PLAY GIRL!![FIC YURI wonder Girl

ลำดับตอนที่ #6 : ท้าวความเดิมและการแทนที่ ตอน5 part 2

Chapter 5 Part 2

****************************************************************

เมื่อ 2-3 วันก่อน

ในระหว่างที่ซอนเยและมอล์ฮีกำลังทานอาหารฝีมือซอนเยอยู่นั้น มอล์ฮีก็รวบช้อนส้อมให้เรียบร้อย

"ซอนเยคะ" มอล์ฮีพูดขึ้นหลังจากดื่มน้ำ

"หืม... อิ่มเร็วจัง" ซอนเยเห็นดังนั้น ก็รวบช้อนส้อมตามมอล์ฮี

"คือว่า... มอล์ฮีอยากจะไปที่โซลบ้างอ่ะ"

"หืม... อยากไปที่โซลงั้นเหรอ" สีหน้าของซอนเยนั้นแสดงให้เห็นว่า สงสัยสุดๆ

"คือว่า... โซฮีโทร.ติดต่อสมัครงานไว้ที่บริษัทหนึ่งอ่ะ แล้วทางนั้นก็ให้มอล์ฮีไปสัมภาษณ์งานเร็วที่สุด"

"แล้วโซฮีมั่นใจนะ ว่าไปทำงานไหวอ่ะ" ซอนเยเริ่มเป็นห่วงคนตรงหน้า เพราะเพิ่งจะหายป่วยดีได้ไม่นาน

"ค่ะ อีกอย่างมอล์ฮีไม่อย่างจะเป็นภาระให้ซอนเยมากไปกว่านี้ด้วย" มือของมอล์ฮีเอื้อมไปกุมมือซอนเยไว้

"มอล์ฮีไม่ได้เป็นภาระอะไรกับซอนเยเลยนะ เราเต็มใจสุดๆ เลยหล่ะ" ซอนเยยิ้มและจุตพิตลงไปที่หลังมือของมอล์ฮี

"เถอะนะ พามอล์ฮีไปหน่อยน้า" มอล์ฮีเริ่มใช้น้ำเสียงออดอ้อน พร้อมกับเดินมานั่งข้างๆ ซอนเย แล้วใช้ใบหน้าถูที่ต้นแขนของซอนเย

"อืมๆ ได้ซิ ได้อยู่แล้ว แต่.... บริษัทที่มอล์ฮีจะไปสัมภาษณ์งานอ่ะ ชื่อบริษัทอะไรเหรอ?" ซอนเยกลัวว่าบริษัทที่จะไปนั้น คือ KYM จำกัด

"บริษัท GMY จำกัด อ่ะ เห็นเขาประกาศลงในหนังสือพิมพ์" มอล์ฮีเดินไปหยิบหนังสือพิมพ์ที่วางอยู่บนโต๊ะกาแฟ และเปิดหากรอบข่าวที่ว่า

"นี่ไง!!!" มอล์ฮีรีบเดินมา พร้อมกับชี้กรอบข่าวสมัครงานให้ซอนเยดู ซอนเยเห็นว่ามีบริษัทที่ว่าเปิดรับสมัครงานอยู่จริงก็วางใจ

"งั้นก็ไปเก็บเสื้อผ้ากันก่อนดีกว่านะ เอาไปสัก 4-5 ชุดนะ เดี๋ยวเราจะไปค้างคืนกันนิดหน่อย" ซอนเยดันหลังคนรักให้เดินไปที่ห้อง

"ค้างคืน??? แค่พามอล์ฮีไปสัมภาษณ์งานแค่นี้ถึงต้องค้างคืนกันเลยเหรอ" มอล์ฮียังยืนคาประตูอยู่

"คือ... เดี๋ยวซอนจะต้องไปเคลียร์งานที่คาค้างไว้อ่ะ จะได้มีเวลาดูแลเธอมากขึ้นไง" ซอนเยขยี้ผมของมอล์ฮีจนยุ่ง

"งืม... งั้นซอนก็รีบไปเก็บเสื้อผ้าของตัวเองเลย" มอล์ฮีดึงร่างของซอนเยเข้าไปเก็บเสื้อผ้าภายในห้อง

-------------------------------------------------------------------------------

ในวันรุ่งขึ้น ทั้งคู่รีบออกเดินทางแต่เช้าด้วยรถสปอร์ตคนเดิมของซอนเย ใช้เวลาประมาณ 4 ชั่วโมงก็ถึงโซล
ซอนเยพามอล์ฮีมาพักที่คฤหาส์นหรูใจกลางกรุงโซล มอล์ฮีรู้สึกแปลกใจมากที่ซอนเยมีบ้านหลังใหญ่ขนาดนี้ เพราะซอนเยไม่เล่าถึงฐานะของตัวเองให้มอล์ฮีฟัง
เมื่อเอากระเป๋าเสื้อผ้าให้บรรดาแม่บ้านไปเก็บ ซอนเยก็พาโซฮีไปซื้อชุดสำหรับสัมภาษณ์งาน
ซึ่งแต่ละชุดที่เลือกมา ล้วนแต่เป็นชุดที่น่ารักใสๆ แตกต่างกับตอนที่เธอยังเป็น "อานโซฮี" อยู่อย่างลิบลับ
เมื่อทั้งคู่เดินผ่านร้านตัดผมชื่อดังในโซล โซฮีก็กึ่งลากกึ่งจูงซอนเยเดินเข้ามาในร้าน พาซอนเยไปนั่งที่โซฟารับแขก ส่วนมอล์ฮีนั้นไปนั่งที่เก้าอี้ตัดผม
เธอพูดอะไรบ้างอย่างกับช่างคนหนึ่ง ซอนเยมองดูอยู่ตลอดเวลา

แต่และแล้ว...

ช่างทำผมคนนั้นก็ลงมือตัดผมที่ยาวสลวยของมอล์ฮี ให้เหลือแค่ยาวประบ่าเท่านั้น เล่นเอาซอนเยค้างกันไปชั่วขณะหนึ่ง
เมื่อช่างทำผมเซ็ตทรงจนดูดีแล้ว มอล์ฮีก็เดินมาหาซอนเยพร้อมกันส่งยิ้มให้ ซอนเยยืนบัตรเครดิตให้ช่างทำผมคนนั้นพร้อมเซ็นสลิปบัตรเรียบร้อย
ก็พามอล์ฮีกลับบ้าน

ในระหว่างอยู่ในรถนั้น

"มอล์ฮีคิดยังไงเนี่ยที่ไปตัดผม เธอหวงผมจะตาย" ซอนเยถามอย่างแปลกใจ เพราะตั้งแต่ที่คบกันมานั้น ไม่เคยเห็นว่า โซฮี (มอล์ฮี) จะตัดผมสักครั้ง

"ก็แค่อย่างเปลี่ยนแปลงตัวเองบ้างเท่านั้น เผื่ออะไรจะดีขั้นไง" มอล์ฮีตอบแบบยิ้มๆ

"ก็ไม่เห็นบอกเลยว่าจะตัด เล่นซะตกใจหมดเลย" ซอนเยใช้มือกุมหน้าอกตรงหัวใจ

"แล้วสวยไหมหล่ะ"

"มอล์ฮีทำผมทรงไหนก็สวยอยู่แล้วหล่ะ" ซอนเยหยดคำหวานให้ เล่นเอามอล์ฮีอายม้วนเลย

ในที่สุดรถสปอร์ตก็จอดลงที่บ้านตระกูลมิน

-------------------------------------------------------------------------------

เหตุการณ์ปัจจุบัน

ยูบินรีบลุกขึ้น แล้วผายมือมาทางโซฟารับแขก มอล์ฮีก็เดินมานั่งที่โซฟาอย่างเรียบร้อย

'เหมือนกันมาก' ยูบินคิดอยู่ในใจ

"คุณชื่ออะไรนะ" ยูบินถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ

"มอล์ฮีค่ะ "โอมอล์ฮี" ดิชั้นจะมาสมัครเป็นเลขาฯ ส่วนตัวของคุณคิมยูบินคะ" มอล์ฮีตอบคำถาม และเน้นถึงตำแหน่งที่ตนเองต้องการ

"แล้ว..... คุณมีประสบการณ์ด้านนี้รึเปล่า" ยูบินถามขณะที่เดินไปนั่งที่โซฟารับแขก

"ก็ยังไม่เคยหรอกคะ แต่คิดว่าที่นี้น่าจะให้โอกาสบ้าง" มอล์ฮีตอบไป พร้อมกับยื่นแฟ้มประวัติให้ยูบินอ่าน

"อืม..... เป็นคนกวันจูเหรอ" ยูบินพูดเปรยๆ ออกมาเบาๆ ในขณะที่อ่านแฟ้มประวัติอยู่

"แล้วคุณพร้อมที่จะเริ่มงานได้เมื่อไร" ยูบินถามขึ้น พร้อมกับวางแฟ้มประวัติไว้ที่โต๊ะ

"เร็วที่สุดคะ" โซฮีตอบกลับไปด้วยความมั่นใจ

"งั้น... คุณเริ่มตั้งแต่อาทิตย์หน้าเลยก็แล้วกัน แล้วคุณมีที่พักในโซลแน่นะ" ยูบินลุกขึ้นเพื่อจะไปส่งโซฮีที่ประตูห้องทำงาน

"ค่ะ ชั้นมีที่พักอยู่แล้วคะ" โซฮีก็ลุกขึ้น และเดินไปที่ประตู

"ชั้นยินดีที่ได้คุณมาช่วยงาน" ยูบินเปิดประตูส่งมอล์ฮี

"เช่นกันค่ะ อาทิตย์หน้าเจอกันนะคะ" มอล์ฮีโค้งลา และออกจากห้องไปในที่สุด


'โซฮี เธอรึเปล่านะ เธอรึเปล่าที่ส่งผู้หญิงคนนี้มาให้ชั้น
มาให้ชั้นเพื่อมาแทนที่เธอ'

****************************************************************

มาแล้ว Part 2 เนื่องจากว่า Chapter 5 ของเมื่อวานนี้มันสั้นไปหน่อยอ่ะ 

เล่นย้อนวันวานให้อ่านกัน ถ้าแต่งไม่ดี รึสับสนก็บอกได้นะ เพราะเพิ่งจะลองแต่งแบบนี้เป็นครั้งแรกอ่ะ

ถ้าสับสนก็บอกมาได้เลย ไรท์เตอร์ไม่ดุ เพราะไม่ใช้สุนัขตำรวจ แต่เป็นปอมปอมคะ แหะๆ

คิดว่าคงจะจบ Chapter 5 ไว้แค่นี้หล่ะ 

วันศุกร์นี้เป็นวันสุนทรภู่น้า โรงเรียนของใครที่จัดกิจกรรมอะไร ก็มาบอกเล่าเก้าสิบกันได้น้า

แต่ที่โรงเรียนพิมมี่ต้องจัดซุ้มคะ ซุ้มเกี่ยวกับภาษาไทยและต้องแต่งตัวย้อนยุคอีก

พอหล่ะ ระบายออกแล้วนิดส์นึง ไว้ถึงคราวพิมมี่จะมาระบายต่ออีกหน่อยนะ

ตอนต่อไปคงจะเป็นพี่กวางอ่ะนะ ฝันดีทุกคนที่อ่านในคืนนี้