราะใบหน้าของเรามันใกล้มากซะจน...แทบจะรวมร่างได้อยู่แล้ว!
"คุณชานยอลผมเอากุญแจมาแล้ว! ฮะ เฮ้ยยยยยย!" เสียงของคยองซูทำให้ผมกับแบคฮยอนได้สติแล้วผละออกจากกันทันที...ที่วิ่งหน้าตั้งหายไปนี่คือไปเอากุญแจ? =='
"คะ คือผมขอโทษครบ ผมไม่รู้ว่าคุณชานยอลกับแบคฮยอนกำลังจะ..."
"จะอะไรคยองซู!" แบคฮยอนตะเบงเสียงออกมาอย่างเขินอาย (?) หน้าของเขาแดงยิ่งกว่าตูดลิงอีกครับ!
"จะ...จะ...จะ..." คยองซูยืนพูดอ้ำๆ อึ้งๆ อยู่อย่างนั้นแล้วก้มน่าลงมองพื้นยืนตัวบิดไปบิดมา...คือมันเขินแทนแบคฮยอนใช่ไหม?
"จะอะไรพูดมาไอ้เพื่อนเลว!"
"จะฟีชเจอ..."
"หยุดพูดนะ!"
"อ้าวก็ตอนแรกนายถาม"
"นายโง่หรือโง่เนี่ย! ฉันกับเจ้านายแกจะทำอะไรล่ะ ไอ้บ้านี่มัน..."
"ถูกแล้วล่ะคยองซู!"
"ฮะ!/ฮะ!" ผมที่ทนฟังอยู่นานก็เอ่ยปากออกไปด้วยความรำคาญ ทำให้แบคฮยอนที่ยืนอยู่ข้างๆ ผมทำตาโตขึ้นมาทันทีและ...คนรับใช้ของผมที่ตาปูดโปนอยู่แล้วก็ทำตาโตมากกว่าเดิมอีก ไอ้บ้าคยองซูนี่ชอบมาขัดจังหวะจริงๆ คนกำลังจะเข้าได้เข้าเข็มอยู่แล้วเชียว!
"ฮะ เฮอะอะไรล่ะ ออกไปได้แล้วคยองซู คนเค้าจะฟีชเจอริ่งกันออกไปเลย"
"คะ ครับ ครับ O//O" คยองซูรีบกุลีกุจรออกไปจากห้องของตัวเองทันที
"นี่! นายจะไปไหนไอ้บ้า...อ๊ะ! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ!" แบคฮยอนที่ตั้งท่าจะวิ่งตามคยองซูออกไปก็ถูกแขนที่ยาวแข็งแรงและรวดเร็วของผมล็อคตัวเอาไว้อย่างเหนียวแน่น
"จะไปไหนล่ะ มาสานต่อกับฉันสิ"
"สะ สานต่อบ้าบออะไรกัน! นายอย่ามาพูดมั่วๆ นะ"
"อ้าว...นายไม่ค้างบ้างหรอเมื่อตอนบ่ายน่ะ ก็เราเกือบจะ..."
"ไม่ค้ง ไม่ค้างอะไรทั้งนั้นแหล่ะ ปล่อยเดี๋ยวนี้นะไอ้เกย์หื่นนนนน" แบคฮยอนตวาดผมเสียงดังลั่นพร้อมกับออกแรงดิ้นขลุกขลักอยู่...ผมคงไม่ได้บอกพวกคุณสินะว่าผมล็อคแบคฮยอนในรูปแบบไหน ลองเดาดูสิ...
"คำก็เกย์สองคำก็เกย์ อยากมีแฟนเป็นเกย์ไหมจ๊ะ?"
"อะ ไอ้บ้า! ไอ้โรคจิต! ปล่อยเดี๋ยวนี้น๊าาาาาา ><"
"นี่นายดูในกระจกสิ...เวลานายอยู่ในชุมคลุมอาบน้ำนี่..."
"ทะ ทำไม"
"เหมือนผู้หญิงเป็นบ้า~"
"อะ ไอ้บ้า! ผู้หญิงอะไรกัน! ฉันน่ะแมนทั้งแท่งนะเว้ยยย!"
"อื้อๆ ฉันรู้ว่านายมี 'แท่ง' "
"เฮ้ย ไม่ใช่อย่างนั้น..."
"แท่งของนาย 'ใหญ่' ไหมล่ะ"
"ทะ แท่งบ้าบออะไร ปล่อยเดี๋ยวนี้เลยไอ้โรคจิตตตตต"
"โรคจิตอะไร ฉันก็แค่ถามถึงแท่ง แต่ไม่ได้บอกว่าแท่งอะไร นายน่ะคิดไปถึงไหน หื้มมมมม" ผมพูดด้วยน้ำเสียงเจ้าเลห์ แล้วเอาจมูกคลอเคลียที่ซอกคอหอมๆ ของแบคฮยอน...รู้หรือยังว่าผมกับเขายืนอยู่ท่าไหน? ก็ท่าที่เค้ายืนหันหลังให้ผมแล้วผมสวมกอดเขาเหมือนแจ็คกับโรสไง
"อะ อื้ออออ หยุดนะมันจั๊กจี้"
"จั๊กจี้หรือว่ารู้สึกอย่างอื่น..."
เพียะ~
"โอ๊ยยยยย" จู่ๆ แบคฮยอนก็เอามือขึ้นมาตีแขนที่ผมกอดร่างกายของเขาอยู่ ตัวเล็กนิดเดียวแต่ตีเจ็บเป็นบ้าเลยแฮะ
"จั๊กจี้!"
"อาฮะ..." ถึงเขาจะตอบคำถามที่ผมจะไม่ได้อยากได้คำตอบจากเขาซักเท่าไรออกมา แต่ผมก็ตอบรับไปอย่างไม่ใส่ใจนัก ... ก็เพราะตอนนี้มีอย่างอื่นให้ผมใส่ใจกว่าน่ะสิ หุหุ
"นี่ ฉันถามนายจริงๆ เถอะ ไอ้น้ำแก้วนั้นน่ะ นายใส่อะไรลงไปฮะ"
"ปะ เปล่าใส่นะ!"
"ถ้าเปล่าแล้วทำไมถึงไม่กลืนมันลงไปล่ะ"
"เอ่อคือว่า..."
"นายโกหกฉันงั้นหรอ!"
"เปล่าๆ >< คือว่าฉัน...ฉัน...ฉันไม่ชอบกินน้ำต่อจากแก้วของใครน่ะ"
"จริงหรอ?"
"สาบานได้เลย ><"
"ครั้งนี้ฉันจะลองเชื่อนายสักครั้งนะ อย่าให้ฉันจับได้ว่านายแอบคิดปองร้ายฉันล่ะก็...ตายแน่!"
"อะ อื้อๆ ฉันไม่โกหกหรอกน่ะ ><;"
"ว่าแต่นายเถอะ เมื่อกี้นี้เป็นอะไร จู่ๆ ก็โวยวายร้องไห้ แถมยังออกปากไล่ฉันอีก"
"มะ ไม่มีอะไร ><"
"=='"
"อ๊ะ! จะ จะทำอะไรน่ะ" แบคฮยอนร้องเสียงหลงทันทีที่ผมเปลี่ยนท่าทางระหว่างเราโดยการจับตัวเขาพลิกหันหน้าเข้าหาผม แล้วเอามือเท้าขอบอ่างล้างหน้าคร่อมตัวร่างเล็กอยู่เพื่อป้องกันไม่ให้เขาวิ่งหนีหรือมุดลอดหายไปไหน อ่า...เขาอยู่ภายใต้การควบคุมของผมอีกครั้งแล้วสินะ
"นายคิดว่าฉันไม่รู้หรอว่านายโกหก"
"ฉันไม่ได้โกหกจริงๆ นะ ><"
"นายโกหก! จะบอกไม่บอก!"
"ไม่! ไม่มีจริงๆ ><"
"หึหึ ถ้านายโกหกนายจะก้มหน้าแล้วหยีตาทันที คิดว่าฉันไม่รู้หรอ"
"ฮะ! นายรู้ได้ไงเนี่ย OoO" ก็แค่เดา...และบังเอิญถูกซะด้วยสิ ==+
"จะบอกไม่บอก"
"ไม่! ><"
"แน่นะ?"
"แน่สิ!"
"งั้นฉันจะจูบนายจนกว่านายจะยอมบอก" พูดจบผมก็รีบประกบปากจูบร่างบางนี่ทันทีโดยไม่รอให้แบคฮยอนตั้งตัวทัน ริมฝีปากบางสวยถูกริมฝีปากหนาของผมจู่โจมอย่างรวดเร็วและร้อนแรง คนตัวเล็กที่ถูกกระทำถึงกลับตกใจและพยายามจะผลักออก ลิ้นอุ่นๆ ของผมพยายามแทรกเข้าไปในโพรงปากหวานของเขาเพื่อให้เขาดื่มด่ำไปกับรสชาติจูบครั้งนี้ ผมไม่เปิดโอกาสให้แบคฮยอนพูดหรือหายใจแม้แต่น้อย เพราะรสจูบของเขามันช่างหอมหวาน ริมฝีปากอวบอิ่มของแบคฮยอนถูกผมดูดดุนครั้งแล้วครั้งเล่า...มันหยุดไม่ได้แล้วสิ
"อื้อ อื้อ~" แบคฮยอนพยายามดันร่างของผมออกจากตัวเขา และดูเหมือนว่าที่เขาพยายามจะผลักออกไม่ใช่เพราะเขารังเกียจหรืออะไร แต่น่าจะเป็นเพราะเริ่มขาดอากาศหายใจเข้าให้แล้ว...ก็แหง่สิ! ผมน่ะใช้ปากเก่งนะจะบอกให้ หึหึ
"อื้ออออออ" แบคฮยอนเริ่มทนไม่ไหวกับการจู่โจมของผมครั้งนี้แล้ว หลังจากที่เขาดันผมออกไปไม่ได้เขาก็เริ่มเปลี่ยนมาเป็นใช้กำปั้นเล็กๆ ทุบที่หน้าอกผมแทน...ไม่แกล้งแล้วก็ได้ ผมค่อยๆ ผละออกจากจูบที่หอมหวนนี่อย่างอ้อยอิ่งและเสียดาย แต่สำหรับแบคฮยอนนี่คงเป็นสวรรค์ของเขาเลยล่ะที่ปล่อยเขา ไม่เช่นนั้นถาผมจูบนานกว่านี้ล่ะก็ อาจจะต้องผายปอดต่อก็เป็นได้
"แฮ่กๆๆๆ" หลังจากถูกปล่อยริมฝีปากให้เป็นอิสระ คนตัวเล็กก็หอบแฮ่กๆ ทันที...คงจะไม่เคยจูบกับใครสินะ...อ่อนหัดชะมัด
แต่ก็ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมจะสอนเขาเอง~
"นายทำบ้าอะไรของนายเนี่ยไอ้เกย์บ้า!" หลังจากที่เริ่มหายใจได้สะดวกแล้ว คนไร้มารยาคนเดิมก็ตวาดกลับมาอีกครั้ง แสบแก้วหูเป็นบ้า
"ว่าไงล่ะ จะบอกหรือไม่บอก ถ้าไม่บอกฉันจะจูบตอบละนะ" พูดไม่พูดเปล่าผมโน้มหน้าเข้าไปใกล้เจ้าของปากอวบอิ่มนั่นอีกครั้ง ทำให้แบคฮยอนที่กำลังจะโวยวายอีกรอบถึงกับก้มหน้างุดๆ แล้วรีบเอามือมาดันแผงอกของผมทันที...
"ยะ อย่านะ ><"
"จะบอกไม่บอกล่ะ"
"บะ บอกแล้วก็ได้..."
"..."
"นะ นายก็ปล่อยฉันออกจากตรงนี้ก่อนสิ!"
"ถ้าเรื่องมากจะโดนมากกว่าจูบนะ"
"อ๊ะ! โอเคๆ ฉันจะบอกก็ได้! ที่ฉันโวยวายน่ะเป็นเพราะ...เป็นเพราะ..."
"เพราะ?"
"เพราะว่า...เอ่อ...เพราะ..." ==' เพราะอะไรก็ตอบมาสิวะ
"เพราะว่าฉัน...เพราะว่า..."
"ว๊าาาาา ไม่อยากฟังคำตอบแล้วอ่ะ คนพูดตอบช้าเกินไป จูบเลยดีกว่าาาา"
"เฮ้ยยย! บอกแล้วๆ ที่ฉันโวยวายก็เป็นเพราะว่ามันมีรอยอะไรไม่รู้แดงๆ หลายวงมาติดอยู่ที่คอฉันหลังจากที่ฉันตื่นน่ะสิ ><"
"=__________________="
"บอกแล้วไงล่ะว่ามันไม่มีอะไร มันก็เรื่องแค่เนี๊ยะ ><"
"นายไม่รู้จริงๆ หรอว่านี่คือรอยอะไร"
"กะ ก็รอยมดกัดมั้ง"
"หื้มมมม? แล้วทำไมนายต้องไล่ฉัน"
"ก็เพราะว่า...ในห้องนอนของนาย นายเลียคอของฉันด้วยฉันคิดว่าน้ำลายของนายต้องมีเชื้อทำให้เจ้ามดน้อยมากัดคอฉันหลายๆ แผลยังไงล่ะ!"
"ฮะ? นี่นาย...ล้อเล่นหรือเปล่าเนี่ย?"
"เปล่านี่"
"-*-" ผมละสายตาที่จ้องใบหน้าเรียวอยู่ ไล่สายตาไปยังซอกคอ (ที่เคย) ขาวเนียนนั่น...นี่มันรอยคิสมาร์กของผมชัดๆ ==; หมอนี้ใสซื่อขนาดนี้เลยหรอ?
"มันคือคิสมาร์ก"
"ฮะ?"
"คิสมาร์กน่ะรู้จักไหม?"
"มะ..."
"คุณชานยอลครับมีคนขอเรียนสายครับ" เสียงของคยองซูตะโกนดังออกมาจากหน้าห้อง...หมอนี่มาขัดจังหวะตลอดเลยเว้ย!
"ปะ ไปรับโทรศัพท์สิ"
"รอดตัวไปอีกแล้วนะคราวนี้น่ะ"
Chu!~ -3-
"อ๊ะ! >//<" ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว จะอดเด็ดไม้งามก็ขอมัดจำเอาไว้ก่อนแล้วกัน...
ปัง!~
"เฮ้ออออ ไปได้สักที" คนตัวเล็กที่ยืนอยู่คนเดียวในห้องน้ำสบถออกมาอย่างโล่งใจ
"คิสมาร์กงั้นหรอ?" คนตัวเล็กยืนคิดถึงสิ่งที่คนตัวสูงกล่าวไว้
"คิดว่าฉันอ่อนหัดขนาดนั้นรึไงไอ้บ้า ฉันแค่ไม่อยากรับรู้ว่ามันเป็นรอยที่เกิดจากนายว้อยยย" ส่วนน้ำแก้วนั้นที่ร่างเล็กไม่ยอมกลืนน้ำลงคอก็เป็นเพราะว่า...
"ใครจะไปกล้ากินน้ำที่เอามือไปจุ่มๆ ล้วงๆ ในแก้วไปแล้วล่ะวะ"
--------------------------------------------------------------------------------------------
มาลงให้แล้วน๊าาาาาาาาาา~
มาลงเลทมากไปหน่อยก็ขอโทษด้วยจ๊า
ฝนตกอ่ะ บ้านหมาน้อยเปิดคอมตอนฝนตกไม่ได้
ฉากบรรยายจูบอาจจะทำได้ไม่ดีพอ ยังไงก็ฝากติชมด้วยนะคะ
ย้ำอีกทีว่านี่เป็นเรืองแรก หมาน้อยอยากได้คำติชมเป็นที่สุดค่ะ
มีเรื่องจะขอร้อง! รีดเดอร์ทุกคนคะ
ได้โปรดเรียกไรท์เตอร์คนนี้ว่า "หมาน้อย" แทน "ไรท์เตอร์" ทีนะคะ 555555555
ใครอ่านแล้วติดใจหรือตะขิดตะควงใจ (?) อยากคุยหรืออยากด่าไรท์เตอร์
ตามไปติชมได้ที่ >> ` หมาน้อยมาลามิวท์ <<
#การลงตอนต่อไปขึ้นอยู่กับเนื้อหาคอมเม้นท์ของทุกคนเช่นกัน~
ไม่ถึง 270 เม้นท์ไม่อัพต่อนะ (เค้าเล่นตัว~)
(บอกใบ้ว่าตอนหน้าจะมีสมาชิกใหม่เข้ามาในบ้านแล้วน๊า)
ความคิดเห็น