ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เข้ากรุงโซล
เรื่องใหม่ลองอ่านกันดูนะ
...........................
“พวกเขาคือสองนักแสดงชื่อดัง พาร์คเยอึนและซอนมี ครับคู่ขวัญแห่งปี”
...........................
“พวกเขาคือสองนักแสดงชื่อดัง พาร์คเยอึนและซอนมี ครับคู่ขวัญแห่งปี”
วู๊บ…….!!!
สาววัยกลางคนเดินถือไม้ขนไก่พลางใช้นิ้วเรียวปิดทีวี เด็กสาวผิวสีแทนที่นั่งมองทีวีก็ทำหน้าบูดบึ้งอย่างอารมณ์เสีย
“แกนะเลิกบ้าได้แล้ว ยูบิน”เสียงทุ้มตะโกนเอ็ดและหายเข้าไปหลังครัว
“แม่อ่าอย่ามาห้ามหนูนะ พรุ่งนี้หนูจะไปโซลไปตามหาฝันของหนู”ยูบินกระทืบเท้าและวิ่งขึ้นห้อง
“ตามใจแกสิ”แม่เจ้าระเบียบตะโกนเสียงดังลั่นมาจากในครัว
เด็กสาวเก็บเสื้อผ้าลงกระเป๋า พลางหยิบมือถือขึ้นมากดโทรหาเน้องรัก
“เฮ้ยคุณน้อง ไปโซลกะฉันไหมพรุ่งนี้ ไปตามหาติ๋มมี่ของแกไง555”เสียงทุ้มตะโกนอย่างร่าเริง
“หาก็ได้ ไปก็ไป เจอที่ศาลเจ้านะ”เสียงปลายสายตอบกลับมาอย่างรีบร้อนก่อนกดวาง
…………………………….
เช้าที่สดใสในศาลเจ้า ยูบินยืนพิงต้นไม้รอใครบางคน ข้างกายมีกระเป๋าใบใหญ่และถุงผ้าเย็บเองวางเรียงราย ไม่นานนักเด็กสาวแก้มป่องวิ่งมาจากที่ไกลตาและมาหยุดอยู่เบื้องหน้าเธอ
“โห…พี่ยูบินนี่พี่จะขนของไปอยู่เป็นปีรึไง”เด็กสาวโวยวายก่อนดึงพี่เข้าไปด้านในศาลเจ้า
“โอ๊ยอย่าลากสิโซฮี ฉันจะไปอยู่กะพี่พาร์คสุดหล่อของฉัน”ร่างเล็กเดินตามน้องพลางวี๊ดว๊ายไม่หยุดหย่อน
“มาไหว้ขอพรกันเถอะค่ะ ไหนๆเราจะต้องจากที่กวันโจนี่ไปแล้วนะ”เด็กสาวพนมมือหลับตาอยู่เบื้องหน้าพระองค์ใหญ่
“ก็ได้ๆๆ”ร่างเล็กหลับตาลงและยอมทำตาม
เจ้าพระคุณ……หากสิ่งศักดิ์สิทธิ์มีจริงขอให้ลูกได้พบรักกับพาร์คเยอึนด้วยเถิด><!!!
พี่พาร์คขา….พี่ต้องเป็นของหนูสักวัน!!
“ไปกันยังอ่าพี่”โซฮีดึงแขนพี่สาวทำให้ยูบินรู้สึกตัวขึ้นมาจากการเพ้อ
“ย่ะ ไปได้แล้ว”ยูบินดึงแขนน้องให้เดินไปขึ้นรถสองแถวเพื่อไปสถานีรถไฟ รถแล่นไปด้วยความเร็วไม่ช้าก็มาจอดลงที่สถานีรถไฟ สองสาวหอบหิ้วข้าวของเข้ากรุงอย่างทุลักทุเล ในที่สุดทั้งสองก็ได้ขึ้นรถไฟจนได้
หนังสือดาราไหมคร๊าบบบบบบบบบบบบบบบ
“เฮ้ยไอ้น้องเล่มนึงดิ”เสียงทุ้มเรียกให้เด็กน้อยเอาหนังสือมามอบให้
มือน้อยพลิกหน้าเปิดหาข่าวอย่างรวดเร็ว สายตาที่ไล่ไปตามตัวหนังสือก็หยุดลงที่หน้าบางหน้า
กรี๊สสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส><!!!!
“พี่ยูบินเป็นอะไร -///- ”โซฮีกระซิบพลางมองคนรอบตัว คนรอบข้างมองเธอทั้งสองเป็นตาเดียว
“ดูสิดู ที่รักของเธอเอาอีกแล้ว พี่ไม่ยอมจริงๆด้วย กล้าดียังไงมาจุ๊บแก้มแฟนพี่อย่างงี้”ยูบินพูดพลางชี้ไปที่รูปในหนังสือด้วยสีหน้าที่จริงจัง
“พี่อย่าเสียงดังสิอายเขา อีกอย่าง ติ๋มมี่เขาก็เป็นแฟนพี่พาร์คเขาอยู่แล้วไม่เห็น
เป็นไรเลย”โซฮีหยิกแขนพี่สาวเป็นการเตือน
เป็นไรเลย”โซฮีหยิกแขนพี่สาวเป็นการเตือน
ปู๊นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน………………ฉึกฉัก….ฉึกฉัก…..
“สถานี โซล!!”
สองสาวหอบหิ้วข้าวของและเดินออกจากสถานี
“ว้าววววว!!!! นี่เหรอโซล น่าตื่นเต้นจังเลย”ยูบินกระโดดเล่นราวกับเด็กน้อย
“แหมพี่อย่าทำแบบนี้สิอายเขาน่า”โซฮีโบกรถtaxiโดยพยายามอยู่ห่างพี่สาวให้มากที่สุด
พี่พาร์คขา รอหนูหน่อยนะค่ะ หนูจะไปหาพี่เดี๋ยวนี้แหละค่ะ
ยูบินยังคงเพ้อถึงคนในรูปต่อไปโดยไมแคร์สายตาใครทั้งนั้น
“พี่ยูบินรถมาแล้วนะ”โซฮีดึงแขนพี่สาวหให้ขึ้น
รถtaxiจอดอยู่เบื้อหน้าทั้งสอง เด็กสาวก้าวขึ้นรถพร้อมสัมภาระ
“แล้วเราจะไปไหนหละ”ยูบินมองดูรอบตัวพลางหันไปถามน้องสาว
“โซฮีบอกพี่ที่รู้จักว่าจะมานี่ เลยขอเขาอยู่สักพัก พี่เขาก็บอกว่าไปเอากุญแจที่เจ้าของหอแล้วขึ้นไปได้เลย”โซฮีพูดพลางล้วงหากระดาษที่มีที่อยู่แล้วยื่นให้โชเฟอร์
“ไปที่นี่นะค่ะ”เธอย้ำกอีกครั้ง
รถtaxiออกตัวสู่ถนนใหญ่เพื่อไปยังสถานที่ ที่อยู่ในกระดาษโน๊ต
ในกองถ่ายละคร สาวร่างสูงโปร่งเดินถือน้ำมานั่งพักเหนื่อยโดยมีแฟนที่รักมาคอยเอาใจ
“ขอบใจนะซอนมีอา>,<”ร่างสูงจับมือร่างเล็กขึ้นมาหอมให้ชื่นใจ
“บ้าน่าพี่เยอึนก็”ซอนมีสะบัดมือและหันหลังให้อย่างเขินอาย
“แหมหวานกันจังนะ งี้โดนัทของพี่คงไม่ต้องกินกันแล้วสินะ”ร่างสูงวางขนมลงบนโต๊ะข้างๆ
“พี่ซอนเย อย่าแซวสิค่ะ”ซอนมีบิดตัวไปมาพลางตีแขนคนรัก
“โอ๊ยพี่เจ็บนะ”เยอึนถูแขนตัวเองไปมาทำหน้าบู้ใส่
“ถ้าไงช่วยพี่หน่อยได้ไหม พอดีน้องพี่นะชื่นชอบพวกเธอมากเซ็นนลงในรูปนี้ให้หน่อยนะ”ซอนเยยื่นรูปถ่ายสองใบให้ทั้งสองได้เช็น
“นี่ค่ะพี่ เรื่องแค่นี้เองไม่เป็นไรหรอกค่ะ”ร่างเล็กหยิบรูปสองแผ่นและยื่นคืนกลับไปให้
“ใจนะจ๊ะทั้งสองคน พี่ขอตัวนะ”ซอนเยยิ้มให้ทั้งสองก่อนเลี่ยงให้ทั้งคู่ได้อยู่กันตามลำพังอีกครั้ง
อีพาโบ…..อีพาโบ!!!
มือเรียวกดรับพลางยกแนบหู
“สวัดดีค่ะ ซอนเยพูดค่ะ”เสียงหวานเอ่ยทักทาย
“พี่ค่ะหนูมาถึงแล้วนะ”เสียงจากปลายสายตอบกลับมาอย่างตื่นเต้น
“จ้าโซฮี พี่จะรีบกลับไปเร็วๆนะ แล้วจะเอาของฟากไปให้ด้วย”เสียงหวานเอ่ยตอบน้องสาวอ่างใจดี
“ค่ะพี่แล้วเจอกัน”สัญญาณถูกตัดไป
ซอนเยก้มลงมองดูของในมือคือรูปถ่ายสองใบที่มีลายเซ็นพร้อม
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น