ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : สารภาพ...ความในใจ
++ตอนที่ 5 สารภาพ...ความในใจ++
~Confession~
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
เช้าวันใหม่ของวันที่ 29 ของเดือนธันวาคม 2547 ยังคงมีคนกดกิ่งที่บ้านของมิกตามเคยเหมือนวันที่ผ่านๆมา
กริ๊งงงงงงงๆๆๆๆ
“แป็บนึง ...แป็บนึง...” เธอพึมพำบอกตัวเอง ในขณะที่เสียงโทรศัพท์ยังคงดังอย่างต่อเนื่อง ซึ่งตอนนี้มิกต้องละมือจากการทำเบคอลไปรับโทรศัพท์แทน
“สวัสดีค่ะ มิกพูดค่ะ” มิกยกหูโทรศัพท์และรับสาย
“มิก บอยเองนะ นายอยู่บ้านใช่ปะ” บอยยังพูดตามภาษาเพื่อนที่คุ้นเคยกันมานาน
“อึมมม..ใช่ นี่ไอ้บอยแกเลิกเรียนชั้นว่านายซักทีได้มะ เรียกมาตั้งแต่เด็กยันโต ชั้นเป็นผู้หญิงนะโว้ยยย...” มิกตอบพร้อมด้วยกับคำบ่น
“ นาย เฮ้ยยย....มิกยังเลิกบ่นไม่ได้เลย” บอยตอกกลับ
“เออ กวนพระบาทแล้วมั้ยล่ะเอ๊ง ว่าแต่ว่ามีไรวะ แกโทรมาซะเช้าชั้นรีบจนเหงื่อท่วมหมดเลย”
“เออ....อยากให้แกมาที่สวนสาธารณะบ้านนายหน่อยดิ เรากำลังนั่งอยู่กับเมย์” บอยบอกสาเหตและสถานที่นั้นพบ
“เออ....เดี๋ยวไป แค่นี้นะ” มิกบอกก่อนที่จะวางสายลงแล้วขึ้นไปอาบน้ำ อาบท่าให้สะอาดเสียก่อน หลังจากนั้นจึงค่อยเดินออกไป
“มิก.....ไปไหนอะ” บิ๊กมาเดินต่วมๆ เตียมๆ อยู่แถวหน้าบ้านมิก
“จะไปหาบอยที่สวนสาธารณะหน่อย ไปก่อนนะตัดบอยไว้นานแหละเดี่ยวรอแย่เลย” มิกพูดดูท่าทางรีบร้อน จึงทำให้คิมผิดสังเกตจึงสะกดรอยตามโดยไม่ให้มิกรู้ตัว
(ไปดูทางฝ่ายนายบอยสเก้าวบ้างดีกว่าเนอะ)
“ดูไอ้มิกมันดิยังไม่มาเลย มันทำไรอยู่เนี้ยช้าจัง” บอยบ่นให้เมย์ฟัง
“เราว่าบอยตื่นเต้นมากกว่านะ ที่จะบอกเรื่องนั้นกับมิก เป็นผู้ชายอะไรเขินไปได้” เมย์ต่อว่า
“แต่เดี๋ยวเมย์ไปก่อนแล้วกัน เดี๋ยวไปทำงานไม่ทัน” เมย์บอก
“เอ้า!!!!ทำไมทิ้งบอยไว้คนเดียวอะ” บอยอ้อน
“คนเดียวที่ไหนเดี๋ยวยัยมิกก็มา”
“แล้ววันนี้มิกไม่ไปทำข่าวหรอ” บอยถามงงๆ
“ก็ไม่ไง ถึงนัดวันนี้ไงล่ะ อยู่คนเดียวได้นะจ๊ะ ไปก่อนล่ะ” เมย์บอกก่อนที่จะเดินจากไป
(ส่วนทางด้านคิม)
****************************************
คิม
มิกคงจะชอบอยุ่กับบอยแน่ ถ้าเป็นจริงล่ะผมคงจะเศร้าแน่ๆ ผมคงไม่คิดที่จะกีดกันเพื่อนอยู่แล้ว เพราะทั้งสอง คือเพื่อนของผม ถ้าเขารักกันจริงผมคงห้ามเขาทั้งสองคนไม่ได้อยู่แล้ว ผมคงต้องพูดได้แต่ว่า....ขอให้โชคดีนะ.....
****************************************
ในขณะที่คิมเดินไปนั้นเขาเห็นเพียงสองคนเท่านั้น และเขาก็อยู่ไกลในระยะที่ไม่ได้ยินว่าเขาพูดอะไรกัน
“มิกทางนี้” บอยตะโกนเรียก ในขณะที่มิกกำลังเดินไป
“มีไร” มิกถาม
“เอ่อ............มิก...........เอ่อ.......เอ่อ......” บอยพูดแบบอ้ำๆ อึ้งๆ ทำให้มิกเกิดรำคาน
“อะไรของแกว่ะ อ้ำๆ อึ้งๆ อยู่ได้ ถ้าจะพูดแค่นี้ไม่ต้องพูดดีกว่าว่ะไอ้บอย” มิกต่อว่ายาว.......
“นายก็คือ...........เรากับเมย์ จะแต่งงานกันแล้วนะ” มิกรุ่นตั้งนานกว่าบอยจะพูดได้
“เฮ้ยยยย!!!!จริงดิ แล้วแกไปรักกันตอนไหนว่ะ ปิดเงียบเลยนะพวกแกเนี้ย” ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
“ก็เป็นอย่างเนี้ย พวกนายอะชอบล้อกันอย่างเนี้ยตั้งแต่ตอนเด็กๆแหละใครจะไปกล้าบอกวะ” บอยเล่า
“แล้วพวกแกไปรักกันตอนไหนเนี้ย”
“ไม่รู้วะ รู้ก็รักกันแล้วอะ”
“ชั้นได้รับเกียรติรู้เป็นคนแรกเลยใช่มะ”
“ลองบ๊วยว่ะ”
“จริงอะ” บอยยิ้มและพยักหน้าก่อนบอกว่า
“จริง”
“เสียลุกเลยว่ะ โด...ต้องโทรไปต่อว่าไอ้เปีย ไอ้ปุ้ย ไอ้เมย์ แล้วก็คิมซะหน่อย” มิกโวยวาย
“ก็คือเราอยากให้มิกช่วยเรื่องงานหน่อยน่ะ แล้วก็เป็นเพื่อนเจ้าสาวด้วยนะ เห็นนายอินเทนซะ”
“ได้ว่ะแต่ตอนกั้นประตูเงินประตูทองแกต้องให้ชั้นเยอะหน่อยนะโว้ย....เพราะชั้นน่ะจะไปเป็นฝ่ายเจ้าสาววะ”
“เออ.......ให้นายซักวัน”
“แล้วเมื่อไรแกจะเลิกเรียกชั้นว่านายว่ะ ฮะไอ้บอย” มิกบ่น
“แล้วเมื่อไรแกจะเลิกบ่นวะไอ้มิก” บอยย้อน
“เราของชั้นน่ะ” มิกบอกเมินๆ แล้วถามต่อ
“แล้วแกจะแต่งวันไหนอะ” มิกถาม
“ก็ วันที่ 27 กุมภาพันธ์ 48” บอยบอก
“แล้วการ์ดกับเตรียมงานจะทำทันป่าวว่ะ”
“ก็ทำไม่มากหรอจัดแบบสบายๆเล็กๆแบบคนกันเองน่ะ” บอยอธิบาย
“แล้วแกให้ชั้นเป็นเบ้แกเนี้ยนะ เออ..ดีว่ะไอ้คนรักเพื่อน ยังไงเดี๋ยวเพื่อนจัดให้” มิกบอก
“งั้นเดี๋ยวบอยกลับก่อนนะ เดี๋ยวจะไปรับเมย์ด้วย”
“เออ.......หวานกันเข้าไปเพื่อนเรา” มิกล้อ หลังจากบอยบอกลาพร้อมบอกสาเหตุ ที่จะไปรับแฟนสุดที่Love ส่วนทางด้านมิกเดินกลับบ้านเพี่ยงลำพัง พอกลับถึงบ้านเธอก็หันผลไม้แล้วยกมานั่งทางและดูทีวีไปพลางๆ จนกระทั่งดึก มิกจึงขึ้นห้องหยิบหนังสือไดอารี่เล่มเดิมมานั่งขีดๆ เขียนๆ ตรงที่เดิมเหมือนเคย
***************************************************
วันที่ 29 ธันวาคม 2547
วันนี้บอยเพื่อนในกลุ่มของชั้นที่เป็นเพื่อนกันมาเหมือนกับทุกๆคน มาปรึกษาชั้นเรื่องงานแต่งของบอยกับเมย์ โดยที่ชั้นไม่รู้มาก่อนว่า 2 คนนี้ไปไปตกหลุมรัก หรือทำยาเสน่ามากันตอนไหน แต่ชั้นก็ไม่ได้โดยอย่างที่พวกเพื่อนๆคิดไว้หรอนะ ชั้นใจหายมากกว่าที่เพื่อนจะแต่งงานซะแล้ว ซึ่งชั้นจะดีใจกับบอยและเมย์ด้วยซะอีก แต่ที่ติดใจคือพวกมันปิดเรื่องนี้กันได้ไงมาตั้งนานสองนาน ดีนะมาบอกตอนนี้ไม่มาบอกตอนมีลูกแล้วไปซัก2คน ชั้นจะโว้ยยย ให้เพราะเดี๋ยวชั้นก็อดอุ้มหลานนะซิ นึกแล้วมันก็หน้าตลกดี......
ตอนนี้กำลังคิดว่าอีกสองวันก็เป็นวันปีใหม่แล้วและก็ยังเป็นวันตรงกับวันเกิดของชั้นอีกตังหากซึ่งชั้นอดคิดไม่ได้ว่าแม่คลอดชั้นมาวันนั้นแม่ก็อดไปฉลองปีใหม่เลยน่ะซิ แต่ถ้าว่าปีนี้คงจะสนุกกันน่าดู แล้วพออีกไม่กี่วันก็จะเป็นวันแต่งงานของเพื่อนอีก คง Happy น่าดูล่ะชั้น...........
******************************************************
~Confession~
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
เช้าวันใหม่ของวันที่ 29 ของเดือนธันวาคม 2547 ยังคงมีคนกดกิ่งที่บ้านของมิกตามเคยเหมือนวันที่ผ่านๆมา
กริ๊งงงงงงงๆๆๆๆ
“แป็บนึง ...แป็บนึง...” เธอพึมพำบอกตัวเอง ในขณะที่เสียงโทรศัพท์ยังคงดังอย่างต่อเนื่อง ซึ่งตอนนี้มิกต้องละมือจากการทำเบคอลไปรับโทรศัพท์แทน
“สวัสดีค่ะ มิกพูดค่ะ” มิกยกหูโทรศัพท์และรับสาย
“มิก บอยเองนะ นายอยู่บ้านใช่ปะ” บอยยังพูดตามภาษาเพื่อนที่คุ้นเคยกันมานาน
“อึมมม..ใช่ นี่ไอ้บอยแกเลิกเรียนชั้นว่านายซักทีได้มะ เรียกมาตั้งแต่เด็กยันโต ชั้นเป็นผู้หญิงนะโว้ยยย...” มิกตอบพร้อมด้วยกับคำบ่น
“ นาย เฮ้ยยย....มิกยังเลิกบ่นไม่ได้เลย” บอยตอกกลับ
“เออ กวนพระบาทแล้วมั้ยล่ะเอ๊ง ว่าแต่ว่ามีไรวะ แกโทรมาซะเช้าชั้นรีบจนเหงื่อท่วมหมดเลย”
“เออ....อยากให้แกมาที่สวนสาธารณะบ้านนายหน่อยดิ เรากำลังนั่งอยู่กับเมย์” บอยบอกสาเหตและสถานที่นั้นพบ
“เออ....เดี๋ยวไป แค่นี้นะ” มิกบอกก่อนที่จะวางสายลงแล้วขึ้นไปอาบน้ำ อาบท่าให้สะอาดเสียก่อน หลังจากนั้นจึงค่อยเดินออกไป
“มิก.....ไปไหนอะ” บิ๊กมาเดินต่วมๆ เตียมๆ อยู่แถวหน้าบ้านมิก
“จะไปหาบอยที่สวนสาธารณะหน่อย ไปก่อนนะตัดบอยไว้นานแหละเดี่ยวรอแย่เลย” มิกพูดดูท่าทางรีบร้อน จึงทำให้คิมผิดสังเกตจึงสะกดรอยตามโดยไม่ให้มิกรู้ตัว
(ไปดูทางฝ่ายนายบอยสเก้าวบ้างดีกว่าเนอะ)
“ดูไอ้มิกมันดิยังไม่มาเลย มันทำไรอยู่เนี้ยช้าจัง” บอยบ่นให้เมย์ฟัง
“เราว่าบอยตื่นเต้นมากกว่านะ ที่จะบอกเรื่องนั้นกับมิก เป็นผู้ชายอะไรเขินไปได้” เมย์ต่อว่า
“แต่เดี๋ยวเมย์ไปก่อนแล้วกัน เดี๋ยวไปทำงานไม่ทัน” เมย์บอก
“เอ้า!!!!ทำไมทิ้งบอยไว้คนเดียวอะ” บอยอ้อน
“คนเดียวที่ไหนเดี๋ยวยัยมิกก็มา”
“แล้ววันนี้มิกไม่ไปทำข่าวหรอ” บอยถามงงๆ
“ก็ไม่ไง ถึงนัดวันนี้ไงล่ะ อยู่คนเดียวได้นะจ๊ะ ไปก่อนล่ะ” เมย์บอกก่อนที่จะเดินจากไป
(ส่วนทางด้านคิม)
****************************************
คิม
มิกคงจะชอบอยุ่กับบอยแน่ ถ้าเป็นจริงล่ะผมคงจะเศร้าแน่ๆ ผมคงไม่คิดที่จะกีดกันเพื่อนอยู่แล้ว เพราะทั้งสอง คือเพื่อนของผม ถ้าเขารักกันจริงผมคงห้ามเขาทั้งสองคนไม่ได้อยู่แล้ว ผมคงต้องพูดได้แต่ว่า....ขอให้โชคดีนะ.....
****************************************
ในขณะที่คิมเดินไปนั้นเขาเห็นเพียงสองคนเท่านั้น และเขาก็อยู่ไกลในระยะที่ไม่ได้ยินว่าเขาพูดอะไรกัน
“มิกทางนี้” บอยตะโกนเรียก ในขณะที่มิกกำลังเดินไป
“มีไร” มิกถาม
“เอ่อ............มิก...........เอ่อ.......เอ่อ......” บอยพูดแบบอ้ำๆ อึ้งๆ ทำให้มิกเกิดรำคาน
“อะไรของแกว่ะ อ้ำๆ อึ้งๆ อยู่ได้ ถ้าจะพูดแค่นี้ไม่ต้องพูดดีกว่าว่ะไอ้บอย” มิกต่อว่ายาว.......
“นายก็คือ...........เรากับเมย์ จะแต่งงานกันแล้วนะ” มิกรุ่นตั้งนานกว่าบอยจะพูดได้
“เฮ้ยยยย!!!!จริงดิ แล้วแกไปรักกันตอนไหนว่ะ ปิดเงียบเลยนะพวกแกเนี้ย” ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
“ก็เป็นอย่างเนี้ย พวกนายอะชอบล้อกันอย่างเนี้ยตั้งแต่ตอนเด็กๆแหละใครจะไปกล้าบอกวะ” บอยเล่า
“แล้วพวกแกไปรักกันตอนไหนเนี้ย”
“ไม่รู้วะ รู้ก็รักกันแล้วอะ”
“ชั้นได้รับเกียรติรู้เป็นคนแรกเลยใช่มะ”
“ลองบ๊วยว่ะ”
“จริงอะ” บอยยิ้มและพยักหน้าก่อนบอกว่า
“จริง”
“เสียลุกเลยว่ะ โด...ต้องโทรไปต่อว่าไอ้เปีย ไอ้ปุ้ย ไอ้เมย์ แล้วก็คิมซะหน่อย” มิกโวยวาย
“ก็คือเราอยากให้มิกช่วยเรื่องงานหน่อยน่ะ แล้วก็เป็นเพื่อนเจ้าสาวด้วยนะ เห็นนายอินเทนซะ”
“ได้ว่ะแต่ตอนกั้นประตูเงินประตูทองแกต้องให้ชั้นเยอะหน่อยนะโว้ย....เพราะชั้นน่ะจะไปเป็นฝ่ายเจ้าสาววะ”
“เออ.......ให้นายซักวัน”
“แล้วเมื่อไรแกจะเลิกเรียกชั้นว่านายว่ะ ฮะไอ้บอย” มิกบ่น
“แล้วเมื่อไรแกจะเลิกบ่นวะไอ้มิก” บอยย้อน
“เราของชั้นน่ะ” มิกบอกเมินๆ แล้วถามต่อ
“แล้วแกจะแต่งวันไหนอะ” มิกถาม
“ก็ วันที่ 27 กุมภาพันธ์ 48” บอยบอก
“แล้วการ์ดกับเตรียมงานจะทำทันป่าวว่ะ”
“ก็ทำไม่มากหรอจัดแบบสบายๆเล็กๆแบบคนกันเองน่ะ” บอยอธิบาย
“แล้วแกให้ชั้นเป็นเบ้แกเนี้ยนะ เออ..ดีว่ะไอ้คนรักเพื่อน ยังไงเดี๋ยวเพื่อนจัดให้” มิกบอก
“งั้นเดี๋ยวบอยกลับก่อนนะ เดี๋ยวจะไปรับเมย์ด้วย”
“เออ.......หวานกันเข้าไปเพื่อนเรา” มิกล้อ หลังจากบอยบอกลาพร้อมบอกสาเหตุ ที่จะไปรับแฟนสุดที่Love ส่วนทางด้านมิกเดินกลับบ้านเพี่ยงลำพัง พอกลับถึงบ้านเธอก็หันผลไม้แล้วยกมานั่งทางและดูทีวีไปพลางๆ จนกระทั่งดึก มิกจึงขึ้นห้องหยิบหนังสือไดอารี่เล่มเดิมมานั่งขีดๆ เขียนๆ ตรงที่เดิมเหมือนเคย
***************************************************
วันที่ 29 ธันวาคม 2547
วันนี้บอยเพื่อนในกลุ่มของชั้นที่เป็นเพื่อนกันมาเหมือนกับทุกๆคน มาปรึกษาชั้นเรื่องงานแต่งของบอยกับเมย์ โดยที่ชั้นไม่รู้มาก่อนว่า 2 คนนี้ไปไปตกหลุมรัก หรือทำยาเสน่ามากันตอนไหน แต่ชั้นก็ไม่ได้โดยอย่างที่พวกเพื่อนๆคิดไว้หรอนะ ชั้นใจหายมากกว่าที่เพื่อนจะแต่งงานซะแล้ว ซึ่งชั้นจะดีใจกับบอยและเมย์ด้วยซะอีก แต่ที่ติดใจคือพวกมันปิดเรื่องนี้กันได้ไงมาตั้งนานสองนาน ดีนะมาบอกตอนนี้ไม่มาบอกตอนมีลูกแล้วไปซัก2คน ชั้นจะโว้ยยย ให้เพราะเดี๋ยวชั้นก็อดอุ้มหลานนะซิ นึกแล้วมันก็หน้าตลกดี......
ตอนนี้กำลังคิดว่าอีกสองวันก็เป็นวันปีใหม่แล้วและก็ยังเป็นวันตรงกับวันเกิดของชั้นอีกตังหากซึ่งชั้นอดคิดไม่ได้ว่าแม่คลอดชั้นมาวันนั้นแม่ก็อดไปฉลองปีใหม่เลยน่ะซิ แต่ถ้าว่าปีนี้คงจะสนุกกันน่าดู แล้วพออีกไม่กี่วันก็จะเป็นวันแต่งงานของเพื่อนอีก คง Happy น่าดูล่ะชั้น...........
******************************************************
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น