ลำดับตอนที่ #5
ตั้งค่าการอ่าน
ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : chapter5
เช้าวันใหม่ที่ไม่สดใสเท่าไหร่ของซอนเย ความง่วงจากาการไม่ได้นอนยังคงบ่งบอกที่ขอบตาของเธอที่ช้ำมาก เธอเดินคอตกมานั่งโงกเงกที่โซฟา
“ไงน้องเมื่อคืนหนักไปหน่อยหรือไง มาวันนี้ไปเที่ยวกับพี่ดีกว่าไหมน้อง “ร่างเล็กในชุดเสื้อแขนยาวสีขาวปิดคอและกางเกงรัดรูปยืนกังก้าท้าวเอวมองซอนเยที่ตอนนี้ยังคงหลับๆตื่นๆ
“ไป~ไหนอีกวันนี้”มือเรียวขยี้ตาน้อยๆก่อนลุกขึ้นเดินไปอาบน้ำ
“วันนี้กับข้าวหมดไปซื้อกันไปอาบน้ำได้แล้วเจ้ากระต่ายง่วงซึม”โซฮีผลักร่างสูงให้เข้าห้องน้ำ
เวลาผ่านไป............................20นาที(สีหน้าของเปา- -*)
เวลาผ่านไป.............................30นาที(สีหน้าของเปาๆ= * =)
เวลาผ่านไป..............................1ชม.(สีหน้าของเปาๆ O.O!!!)
ย๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก~!!!
เสียเท้าที่โดดถีบประตู เป็นช่วงเวลาเดียวกับที่ประตูห้องน้ำถูกเปิดออก
อึก!!อุ๊บ เสียงใครบางคนล้มไปนอนกองที่พื้นอย่างแรง
“โอ๊ยจุก~อย่างแรง”ร่างสูงนั่งงอตัวเพราะความเจ็บปวดที่ฝ่าเท้าเล็กๆถีบเข้าที่ท้องอย่างแรง
“เอ่อ...เขาขอโทษแค่คิดว่าตะเองเป็นอะไรในห้องน้ำเห็นว่าเข้านาน” โซฮีเดินเข้ามาประครองคนรักและอุ้นร่างสูงพาดบ่าเดินเข้าห้อง
“โห...นี่เป็นห่วงจริงๆหรือเปล่าเนี่ย”ซอนเยดินกุมท้องหาเสื้อผ้าในตู้
ในสวนสาธรณะสองสาวเดินควงคู่กันรับลมหวานยามเช้าที่สดชื่อ ร่างเล็กดวงตากลมโตทำแก้มป่องใส่อีกคน
“พี่เยอึนมาแกล้งซอนมี ชิชิ...”ซอนเยมีเอ่ยงอนๆเดินไปข้างหน้า
“โอ๋ๆ ซอนมีอา~อย่างอนสิ ให้ตีก็ได้”เยอึนยื่นแก้มไปให้คนรักตีอย่างหยอกล้อ
“ได้...นี่งี้ต้องโดนๆๆๆ”มือน้อยตีเบาๆที่แก้มคนรัก ด้วยความมั่นไส้
“โอ๊ยพี่เจ็บนะ มาให้กอดซะดีๆ”ร่างสูงรวบตัวร่างเล็กไว้ในอ้อมกอด
“บ้าๆนี่มันข้างนอกนะมาทำอะไรแบบนี้”ซอนีพยามแกะมือของอีกคนให้ออกจากร่างกายตัวเองแต่คงเพราอีกฝ่ายแรงเยอะกว่าเลยได้แต่ดิ้นไปมาในอ้อมกอด
“กินไอติไหม เขาซื้อให้”เยอึนวิ่งไปที่ร้ายขายไอติมใกล้ๆ
“มันหนาวขนาดนี้ยังกินไอติมอีก” เสียงเล็กตะโกนบอกคนรัก แต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว ในมือร่างสูงถือไอติมโคนวิ่งมาหา
“อ่าไอติม”เยอึนยื่นไอติมให้ร่างเล็กกิน สาวน้อยอ้าปากรับไอติมเข้าปาก
“นี่...นี่..”ครีมไอติดถูกจิ้มเข้าที่จมูกและปากจนเลอะเทอะหน้าของซอนมี
“แกล้งเขาเหรอ”ซอนมีจิ้มนิ้วใส่ครีมจะมาป้ายเยอึนแต่ร่างสูงวิ่งหนี
“แบร่ๆ ใครจะยอมโดนให้แกล้ง”เยอึนวิ่งหนีไปโดยมีคนรักวิ่งไล่ตามแก้แค้น
ในซุปเปอร์ซอนเยเข็นรถเพื่อให้คุณนายโซฮีได้ซ็อปปิ้ง เธอหยิบนู้นหยิบนี้มาใส่รถเข็นจนพูน
“โหนี่เธอจะให้ฉันถือหมดนี่เลยเหรอ - -*” ซอนเยเริ่มออกอาการบ่นเมื่อเห็นของที่อยู่เต็มคันรถ
“ก็แหงสิเธอนะทำตัวให้แมนหน่อย ฉันนะเป็นผู้หญิงร่างบางน่ารักอ่อนหวานจะมาถือได้ยังไง จิงไหม!!”โซฮีวางของชิ้นสุดท้ายลงบนกองในรถเข็นก่อนจะกึ่งลากกึ่งจูงซอนเยไปจ่ายตังค์
ไงซอนเย !!เสียงเรียกทุ้มต่ำทำเอาร่างสูงหยุดนิ่งใบหน้าเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดง หัวใจเริ่มระส่ำระสายเมื่อคิดถึงใครบางคน
“บิน...นี่..-////-“ซอนเยหันหน้าไปมองและเห็น คนหน้าคมผิวสีแทนเดินเข้ามาหา
“อย่ามาเรียกแบบนี้นะ ขนลุก อ่าวนี่แฟนแกสินะ ไงโซฮี”ยูบินชูมือให้เป็นการทักทาย
โห...แฟนไอ้หน้าหล่อเนี่ย สวยใช่ย่อย
มิน่าหละถึงชอบรีบกลับไปหาแฟนทุกครั้ง ^O^
เคยแต่ได้ยินมันพูดถึงไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนนะเนี่ย....สวยจริงๆ
“เฮ้ยว่าไงบินนี่ ตัวจริงหล่อกว่าในรูปนะเนี่ย”โซฮีเดินมาตบไหล่ทำเอายูบินสะดุ้งกับกิริยาที่ตรงข้ามกับหน้าตาสิ้นเชิง
“อ่า..ค่ะ @.@!!”ยูบินมองด้วยสายตาที่ตกใจไม่ใช่น้อง ส่วนซอนเยก้มหน้างุดๆเพื่อหลบสายตาของยูบินที่เหลือบมอง
“งั้นขอตัวก่อนนะ ไปซอนเยไปจ่ายตังกัน”โซฮีดึงแขนซอนเยให้ไปที่จ่ายตัง
“บินนี่ เดี๋ยวคืนนี้จะโทรหานะ”ซอนเยโบกมือน้อยๆก่อนยิ้มหวานให้
เออ...ทำไมนะอยู่ใกล้คนหล่ออย่างมันต้องใจเต้นทุกที
สับสน....สับสนกับตัวเอง >.<!!
ซอนเยผู้น่าสงสารได้แต่ส่ายหัวด้วยความมึนงง.
“นี่ชักช้าอยู่ได้ ไปเร็ว ตุ๊บ” โซฮีฟาดกะเป๋าถือใส่หัวซอนเยก่อนหยิบตังค์ขึ้นมาจ่าย ร่างสูงต้องหอบหิ้วของร่วมสิบกว่าถุงเพียงลำพังโดยมีโซฮีเดินนำตัวปลิว
“ช่วยเขาถือหน่อยสิ”ซอนเยพยายามยื่นถุงให้แต่โซฮีสะบัดหน้าและเดินนำไปก่อนปล่อยให้ซอนเยต้องหิ้วของต่อไป
“หึๆ คำก็บินนี่ สองคำก็บินนี่ มันหล่อขนาดนั้นเนี่ยยังจะชอบอีก ดีจะจับให้ทำตัวแมนซะเลยจะได้เลิกทำตัวหนุงหนิงซะที”โซฮีพูดพลางเปิดประตูรถก้าวขึ้นไปนั่ง
“ง่า...เขาก็แมนนะค่ะ ฮึกๆ...ฮึก.. อย่าแกล้งเขาสิ”ซอนเยโยนของใส่ท้ายรถก่อนจะเดินเข้าไปนั่งหน้าคู่กับโซฮี
“นี่...หยุดร้องสักทีสิ!!”เสียงที่ดุดันทำเอาคนร่างสูงงอตัวด้วยความกลัว หลังจากเกิดความวุ่นวายเล็กน้อยบนรถ รถคันงามก็บึ่งกลับที่พักด้วยความเร็วสูง
ในห้องของมิอาน สาวผมยาวแก้มป่องนั่งลงที่โซฟาและเปิดชินจังดูโดยมีคนร่างสูงนอนตักอย่างออดอ้อน
“นี่...เธอว่าบินนี่หล่อไหม”ซอนเยเอ่ยพลางมองดูเพดาอย่างเลื่อนลอย
“.....”ไม่มีสัญญาณตอบรับจากเลขหมายที่มินเรียก
“บินนี่เนี่ยเขาแร๊พเก่งนะรู้ป่ะ”.ซอนเยยังคงนึกภาพสาวหน้าคมเข้มอย่างหลงใหล
“........”โซฮียังคงดูชินจังอย่างไม่ใส่ใจ
“บินนี่เนี่ยเขายังไม่มีแฟนด้วยนะ”ซอนเยเอ่ยชื่อนี้เป็นครั้งที่สาม
ย๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก~ตุ๊บ!!
ร่างเล็กดันอีกร่างให้ลุกขึ้น พร้อมมอบปลายเท้าขึ้นมาพาดที่ต้นคอของร่างสูง
อ้า~~~~~~~~~~~~~!!!~เสียงที่บ่งบอกถึงความเจ็บปวดขั้นรุนแรง
“ถ้าหากพูดถึงชื่อนี้อีกจะเตะให้คอหมุนเลย”โซฮีพูดพลางมองหน้าร่างสูง
“โอ๊ย!!เขาเจ็บทำไงดีหันคอไม่ได้”เสียงร้องโอดโอยตามมาเมื่อปลายเท้าถูกเอาออกจากร่างสูง
“เอ่อ...นี่ฉันทำเบาๆนะ อย่ามาทำลูกไม้นะ”โซฮีนิ่วหน้ามองคนรักอย่างไม่พอใจ
“เขาเปล่านะเขาหันคอไม่ได้หนิ ก็เล่นเตะมาถูกเส้นมันคงจะพลิกนะ”ซอนเยร้องโอดโอยไม่ยอมเลิกจนโซฮีต้องมาดู
“งั้นมานี่นั่งตรงๆ”โซฮีจับร่างสูงให้นั่งตรงและบิดคออีกครั้งให้หันไปอีกด้าน
กึก...กึก ...แกรบ
เสียงคอที่ถูกบิดให้หันกลับมาตั้งตรงอีกครั้ง
“ดีขึ้นไหม”โซฮีพูดพลางตบไหล่ก่อนเดินไปทำต๊อกโบกีให้ที่รักกิน
“เฮ้อ........เกือบตาย”ซอนเยถอนหายใจและนั่งดูชินจังอย่างมีความสุข
เวลาผ่านไปจนต๊อกโบกีเสร็จเรียบร้อย ชามน้อยๆถูกโยนลงตรงหน้าของซอนเย
“กินซะ คืนนี้ต้องนั่งซักผ้าอีก”โซฮีนั่งลงข้างๆและตักต๊อกโบกีเข้าปาก
“ง่ำๆๆ”ซอนเยกินจนอื่ม เธอพยายามแอบลุกหวังจะหนีเข้านอน
“หยุดเลยนะ ไปซักผ้าเดี๋ยวนี้”คำสั่งที่เด็ดขาดทำเอาซอนเยสะดุ้ง
“ขอ..โต๊ดจ้า”ซอนเยวิ่งไปหยิบกองผ้าและวิ่งเข้าห้องน้ำ
โซฮีล้างจานและเดินเข้าห้องนอนเ เธอล้มตัวลงนอนและเข้าสู่ห้วงนิทรา
“ที่รักจ๋า~น้ำยาซักผ้าอยู่ไหน”เสียงหวานเอ่ยตะโกนเรียกคนที่หลับใหล
“ในขวดฟูจิ”เสียงที่ตอบกลับมาอย่างไม่เต็มใจของคนแก้มป่อง
ผ่านไปสักพักใหญ่โซฮีก็ได้นอนอย่างยาวนานอีกครั้งแต่ก็มีเสียงที่ทำให้ประสาทกินอีกรอบจนได้
“ที่รักเขาหากุญแจห้องไม่เจอ”เสียงที่ดังออกมาจากนอกห้องตะโกนเรียกคนที่หลับใหลให้ตื่น
“ก็ไปหาสิ เรียกทำไม” โซฮีลุกขึ้นนั่งและตะโกนอย่าหมดความอดทน เสียงอีกฝ่ายเงียบลงในทันใด เธอจึงล้มตัวลงนอนอีกครั้ง
ผ่านไปสักระยะร่างสูงล้มตัวลงนอนข้างๆและหลับตาลง
“นี่..ซอนเย เขานอนไม่หลับ”เสียงที่ดูหงุดหงิดปลุกร่างสูง แต่ร่างสูงยังคงนอนนิ่งทำเป็นไม่รู้เรื่อง
แกล้งหลับดีกว่าจะได้ไม่ใช้เรา
อิอิ....เรานี่ก็แผนสูงนะเนี่ย^^
“ฉันรู้นะว่ายังไม่หลับ นี่ฉันเป็นแฟนเธอถ้าฉันไม่หลับเธอก็ต้องไม่หลับเข้าใจไหม”โซฮีเขย่าตัวจนร่างสูงโยกเยกไปมา
กำแล้วไง แล้วคืนนี้จะได้นอนไหม นี่ก็ตีหนึ่งกว่าแล้ว = =!!
ซอนเยคิดพลางลืมตาขึ้น
“งั้นเรามานั่งนับแครอทกัน”ซอนเยยิ้มกว้างให้เห็นฟันกระต่ายใส่โซฮี
“ก็ได้นับพร้อมกันนะ”โซฮีพูดพลางมองหน้าคนข้างกาย
“แครอทอันที่1......แครอทอันที่2......แครอทอันที่3......”ทั้งสองท่องกันไปเรื่อยหวังจะหลับ
“แครอทอันที่1999...”ทั้งสอองนอนนับไปเรื่อยไม่ยอมจบ
“นี่เรานับกันจนเต็มตู้เย้นแล้วนะ ทำไมไม่นอนสักที”ซอนเยหันมามองหน้ากันแล้วหัวเราะ
“งั้นเขาขอเปลี่ยนเป็นซาลาเปาได้ไหม??”โซฮีหันหลังให้เพื่อเปลี่ยนท่า
“ซาลาเปาลูกที่1....ซาลาเปาลูกที่2....ซาลาเปาลูกที่3....”ทั้งสองเริ่มนอนท่องกันใหม่ไม่นานนักเสียงของทั้งสองก็เริ่มเบาลง
ปึกๆ~อ๊ากกกกก~~~เสียงร้องของใครสักคนดังขึ้นท่ามกลางความเงียบ
“เจ็บอ่า...นี่หันมาต่อยจมูกเขาทำไม เขาต้องกินยาอะไรเนี่ยถึงจะหายเจ็บ”ซอนเยเริ่มบ่นพลางเกาะกุมจมูกไว้แน่น
“กินยาธาตุน้ำขาวสิ(เนื่องจากเป็นระบบอัตโนมัติเปาจึงสามารถตอบได้เพียงเท่านี้)”ซอนเยมองอีกร่างที่หลับตาสนิทและเอ่ยถามย้ำ
“เขาเจ็บจมูกต้องกินยาอะไร”ร่างสูงพูดให้ใกล้หูมากขึ้น
“กินยาธาตุน้ำขาวสิ(ย้ำว่าละเมอ - -*)”โซฮียังคงย้ำประโยคเดิมทำเอาซอนเยมึนงง.
“บ้าเหรอปวดจมูกจะกินยาแก้ปวดท้องจะหายไหม???”ซอนเยบ่นอยู่คนเดียวและหลังให้ก่อนหลับตาลง
T^Tขนาดหลับยังทำกันได้.....นี่ก็ตีสองกว่าๆแล้วพรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้าอีกจะไหวไหมนะ
แง~เรื่องมันเศร้า ><!!
------------------------------------------
“ไงน้องเมื่อคืนหนักไปหน่อยหรือไง มาวันนี้ไปเที่ยวกับพี่ดีกว่าไหมน้อง “ร่างเล็กในชุดเสื้อแขนยาวสีขาวปิดคอและกางเกงรัดรูปยืนกังก้าท้าวเอวมองซอนเยที่ตอนนี้ยังคงหลับๆตื่นๆ
“ไป~ไหนอีกวันนี้”มือเรียวขยี้ตาน้อยๆก่อนลุกขึ้นเดินไปอาบน้ำ
“วันนี้กับข้าวหมดไปซื้อกันไปอาบน้ำได้แล้วเจ้ากระต่ายง่วงซึม”โซฮีผลักร่างสูงให้เข้าห้องน้ำ
เวลาผ่านไป............................20นาที(สีหน้าของเปา- -*)
เวลาผ่านไป.............................30นาที(สีหน้าของเปาๆ= * =)
เวลาผ่านไป..............................1ชม.(สีหน้าของเปาๆ O.O!!!)
ย๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก~!!!
เสียเท้าที่โดดถีบประตู เป็นช่วงเวลาเดียวกับที่ประตูห้องน้ำถูกเปิดออก
อึก!!อุ๊บ เสียงใครบางคนล้มไปนอนกองที่พื้นอย่างแรง
“โอ๊ยจุก~อย่างแรง”ร่างสูงนั่งงอตัวเพราะความเจ็บปวดที่ฝ่าเท้าเล็กๆถีบเข้าที่ท้องอย่างแรง
“เอ่อ...เขาขอโทษแค่คิดว่าตะเองเป็นอะไรในห้องน้ำเห็นว่าเข้านาน” โซฮีเดินเข้ามาประครองคนรักและอุ้นร่างสูงพาดบ่าเดินเข้าห้อง
“โห...นี่เป็นห่วงจริงๆหรือเปล่าเนี่ย”ซอนเยดินกุมท้องหาเสื้อผ้าในตู้
ในสวนสาธรณะสองสาวเดินควงคู่กันรับลมหวานยามเช้าที่สดชื่อ ร่างเล็กดวงตากลมโตทำแก้มป่องใส่อีกคน
“พี่เยอึนมาแกล้งซอนมี ชิชิ...”ซอนเยมีเอ่ยงอนๆเดินไปข้างหน้า
“โอ๋ๆ ซอนมีอา~อย่างอนสิ ให้ตีก็ได้”เยอึนยื่นแก้มไปให้คนรักตีอย่างหยอกล้อ
“ได้...นี่งี้ต้องโดนๆๆๆ”มือน้อยตีเบาๆที่แก้มคนรัก ด้วยความมั่นไส้
“โอ๊ยพี่เจ็บนะ มาให้กอดซะดีๆ”ร่างสูงรวบตัวร่างเล็กไว้ในอ้อมกอด
“บ้าๆนี่มันข้างนอกนะมาทำอะไรแบบนี้”ซอนีพยามแกะมือของอีกคนให้ออกจากร่างกายตัวเองแต่คงเพราอีกฝ่ายแรงเยอะกว่าเลยได้แต่ดิ้นไปมาในอ้อมกอด
“กินไอติไหม เขาซื้อให้”เยอึนวิ่งไปที่ร้ายขายไอติมใกล้ๆ
“มันหนาวขนาดนี้ยังกินไอติมอีก” เสียงเล็กตะโกนบอกคนรัก แต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว ในมือร่างสูงถือไอติมโคนวิ่งมาหา
“อ่าไอติม”เยอึนยื่นไอติมให้ร่างเล็กกิน สาวน้อยอ้าปากรับไอติมเข้าปาก
“นี่...นี่..”ครีมไอติดถูกจิ้มเข้าที่จมูกและปากจนเลอะเทอะหน้าของซอนมี
“แกล้งเขาเหรอ”ซอนมีจิ้มนิ้วใส่ครีมจะมาป้ายเยอึนแต่ร่างสูงวิ่งหนี
“แบร่ๆ ใครจะยอมโดนให้แกล้ง”เยอึนวิ่งหนีไปโดยมีคนรักวิ่งไล่ตามแก้แค้น
ในซุปเปอร์ซอนเยเข็นรถเพื่อให้คุณนายโซฮีได้ซ็อปปิ้ง เธอหยิบนู้นหยิบนี้มาใส่รถเข็นจนพูน
“โหนี่เธอจะให้ฉันถือหมดนี่เลยเหรอ - -*” ซอนเยเริ่มออกอาการบ่นเมื่อเห็นของที่อยู่เต็มคันรถ
“ก็แหงสิเธอนะทำตัวให้แมนหน่อย ฉันนะเป็นผู้หญิงร่างบางน่ารักอ่อนหวานจะมาถือได้ยังไง จิงไหม!!”โซฮีวางของชิ้นสุดท้ายลงบนกองในรถเข็นก่อนจะกึ่งลากกึ่งจูงซอนเยไปจ่ายตังค์
ไงซอนเย !!เสียงเรียกทุ้มต่ำทำเอาร่างสูงหยุดนิ่งใบหน้าเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดง หัวใจเริ่มระส่ำระสายเมื่อคิดถึงใครบางคน
“บิน...นี่..-////-“ซอนเยหันหน้าไปมองและเห็น คนหน้าคมผิวสีแทนเดินเข้ามาหา
“อย่ามาเรียกแบบนี้นะ ขนลุก อ่าวนี่แฟนแกสินะ ไงโซฮี”ยูบินชูมือให้เป็นการทักทาย
โห...แฟนไอ้หน้าหล่อเนี่ย สวยใช่ย่อย
มิน่าหละถึงชอบรีบกลับไปหาแฟนทุกครั้ง ^O^
เคยแต่ได้ยินมันพูดถึงไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนนะเนี่ย....สวยจริงๆ
“เฮ้ยว่าไงบินนี่ ตัวจริงหล่อกว่าในรูปนะเนี่ย”โซฮีเดินมาตบไหล่ทำเอายูบินสะดุ้งกับกิริยาที่ตรงข้ามกับหน้าตาสิ้นเชิง
“อ่า..ค่ะ @.@!!”ยูบินมองด้วยสายตาที่ตกใจไม่ใช่น้อง ส่วนซอนเยก้มหน้างุดๆเพื่อหลบสายตาของยูบินที่เหลือบมอง
“งั้นขอตัวก่อนนะ ไปซอนเยไปจ่ายตังกัน”โซฮีดึงแขนซอนเยให้ไปที่จ่ายตัง
“บินนี่ เดี๋ยวคืนนี้จะโทรหานะ”ซอนเยโบกมือน้อยๆก่อนยิ้มหวานให้
เออ...ทำไมนะอยู่ใกล้คนหล่ออย่างมันต้องใจเต้นทุกที
สับสน....สับสนกับตัวเอง >.<!!
ซอนเยผู้น่าสงสารได้แต่ส่ายหัวด้วยความมึนงง.
“นี่ชักช้าอยู่ได้ ไปเร็ว ตุ๊บ” โซฮีฟาดกะเป๋าถือใส่หัวซอนเยก่อนหยิบตังค์ขึ้นมาจ่าย ร่างสูงต้องหอบหิ้วของร่วมสิบกว่าถุงเพียงลำพังโดยมีโซฮีเดินนำตัวปลิว
“ช่วยเขาถือหน่อยสิ”ซอนเยพยายามยื่นถุงให้แต่โซฮีสะบัดหน้าและเดินนำไปก่อนปล่อยให้ซอนเยต้องหิ้วของต่อไป
“หึๆ คำก็บินนี่ สองคำก็บินนี่ มันหล่อขนาดนั้นเนี่ยยังจะชอบอีก ดีจะจับให้ทำตัวแมนซะเลยจะได้เลิกทำตัวหนุงหนิงซะที”โซฮีพูดพลางเปิดประตูรถก้าวขึ้นไปนั่ง
“ง่า...เขาก็แมนนะค่ะ ฮึกๆ...ฮึก.. อย่าแกล้งเขาสิ”ซอนเยโยนของใส่ท้ายรถก่อนจะเดินเข้าไปนั่งหน้าคู่กับโซฮี
“นี่...หยุดร้องสักทีสิ!!”เสียงที่ดุดันทำเอาคนร่างสูงงอตัวด้วยความกลัว หลังจากเกิดความวุ่นวายเล็กน้อยบนรถ รถคันงามก็บึ่งกลับที่พักด้วยความเร็วสูง
ในห้องของมิอาน สาวผมยาวแก้มป่องนั่งลงที่โซฟาและเปิดชินจังดูโดยมีคนร่างสูงนอนตักอย่างออดอ้อน
“นี่...เธอว่าบินนี่หล่อไหม”ซอนเยเอ่ยพลางมองดูเพดาอย่างเลื่อนลอย
“.....”ไม่มีสัญญาณตอบรับจากเลขหมายที่มินเรียก
“บินนี่เนี่ยเขาแร๊พเก่งนะรู้ป่ะ”.ซอนเยยังคงนึกภาพสาวหน้าคมเข้มอย่างหลงใหล
“........”โซฮียังคงดูชินจังอย่างไม่ใส่ใจ
“บินนี่เนี่ยเขายังไม่มีแฟนด้วยนะ”ซอนเยเอ่ยชื่อนี้เป็นครั้งที่สาม
ย๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก~ตุ๊บ!!
ร่างเล็กดันอีกร่างให้ลุกขึ้น พร้อมมอบปลายเท้าขึ้นมาพาดที่ต้นคอของร่างสูง
อ้า~~~~~~~~~~~~~!!!~เสียงที่บ่งบอกถึงความเจ็บปวดขั้นรุนแรง
“ถ้าหากพูดถึงชื่อนี้อีกจะเตะให้คอหมุนเลย”โซฮีพูดพลางมองหน้าร่างสูง
“โอ๊ย!!เขาเจ็บทำไงดีหันคอไม่ได้”เสียงร้องโอดโอยตามมาเมื่อปลายเท้าถูกเอาออกจากร่างสูง
“เอ่อ...นี่ฉันทำเบาๆนะ อย่ามาทำลูกไม้นะ”โซฮีนิ่วหน้ามองคนรักอย่างไม่พอใจ
“เขาเปล่านะเขาหันคอไม่ได้หนิ ก็เล่นเตะมาถูกเส้นมันคงจะพลิกนะ”ซอนเยร้องโอดโอยไม่ยอมเลิกจนโซฮีต้องมาดู
“งั้นมานี่นั่งตรงๆ”โซฮีจับร่างสูงให้นั่งตรงและบิดคออีกครั้งให้หันไปอีกด้าน
กึก...กึก ...แกรบ
เสียงคอที่ถูกบิดให้หันกลับมาตั้งตรงอีกครั้ง
“ดีขึ้นไหม”โซฮีพูดพลางตบไหล่ก่อนเดินไปทำต๊อกโบกีให้ที่รักกิน
“เฮ้อ........เกือบตาย”ซอนเยถอนหายใจและนั่งดูชินจังอย่างมีความสุข
เวลาผ่านไปจนต๊อกโบกีเสร็จเรียบร้อย ชามน้อยๆถูกโยนลงตรงหน้าของซอนเย
“กินซะ คืนนี้ต้องนั่งซักผ้าอีก”โซฮีนั่งลงข้างๆและตักต๊อกโบกีเข้าปาก
“ง่ำๆๆ”ซอนเยกินจนอื่ม เธอพยายามแอบลุกหวังจะหนีเข้านอน
“หยุดเลยนะ ไปซักผ้าเดี๋ยวนี้”คำสั่งที่เด็ดขาดทำเอาซอนเยสะดุ้ง
“ขอ..โต๊ดจ้า”ซอนเยวิ่งไปหยิบกองผ้าและวิ่งเข้าห้องน้ำ
โซฮีล้างจานและเดินเข้าห้องนอนเ เธอล้มตัวลงนอนและเข้าสู่ห้วงนิทรา
“ที่รักจ๋า~น้ำยาซักผ้าอยู่ไหน”เสียงหวานเอ่ยตะโกนเรียกคนที่หลับใหล
“ในขวดฟูจิ”เสียงที่ตอบกลับมาอย่างไม่เต็มใจของคนแก้มป่อง
ผ่านไปสักพักใหญ่โซฮีก็ได้นอนอย่างยาวนานอีกครั้งแต่ก็มีเสียงที่ทำให้ประสาทกินอีกรอบจนได้
“ที่รักเขาหากุญแจห้องไม่เจอ”เสียงที่ดังออกมาจากนอกห้องตะโกนเรียกคนที่หลับใหลให้ตื่น
“ก็ไปหาสิ เรียกทำไม” โซฮีลุกขึ้นนั่งและตะโกนอย่าหมดความอดทน เสียงอีกฝ่ายเงียบลงในทันใด เธอจึงล้มตัวลงนอนอีกครั้ง
ผ่านไปสักระยะร่างสูงล้มตัวลงนอนข้างๆและหลับตาลง
“นี่..ซอนเย เขานอนไม่หลับ”เสียงที่ดูหงุดหงิดปลุกร่างสูง แต่ร่างสูงยังคงนอนนิ่งทำเป็นไม่รู้เรื่อง
แกล้งหลับดีกว่าจะได้ไม่ใช้เรา
อิอิ....เรานี่ก็แผนสูงนะเนี่ย^^
“ฉันรู้นะว่ายังไม่หลับ นี่ฉันเป็นแฟนเธอถ้าฉันไม่หลับเธอก็ต้องไม่หลับเข้าใจไหม”โซฮีเขย่าตัวจนร่างสูงโยกเยกไปมา
กำแล้วไง แล้วคืนนี้จะได้นอนไหม นี่ก็ตีหนึ่งกว่าแล้ว = =!!
ซอนเยคิดพลางลืมตาขึ้น
“งั้นเรามานั่งนับแครอทกัน”ซอนเยยิ้มกว้างให้เห็นฟันกระต่ายใส่โซฮี
“ก็ได้นับพร้อมกันนะ”โซฮีพูดพลางมองหน้าคนข้างกาย
“แครอทอันที่1......แครอทอันที่2......แครอทอันที่3......”ทั้งสองท่องกันไปเรื่อยหวังจะหลับ
“แครอทอันที่1999...”ทั้งสอองนอนนับไปเรื่อยไม่ยอมจบ
“นี่เรานับกันจนเต็มตู้เย้นแล้วนะ ทำไมไม่นอนสักที”ซอนเยหันมามองหน้ากันแล้วหัวเราะ
“งั้นเขาขอเปลี่ยนเป็นซาลาเปาได้ไหม??”โซฮีหันหลังให้เพื่อเปลี่ยนท่า
“ซาลาเปาลูกที่1....ซาลาเปาลูกที่2....ซาลาเปาลูกที่3....”ทั้งสองเริ่มนอนท่องกันใหม่ไม่นานนักเสียงของทั้งสองก็เริ่มเบาลง
ปึกๆ~อ๊ากกกกก~~~เสียงร้องของใครสักคนดังขึ้นท่ามกลางความเงียบ
“เจ็บอ่า...นี่หันมาต่อยจมูกเขาทำไม เขาต้องกินยาอะไรเนี่ยถึงจะหายเจ็บ”ซอนเยเริ่มบ่นพลางเกาะกุมจมูกไว้แน่น
“กินยาธาตุน้ำขาวสิ(เนื่องจากเป็นระบบอัตโนมัติเปาจึงสามารถตอบได้เพียงเท่านี้)”ซอนเยมองอีกร่างที่หลับตาสนิทและเอ่ยถามย้ำ
“เขาเจ็บจมูกต้องกินยาอะไร”ร่างสูงพูดให้ใกล้หูมากขึ้น
“กินยาธาตุน้ำขาวสิ(ย้ำว่าละเมอ - -*)”โซฮียังคงย้ำประโยคเดิมทำเอาซอนเยมึนงง.
“บ้าเหรอปวดจมูกจะกินยาแก้ปวดท้องจะหายไหม???”ซอนเยบ่นอยู่คนเดียวและหลังให้ก่อนหลับตาลง
T^Tขนาดหลับยังทำกันได้.....นี่ก็ตีสองกว่าๆแล้วพรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้าอีกจะไหวไหมนะ
แง~เรื่องมันเศร้า ><!!
------------------------------------------
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น