คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 2 แรกพบสบตา (ปิ้งๆ)
Chapter 2 แรกพบสบตา (ปิ้งๆ)
กรี๊ดดดดดดดดด ฉันอยากจะตะโกนออกไปดังๆ (แต่ก็ทำได้เพียงอี๊ดๆอยู่ในลำคอ-3-) นี่ขนาดมาที่นี่แค่วันแรกฉันยังทรมานขนาดนี้ แล้ววันอื่นๆฉันจะไหวไหมเนี่ย T.,T
…ต้องสู้ ต้องสู้ถึงจะชนะ... *เพลงมา*
“นี่ถ้าเรากินไอติมกันเสร็จแล้วจะไปไหนดี?” มีนาถามขณะมือก็ยังคงตักไอติมเข้าปาก
แน่นอน ตอนนี้เรานั่งกันอยู่ในร้าน Swensens มันเหมือนสวรรค์มากๆ ไอศกรีมเย็นๆชื่นใจ ฟินค่า
“ไปซื้อของใช้จำเป็นบางส่วนแล้วก็พวกบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป ขนมอะไรพวกนี้มาตุนกันไหม ^^?” ฝ้ายเสนอ
“บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป O[]O” ฉันสองคนเองค่ะ =_____=
ก็แหงละ บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปเนี่ยนะ บ้าไปแล้วเหอะ เกิดมาฉันไม่เคยคิดจะลองกินซํกครั้งเลยนะคะขอบอก เอ่อ แต่นอกจากพวก ยำมาม่า หรืออะไรที่หรูๆดูดีขึ้นมาหน่อยก็มีบ้างเล็กน้อย แต่ถ้าเอามาต้มแบบนี้ ไม่เคยค่ะ !!! มันไม่ดีต่อสุขภาพไม่ใช่หรือไง T.,T? แล้วเอามากินแบบนี้บ่อยๆมันจะดีหรอ ฉันไม่กล้าเสี่ยงเลย
แต่ก็น่าแปลกอยู่ปะ คือฝ้ายก็เป็นลูกคนรวยเหมือนกันนะ แต่ทำไมนางดูติดดิน ไม่เรื่องมากเลยวะคะ =_=? #อ้อยไม่เข้าจายยยย
“อืม แล้วแต่ฝ้ายละกัน แหะๆ ^^” ฉันหัวเราะแห้งๆไป
และคิดว่าฉันคงซื้อแค่ขนมเท่านั้นล่ะ เดี๋ยวเอาไว้ซื้ออาหารตามสั่งอะไรงี้ก็แล้วกัน(คือพอรับได้อ่ะนะ) หรือไม่ก็เข้ามากินในห้างทุกวันซะเลย(แลดูโอเวอร์มาก ฮ่าๆๆ)
@Major Cinema
หึๆ ไหงฉันถึงมาอยู่ที่นี่ได้ละ แต่ฉันไม่ได้มาดูหนังหรอกนะ ฮ่าๆ ฉันแค่ขึ้นมาดูหนังเข้าใหม่ว่ามีอะไรบ้างเท่านั้นล่ะ ก็แหม ฉันไม่ได้ติดตามหนังมาเกือบเดือนแล้วนี่นา ส่วนเรื่องซื้อของกิน ขนม เสร็จเรียบร้อย ฝากไว้ที่จุดฝากของข้างล่างเรียบร้อย
วันนี้ที่โรงหนังคนไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่ เราสามคนจึงเดินตรงไปที่จอแสดงโปรแกรมหนัง งืม...หนังน่าดูมีหลายเรื่องเลยแหะ ส่วนใหญ่ก็จะเป็นหนังฝรั่งอย่างที่ฉันชอบ (แต่บางทีก็ไม่ปลื้มเสียงพากย์ภาษาไทยซักเท่าไหร่นะ ชอบแบบต้นฉบับมากกว่า ก็ฉันฟังออกนี่นา แถมยังได้อารมณ์มากกว่าด้วย) แล้วหนังไทยตอนนี้ก็มีแต่หนังรักโรแมนติก ดราม่า... ฉันขอเซย์โนเลยเหอะ ฉันไม่ชอบค่ะ ฮ่าๆ ฉันชอบแนวคอมาดี้ หรือไม่ก็สยองขวัญซะมากกว่า -3-
“เห้ย วินเทจ ! ฉันอยากดูเรื่องนี้อ่า T.,T” มีนาสะกิดฉันยิกๆ
“เรื่องอะไร?” ฉันถามพร้อมกวาดสายตาดูตามตารางโปรแกรม
“นี่ไงแก Captan America -//////- อยากดู ฮรื่มมมมม T.,T” หน้าฟินมากจ้ะเพื่อนฉัน
แต่เอ๊ะ นางว่าอะไรนะ !!! กับตันอเมริกางั้นหรอ O[]O ไหน ไหน ทำไมฉันไม่เห็น กรี๊ดดดดด ฉันกวาดสายตาขึ้นลงและพบว่ามันอยู่ล่างสุดเลย ง่อวววว ฉันก็อยากดู กัปตันอเมริกาของฉัน =/////= ฟิน ฉันฟิน ตอนนี้หน้าฉันคงต้องฟินมากกว่ายัยมีนาแหงๆเลย =////////= บัทฮูแคร์?(But who’s care?)
“นี่พวกเธอ =____= จะยืนตรงนี้กันอีกนานไหม ห้ะ !!? คนอื่นเขาจะดูโปรแกรมหนังบ้าง ยืนบังอยู่กันสองคนน่ะ ตัวก็อ้วนอยู่แล้ว ยังจะมายืนเป็นอาบังขายถั่วอีก =____=”
เอ๊ะ ! เขาคงไม่ได้หมายถึงฉันกับมีนาใช่ไหม -____-? ฉันสองคนไม่ได้อ้วนซะหน่อย -.- เอ๊ะ หรือ...ว่าฉัน !!! เห้ย #อ้อยจะไม่ทน !!!
“เอ่อ...ต้องขอโทษแทนเพื่อนเราด้วยนะคะ .__.” ยัยฝ้ายของเรานี่เอง...
ไปขอโทษมันทำไม !!!
“ฝ้าย พอเลย ไปขอโทษเขาทำไม L เราไม่ผิดซะหน่อยนะ !!! ใช่ไหมมีนา !” ฉันหันไปหาแนวร่วมของฉัน แต่...
ทำไมนางมองหน้าผู้ชายคนนั้นแล้วทำหน้าฟินอย่างกับเจอกัปตันอเมริกาปรากฏตัวต่อหน้าซะอย่างนั้น เห้ย อะไรวะ ฉันจึงเงยหน้าไปสบตากับคู่กรณี(เมื่อกี้มัวแต่วีนเลยยังไม่ได้ดูหน้า) ขอดูหน้าให้ชัดๆหน่อยเห๊อะ !!!
โอ้มายลอร์ด... คนหรือนี่ หล่อลากไต ลากตับ ลากปอดมากค่ะ =//////= หลง...แล้วจย้า ทำไมคนหล่อๆแบบนี้ถึงมาอยู่ในที่แห่งนี้? ฉันไม่เข้าใจจริงๆ คือเขาหล่อแบบดูกวนๆ ธรรมชาติๆแบบไม่ศัลยกรรมอะไรงี้ เหมือนลูกคุณหนูอะไรแบบนี้เลย แถมราศีจับมาก ออร่าเปล่งปลั่งค่ะ หน้าตาของเขามันทำให้ฉันลืมคำพูดที่เขาพูดเมื่อกี้ไปเลย เขาพูดว่าอะไรนะ =///=? เขาชมว่าฉันสวยหรอ? โอ้ย คนสวยเบลอค่ะ เบลอว่ารักแถบ แบบว่ารักเธอ ผู้ชายคนนี้ ทำไมน่ารักแบบนี้ T.,T โอ๊ะ ตายจริง !!! ผู้ชายข้างๆก็หล่อ หล่อแบบหน้าเมะๆแต่ดูสุภาพๆ หล่อคนละแนวกับคนที่อยู่ตรงหน้าฉันเลย -//////- คือหล่อ ทำไมฉันถึงมาเจอผู้ชายหล่อๆในที่แบบนี้ คือพวกดาราที่กรุงเทพเทียบกับสองคนนี้ไม่ได้เลยนะคะ จริงๆ อ้อยคอนเฟิร์ม
ตอนนี้ฉันเงยหน้ามองเขาจนคอจะเคล็ดแล้ว นายนี่สูงเป็นบ้าเลย นี่ขนาดฉันสูงตั้งหนึ่งร้อยเจ็ดสิบสามแล้วนะเนี่ย ฉันว่านายนี่กับเพื่อนต้องสูงซักร้อยแปดสิบห้าอัพชัวๆอ่ะ กรี๊ด ทำไมฉันเหมือนนางเอกนิยายเลยอ่ะ =/////= รอบตัวเหมือนกับมีทุ่งดอกไม้สีชมพู มีผีเสื้อโบยบิน ลมอ่อนๆโชยมา...
“เห้ย ยัยเตี้ย ใบ้แดร๊กหรอครับ -___-” อีปากหมา !
ฉันขอกลับคำ ฉันขว้างมโนเมื่อกี้ทิ้งทันที ไอ้บ้านี่ ปากหมาชะมัด TOT ฉันไม่ได้เตี้ยนะเว้ย ฉันสูงร้อยเจ็ดสิบสามเลยนะเว้ย ถ้าฉันเตี้ย แล้วฝ้ายละ =_____=? ฝ้ายรู้สึกจะสูงร้อยหกสิบห้าเองมั้งนะ (ส่วนยัยมีนาสูงเท่าๆฉันแหละค่ะ) แต่อะไรคือไอ้นี่ถึงมาหาว่าฉันเตี้ย T.,T
“...” ฝ้าย
“*0*” มีนา
แต่ความหล่อมันเหมือนบดบังทุกสิ่งเลยจริงๆ TOT ทำไมนายหล่อแบบนี้ ความหล่อมันแทงตาฉันมากนะ คือฉันจะพังแล้วจ้า ในหัวฉันรู้สึกเหมือนมีแผ่นดินไหวซักเจ็ดริกส์เตอร์ได้ เจอคนหล่อมากวนประสาท
“เห้ย ไอ้ธันว์ฉันว่าไปเหอะวะ สงสัยยัยเตี้ยนี่จะเป็นใบ้ -_- ฉันไม่อยากเสวนากับคนใบ้วะ หมดอารมณ์จะดูหนังแล้ว” เกร้สสสสส อ้อยไม่ทนแล้วเว้ย !! ฉันไม่เตี้ยนะยะ
“หะ...เห้ย ฉะ...ฉันไม่เตี้ยนะไอ้บ้า ปากนายทำฟาร์มหมารึไง ห้ะ !!!” ฉันสวนกลับแบบไม่แคร์แล้วจย้า หล่อแค่ไหนก็ไม่เอาแล้ว มาว่าฉันเตี้ย ไม่ย๊อมมมมมม
“อ้าว ก็เธอมายืนบังก่อนทำไม เสียมารยาทยัยเตี้ย” กรี๊ดดดดดไอ้ปากปีจอ TOT!
“ฉันไม่ผิดซะหน่อย !!!!”
“เธอ-ผิด !!!”
“ฉัน-ไม่-ผิด”
“อะ...เอ่อ วินเทจพอเถอะ อย่ามีเรื่องกันเลยนะ” ฝ้ายเข้ามาเกาะแขนฉัน แล้วเลยหน้าไปหาไอ้ปากหมานั่น “ฉันต้องขอโทษแทนเพื่อนฉันด้วยนะคะที่ยืนบังแบบนี้ ._.”
“เห้ย ฝ้าย!!!” ฉันหันไปหาฝ้าย อย่างหัวเสียนิดๆ ทำไมยอมคนง่ายอย่างนี้นะ ฉันจึงหันไปหามีนาเผื่อขอความเชื่อเหลือ ปนหาพวก =.,= “มีนา”
“เออวินเทจ ฉันว่าแกอ่ะ ผิดเต็มๆเลย” แล้วนางก็มองหน้าไอ้ปากหมาแล้วทำหน้าฟินต่อไป
“โอ้ย อะไรกันเนี่ย ! ” ฉันสบถอย่างหัวเสียเพราะไม่มีใครเข้าข้างฉันเลย =___=(ก็เธอผิดจริงๆนี่ยะ)
“หึ J ขนาดเพื่อนเธอยังเข้าข้างฉันเลย ฮ่าๆๆ” #@^$%*^&)% #เส้นประสาทจะขาดจ้ะ
จากที่เมื่อกี้ฉันชื่นชมเขา ตอนนี้ฉันอยากจะฆ่าเขาแทน ผู้ชายอะไร กวนติงชะมัด !
“พอแล้วทายม์ แกก็ไปกวนน้องเขา เขาก็ขอโทษแล้วไง” พี่สุดหล่อข้างๆพูด
คนนี้ใช่เลย โดนใจอ้อยเลย =///////= หน้าตาดีแถมยังสุภาพบุรุษอีก เอาใจอ้อยไปเถิดเพคะคุณหลวงของอ้อย♥
“แกไม่ต้องมาสุภาพบุรุษเลยไอ้ธันว์ ถ้ายัยนี่ไม่ขอโทษฉันเอง ^^” สาบานว่านี้เป็นรอยยิ้มที่ฉันเกลียดที่สุด -*-
“ดูปากฉันนะ !!! ไม่-ขอ-โทษ โอเค้?” ฉันย้ำที่ละคำ
“ดูปากฉันนะ ยัย-เตี้ย !!!” -*- เกร้สสสสสส หยาบคาย !
“ฉันไม่เตี้ยนะ ! นายนั่นแหละสูงเกินมนุษย์มนา ! ฉันสูงหนึ่งร้อยเจ็ดสิบสาม ไม่เตี้ย !!!!”
ตอนนี้ไม่มีใครเข้ามาห้ามเราสองคนเลย ฝ้ายก็ยังคงยืนดูแบบอึ้งๆ นายที่ชื่อ ธันว์ ก็อึ้งเช่นกัน ส่วนมีนายังคงเคลิ้มอยู่ =______=
“ยัยเตี้ย J ดูเธอดิ เตี้ยวะ ฮ่าๆๆๆ” อย่ามายิ้ม อย่ามาหัวเราะ รอยยิ้มแบบนี้มันอาจทำให้หลายคนละลายได้ แต่สำหรับฉันในตอนนี้ ไม่ ! ไอ้บ้านี่จริงๆเลย
แต่นายนี่ไม่พูดเปล่า... เขาเดินเข้ามาใกล้ๆฉันจนปากเขาเกือบจะชนกับหน้าผากฉันแล้ว แต่ฉันก็ได้กลิ่นโคโลนอ่อนๆของผู้ชาย เขาเอามือมาทาบๆที่หัวฉัน คาดว่าคงเหมือนกับกำลังวัดส่วนสูงสินะ -_- ฉันทำอะไรเขาไม่ได้เลยจริงๆ ต้องบอกเลยว่าเขากำลังทำให้ฉันแทบจะสลบ T.,T มันเป็นอะไรที่ชวนน่าหลงใหลมาก ฮือ ไอ้บ้านี่กำลังทำให้หัวใจฉันปั่นป่วนนะ จากที่เมื่อกี้อารมณ์ฉันเกินลิมิตมากแต่ตอนนี้มันกลับอ่อนยวบซะอย่างนั้นล่ะ โอ้ย ฉันจะบ้าตาย อยู่ดีๆฉันก็รู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆที่รดอยู่บนหน้าผากฉัน ฉันค่อยๆเงยหน้าขึ้นไป... ให้ตายสิ พระเจ้าจอร์จเหอะหน้าเราห่างกันแค่สองนิ้วเองมั้ง TOT แถมมุมนี้ก็ชั่งเป๊ะมากด้วย นายนี่กำลังทำฉันพังนะ T.,T ไม่ทนแล้วค่า TOT !!!
“กลับกันเถอะ -/////-” ฉันพลักนายนั่นออกแล้วรีบลากเพื่อนสองคน(ที่ไม่ได้ช่วยอะไรเลย) ออกมาอย่างด่วน
ฉันกำลังจะบ้าตายเลยจริงๆเหอะ
@หอพัก
แล้วตอนนี้เราสามคนก็มาถึงหอพักเรียบร้อยแล้ว พอมาถึงฉันก็รีบล้มตัวลงที่นอนทันที แต่นอนในท่าเอาหน้าซบหมอนนะ ฉันยังเขินไม่หายเลย ให้ตายเหอะ ฉันนอนคิดทบทวนเรื่องราวเมื่อกี้นี้ โอ้ย มันกำลังทำให้ใจฉันมันปั่นป่วนจริงๆเลย
“วินเทจ ลุกขึ้นมา นอนแบบนี้เดี๋ยวก็ขาดอากาศหายใจกันพอดี” มีนาดึงฉันขึ้นมา
“…” ยังคงเขิน
“เมื่อกี้แกจะรีบผลักเขาทำไม TOT ฉันกำลังฟินเลย ไอ้เพื่อนบ้าเอ๊ย !” อ่าว ฉันผิด
“-////- เหอะ ไม่รู้ไม่ชี้ย่ะ” แล้วฉันก็หยิบหมอนมาปิดหน้า เพราะยังคงเขินอยู่
“นี่ !! อย่าบอกนะเว้ยว่าแกตกหลุมรักเขาแล้วอ่ะ OwO”
เปล่านะ ฉันแค่กำลังสับสน T.,T
“…” <<นี่คือคำตอบจากฉัน
“เห้ย จริงปะเนี่ย แกชอบเขาจริงหรอ แต่จะว่าไป เขาก็ตรงสเป๊กแกนี่นา หล่อหน้าตาดี แถมยังกวนติงอีก สเป๊กแกชัดๆเลยนี่หว่า”
“มะ...มั่ว นั่นก็สเป๊กแกเหมือนกันปะเหอะ -/////-” ฉันเถียงไปแต่ในใจก็ยังคงสับสน
“คือก็ใจ แต่ฉันว่าแกก็เหมาะกับเขาดีวะ >< ฉันเสียสละ ฮ่าๆๆ”
“จะได้เจอกันอีกรึเปล่าเหอะ -_-”
“แน่ะๆ พูดแบบนี้แสดงว่าอยากเจอล่ะสิ ^^”
“...” ไม่ปฏิเสธ T.,T
“รอพรหมลิขิตละกันนะเพื่อน ฮ่าๆๆ >< ฉันขอไปตัดใจก่อน TOT” เพื่อนฉันนี่มันจริงๆเลย
ตึ่งโป๊ะๆ โจ๊ะๆ ฉึ่ง !
เสียงกลองรบดังสนั่น เหล่าชายฉกรรจ์ปกปักปฐพี เฮ้ ! #ไม่จ้ายยยย
และแล้วก็มาถึงซะที วันนี้... วันนี้เป็นวันปฐมนิเทศพวกเราเฟรซชี่ปีหนึ่ง บรรยากาศคึกคักมาก ฉัน มีนา แล้วก็ฝ้ายเดินเข้าไปในหอประชุมหวังพึ่งแอร์เย็นๆซะหน่อย แต่พอเข้ามามันกลับไม่ใช่อย่างนั้นเลย เป็นเพราะคนเยอะเกินไปไงละ แอร์เลยไม่มีความเย็นเอาซะเลย =________= ฉันเดินเข้ามาเรื่อยๆเพื่อหาคณะของฉัน จะว่าไปหอประชุมที่นี่ก็ใหญ่พอสมควรนะ ฉันยังหาคณะฉันไม่เจอเลย -0-
แลซ้าย (‘ ‘ )
แลขวา ( ‘ ‘)
พลั่ก !
“เอ่อ ขอโทษครับ เป็นอะไรไหม?”
ตายจริง ยัยฝ้ายเดินชนใครละเนี่ย
“ไม่เป็นค่ะ ไม่เป็นไร ^^” จะเป็นอะไรได้ไง ชนแค่นี้เอง
“อ้าวเธอนี่เอง !”
เอ๊ะ ใครนะ หน้าคุ้นๆ (‘ ‘)?
เราสามคนมองหน้ากันสลับไปมา แล้วหันไปมองพ่อสุดหล่อตรงหน้า
“เราไง เราชื่อ ธันว์ ที่เจอกันที่โรงหนังเมื่อวันนั้นไง”
“อ๋อ จำได้แล้ว เพื่อนของคนที่มีเรื่องกับวินเทจใช่ไหม ?” มีนาพูดขึ้นมา
อ้อ เพื่อนนายนั่นนี่เอง !!! =//////= พูดถึงแล้วก็เริ่มเขินอ่ะค่ะ การี้ดๆ เก็บอาการๆ .///. แต่ทำไมนายนี่มาคนเดียวล่ะ เพื่อนนายหายไปไหน -////-
แต่เอ๊ะ .. เดี๋ยวนะเดี๋ยว ! ถ้างั้นก็หมายความว่า เราเรียนที่เดียวกันงั้นหรอ ! -//////-
*เพลงมา* พรหมลิขิตบันดาลชักพา ดลให้มาพบกันทันใด ...
“พวกเธอเป็นเฟรซชี่นี่เอง ถึงว่าไม่เคยเห็นหน้า งั้นอยู่คณะไหนละ เดี๋ยวพี่พาไป ^^” ยิ้มนั่น... คือพัง
พี่... ตายจริง เขาเป็นรุ่นพี่งั้นหรอเนี่ย งั้นฉันคงต้องสงบเหงี่ยม เรียบร้อย มากขึ้นใช่ไหมเนี่ย #ฉันถูกสั่งสอนมาดีนะเอ้อ
“บริหารธุรกิจค่ะ สาขาบริหารธุรกิจ ^^” ฝ้ายตอบ
หรือว่า ฝ้ายจะแอบปิ้งพี่ธันว์ O[]O (รู้ชื่อเรียบร้อยแล้ว)
“อ้าว แบบนี้ต้องจัดให้หนักเลย ยินดีต้อนรับนะครับ รุ่นน้อง ^^ ป่ะ เดี๋ยวพี่พาไป”
โลกชั่งกลม อยู่คณะเดียวกันด้วยจย้า แต่ขณะที่พวกเราหันหลังกำลังเดินตามพี่ธันว์ไป...
“ไอ้ธันว์ !!”
พี่ธันว์ และพวกเราสามคน(เขาเรียกพวกเธอหรอ) หันหลังกลับมาหาต้นเสียง
“อ้าว ทายม์!”
ทายม์ คุ้นไหม ตอบ !!! คุ้น หน้าตาแบบนี้คุ้นไหม ตอบ !!! คุ้น
“เห้ย ! พวกเธอ !!!”
ความคิดเห็น