คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ: โจรสลัดทะเลทราย
ทะเลทรายยามลาวันร้อนั ยามลาืนหนาวั พลอยไพลินุายในถุนอนเ่าๆ ใ้ระโมหลัเล็
สายลมพัมาหลายรั้ หล่อนหวาลัวเหลือเินว่ามันะพัรืนลมา ้านอมี ‘าร์ลี’ อยเฝ้าสัเาร์
ไ้ใ้เวลาอยู่ับนเอพัเียว ็นึถึเรื่อราวเมื่อหลายวัน่อน วันนั้นพลอยไพลินเห็นเหุาร์ทั้หม
เห็นัว่าใรลอบ่าบิามารา!
เพราะรู้และเห็น ึไม่สามารถอยู่ในเมือนั้น่อไ้ ้อหนีออาบ้าน ร่อนเร่พเนรามแนวทะเลทราย
ระหว่าทาบัเอิเอาร์ลี เาอาสาร่วมทาเพื่อไปส่ยั ‘ยูบะ’ เมือเล็ๆ ทาทิศใ้ เพื่อฝาหล่อนไว้ับนสำั
ทั้สอออเินทาร่วมสามวัน น้ำ อาหาร ผลไม้ เริ่มหมลเรื่อยๆ ยัไม่มีทีท่าะถึุหมาย และมีแนวโน้มว่าำลัหลทา าร์ลีพร่ำอโทษ พลอยไพลินลับไม่โทษเา
นอระโมสายลมพัแรึ้นเรื่อยๆ ราวับพายุทะเลทรายำลั่อัว าร์ลีผุลุึ้น พลอยไพลินเห็นไ้าเาลาๆ เานั้นบอว่าาร์ลีำลัมอหาอะไรบาอย่า
“ท่าน เรา้อรีบออเินทา” าร์ลีส่เสียั
พลอยไพลินยับายออาถุนอน “เิอะไรึ้นาร์ลี เินทาอนนี้มันอันรายมานะ พายุทะเลทรายำลัมา”
“รีบเถอะ เ็บแ่น้ำับอาหาร เราะทิ้ระโมับถุนอนไว้” าร์ลีเ้ามา้าในับระเป๋ามาเ็บอำเป็น มือเาลนลาน ระหว่านั้น็อยเี่ยหูฟัเสียา้านอ
“เ้าะไม่บอ้าหน่อยเหรอ ้านอเิอะไรึ้น”
“เร็วเ้าเถอะอรับ เรา้อรีบไป ้าับเสียไ้ว่ามีนลุ่มให่ำลัมาทานี้!” แถบนี้อยู่ทานอเมือ มีนเผ่าเร่ร่อนหลายลุ่ม รวมถึลุ่มโรสลัทะเลทราย ่าว่าิทรัพย์ับผู้หิไปบำเรอามในแถบนี้มีบ่อยมา
เ็มทิศที่ใ้มาหลายปีเิพั ไม่เ่นนั้นาร์ลี็ไม่มีวันพลัหลเ้ามาในละแวนี้ ะเปลี่ยนทิศไปเมือ้าเีย็ยาลำบา เพราะทหารประำายแนไม่มีวันให้เ้าไป
ันั้นาร์ลีึ้อใ้วามรู้ที่ร่ำเรียนมา สัเและับทิศทา้วยนเอ ึเป็นเวลาว่าสามวันที่หลทาในนี้
“พวโรทะเลทรายั้นเหรอ าร์ลี”
นฟัื่นระหน ินแนแถบนี้ไ้ยินหนาหูว่าโรุ แบ่ออเป็นหลายลุ่มแย่ันปรอ ใบหน้าพลอยไพลินมอมแมม แ่าย้วยุรัุมราวับผู้าย มีผ้าพันบนหัว
าร์ลีมีสีหน้าหนัใ
“ะผู้ีหรือผู้ร้ายเราไม่อารู้ อนนี้รีบหนีัน่อน”
าร์ลีนำทาวิ่ออนอระโม มือ้าหนึ่ยึ้นบัใบหน้า ป้อันเม็ทรายไม่ให้พัเ้ามาในลูา สอา้าวเินมามั่นบนผืนทรายให้ไลออไปาระโม
พลอยไพลินหอบเหนื่อย มอลับไป้าหลัเป็นระยะๆ เห็นลุ่มนพื้นเมือหรือลุ่มไหน็ไม่แน่ั ถือบเพลิยืนล้อมระโมไว้ หิสาวใหายใว่ำ รีบวิ่ามาร์ลีไปิๆ เาพามาหลบหลัเนินหิน ไลออมาราวหเ็ร้อยเมร
นพวนั้นเ้าไป้นไม่เห็นมีใร ุยันเสียัอแไม่นาน็่าแยย้ายันามหาเ้าอระโม
มีสอนวิ่ถือบเพลิฝ่าลมทะเลทรายมาทานี้ ถ้าเป็นนปิไม่อาวิ่บนผืนทรายไ้ แ่ไม่ใ่ับนพวนี้
เพราะพวเาือโรทะเลทราย!
าร์ลีเห็นท่าไม่ี เนินหินนี่ไม่สามารถหลบ่อนัวไ้
“ถ้าเราลาัน อให้ท่านับเส้นทาริ่ไปทาทิศใ้ นำอสิ่นี้ไปให้ท่านผู้ให่ เาะปป้อุ้มรอท่านเป็นอย่าี” อที่ว่าือแหวนเหล็สลัวเล็
พลอยไพลินึ้ใ
“เราะรอไหมาร์ลี”
พลอยไพลินหวาหวั่นใ มอหน้านายทหารหนุ่ม หวาลัวไปหมว่าะถูับไ้และ่าทิ้หมทะเลทราย เป็นศพไร้าิแห้เหี่ยวใ้ผืนทรายแห่นี้
เป็นำถามที่อบยา าร์ลีไหล่บาให้ลล่ำ เหลือเพียวาเท่านั้น ที่อยมอลอผ่าน่อโหิน
“เรา้อรอ เร็วเ้า พวมันมาันแล้ว!”
ทั้สออาศัยวามมือรารีาลวิ่หนีไป โรผู้ร้ายไม่สามารถมอเห็นั แม้ลมะแร แ่พวเาไ้ยินเสียเท้าสอู่วิ่บนทราย
“นายท่านรับ พวมันอยู่ทานั้น!”
ายสอนที่ำลัมุ่มาทานี้หันลับไปเรียำลัเสริม ไม่นานพวมัน็แห่ันมาทานี้ นาทีแห่วามเป็นวามายืบลานเ้ามาใล้ สอนถูโรทะเลทรายล้อมไว้
พวมันัาบออมาเิาร่อสู้ัน าร์ลีเพียนเียว แม้ะเ่า แ่ย่อมไม่สามารถสู้พวมันไ้
“หนีไป ไม่้อห่ว้า”
ิใยัห่วหาสรีที่น้อปป้อุ้มรอ้วยทั้ีวิ มี้ามเล็ปัลลาท้อ้วยฝีมือลูน้อโร าร์ลีรู้สึเ็บแปลบไปทั้หน้าท้อ วาสอมือลุมบนมี ร่าายำยำ่อยๆ ทรุลบนผืนทราย
หยาเลือสๆ ึมออาแผล หยลสู่เม็ทราย ย้อมมันนแาน ท่ามลาเสียรีร้ออพลอยไพลิน
“ะายอยู่แล้วยัมาทำปาี ไม่้อห่วไป เี๋ยวพว้าะ่วยูแลนาให้เ้าเอ ฮ่าๆ”
หัวหน้าโรับปาสรีหน้าหวานบีบไปมา พึพอใับรูปร่าหน้าาอนาเหลือเิน แม้นาะฤทธิ์เยอะพยายามัืน แ่็มิอาหลุพ้นไปไ้
“าร์ลี ไม่นะ เ้า้อไม่เป็นอะไร ้าะ่วยรัษาเ้าเอ าร์ลี!” ส่เสียะโนพร่ำเพ้อ ะถูพวมันึลาร่าไปบนผืนทราย เนื้อัวหิสาวมอมแมมสปร มีเพียมือเท่านั้นที่พยายามไว่ว้า แ่เพียไม่นานร่านั้น็ถูทรายทับถม
“าร์ลี!”
สรีเพียหนึ่เียวออแรัืน พวมันบันาลโทสะบลลาใบหน้า มือพวมันหนั บทีเียวนาึสิ้นสิล น้ำาที่นอบนหน้ายัหลรินไหล หยลสู่ทราย
ฝาิามอน่อไป้วยนะะ <3 <3 <3
 |
|
 |
|
ความคิดเห็น