คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ตอนที่ 3/1 เริ่มต้นหวาน จบลงด้วยความขม
เธรรมปรับที่นั่เอนหลัพัสายาทันทีที่ลับมาถึรถ เปิเปลือาอิโรยึ้นมาสิ่แรที่เาเห็นือโลโ้สปอร์าร์ ทั้ที่รถี่ปุ่นหรือรถยุโรปเรสี่ห้าล้าน็ับไ้เหมือนัน เาลับทุ่มเินว่าแปหลัื้อรถันนี้มารอบรอ เพื่อลปม้อยาอีที่ามมาหลอหลอนไม่หยุ เป่าหูเาให้่ายเินื้อทุอย่าที่ใรนหนึ่ะเสียายเมื่อลับมาเอเาในวันที่เพียบพร้อม
เสียนั้นระิบบอถ้าไ้ับรถแพๆ ะไม่มีใรูถูว่าน ไมู่่วระเป็นนรัอผู้หินไหน อแ่เามีเิน มีบ้าน มีรถ ทุน็ะพร้อมใอ้าแน้อนรับ ไม่ไ้ีันวามรัถึั้นะนัเอันแ่ละรั้ ้อแอบหนีออาบ้านเหมือนในอีเมื่อหลายปี่อน ที่เาเิบโมาในรอบรัวยาน มีแม่นเียว้อทำานรับ้าสารพัเพื่อหาเินมาส่ลูายเรียนหนัสือ
ปม้อยในใเธรรมเริ่ม้นมาาวันนั้น...
โ้สุท้ายในารสอบบะแพทยศาสร์ เธรรมลุอยู่ในห้อเพื่ออ่านหนัสือสำหรับารสอบให่ นอาิน้าวับเ้าห้อน้ำ เาแทบะไม่ปลีัวออาอหนัสือ มุ่มั่นะบารศึษา้วยเียรินิยมเหรียทอ
เรียมะใ้มันเป็นเรื่อยืนยันแ่พ่ออแฟนสาว ให้ท่านมั่นใ และใอ่อน ยอมเปิใรับผู้ายานะยานให้บหาูใับลูสาวอท่าน ในไม่้าเาะเรียนบแพทย์ามวามั้ใ และะมีอาีพมั่น สามารถูแลลูสาวอท่านไม่ให้ลำบา
เธรรมในะที่ยัเป็นนัศึษาแพทย์ รัไอารินทร์มา หิสาวเป็นรุ่นน้อ่าะ เอันในิรรม่ายอาสาทาภาเหนือที่ทาะัร่วมัน ไปสร้าห้อสมุให้เ็นัเรียนบนอย บ่ายอาสาพวเาิ่อัน และเริ่ม้นบหาัน
หิสาวเรียนะเทนิารแพทย์ั้นปีที่หนึ่บันมาถึปีสอ เธอสวยระับาวะ ผิวพรราวผุผ่อ มีหนุ่มๆ ับรถหรูมาีบแถวยาวเป็นหาว่าว ส่วนเาเป็นเ็่าัหวับ้านน มีแ่มอเอร์ไ์มือสอใ้ไปมหาวิทยาลัย ถึอย่านั้นไอารินทร์็เลือบเา ไม่รัเีย้อนท้าย วันไหนรถพั็ูมือันไปนั่รถเมล์ เาทำานพิเศษ่วลาืนหิสาว็มัะรอเาลับมาถึห้อ ่อนะเ้านอน้วยัน
ลอเวลาสอปีที่บหาูใในเิลึึ้ เธรรมไม่เยรู้เลยว่าานะทาบ้านแฟนสาวรวยเ้าั้นเศรษี วามลับเรื่อวามร่ำรวยอเธอโป๊ะแในวันที่เาไปส่เธอที่อพาร์ทเมนท์ และไ้พบเอพ่ออเธอเป็นรั้แร
“เ็เหลวไหล! พ่อส่มาเรียนไม่ใ่ส่ให้มามีแฟนเป็นไอ้ระอนนี้! นี่เหรอรถที่มันับ แ่มอเอร์ไ์เ่าๆ น้อไอไม่ทุเรศัวเอเหรอถึไปบับมัน! ไปเ็บอลับบ้านับพ่อเี๋ยวนี้ พ่อะให้นับรถรับส่นว่าน้อไอะเรียนบ!”
“พ่อา อย่าบัับไอเลยนะะ ไออยาอยู่หอ ไม่อยาลับบ้าน พี่เเรียนหมอ ปีสุท้ายแล้ว่ะ”
ใบหน้าสวยหวานอนัศึษาสาวั้นปีที่สอมอแฟนหนุ่มสลับับบุพารี
อาีพแพทย์นับว่ามีหน้ามีาในสัม เธอพูออไป เพื่อหวัให้ท่านยอมรับ และให้โอาสเธรรม เธรรมไม่ปล่อยให้แฟนสาว่อสู้ามลำพัเ้าไปราบรานอร้อให้ท่านใอ่อน
“อโอาสให้ผมไู้แลน้อเถอะนะรับ ผมสัา ผมะไม่ทำให้น้อเสียหาย เือนหน้ามีสอบปลายภา ผม็ะเรียนบแล้วรับ ผมะเป็นหมอที่ี มีานะ และเ่ที่สุ ะูแลน้อ ไม่ให้น้อลำบารับ”
“หมอระอเินเือน่ำอย่านาย ะเอาปัาาไหนมาูแลลูสาวัน ูสภาพรถที่นายับมาส่ยายไอ ัน็รู้แล้ว ว่านายูแลยายไอไม่ไ้! ถ้าันเห็นว่านายยัมาเาะแะยายไอ ันะส่มันไปเรียนที่อื่น!”
“พี่เ!”
ไอารินทร์ถูบัับพาัวไปึ้นรถ แม้ว่าเธรรมะอยา่วยเหลือหินรัมาแ่ไหน ทว่านที่พาัวเธอไปือพ่อแท้ๆ อเธอ เาทำไ้เพียเฝ้ามอท้ายสปอร์าร์ไปนลับสายา
ทั้สอถูับาโยนอพ่อเธอลอเวลา ไอารินทร์้อโหหลายรั้ว่าะมีโอาสไ้พลอรัันามประสาวัยรุ่น เธรรมสัาับแฟนสาวะสอบบแพทย์้วยเียรินิยมเหรียทอ อให้ไอารินทร์รอ ในวันที่เาใ้ทุนบและเรียน่อเพาะทา หิสาวน่าะบปริารีพอี
“ถึวันนั้น พี่ะอน้อไอแ่าน”
เาให้ำมั่นสัา โอบอเรือนร่าเปลือยเปล่าบนเียแบ
“สัาแล้วนะะ พี่เ้อทำให้ไ้ ะี่ปี ไอ็ะรอ”
ไอารินทร์เื่อหมทั้หัวใ ุายเปลือยเ้ามาอและเรียร้ออวามรัาเาลอทั้ืน
แ่เวรเถอะ รอับผีอะไร! ไม่ทันไรหนีไปเที่ยวทะเล นอน้าืนสอ่อสอับผู้ายนที่พ่อเธอเลือให้!
“ฮัลโล ว่าทีุ่หมอ เราุ้นหน้าผู้หิ ใ่แฟนธามหรือเปล่า”
นัศึษาแพทย์พัสายาาารอ่านหนัสือเรียนมาับโทรศัพท์ไม่นาน ลับไ้รับรูปแอบถ่ายาเพื่อนที่ไปเที่ยวทะเลบาแสนแล้วบัเอิเอไอารินทร์ เินเ้าออโรแรมับายแปลหน้า
สมออเาาเยอัแน่น้วยวิาารลับว่าเปล่า เวลาบ่ายสาม นับไปอีไม่ี่ั่วโม็ะถึำหนารสอบปลายภา เธรรมลับทิ้หนัสือเรียนทั้หม วบมอเอร์ไ์ันเ่าอัวเอารุเทพฯ ับไลหลายร้อยิโลเมรไปถึบาแสน่วพลบ่ำ
เพื่อูให้เห็นับาว่าแฟนสาวที่พร่ำบอว่ารัเามา มีเาแ่นเียว ะอทนรอนว่าพวเาทัู้่เรียนบ และใ้ีวิู่้วยัน ทรยศริไหม แล้ววามริ็ประัษ์แ่สายา น้ำาลูผู้ายไม่เยไหลสัรั้ลับไหลลมา เพราะผู้หิที่ื่อ ‘ไอารินทร์’
เาเ้าไปบอเลิเธอเ็าในร้านอาหารที่หรูเินานะนอย่าเา ่อหน้าเธอและู่านใหม่ที่เธอวไปนอน
ผ่านไปไม่ถึสอสัปาห์ เธอลับบาหน้าเ้ามาบอเาว่า ‘ำลัั้ท้อ’ เรียร้ออวามรับผิอบ หวัะหลอล่อเาไปให้พ่อเธอ่าแทนไอ้หน้าืนนั้น
“เห็นำาว่าไปนอน้าืนับผู้ายนอื่น รูปหลัาน็มีที่พ่อน้อไอเอามาให้พีู่! ี่นล่ะ ที่มันไ้เาะไ่แเธอ หรือผู้ายนนั้นมันไม่ยอมรับผิอบ ถึไ้บาหน้ามาหาพี่! ไอ้ระอ ไอ้น นที่น้อไอับพ่อรัเีย!”
“ไม่ใ่นะะ พี่เ ฮือ... เื่อไอเถอะนะ ไอไม่เยนอใพี่เ ไอรัพี่เนเียว”
“นรัันเาไม่หลอลวันหรอไอ! ่อให้ผลรวีเอ็นเอออมาว่าเป็นลูอพี่ ิเหรอว่าพี่ะอยารับเธอลับเ้ามาในีวิ ถ้าพี่ะรับผิอบ พี่ะรับแ่ลู ส่วนเธอ ะไปไหน็ไป! าินี้ทั้าิ อย่าหวัเลยว่าพี่ะยอมยโทษให้ในสิ่ที่เธอเยทำเลวไว้ับพี่!”
วาไอารินทร์บวมเป่นน่าสสาร ร้อไห้ใะารอนๆ อให้เาเื่อ เธรรมโรธเลียเธอเ้าไส้ ปิประูใส่หน้าไม่ยอมสนใแม้ว่าอีนรัะบาหน้ามาอโอาสาเาสัี่รั้ เา้านมา่วยย้ายอออาหอทันทีที่บารสอบปลายภา าไปโยไม่บอลาไอารินทร์แม้แ่ำเียว
วามเ็บปวบวรวมวามเสียใทำให้เธรรมใร้ายับเธอ แ่เพียแ่หน้ารถระบะเลี้ยวเ้าสู่ถนนให่ ็สวนทาับหิสาวรูปร่าผอมบาที่เินาบวมแท่าทาอิโรยเหมือนนาน้ำเ้ามาในอยเพื่อะไปนั่เฝ้าเาหน้าหอ
วาเปรอะเปื้อนน้ำาอเธรรม มอามแผ่นหลัไอารินทร์นลับสายา แ็ใเบือนหน้าหนีไปทาอื่นเพื่อีเส้นทาีวิอพวเาทั้สอออาัน
ผ่านมานานถึหปีที่พวเาไม่ไ้พบเอันอีเลย นระทั่ไ้รับภาพถ่ายส่่อมาาปั์ เานั่ไม่ิเบาะ ยืัวึ้นเพ่มอหิสาวในภาพนั้นให้ัเ็มสอา แ่ไม่ว่าะมอมุมไหนเธอ็ือ ‘น้อไอ’ แฟนเ่าอเา!
ความคิดเห็น