She's the man FIC Wonder Girls [MINAHN-----EUNSUN]

ลำดับตอนที่ #4 : chapter4

“โอ้ยเหนื่อยเป็นบ้าเลย เจอยัยเสือสาวนี่ใช้ซะ อย่าให้ถึงทีเรามั่งและกันนะ” เสียงบ่นอิดออดดังออกมาไม่ขาดสาย หลังจากที่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จคงจะนึกว่าอีกฝ่ายหลับไปจนไม่รู้เรื่องแล้วล่ะสิ แหมแต่ที่ไหนได้นะคิดผิดถนัดเลยแหละ


“อ่ะแฮ่ม!” เสียงกระแอมกระไอจากคนที่นอนอยู่บนเตียงดังออกมาให้อีกคนได้สะดุ้งเล่น

“ว๊า นอนดีกว่าทำงานเสร็จและ” คนที่สวมใส่ชุดนอนสีน้ำเงินกางเกงขายาวดูแล้วยังง๊ายก็เท่ พาร่างตัวเองล้มตัวลงนอนข้างๆ หญิงสาวชุดกระโปรงสายเดี่ยวสีชมพูหวานแหวว

“แต่ชั้นหายง่วงแล้ว” เสียงอีกคนเอ่ยขึ้นหลังจากที่มินซอนเยพึ่งปิดตาลงได้แปบเดียวเท่านั้นเอง

“ก็เค้าง่วงนี่ จะนอนแล้วนะ ราตรีสวัสดิ์” ร่างสูงดึงผ้าห่มมาคลุมตัวไว้ก่อนจะพลิกตัวหันไปอีกด้านนึง

“ไม่ได้!! ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้” เสียงตวาดเปล่งวาจาอันศักดิ์สิทธิ์ออกมาให้คนที่อยู่ใต้ผ้าห่มนั้นต้องหลับตาปี๋

“จะโดนอะไรอีกเนี่ยชั้น แกล้งหลับดีกว่า” ฝ่ายที่คิดในใจรีบหลับตาแสร้งเต็มที่ว่านอนแล้วนะ

“กระต่ายเนี่ยมันหลอกไม่เก่งเลยจริงๆ น้า” อานโซฮีลงไปกระซิบข้างๆ หูของคนที่คลุมโปงอยู่

“จะลุกไม่ลุก นับ 1! ......2!.............” ยังไม่ทันที่จะนับเสร็จ

“จ๋าจ๊ะ” เสียงของคนที่คลุมโปงอยู่เปิดผ้าออกมาเสนอหน้ากระต่ายๆ ให้อีกคนได้เห็นในทันควัน แล้วก็เอามือทั้งสองข้างดึงเอวบางๆ อีกคนจากด้านหลังมากอดไว้ แล้วฝังจมูกลงไปที่แก้มขาวนวลเนียนนั้นฟอดใหญ่เลย

“เค้าไม่ง่วงแล้ว แล้วเธอก็ห้ามนอนด้วย”

“ไม่ให้เค้านอนแล้วจะทำไงอ้ะ ง่วงนะเนี่ย” มินซอนเยทำเสียงกระเง้ากระงอดหน่อยๆ ทำตาปรือๆ เหมือนตัวเองเนี่ยง่วงเหลือเกิน


ก็มันง่วงจริงๆ นี่ คนไม่ได้นอนเลยอ่ะ


“ก็รู้นิคะ ว่าต้องทำอะไร นี่อยู่ในการลงโทษด้วยนะ” ร่างเล็กใช้แขนทั้งสองข้างของตัวเองเกี่ยวคอคนตรงหน้าไว้ มือของอีกคนก็โอบเอวอยู่ ชุดนอนที่ตอนแรกสภาพดีๆ ตอนนี้สายที่คล้องกับตัวอยู่เริ่มจะล่นๆ ลงมาเผยให้เห็นเนื้อขาวนวลเนียนที่อยู่ภายใต้ผ้าสีอ่อน

“.....แต่เค้าง่วงหนิ” ไม่ได้ผล อีกคนตอบกลับมาหน้าตาเฉยว่าง่วง


เป็นไปได้ไงเนี่ย ชั้นยั่วซะขนาดนี้แล้วนะ


“นี่!! ผู้หญิงสวยๆ มายั่วข้างหน้าซะขนาดนี้ไม่รู้สึกอะไรเลยได้ไง” มือเล็กๆ ฟาดเข้าไปที่กะหม่อมของคนตรงหน้าอย่างจัง จนอีกคนต้องลูบหัวตัวเองป้อยๆ


มันน่ามั้ยล่ะเนี่ย


“ไม่รู้แหละบอกให้ทำก็ทำ”


อานโซฮีจู่โจมคนตรงหน้าอย่างรวดเร็วด้วยการประกบริมฝีปากอวบอิ่มของตนเข้าหาริมฝีปากบางของอีกคนโดยไม่ฟังคำทัดทานใดๆจากอีกฝ่ายแล้ว มือหนาๆที่จับเอวคอดของร่างบางอยู่นั้นก็ถูกเสือสาวอย่างอานโซฮีจับมาไว้ที่เนินอกอวบอิ่มของตัวเอง ก่อนจะพยายามให้บีบเค้นลงไป อย่างกับบังคับให้ทำยังไงยังงั้น ดูเหมือนคนที่โดนกระทำเช่นนี้ ตอนแรกออกจะเฉยชา และเกิดอาการสับสน (สับสนอีกแล้วค่า) แต่สุดท้ายแล้วยังไงๆ ใจตัวเองมันก็สั่งว่าต้องทำ

แหมเป็นใครจะทนไหวล่ะ มายั่วซะขนาดนี้
ถึงเค้าจะแมนเรียบร้อยยังไง เจองี้ก็ไม่ไหวน้า

หน้าหล่อเหลาอีกคนค่อยๆ พลิกตัวกลับแล้วดันอีกฝ่ายลงแนบกับที่นอนนิ่มๆ อย่างรวดเร็ว อกที่ขยับขึ้นลงช้าๆ เพราะหายใจไม่ทันจากการมอบสัมผัสเมื่อครู่ ยั่วสายตาคนอีกคนยิ่งนัก มินซอนเยไม่รอช้าแล้วในตอนนี้ พาร่างตัวเองลงไปมอบสัมผัสที่วาบหวามอีกจนได้ ดูท่าคืนนี้ ยังไง เทพบุตรของเราคงจะไม่ได้นอนซะแล้วสินะ


งานเข้าแล้วค่ะ คืนนี้ชั้น

------------------------------------

ทางห้องอีกห้องนึง ดูเหมือนจะหลับปุ๋ยไปทั้งคู่นะ แต่ไม่ใช่เลย คนที่มีผมสีแดงๆ ลืมตาแป๋วแหวว ก่อนจะอมยิ้มที่มุมปาก ฉายแววเจ้าเล่ห์อย่างเห็นได้ชัด

“ซอนมีอา~” มือหนาไปสะกิดๆ แขนคนที่หลับไม่ได้สติอยู่ในอ้อมกอดตัวเอง

“ซอนมีอ้า~” เมื่ออีกฝ่ายไม่ตื่นซักที ก็เริ่มเขย่าๆ ตัว แต่เนื่องจากเวลาที่อีกคนหลับจะเป็นอะไรที่หลับสนิทโคตร แถมยังดิ้นสุดยอดมหาโฮกอีกตังหาก


นี่แหละเหตุผลที่ ปาร์คเยอึนคนนี้ต้องนอนกอดไว้ทั้งคืน จริงมั้ยอ่ะ โฮะๆๆ


“ได้การแหละ คิคิ” แผนชั่วร้ายในหัวคนผมแดง ผุดออกมาวิ่งวุ่นเต็มไปหมด

ขายาวๆ แกะมือที่กอดตัวเองแน่นแล้วลุกไปหยิบของบางอย่างมาแกล้งคนที่หลับอยู่

“ลิปสติกนี่แหละ ฮ่าๆ” เสียงหัวเราะที่บ่งบอกว่า เสร็จชั้นแน่ โพล่งออกมาเต็มๆ จากปากคนที่มีแผนการเลวร้ายตลอดเวลา

“อ่า ก่อนที่หน้าเธอจะกลายเป็นเอเลี่ยนซะก่อน พี่ขอจุ๊บซักทีแล้วกันนะ คิคิ” ปาร์คเยอึนก้มลงไป แตะริมฝีปากตัวเองให้แนบกับอีกคนเบาๆ ก่อนจะขำคิกคักๆ อยู่คนเดียว (บ้าไปแล้ว)

“อื้อออ” ซอนมีเริ่มรำคาญจึงขยับตัวหลบหนีการจู่โจมของคนตรงหน้า ก่อนจะตวัดแขนโดนหน้าอีกคนอย่างจัง

“โอ้ยยย! แสบจังนะซอนมีจัง คอยดูเถอะ” ปาร์คเยอึนเริ่มหยิบลิปสติกอาวุธของตนละเลงไปที่หน้าสวยๆ ทันที

“เติมไฝตรงนี้ดีกว่า มีหนวดด้วยๆ ฮ่าๆ ตลกชะมัดเลย” ปฏิบัติการแกล้งคนรักยังคงดำเนินต่อไป

“โอ๊ะ!! หน้าผาก เขียนอะไรดีน้า..อ้อ รู้แล้ว” ว่าแล้วมือหนาก็เริ่มเขียนขยุกขยิกอีกครั้ง

“ซอน-มี-กา-จยอ-วา~” เสียงที่ท่องตาม ระหว่างที่มือก็ยังขยับไม่เลิก ละเลงไปแล้วเต็มๆ หน้าผากของซอนมี

อีกรอบที่ขาเล็กๆ ของร่างที่หลับอยู่ตวัดฟาดหางจระเข้โดนอีกคนเต็มๆ บั้นท้ายเลย

“หื๊ม เอาโยนลงไปข้างล่างดีมั้ยเนี่ย นอนดิ้นแบบนี้” มืออีกคนเตรียมจะอุ้มโยนไปแล้ว แต่มีหรือจะกล้าทำขนาดนั้น เก่งก็แค่ตอนนอนนี่แหละว้า

“เสร็จแล้ววว ยัยเอเลี่ยนทีนี้แหละ ญาติเธอมารับแน่ จิส่งไปดาวเสาร์ ฮ่าๆ”

“ไม่เอาดีกว่า เธอไปชั้นก็คิดถึงแย่ งี้ต้องกอดไว้อีก เดี๋ยวมีคนขโมย หุหุ” ปาร์คเยอึนล้มตัวลงนอนอย่างสบายใจที่ได้แกล้งหญิงสาวที่รักตรงหน้า ก่อนจะโอบกอดรัดไว้ซะแน่นเลย

ร่างสูงหลับตาพริ้มลงไปอย่าสุขใจ ชั้นไม่เคยมีความสุขอะไรแบบนี้มาก่อนเลย
คนข้างเธอเนี่ยแหละคือทุกสิ่งทุกอย่างแล้วจริงๆ


พอรุ่งเช้าที่ซอนมีตื่นขึ้นมา

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด” แม่เจ้างานจะเข้ามั้ยล่ะเยอึน

----------------------------------


ทางด้านสาวผิวเข้มที่ยังไม่หลับไม่นอน เพราะกำลังซ้อมแร๊พเพลงที่ออกมาใหม่ล่าสุด

“เหนื่อยๆ เมื่อไหร่จะแร๊พได้นะ ยากจริงเลยเพลงนี้” เสียงบ่นเหนื่อยๆ หอบๆ ของคนร่างเท่ๆ ที่หยุดยืนกินน้ำอยู่หน้าตู้เย็น


ตี๊ด ตี๊ด~ เสียงโทรศัพท์ที่ดังเนื่องจากมีข้อความของบุคคลใดส่งมา


บินนี่ ชั้นถึงบ้านแล้วนะ พึ่งทำงานบ้านเสร็จเหนื่อยเป็นบ้า ชั้นไปนอนก่อนนะ ฝันดีค่ะ


ตัวหนังสือที่เผยขึ้นมาบนหน้าจอของคิมยูบิน ชวนให้อีกคนขนลุกซู่ขึ้นมาทันที


“เห้ย เวรและ ผีไอ้มินหลอกป้ะวะ บรื้อ~ ขนลุกอีกแล้วโว้ยย” อีกคนรีบปิดมือถือตัวเอง ก่อนจะชิ่งวิ่งหนีขึ้นห้องนอนไปในทันที

“จะนอนหลับมั้ยวะ แม่งมาหลอนยันตอนดึก ทีหลังไม่ต้องส่งโว้ยยยย อยากฝันถึงสาวๆ สวยๆ ไม่ใช่ไอ้หน้าหล่ออย่างแก๊ ไอ้มินซอนเย๊~” อีกคนนอนดิ้นไปดิ้นมา เพราะไอ้ข้อความที่ส่งมายังหลอนไม่เลิก นี่ยิ่งกว่าดูหนังผีอีก

“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก” เสียงสุดท้ายของคิมยูบินที่ทรมานนอนไม่หลับทั้งคืน เพราะไอ้เพื่อนบ้าที่ทำตัวแปลกๆ เนี่ย


ชั้นไม่ได้สับสนเว้ยเห้ยยยย แม่งขนลุกจริงจัง!!