ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ღ Puppy Love รักนะครับเจ้าหมาน้อยจอมดื้อ! {chanbaek} 。

    ลำดับตอนที่ #4 : Puppy Love รักนะครับ เจ้าหมาน้อยจอมดื้อ! : Chapter 3

    • อัปเดตล่าสุด 25 ก.ย. 55


    Chapter 3

    Baekhyun Part

                "แบคฮยอนตื่นเถอะ ถึงบ้านฉันแล้วล่ะ"

                "งืมมมมมม..." ผมงัวเงียค่อยๆ เอาหัวออกจากไหล่คยองซู ถึงแล้วหรอ? บ้านของเจ้านายคยองซูอยู่แถบชานเมืองทำให้ผมที่กำลังร้องไห้เสียใจอยู่ตอนแรกถึงกับเพลียหลับไป บ้านของเขาจะเป็นยังไงนะ...ทันทีที่ผมก้าวเท้าลงมาผมก็อึ้งไปชั่วขณะ...

                "สวยจัง..." บ้านหลังนี้ตั้งอยู่บนพื้นยกระดับด้านหลังมองเห็นวิวเป็นภูเขาลูกโตเรียงรายกันไป ตัวบ้านออกแบบเป็นทรงสี่เหลี่ยมๆ ตั้งซ้อนกัน มีประมาณ 4 ชั้นเห็นจะได้ (ถ้าผมไม่เบลอนับชั้นไหนพลาดไปนะ) ตรงลานหน้าบ้านมีเก้าอี้สองตัวให้นั่งพักผ่อนชมวิว ผนังของบ้านส่วนใหญ่จะเป็นกระจกใสแล้วมีผ้าม่านสีขาวสะอาดปิดภายในเอาไว้

                อืม...ผมมองได้เพียงแค่ความงามชั้นแรกและชั้นสองของบ้านเทานั้นล่ะ เพราะตัวผมเล็กเกินไปทำให้มองไม่เห็นรายละเอียดที่ชัดเจนของชั้นบนเท่าไร อ่า...เหมือนอยู่ในความฝันเลยล่ะ อ๊ะ ดูเหมือนจะเป็นใครบางคนยืนอยู่ที่ริมระเบียงชั้นสามด้วยมั้ง (ผมเห็นรางๆ น่ะ) คงจะเป็นคนใช้ของบ้านนี้อีกคนล่ะสิท่า ช่างปะไรล่ะ ผมไม่ได้สนใจคนอื่นอยู่แล้ว ผมสนใจแค่ว่าตอนนี้ผมอยากจะเข้าไปเชยชมด้านในจะแย่อยู่แล้ว

                "เย่!~ บ้านของนายสวยจังวู้ววววว"

                "อ๊ะ แบคฮยอนระวังนะ วิ่งแบบนั้นเดี๋ยวก็ล้มลงหรอก" ผมไม่สนใจฟังเสียงของคยองซูเท่าไร ก็ตอนนี้ผมมีความสุขกับบ้านหลังนี้มากๆ เลยล่ะ ผมวิ่งวนๆ กระโดดโลดเต้นอยู่ที่ระเบียงบ้านชั้นแรกรอให้คยองซูแบกกระเป๋ามาให้ผม...จริงๆ แล้วผมควรจะเป็นคนแบกสินะ มันเป็นของๆ ผมนี่นา...แต่คยองซูก็ไม่ได้บ่นนี่! งั้นนายแบกให้ฉันไปแล้วกันเพื่อนรัก ><

    Chanyeol Part

                "อ่า..." ผมเดินออกมาสูดอากาศหน้าระเบียงห้องเหมือนอย่างที่เคยทำทุกวัน อากาศตอนเช้าๆ มันทำให้ผมรู้สึกดีมากๆ เลยล่ะ...คุณลองทำดูไหม ลองตื่นแต่เช้าประมาณสักเที่ยงๆ ดูสิ (เวลาเช้าของผมในวันหยุดคือตอนเที่ยงครับ -.-)

              "เย่!~ บ้านของนายสวยจังวู้ววววว" เสียงอะไรน่ะ -*-

              "อ๊ะ แบคฮยอนระวังนะ วิ่งแบบนั้นเดี๋ยวก็ล้มลงหรอก" เสียงคยองซูนี่นา...จริงสิวันนี้เขาจะพาเพื่อนของเขามาที่บ้านนี่ ไหนขอส่องหน่อยว่าหน้าตาเป็นยังไง จะตาโตเหลือกทะลักแบบคยองซูหรือเปล่านะ

              "นี่ๆ ที่นี่มีสระว่ายน้ำไหม ฉันชอบเล่นน้ำมากเลยคยองซู" น้ำเสียงที่ฟังดูสดใสร่าเริงนั่นทำให้ผมสนใจ...ผมชะโงกหน้าลงไปดูเจ้าของเสียงเจื้อยแจ้วทันที...ตัวเล็กดีจัง ตัวเล็กพอๆ กับคยองซูเลยล่ะ แต่เขาน่าจะสูงกว่านิดนึง อ๋าาาาา ผมมองไม่ชัดเลยแฮะ ทำไมคนตัวเล็กนั่นถึงไม่มองขึ้นมาข้างบนนะ วิ่งวนๆ เป็นเด็กน้อยอยู่นั่นแหล่ะ ผมอยากจะเห็นหน้าตาของเขาจะแย่อยู่แล้ว!

                ... แล้วทำไมผมไม่ลงไปดูเขาข้างล่างล่ะ ==' เออว่ะ ผมจะมายืนพึมพำในใจคนเดียวทำไม...ประสาท หรือผมคนจะไปเช็คประสาทนะ ผมว่าช่วงนี้ผมมีอากาศเอ๋อเล็กน้อยด้วยล่ะ

                ว่าแต่...กระเป๋าเดินทางใบใหญ่สะบึ้มนั่น...ของเจ้าตัวเล็กไม่ใช่หรอ? ทำไมคยองซูถึงได้ถือให้เขาล่ะ ... ไม่ธรรมดาจริงๆ เลยคนนี้ =='

                "อย่างนี้ต้องลงไปทักทายซะหน่อยแล้ว..."

    Baekhyun Part

                "ไหนๆ ห้องของนายอยู่ไหนคยองซู ><" ผมชอบบ้านหลังนี้มากๆ เลยล่ะ! นอกจากข้างนอกจะทำให้ผมสนใจแล้วภายในยังตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์สีขาว ดำ น้ำตาล มันลงตัวกันมากเลย! ผมอยากจะเอาตัวลงไปไถกับพื้นด้วยซ้ำ >o<

                "อยู่ซ้ายมือนั่นแหล่ะ เข้าไปสิ"

                "วู้ววววว" ผมไม่รอช้ารีบเปิดประตูห้องของคยองซู บ๊ะ! ห้องนอนของหมอนี่น่ารักชะมัดยาด แม้มันจะน่ารักน้อยกว่าห้องของผมก็เถอะ เตียงสีขาวกับผ้าห่มสีฟ้าหนาๆ นั่นคงจะนุ่มน่าดู ผมจัดการกระโดดขึ้นไปยืนบนเตียงอย่างถือวิสาสะ มันนุ่มนิ่มมากๆ เลย >.,<

                "นี่แบคฮยอนไปยืนบนนั้นระวังเตียงฉันหักนะ -_-"

                "ฉันตัวเบาจะตายไม่หักง่ายๆ หรอกน่ะ! ว่าตายนายเถอะ แต่งห้องน่ารักมากเลยนะ" พูดไม่พูดเปล่า ผมทิ้งตัวลงนอนบนเตียงหนานุ่มนี่ทันที อ่า...เหมือนนอนบนปุยเมฆเลยฮี่ๆ ~

              "คยองซู..."

                "คะ ครับ" เพื่อนตัวดีของผมสะดุ้งตามเสียงเรียกทันที

                "เสียงใครอ่ะ"

                "อ๋อ เสียงเจ้านายฉันเองล่ะ นายรออยู่นี่นะ เดี๋ยวฉันมา"

                "อื้อ~"

                ปัง!~ คยองซูเดินออกจากห้องไปแล้ว เหลือผมอยู่คนเดียวในห้องที่แสนน่ารักนี้ อ่าาาา ผมชอบห้องเจ้านี่จริงๆ นะ ดูอบอุ่นมากๆ เลย ... ง่วงอ่ะ >^< นอนดีกว่าเดินทางมาก็เหนื่อย (?) แบกของมาก็หนัก (?) เมื่อยเนื้อเมื่อยตัวหมดเลย...พักผ่อนบนเตียงเมฆน้อยนี่ก็คงจะดี Zzz...

    แอดดดด~

                "แบคฮยอน แบคฮยอน..." ไม่มีเสียงตอบกลับใดๆ จากคนที่คยองซูพูดถึง

                "อ้าว...หลับแล้วหรอ นี่ๆ อย่าเพิ่งหลับสิ ไปทักทายเจ้านายฉันก่อน" คยองซูพูดพลางเดินไปเขย่าตัวเพื่อนของเขาอย่างเบามือ หวังจะให้เพื่อนเขารู้สึกตัวขึ้นมา

                "นี่ๆ นายอย่าเพิ่งมานอนสิ!" คยองซูเริ่มส่งเสียงดังขึ้นและเขย่าตัวร่างบางที่นอนคว่ำอยู่บนที่นอนแรงๆ หวังจะให้เขารู้สึกตัว (อีกครั้ง ==')

                "นี่! เดี๋ยวเจ้านายฉันจะโกรธนายนะ ตื่นมาก่อนเร็วแบคฮยอน!"

                "งืมมมม...." หนวกหูชะมัด ผมเพิ่งจะหลับตาลงได้ไม่กี่นาทีเองนะ

                "แบคฮยอนลุกขึ้นมาเถอะ..."

                "ไม่อาววววว เย็นๆ ค่อยทักทายกได้น่ะ" ผมตอบเสียงเนือยๆ กลับไป นี่มันเวลาพักผ่อนของผมนะ ตอนเที่ยงแล้วก็ต้องนอนกลางวันสิ คยองซูไม่เคยไปโรงเรียนหรือไงกัน พอถึงเที่ยงทุกๆ คนต้องนอนเพื่อที่ตอนบ่ายจะได้มีเเรงเล่นยังไงล่ะ!

                "แบคฮยอนเจ้านายของฉันรอนายอยู่นะ อย่าเสียมารยาทสิ..."

                "ให้เขารอไปก่อนนนนน งืมๆ"

                "แบคฮยอน..."

                "ช่างเขาเถอะคยองซู..." คนตัวสูงที่ยืนมองดูอยู่นานแลวเริ่มหมดความอดทนกับความขี้เกียจของเจ้าของเสียงหวานนั่น ให้ตายเหอะนิสัยเสียเป็นบ้า ชานยอลได้แต่คิดอยู่ในใจเพราะพูดออกมาไม่ได้ มันเสียมารยาทเกินกว่าที่เขาควรจะทำ

                "หืมมม?" ผมดีดตัวลุกขึ้นมานั่งทันทีที่ได้ยินเสียงทุ้มนั่น...เสียงเจ้านายของเพื่อนสนิทผม

                "..." เจ้าของเสียงทุ้มนั้นดูเหมือนจะยืนอึ้งไป เขาคงตกใจที่ผมเด้งตัวลุกขึ้นมาสินะ ... ผมเดินลงจากเตียงมุ่งหน้าไปหาคนตัวสูงนั่นทันที สูงจัง...อย่างกับยักษ์แน่ะ ==' พ่อแม่ให้กินเสาไฟฟ้าเป็นอาหารหรือไงน่ะ

                "สวัสดีผมชื่อบยอนแบคฮยอน ยินดีที่ได้รู้จักนะ ผมขอโทษที่เสียมารยาทไม่ไปทักทายคุณ แต่ผมเหนื่อยและเพลียมากจริงๆ สำหรับวันนี้และผมก็ขี้เกียจเดินไปหาคุณด้วยมันเสียเวลาพักผ่อนของผม เพราะฉะนั้นผมขอตัวไปนอนนะครับ สวัสดีคุณเจ้านาย" พูดจบผมก็หันหลังให้เขาทันทีแล้วเดินจ้ำอ้าวกลับไปยันเตียงและ

                ตุ้บบบบ! กระโดดขึ้นเตียงนอนของคยองซูแล้วปิดเปลือกตาทันที Zzz...

    Chanyeol Part

                ไอ้เตี้ยนั่น! (เริ่มเปลี่ยนสรรพนาม) เพียงแค่ไม่กี่นาทีเขาทำให้ผมอึ้งตั้งสองครั้ง! ทำไมน่ะหรอ แวบแรกที่ผมเห็นหน้าเขาตอนที่เด้งตัวขึ้นมา ใบหน้าของเขาทำให้ผมอึ้งและหยุดหายใจไปชั่วขณะ...โ ค ต ร น่ า รั ก เ ล ย ! ใบหน้าเรียวเล็กที่เนียนใส ดวงตาทีกลมโตพอดีรับกับโครงหน้า จมูกที่โค้งสวยได้รูป และ...ริมฝีปากบางสีชมพูอวบอิ่มนั่น...

                สาบานเลยว่านั่นคือสิ่งที่ผมเห็นในเเวบแรก! (ขนาดแวบแรกยังเห็นขนาดนี้ ถ้ามองนานๆ อาจจะเห็นขี้ตาหรือขนจมูกเขาก็เป็นได้) ผมจินตนาการไม่ออกเลยว่าขนาดใบหน้าของเขายังสวยชวนมองขนาดนี้แล้วภายในใต้เสื้อผ้านั่น...เอ่อ คือ คือว่าผมแค่คิดน่ะนะ อย่ามองผมเป็นคนโรคจิตล่ะ =='

                และอึ้งครั้งที่สองของผมคือประโยคยาวเร็วและรัวนั่น...เขาช่างเป็นมนุษย์ที่มีมารยาทในสังคมอย่างมากเลยล่ะ เป็นการทักทายที่เจ๋งดีนะ เจ๋งมาๆ เจ๋งซะผมอยากจะกระโดดงับซอกคอขาวเนียนนั่น... เอ่อ ผมคิดอะไรอยู่น่ะ?

                "คะ คือ...คือผมขอโทษแทนแบคฮยอนด้วยครับ จริงๆ แล้วเขาเป็นคนน่ารักและมีมารยาทมากๆ เลยนะครับ แต่วันนี้เขาคงจะเพลียจริงๆ เขาก็เลยเผลอทำตัวไม่น่ารักใส่คุณ ผมต้องขอ..."

                "ชื่อแบคฮยอนงั้นหรอ..."

                "คะ ครับ?"

                "หึ...แสบอย่างนี้น่าจับมาดัดนิสัยชะมัดยาด" ผมไม่ได้สนใจในสิ่งที่คนรับใช้คู่ใจของผมพล่ามออกมาเลยสักนิด ผมรู้ว่าคนขี้เกรงใจอย่างคยองซูจอมทึ่มนั่นต้องพยายามหาข้ออ้างหรือข้อแก้ตัวให้ตัวการที่นอนหลับไม่รู้เรื่องอยู่บนเตียงอยู่แล้ว

                "คุณชานยอล..." ผมเพ่งมองไปที่ร่างเล็กบนเตียงอย่างเอาเรื่อง ผมเป็นคนชอบท้าทายซะด้วยสิ อยากรู้นักว่าคุณหนูแบคฮยอนนี่จะแสบแค่ไหนกันเชียว...

                "แล้วเราจะได้เห็นดีกันบยอน แบค ฮยอน"

                "คะ คุณชานยอล!" ผมทิ้งท้ายคำพูดที่เบาราวเสียงกระซิบไว้อย่างตั้งใจให้คยองซูได้ยินแล้วหมุนตัวเดินออกมาจากห้องทันที และแน่นอนเจ้าทึ่มคยองซูก็ยังยืนเอ๋อทำตาปูดตาโปนอ้าปากหวอรับลมอยู่ที่เดิม           ...มันคือคนใช่ไหม? เจ้าคนรับใช้ซื่อบื้อนั่น =_=

                ตึง ตึง ตึง! เสียง 'ตึง' ดังอยู่ในโสตประสาทของผม ผมก้าวเท้าเดินกลับไปที่เดิม และก็แน่นอน คยองซูยังยืนอ้าปากตาเหลือกรอผมอยู่

                "นี่..จัดห้องให้ห้องนึงสิ...เพื่อนของฉันจะย้ายมาจากอเมริกาเร็วๆ นี้ล่ะ"

                "O[]O" ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ผมเรียก...เอาเถอะถ้ามนจะเอ๋อขนาดนี้ ยังไงซะประโยคเมื่อกี้ก็คงจะเข้าหูของคยองซูอยู่แล้วแต่เขาแค่ยังคงแสดงท่าทีแบบเดิมอยู่เท่านั้นเอง ผมหันหลังให้เขาอีกรอบแลวเดินขึ้นห้องทันที...ว่าแต่ ที่ผมสั่งคยองซูไปเมื่อกี้ มันจะเข้าหูซ้ายแล้วทะลุหูขวาไหมเนี่ย =_=;

    ---------------------------------------------------------------------------------------------------------

    ฮัลโหลลลลลลลลลลลลลลล~ เนื้อเรื่องดำเนินมาถึงตอนที่ 3 ของเรื่องแล้วนะคะ
    เป็นยังไงบ้างคะ น่าติดตามบ้างไหมเอ่ย?
    ถ้าคิดว่าเรื่องนี้สนุกกดโหวต คิดว่าเรื่องนี้น่าสนใจโปรดคอมเมนท์

    ถ้าคิดว่าเรื่องนี้น่าติดตามกดเป็นแฟนคลับโล้ดดดดดดด
    ไรท์เตอร์หมาน้อยคนนี้เพิ่งแต่งฟิคเป็นเรื่องแรกก็แอบกลัวจะทำให้รีดเดอร์ทั้งหลายอ่านแล้วไม่สนุก
    ยังไงรบกวนช่วยติชมกันด้วยน๊า ไรท์เตอร์พร้อมน้อมรับกลับไปปรับปรุงแก้ไขค่ะ

    ใครอ่านแล้วติดใจหรือตะขิดตะควงใจ (?) อยากคุยหรืออยากด่าไรท์เตอร์
    ตามไปติชมได้ที่ >> 
    ` หมาน้อยมาลามิวท์ <<

    #ใครอยากให้เนื้อเรื่องตอนต่อไปเป็นแบบไหนเสนอมาได้นะคะ ><
    เผื่อไรท์เตอร์สนใจจะนำมาใส่ในเนื้อหาจ๊า <3

    #สปอย~ ในตอนหน้าอิเอ๋อของเราจะเริ่มออกลายและแบคน้อยก็เริ่มจะแผลงฤทธิ์แล้วนะคะ ><

    ใครรอฟินอยู่สาบานเลยว่าได้ฟินแน่!

    แถมๆ นี่ห้องนอนโด้และเตียงที่แบคเกลือกกลิ้ง~


    และนี่ก็บ้านของปาร์คชานยอล >.,<



    © Tenpoints!
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×