คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1 หอ
Chapter 1 หอ
โอเค ฉันขอกลับคำ ...ฉันกลับบ้านตอนนี้ทันไหม T.,T ทันไหม...ทันหม๊ายยยยย TOT ฉันคิดว่าถ้ากลับตอนนี้ก็ทันนะ แต่เรื่องอะไรฉันจะกลับไปให้อปป้า(พี่ชายบังเกิดเกล้า) ของฉันหัวเราะเยาะละ ไม่มีทางเหอะ ! ฉันต้องทำได้ T.,T ฉันต้องสู้สิ สู้กับ...
-เตียงเดี่ยวขนาดเท่าเตียงเด็กและแข็งยิ่งกว่าหินศิลา
เตียงเดี่ยวที่อยู่ตามมุมห้องสามเตียง มีโต๊ะเอาไว้ทำการบ้านอ่านหนังสือ อยู่ข้างๆเตียง แล้วก็มีโต๊ะเครื่องแป้งเล็กๆไว้อีกฝั่งของเตียง
-ตู้เสื้อผ้าตู้ใหญ่อีกหนึ่งตู้(เหมือนจะดี...แต่ไม่!)
เพราะมันสำหรับสามคน ... สามคน เน้นว่าสามคน -____- แล้วฉันกับยัยมีนาเอาเสื้อผ้ามาอย่างกับย้ายบ้านซะด้วย... ให้ทาย มันจะพอสำหรับสามคนมั้ยล่ะ แค่ของฉันคนเดียวก็ค่อนตู้แล้วค่ะ ! แล้วนี่จะพอไหม =0=
-แอร์(ธรรมชาติ)
ฉันไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจจริงๆเลย ทำไมหอในมหาลัยถึงไม่มีแอร์ !!! ฉัน-ไม่-เข้า-ใจ มีเพียงพัดลมติดผนังบนหัวเตียง เตียงละตัวเท่านั้น... ที่นี่หิมะตกหรือไงถึงไม่ต้องใช้แอร์น่ะ TOT คืนนี้ฉันคงละลายหายไปกับเตียงแน่เลย
ฉันคิดถึง คิดถึงๆๆ คิดถึงเตียงคิงไซต์ คิดถึงแอร์ คิดถึง Walk in closet ฉัน-คิด-ถึง-บ้าน TOT ต่อไปนี้คงไม่มีแล้วเตียงนุ่มๆ ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าขนาดมหึมา(?) อากาศเย็นๆ ความสบาย... ฉันจะไม่ได้พบมันอีกแล้ว
“วินเทจ แกแน่ใจหรอวะว่าจะอยู่ได้ ขนาดฉันยังไม่ค่อยจะแน่ใจเลยแก TOT” มีนากระซิบกับฉัน ขณะที่เราสองคนกำลังยืนดูรูมเมทอีกคนย้ายเสื้อผ้าไปไว้ในตู้ คือฉันเพิ่งเห็นว่านางใช้ตู้ไปเพียงสองในสิบของขนาดตู้เอง -0- ทำไปได้ยังไง นางไม่ได้ขนอะไรมาเลยหรอ TOT แล้วดูฉันกับยัยมีนา -__-
“ฉันก็ไม่แน่ใจวะแก แต่สู้เว้ย ! ปะ เข้า-ห้อง !” ฉันกระซิบบอกด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
ขอพูดอีกซักนิดในการย้ายหอของฉันหน่อยละกัน ความจริงแล้วหอนี้ต้องนอนห้องละ 4 คนนะคะ แถมต้องจับกลุ่มกันเองด้วย แต่เนื่องจากฉันไม่ได้ทำการจองไว้ล่วงหน้า มาถึงปุ๊ปคือเพิ่งรู้ว่าต้องอยู่หอ ฉันก็ถึงมาจองปั๊ปเลย แต่มันไม่ง่ายขนาดนั้นใช่ไหมละ คนก็ตั้งเยอะนะคะ(มีคนจองไม่ทันเหมือนฉันด้วยละ) แต่ก็ด้วยการใช้อำนาจพ่อฉัน =______= จึงทำให้การจองหอสะดวกไปด้วยดี(แลดูน่าเกียจมากเลยฉัน T.,T แต่ทำไงได้ละคะ ฉันไม่อยากแชร์ห้องกับคนอื่นนี่นา แต่มันเป็นไปไม่ได้ไง) เพราะฉันก็ขอเจ้าของหอแล้วนะว่าขอพักแค่สองคน(ฉันกับมีนา) ถึงขนาดใช้อำนาจพ่อแล้วก็เถอะ เจ้าของหอก็บอกว่า ได้ต่ำสุดสามคนจริงๆ ฉันก็โอเค มาอยู่ต่างจังหวัดจะเรื่องมากได้ไง ._. เกิดมีคนหมั่นไส้ฉันขึ้นมาฉันจะไม่โดนดักฆ่าเชียวหรอ ฉันจึงต้องจำใจหารูมเมทมาอีกคน แต่โชคดี ฟ้ายังเข้าข้างคนสวย TOT ยังมีคนที่ยังหากลุ่มไม่ได้อีกคนนึงฉันก็เลยลากนางมาซะด้วยเลย ฮ่าๆ สงสัยใช่ไหมละว่าลูกคุณหนูเรื่องมากอย่างฉันทำไมถึงลากนางเข้ามาง่ายๆนั่นก็เพราะว่า...
“พวกเธอ...ให้ฉันช่วยถือของเข้าห้องไหม ดูท่าทางของเยอะนะ ^^” รูมเมทอีกคนของฉันถามด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล แถมเสียงนั่นยังหวานจับใจอีก
“หืม ช่วย...พวกฉัน?” ยัยมีนาถามด้วยท่าทางสงสัย ไม่ใช่แค่ยัยมีนาหรอกที่สงสัย ฉันก็สงสัย
ช่วยยกของ ช่วยยกกระเป๋ากันฟรีๆแบบนี้น่ะหรอ? เห้ย โอ้มายลอร์ด ฉันไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง ทำไมคนที่นี่ชั่งน้ำใจดีงาม ปกติเวลาฉันไปเที่ยวที่ไหนหรือพักโรงแรมที่ไหน ก็จ่ายทริปทั้งนั้นแหละค่ะ =.,= แต่นี่เธอจะช่วยพวกเราฟรีๆ บร๊ะ !
“อื้อใช่ ^^ ก็ของพวกเธอดูเยอะนี่นา มาเดี๋ยวเราช่วย ^^” เธอพูดพร้อมกับช่วยยกกระเป๋าเราสองคนเข้าไปในห้อง เราสองคนก็ลากกระเป๋าอีกคนละใบที่เหลือเข้าตามไป (นั่นแหละ ฉันหอบกระเป๋าลากมากันคนละสองใบ -_-)
อ้อเมื่อกี้ฉันค้างเรื่องรูมเมทคนนี้ค้างไว้สินะ ความจริงแล้วก็ไม่มีอะไรมากหรอก จากที่ฉันเห็นแวบแรก ฉันคิดว่านางดูท่าทางบุคลิคดีน่ะ ประมาณว่าคงจะรวยพอสมควร(อาจจะไม่เท่าฉันสองคนแต่ก็ยังพอใช้ได้อยู่ ประมาณนี้) ดูท่าทางจะสำรวมเรียบร้อยด้วย และอีกอย่างเธอหน้าตาน่ารักมว้ากกกกกก น่ารักแบบบ้านๆ ไม่ต้องแต่งอะไรมากมาย ดูเป็นธรรมชาติ แถมดูท่าจะนิสัยดีอีกด้วย ฉันนี่เลือกคนไม่ผิดจริมๆ ><
“อ้อ เธอสองคนก็นอนริมหน้าต่างกันนะ ^^ จะได้ไม่ร้อนมาก เดี๋ยวฉันนอนด้านในเอง” นางบอกพวกฉัน
เห้ย สุดยอด นี่เสียสละกับคนที่ไม่รู้จักกันด้วย โอ้มายลอร์ด ที่นี่ศูนย์รวมคนดีสินะพระเจ้าโปรดนางมาให้พวกเราจริงๆ T.,T ฉันละปลื้ม
“ขอบใจนะ ^^” ฉันกับมีนาพูดพร้อมกัน ฉันคิดว่ามีนาก็คงคิดเหมือนกันกับฉันสินะ
“จ้ะ ไม่เป็นไร ^^ เราเป็นคนที่นี่อยู่แล้วน่ะ ชินกับอากาศร้อนๆแล้ว ฮ่าๆ แต่ดูพวกเธอคงมาจากกรุงเทพสินะ ดูท่าทางรวยด้วย ^^” เธอเป็นหมอดูหรอ?
ฉันว่าไม่ เธอคงรู้เพราะกระเป๋าที่ฉันใช้ละมั้ง =__= แถมยังหอบมาซะคนละสองใบขนาดนี้ ฮ่าๆ
“อืมใช่ เรามาจากกรุงเทพน่ะ” มีนาตอบ
“อ๋อ เราชื่อ ฝ้าย น้ะ ^^ ยินดีที่ได้รู้จัก” เธอแนะนำตัว
คนอะไร เพอร์เฟคเป็นบ้าเลย ฉันเริ่มอิจฉานางแล้วสิ ในชีวิตฉันไม่เคยอิจฉาใครง่ายๆนะยะ แต่นางคือแบบ สวย น่ารัก (แบบธรรมชาติสุดๆ) บุคลิคก็ดี นิสัยก็ดี เฟรนลี่อีกต่างหาก อ่อนโยน สุภาพ เรียบร้อย เห้ย สุดยอดอ่ะ ฉันเพิ่งจะมีเพื่อนดีๆแบบนี้มาเป็นเพื่อนคนที่สอง(รองจากมีนา)เลยนะเนี่ย
“เราชื่อ มีนา ส่วนเพื่อนเรา วินเทจ ^^ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันจ้ะ J” มีนาตอบแทนฉัน
เออดีเนอะ เรื่องนี้ฉันเป็นนางเอกนะเว้ย ทำไมบทฉันน้อยกว่านางละ TOT
“เราพอจะรู้แล้วล่ะ ^^ ก็พวกเธอเป็นลูกนักธุรกิจชื่อดังเลยนี่นา ฉันไม่คิดว่าจะได้เป็นรูมเมทกับพวกเธอด้วยนะเนี่ย ดีใจจังเลย J” ยิ้มแบบนี้ ละลายค่ะ (เอ๊ะ ฉันเป็นผู้หญิงนะยะ ทำไมหวั่นไหวกับผู้หญิงด้วยกันละ T.,T)
“ถ้างั้นแสดงว่าครอบครัวเธอก็รวยพอสมควรเลยสินะ ถึงรู้ฉันพวกฉันได้น่ะ” มีนาพูดด้วยท่าทีร่าเริง
“ก็ไม่เท่าไหร่หรอกจ้ะ แหะ ^^” ฝ้ายหัวเราะแห้งๆ นั่นไงฉันว่าแล้วว่าเธอต้องรวย
“เอ้อฝ้าย แล้วเธอเรียนคณะอะไรหรอ?” มีนาถาม
(นี่ตกลงจะไม่ให้ฉันมีบทจริงๆใช่ไหมเนี่ย ฉันนั่งเก็บผ้าจนเสร็จพอดีเลย -_- รวมของยัยมีนาด้วย)
“บริหารธุรกิจ สาขาบริหารธุรกิจจ้ะ ^^”
“เห้ย จริงดิ เหมือนเราสองคนเลย >< เราคงจะสนิทกันน่าดูเลยเนอะ”
“นั่นสิจ้ะ ><”
เออเนอะ เพื่อนฉันนี่มันเฟรนลี่ไปไหมนะ สนิทกับคนอื่นง่ายดี =____= แต่ฉันว่าก็ดีนะ ฉันก็อยากได้ฝ้ายมาเป็นเพื่อนเหมือนกัน ถึงจะรู้สึกแอบอิจฉาบ้างนิดหน่อยก็เถอะ -3- ทีนี้ฉันก็จะมีเพื่อนเพิ่มมาอีกคนแล้ว เย่ >O</
“แต่ทำไมเราไม่เห็นฝ้ายตอนลงชื่อที่ซุ้มเลยล่ะ” ช่างสงสัยจริงเพื่อนฉัน
“อ๋อ ฉันมาตั้งแต่เช้าแล้วล่ะจ้ะ ลงทะเบียนเสร็จก็อยู่ที่ซุ้มแปปนึงก็มาที่หอเลย กลัวหาห้องไม่ได้ T-T” ขนาดหล่อนมาเช้า หล่อนยังได้ห้องตอนบ่ายเลย =___= เพราะมีฉันแท้ๆนะยะ ฮิฮิ
โชคดีที่วันนี้ไม่มีอะไรมาก แค่เตรียมของเข้าหอเฉยๆ แล้วจากนั้นก็คือว่าง เย่ >< แต่ในวันพรุ่งนี้จะมีกิจกรรมเต็มวัน เหนื่อยแย่เลย TOT ฉันแอบหวังว่ามันคงจะเป็นเหมือนในนิยายนะ ไม่เอาแบบลงโทษรุ่นน้องโหดๆไรงี้ ไม่เอานะ ไม่เอา TOT…
สองชั่วโมงผ่านไป.
แต่ก็นะ สุขใดเล่า จะเท่ากับอยู่บ้านเรา ตอนนี้ฉันนั่ง นอนจนแทบจะละลายติดไปกับเตียงนอนนี่มาได้สองชั่วโมงแล้ว TOT คือมันว่าง ไม่รู้จะไปไหน แถมยังร้อนบานตะไทอีกต่างหาก ฉันอยากจะบ้าตาย คนที่นี่เขารู้จักแอร์กันไหมนะ เขารู้จักคำว่าอากาศเย็นกันไหมนะ TOT พัดลมส่ายขื่อที่หัวเตียงของแต่ละคนก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย ฉันกับยัยมีนานอนกระสับส่ายอย่างนี้กันทุกๆห้านาทีเลยก็ว่าได้... แต่ยัยฝ้ายนี่สิ =_= นางดูลัลลาดีนะ นั่งอ่านหนังสือเรียนอยู่ที่โต๊ะอ่านหนังสือ ไม่รู้สึกรู้สาเลยหรอ มันร้อนมากๆอ่ะ จริงๆเลย YOY
“ฝ้าย นี่เธอไม่ร้อนหรอ TOT” มีนาทำลายความเงียบให้กับห้อง
“เฉยๆนะ เราชินแล้ว ^^” แล้วชีก็ก้มหน้ากลับไปอ่าหนังสือต่อ
เออค่ะ ขยันดีเนอะ ฉันละไม่อยากจะเชื่อเลย =______=
“นี่ ฉันว่าเราไปเดินเล่นที่ห้างกันเถอะ” ฉันเสนอ
“โอ้ว ฉันรอคำนี้มานาน TOT ป่ะไปกันเถอะ ฝ้ายไปไหม?” มีนา.
“อ้อไม่ละจ้ะ ฉันขอนั่งอ่านหนังสือต่อดีกว่า” ฝ้าย.
“เห้ย เผื่อซื้อของมาไว้ใช้ที่หอด้วยไง ไปด้วยกันเถอะ” มีนา.
จริงๆเลยเพื่อนฉัน เป็นแบบนี้ตลอด ตั้งแต่ฉันอยู่มัธยมต้นละ เวลาฉันไม่ไปนางก็เกลี่ยกล่อมจนได้อ่ะ แล้วไม่เคยมีครั้งไหนที่นางทำไม่สำเร็จ
“อืม...งั้นก็ได้ ^^” ฝ้าย.
“นั่นไง ฉันว่าแล้ว”
วู้ว แอร์เย็นๆจ๋า รอวินเทจแปปนึงนะค่า >< Let go to shopping mall!
ความคิดเห็น