คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ความทรงจำบทที่ 11 [ 100%]
11
ผมเดินกลับบ้านอย่างหัวเสีย เหอะ... แล้วนี่ผมตอบรับข้อเสนอบ้าบอนั่นไปได้ยังไงล่ะหนิ O_O เพราเองก็บ้าพอๆกัน
"มุคุโร่ นายจะงอนไปถึงไหนล่ะหนิ" เบียคุรันเซ้าซี้ผมตั้งแต่เลิกประชุม เมื่อเย็น
"..."
"โอ๋... อย่าเงียบแบบนี้ซิ"
ชิล์ - -+
ผมทำเป็นเมินเบียคุรัน เหอะ.... ไม่สนแล้ว
จะ...จริงๆนะ
เสียงของเบียคุรันเงียบไปถนัด จนผมผิดสังเกตุ เลยหันหลังหลับไป
สภาพที่อยู่ตรงหน้าของผมถึงกับงงงัน ....
เบียคุรันหันไปคุยกับเด็กผู้หญิง ? ....
เด็กผู้หญิงที่...กุมกุญแจ แห่งความทรงจำของผมทั้งหมด
ผมเดินไปหาเบียคุรัน... แต่อีกใจหนึ่งผมรู้สึกเจ็บแปล๊บ ที่เห็นเบียคุรันกับ...ผู้หญิงคนอื่น
นี่ผมกำลังจะหึงเค้าหรือไง... บ้าน่า
ผมเดินเข้าไปหาทั้งคู่ สายตาของเด็กผู้หญิงคนนั้นหันมามองผม ด้วยสายตาหวงแหนและอ่อนโยน...ราวกับสายตาที่แม่มองผม... ผมรู้สึกจุกอกด้วยสายตาคู่นั้น
"เธอ.. ." ผมมองหน้าเรียวรูปไข่ ด้วยสายตาที่ผมคุ้น.... คุ้นจน
เหมือนเคยเจอกันมาก่อน .... ก่อนที่ผมจะความจำเสื่อม
"ข่ะ...ขอตัวก่อนนะ"
เธอลุกลน หลบสายตาผม เบียคุรันทำท่าทีเฉยเมย ราวกับมีพายุพลัดผ่านเราทั้งสาม...
ผมคว้าแขนเธอไว้
"เธอ... ชื่ออะไรน่ะ?" ผมเอ่ยถามเธอ อย่าสงสัย
"อ่ะ...เอ่อ" เธอตะกุกตะกักพยายามที่จะหลบสายตาของผมที่จะเค้นความจริงออกมา
"มุคุโร่...." เสียงอ่อนโยนดังมาจากข้างหลังผม.. เสียงของเบียคุรัน
ผมตวัดตาไปหาต้นเสียง ราวเป็นเชิงรับรู้ว่าเข้าเรียกผม
"ปล่อยเธอเถอะ..."
"... อะไร ฉันแค่ถามชื่อเธอนะ"
เบียคุรันจับมือของผม แล้วแกะออกจากแขนของผู้หญิงคนนั้น .... เขาปกป้องเธอ ?
หน้าอกของผมเจ็บแปร็บขึ้นมา ราวกับมีเข็มแทงเข้าไป....
"ไม่เป็นไรหรอก เบียคุรัน... ฉันชื่อ โคลม... โคลม โดคุโร"
ผมกรอกตาไปบนฟ้า ตอนนี้คำตอบของเธอผมแถบจะไม่ได้สนใจ แต่สิ่งที่ผมแคร์คือ... เบียคุรัน ปกป้องเธอ?
จะบ้าหรือไง...นี่ผมเป็นอะไร เบียคุรันทำอะไรก็เรื่องของเค้าซิ
"อื้ม... แค่นี้แหละ งั้นฉันขอตัวล่ะ" ผมปลีกตัวออกมาจากบริเวณนั้น เสียงร้องเรียกจากเบียคุรัน มันทำให้ผมอยากจะเร่งฝีเท้าขึ้น... ทำไมผมต้องหนีล่ะ ?.....
.
.
.
.
.
.
.
"อะ...มุคุโร่ ฉันพิมพ์บทสำหรับ ละครแล้วนะ" เคียวโกะระบายยิ้มหวานตามฉบับของเธออย่างอบอุ่น พร้อมกับยื่นรายงานเล่มบางมาทางผม
"อ่ะ...อื้ม" ผมหลุดออกจากภวังค์ความคิดเกี่ยวกับเรื่องเมื่อวาน
"ท่องให้ได้ล่ะ... แล้ววันนี้เป็นอะไรหรือแปล่า ? ดูเหม่อ ๆ" เคียวมองหน้าผมของฉงน
"อ่อ เปล่าหรอก แค่คิดอะไรเพลินไปหน่อยหน่ะนะ ^^" ผมส่งยิ้มแสดงความขอบคุณที่เคียวโกะเป็นห่วงผม
"อ่ะ..อื้ม มีอะไรก็บอกได้นะ" เคียวโกะหลบสายตาของผม ก่อนที่จะเดินจากไป...
หลบสายตาของผมทำไม ?
แล้วผู้หญิงที่ชื่อโคลมนั่น...เป็นอะไรกับเบียคุรันหรือเปล่านะ.... นี้ผมจะคิดให้หนักสมองทำไมล่ะหนิ? ....
แต่ว่า...โคลม โดคุโร .... รู้สึกว่าผมจะคุ้นเธอจริงๆนั่นแหละ
"นี่...คิดอะไรอยู่หน่ะ ?" หนังสือเล่มบางถูกกระทบที่หัวของผมอย่างเบา ๆ ราวกับเป็นการเรียกสติผมกลับมา
"... เบียคุรัน ? มีอะไรหรือเปล่า?" ผมหันไปหาคู่กรณี
"ก็..เปล่าหรอก แต่เห็นเมื่อวานจู่ๆ ก็วิ่งไปแบบนั้นเลยเป็นห่วงหน่ะซิ"
"...งั้นหรอ"
เหอะ.... ไม่แคร์ ผม ไม่ได้สนคนคนนี้ซะหน่อย
"อืม...แล้วงอนฉันหรอ?" เบียคุรันเอียงคอถามแบบเด็ก ๆ
"เปล่า..."
ผมไม่แคร์ซะหน่อย...
"งั้น..." เบียคุรันผุดยิ้มเจ้าเล่ห์ "หึงฉันหรอ?"
“ค่ะ...ใครจะบ้าไปหึงคนอย่างนายเล่า !” ผมถึงกลับสะดุ้งเมื่อได้ยินคำถามนี้
“ห่ะ ๆ มีโกรธด้วย”
เรื่องอย่างงี้มันน่าขำมั้ยล่ะ.... เหอะ
ผมเมินหน้าไปทางอื่น ไม่ยอมมองหน้าเบียคุรัน.... เหตุผลหนะหรอ... อาจจะเป็นเพราะ ผมไม่อยากให้ความรู้สึกที่ผมมีต่อเค้ามันจะเพิ่งขึ้น แล้วจะมาทำร้ายผมไง ...
ผมเปิดบทละครดูไปผลาง ๆ ว่าผมจะมีฉากอะไรกับเบียคุรันบ้าง ....
ผมเปิดไปหน้าแรก
‘ ตะกูลตะคิว ...เป็นตะกูลที่ฉันเกลียดมากที่สุด !’
‘ ไม่ว่าจะยังไง ฉันก็เกลียด ๆๆๆ !!’
เอ่อ... แปลว่าในบทจะพยายามให้ผมสื่อว่า ตัวเองเป็นหญิงสาวที่เกลียดตะกูล ตะคิวมากๆใช่มั้ย?
ผมเปิด บทไปเรื่อยๆ จนสะดุดอยู่หน้าหนึ่ง....
‘ เจ้างามยิ่งกว่าดวงดาราอีก จูเลียต....’
‘โรมิโอ... ท่านก็สง่ายิ่งกว่า ดวงจันทร์ที่ส่องประกายอยู่ตรงนั้นอีก’
‘....จูเลียต ข้ารักเจ้า’
‘ ข้าก็รักท่าน... โรมิโอ’
‘ แล้วทั่งสองก็ จุมพิตกันท่ามกลางแสงจันทร์ที่สาดส่องประกาย ....’
พรึ่บ !!
ผมปิดบททันที่อ่านบนนี้จบ... จะให้ผมจูบ กับเบียคุรันจริงๆอ้ะ ! ผมหันควับไปหาเบียคุรัน
เบียคุรันผิวปากทำท่าสบายอารมณ์ตอนเปิดบทละครของผมกับเค้า... แถมยังอ่านหนังที่เราต้อง..จ่ะ...จูบกันอยู่ด้วย -////-
เบียคุรันทำหน้าตกใจกึกนึ่ง ก่อนที่จะหันหน้ามาหาผม ...แล้วผมกำลังมองเค้าอยู่ ...
เบียคุรันส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ ก่อนที่จะ ยิ้มกริ่มไปอ่านบทละครต่อ
ไม่สะทกสะท้านอะไรหน่อยเลยหรอ ? = = เราจะต้องจูบกันนะ!
แต่ยังไง... ผมก็ติดใจระหว่างผู้หญิงที่ชื่อโคลม กับเบียคุรันจริง ๆ .... ผมว่า ความทรงจำของผม อาจจะซับซ้อนกว่าที่ผมคิดก็ได้ ....
++++++++++++++++++++++++++++ 100%
แอม ซอรี่ !!!! แรงๆเลยค้า เพราะว่าเป็นความขี้เกียจของไรเตอร์เอง T^T
ตอนนี้ก็ จุดพลุ เตรียมตอนรับกับบนทที่ 12 อุกั๊กกก
ตอนนี้ก็เป็นตอนที่มุคุโร่ หึงเบีย...ล่ะมั้ง ฮิฮิ เอิ่ม ...เอาเป็นว่าตอนนี้ไรเตอร์มาอารมณ์ดราม่าอยู่ในตัวท่วม = =''
กะว่าจะงัดออกมาใช้ ฮร่า > <
ความคิดเห็น