คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
บทนำ
“Hallo, Mein Freund. >O<” (Hello, My Friend.)
“Hi ! Miss you my Friend !!! *-*” ฉันตอบและตรงเข้าไปกอดอีกฝ่าย
“มิสยูทู เป็นไงมั่งแก สบายดีไหม” เธอกอดฉันพรางถามคำถาม
“แหม! ฉันคิดว่าแกจะรัวภาษาเยอรมันใส่ฉันต่อซะอีก -..- ส่วนฉัน ยังไม่ตายจ้ะ J แล้วแกละ
โอเคมั้ย ไปอยู่เยอรมันมาตั้งสองเดือนคิดว่าจะลืมกันไปแล้วนะเนี่ย” ฉันตอบพร้อมกับค่อยๆคลายอ้อมกอด
“ฉันสัญญากับแกแล้วนี่นา ว่าจะเป็นเพื่อนกันตลอดไป J ลืมลงก็บ้าแล้ว อ้อ อีกอย่างนะ ! แกไปกรี๊ดอปป้าถึงเกาหลีไม่ใช่หรอไง L ฉันละอิจฉา !!!”
แน่ะ มีมานง มานอยด์
“แน่ใจนะว่าจะงอนฉันน่ะ ^^” ฉันพูดพร้อมหยิบอัลบั้มเพลงที่มีลายเซ็นของ EXO ทั้งวงมาชูต่อหน้าชี
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด !!! เอ็กโซอปป้า!”
“ยัยบ้า มากรี๊ดใส่หูฉันทำไม !”
ไม่ฟังอีก -_- ชีหยิบอัลบั้มในมือฉันไประดมจูบ เป็นอันเรียบร้อย ...
“ฮือ T.,T” อ้าวเฮ้ย อยู่ดีๆก็น้ำตาคลอ “ฉันขอบใจแกมากเลยนะสำหรับอัลบั้ม ฉันปริ่มมากเลยอ่ะแก รักแกจังเลย T.,T” แล้วนางก็ยืนกอดอัลบั้มพร้อมกับน้ำตาที่ไหลเป็นแม่น้ำเจ้าพระยา -0-
“เออจ้ะ -0-... ” ยังคงสตั้นอยู่ค่ะ
“เออใช่ ฉันมีเรื่องจะคุยกับแก ! ไปนั่งคุยกันตรงนั้นเถอะ” แล้วชีก็ลากฉันไปที่โต๊ะม้าหินอ่อนหลังตึก
และฉันก็พอจะเดาได้ว่าชีต้องถามเกี่ยวที่ฉันเลือกมาต่อที่มหาวิทยาลัยนี้ ชัวส์ ! มหาวิทยาลัย...ที่แสนจะธรรมดา(เมื่อเทียบกับลูกคุณหนูอย่างพวกฉัน) แต่มันก็ธรรมดาจริงๆนั่นแหละ เพราะฉันคิดว่ามหาลัยนี้ก็ไม่ได้ดังอะไรมากมายนะ แต่ฉันกลับเลือกที่นี่ เพียงเพราะ... ฉันทะเลาะกับพี่ชายต่างสายเลือด เพียงแค่นั้น -_-
เอาละ แต่ฉันขอบอกอะไรก่อน กรุณาอย่างเพิ่งรำคาญตัวฉันเลย ขอจงอ่านบทนำให้จบ เพราะคุณจะเลิกหมั่นไส้ฉัน เป็นสะใจฉันแทน T.,T ฉันชื่อ รสนิชน โชติวรากุลณ์ ค่ะ ชื่อเล่น วินเทจ แต่ฉันขอร้องละคะ ได้โปรดเรียกชื่อฉันเต็มๆเถอะ อย่าย่อเป็น วิน หรือ เทจ เลย T.,T วันดูพิลึกชอบกล ฉันมีเพื่อนสนิท สนิ้ทสนิท สนิทมากๆอยู่คนนึงเราสองคนจะเรียกว่าเป็นญาติกันก็ว่าได้ เธอชื่อ มีนา นางมีพี่สาวชื่อ เมษา พี่นางจบยูนิเวอร์ซิตี้ไปได้สองปีแล้วค่ะ ตอนนี้พี่นางไปเป็น Doctor อยู่ที่เยอรมันเป็นอันเรียบร้อยแล้ว ส่วนพี่ชายฉัน(ขอพูดถึงซะหน่อย) พี่คลาสสิค ตอนนี้ก็เรียนจบไปแล้วเหมือนกัน แต่เพิ่งจบไปปีเดียวเท่านั้นละคะ แต่ทำตัวกร่าง ชิ =^= (ยังเคืองเรื่องที่ทะเลาะกันอยู่) กร่างยังไงน่ะหรอ ก็พี่ฉันน่ะสิ ตอนนี้กำลังจะไปเป็นผู้บริหารของบริษัทแทนคุณพ่อแล้วค่า(แต่คุณพ่อก็ยอมนะ) ตัวฉันเองก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรหรอก ถ้าพี่แกไม่มาดูถูกฉัน หาว่าฉันทำอะไรก็ไม่เป็นซะอย่าง ใช้เงินฟุ่มเฟือย เที่ยวเล่นไปวันๆ เกรดก็ไม่ได้ดีเด่นอะไรเลย(ภาษาอังกฤษฉันเกรดAนะยะ T.,T) พี่ฉันบอกว่า ถึงเรียนจบมหาลัยไปก็หางานทำไม่ได้หรอก แน่นอนฉันก็คิดว่าอย่างนั้น -_- ฉันคิดว่าถ้าจบไปฉันก็ไม่ทำอะไรนอกจากเที่ยวเล่น ใช้เงิน บลาๆ แต่จะไปวอรี่ทำไมกัน ในเมื่อเราก็ออกจะรวยอยู่แล้วนี่นา ต่อให้ฉันไปเที่ยวรอบโลกซักสิบรอบก็ยังไม่หมดเลยด้วยซ้ำเหอะ ฉันก็กะแค่เรียนให้จบๆเป็นหน้าเป็นตาให้ครอบครัวแค่นั้นเอง แต่พี่ชายสุดแสนจะบังเกิดเกล้าของฉัน !!!!
ดันมาดูถูกว่าคงจะสอบเข้ามหาลัยดังๆไม่ได้แน่นอน ฉันก็เลยพิสูจน์ให้พี่ชายฉันเห็น(ว่าฉันสอบเข้าไม่ได้จริงๆจ้าT.,T) แหงละ จะสอบเข้าได้ยังไงถึงคะแนนวิชาภาษาอังกฤษฉันจะดีเลิศแค่ไหนก็ตาม แต่พอมาดูวิชาอื่นฉันก็ไปไม่รอด ._. ทีนี้พี่ชายฉันก็หัวเราะเยาะฉันใหญ่เลยสิ พอฉันจะไปสอบมหาลัยนานาชาติรู้ไหมพี่ฉันตอบยังไง
‘เธอมันก็คงไปได้แค่ทางนี้แหละน้า เก่งแค่ภาษาอังกฤษอย่างเดียวเธอเอาตัวไม่รอดหรอกยัยบ๊อง แล้วอีกอย่างเมื่อไหร่เธอจะเลิกบ้าดาราเกาหลีซะที -_- โตจนป่านนี้แล้วนะ’
‘งั้นส่งฉันไปต่างประเทศก็ได้นี่ค่ะ-3- ส่วนเรื่องอปป้าที่เกาหลีพี่ต้องชินได้แล้วน่ะคะ เพราะอีกหน่อยอปป้าจะมาเป็นน้องเขยพี่แล้วน้า -//////-’
มโนคือวิน...
‘-________- พี่ละเอือมกะแกจริงๆ อ้อแล้วนี่เธอไม่คิดจะเรียนระบบของรัฐบาลไทยหน่อยรึไง ห๊ะ เรียนโรงเรียนนานาชาติมาตั้งแต่อนุบาลจนจบไฮสกูล พี่อยากให้เธอไปเรียนบริหาร จะได้มาช่วยพี่ดูแลบริษัทพ่อไง เข้าใจไหม’
‘แต่ฉันเป็นล่ามได้นี่นา ฉันพูดภาษาอังกฤษได้นะค่ะอปป้า T.,T’
‘พอเลยยัยอ๊บอ๊บ ภาษาอังกฤษพี่ก็พูดได้ -_- แต่พี่ จะ ให้ เธอ มา ช่วย งาน พี่ เข้า ใจ ไหม!’
ชัดเจน ทุกถ้อยคำ =____=
‘แล้วพี่จะให้ฉันไปเรียนที่ไหน มหาลัยดังๆก็แทบจะหมดแล้วนะค่ะ’
‘งั้นไปมหาลัยที่เพื่อนเก่าฉันเคยเรียนละกัน แต่เธอจะอยู่ได้รึเปล่าก็ไม่รู้นะ J อย่างเธอแล้วไม่น่ารอดว่ะอ๊บอ๊บของพี่ ฮ่าๆๆๆๆ’
‘ก็ได้ ฉันจะทำให้พี่ดู ว่าฉันก็ทำได้ L แล้วฉันก็ไม่ใช่อ๊บอ๊บด้วย อปป้า !’
นี่ล่ะ สาเหตุที่ทำให้ฉันมาเรียนต่อที่นี่ แล้วโชคก็เข้าข้างฉันเหลือเกินที่ทำให้ฉันสอบติดที่นี่ ฉันรู้สึกว่ามันง่ายมว้ากกกกกกกกก(แต่ทำไมมหาลัยอื่นฉันไม่ติดก็ไม่รู้ -_-) ฉันเลือกเรียนคณะบริหารธุรกิจ ตามที่พี่ชายของฉันต้องการ(ดูถูกไว้ตั้งแต่แรกว่าไม่ติดหรอก) เป็นไงล่ะ ฉันติดแล้ววววว ฉันกำลังจะเป็นเฟรซชี่ >O< โอเคนอกเรื่องมาไกลละ มาพูดถึงยัยมีนากับฉันต่ออีกนิดเนื่องจากครอบครัวเราสองคนสนิทกันมาก เพราะพ่อของฉันกับแม่ของมีนา...เป็นพี่น้องกันค่ะ ! เราสองคนเวลาไปไหนก็ไปด้วยกันตลอด อย่างเช่นทุกอาทิตย์เราจะต้องบินไปช้อปปิ้งกันที่ประเทศไหนซักประเทศ อะไรประมาณนี้ แล้วเราสองคนก็ไม่เคยมีความลับต่อกันเลยก็ว่าได้ ครอบครัวพวกเราเป็นนักธุรกิจชื่อดังค่ะ อันดับต้นๆของประเทศเลยนะจะบอกให้ >< และอย่างที่บอก เราจึงรวยมากๆเช่นกัน(อย่าเพิ่งเบื่อกันเลยนะคะ อย่างที่รู้ๆกัน คนเราไม่ได้มีความสุขกันตลอดใช่ไหมล่ะ แล้วความทุกข์ก็กำลังมาเยือนฉัน ...) ก็อย่างที่ว่าแหละเนื่องจากพวกเรารวย ก็ต่างถูกเลี้ยงกันมาแบบสปอยล์สุดๆ แต่ก็ไม่ถึงกับว่าจะนิสัยแย่อะไรขนาดนั้นนะคะ เพราะเราก็ยังต้องเป็นหน้าเป้นตาให้กับสังคมอยู่ T.,T ฉันยังไม่อยากโดนแอนตี้หรอกนะคะ ส่วนเรื่องการเรียน อย่างที่บอก ฉันแค่เรียนๆเล่นๆ เรียนให้จบเป็นพอ แต่ยัยมีนานี่สิ ดันหัวดีกว่าฉันซะงั้น -.- ขนาดที่ว่าก่อนสอบนางก็ไปช้อปปิ้งกันที่ปารีสด้วยกันนะ แต่นางกลับได้คะแนนดีกว่าฉันซะงั้นละ -3- ยัยนี่ถึงขั้นเพอร์เฟคเลยก็ว่าได้นะคะ รวย เก่ง(เรื่องเรียนนะคะ) แล้วก็สวย(แต่น้อยกว่าฉันนะ5555) ไม่หรอก ยัยนี่ออกไปทางน่ารักซะมากกว่า ภายนอกดูเริ่ดเชิ่ดอย่างกับพญาหงส์ แต่ใครจะไปรู้ว่าตัวจริงนางรั่ว ‘ร้าย’ มากแค่ไหน -____- เราสองคนมีอะไรคล้ายกันมากนะคะ ไม่คล้ายได้ไงเราเป็นญาติกันนี่นา ฮ่าๆๆ เพียงแต่ฉันสวย กว่า !!! จบปริ้ง #ทำไมนางเอกเรื่องนี้หลงตัวเอง T.,T (คุณนักอ่านอย่าเพิ่งรำคาญนะคะ อย่างที่บอก ความทุกข์กำลังมาเยือนคนสวยค่ะ !) เราสองคนรักกันมากด้วยนะคะ ถึงขนาดยัยมีนาที่สอบติดยูนิเวอร์ซิตี้ที่ลอนดอนแล้วยังต้องแคนเซิลมาสอบเรียนต่อกับฉันเลยค่า ! เป็นไงละ เพื่อนฉัน ฉันล่ะรักแกจริงๆ ยอมมาตกอับกับฉัน T.,T
แหงล่ะ ต่อไปนี้ฉันจะพูดถึงลูกคุณหนูตกอับ ! (ความจริงโดนพี่ชายบังคับ) เพราะอะไรน่ะหรอ ฉันก็ไม่เข้าใจนะว่าต่างจังหวัด มันร้อนอะไรขนาดนี้ !!!! ฉันว่าที่กรุงเทพก็ร้อนแล้วนะ(แต่ส่วนใหญ่จะอยู่ในที่ที่มีแอร์ซะมากกว่า) ฉันไม่น่าฟังคำท้าของพี่ฉันเลย ไม่คิดว่ามันจะแย่ขนาดนี้นี่นา มันทั้งร้อน ทั้งลำบาก ฉันกลับบ้านตอนนี้จะทันไหมนะ TOT และที่สำคัญฉันต้องอยู่หอในมหาลัยด้วย หึ ฉันก็เพิ่งจะรู้นี่ละคะว่าเด็กใหม่ต้องมาอยู่ที่หอในมหาลัย แต่ฉันคิดว่าหอของมหาลัยก็คงจะไม่เลวร้ายอะไรขนาดนั้นหรอกใช่ม๊า T.,T (ที่พูดแบบนี้เพราะยังไม่เห็นต่างหาก) นึกบรรยากาศด้านออกจะร้อนไปหน่อยก็เถอะ .__. #ตอนนี้ฉันเหมือนอยู่ในเตาเผาอะไรซักอย่างเลย มันร้อนมาก TOT ตับฉันจะแลบออกมาข้างนอกไหม =.,= นี่ฉันก็เพิ่งจะลงไปลงทะเบียนเสร็จเอง บรรยากาศคึกคัก ครึกครื้น ดีมั้ง (?) ซึ่งฉันไม่เคยเห็นมาก่อนเลย -____- การมาเต้นดุกดิก ท่าเต้นและเพลงที่ล่อแหลม ...บอกตรงๆฉันเพิ่งเคยเห็นครั้งแรกค่า ลองไปเต้นแบบนี้ที่โรงเรียนเก่าฉัน หรือกลางงานกาล่าดินเนอร์ อะไรประมาณนี้สิ เขาจะว่าหลงงานชัวส์ๆ -3- แต่ฉันคิดว่ามันก็ดูเป็นกันเองดีนะ น่ารักดี ดูเป็นครอบครัวเดียวกัน น่ารักเป็นบ้า ฉันไม่เคยมีโมเม้นต์แบบนี้มาก่อนเลยนะ เหมือนได้เปลี่ยนบรรยากาศไปอีกแบบเลย เอาวะ ต้องสู้ ฉันต้องอยู่ได้ สี่ปีเอง สู้โว้ยยย >O</
อุแหม่ อะแฮ่ม (?) ยังไงก็ฝากคอมเม้นท์กันด้วยน้า >< #กำลังใจในการอัพบทต่อไป ฮ่าๆ >< จุ๊ฟๆ♥
ความคิดเห็น