ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : chapter1
ถนนที่พลุกพล่าน ผู้คนมากมายแต่งตัวในชุดหน้าหนาวเดินห่อตัวสวนกันไปมา บ้างก็ถือขนมปังร้อนๆเพื่อแก้ความหนาน ร่างเล็กผมยาวเป็นลอนใบหน้าที่กลมสวยแดงระเรื่อไปเพราะความเย็นของอากาศ เธอเดินควงคู่กับร่างสูงเพรียวที่ใบหน้าเรียวคมรูป เมื่อทั้งสองสาวเดินตามทางก็มีผู้คนมากมายที่อดไม่ได้ที่จะมองตามและเกาะกลุ่มกระซิบกระซาบ บ้างก็ชี้มาทางคนทั้งคู่บ้างก็เอามือถือขึ้นมาถ่ายรูป
“โธ่เอ้ย ซอนเยนี่ทำตัวให้มันดูแมนกว่าดีไหม??”เด็กสาวหน้ากลมหยุดยืนท้าวสะเอวมองสำรวจคนข้างกาย
“ทำไมหละฉันมันไม่แมนตรงไหนหละค่ะโซฮี”ซอนเยก้มลงสำรวจร่างกายตัวเองเพื่อหาสิ่งบกพร่อง
“เน่ ดูซะสิ แต่งก็ออกจะหล่อดันทำตัวหนุงหนิงยังกับเลดี้”โซฮีจับแขนเสื้อเชิ้ตของคนตรงหน้าขึ้นมา
“แล้วที่รักหละค่ะ น่ารักขนาดนี้ยังทำตัวฮาทคอร์ซะไม่มี”ร่างสูงยืนมองดูชุดของคนตรงหน้าที่ เสื้อยืดรัดรูปและกระโปรงมินิสเกิ๊ตสีแดงตัวสั้น
ซอนเยมุ่ยหน้าก่อนยืนหันหลังกอดอกให้เหมือนจะงอนให้อีกฝ่ายง้อ
บึกๆ~บึกๆ~ฝ่ามือเรียวสวยถูกตบลงกลางหลังของร่างสูงนั้น
“ต้องเข้าใจหน่อยสิน้อง ก็พี่มันเท่นี่นาฮ่าๆๆ”โซฮีเดินเข้าไปล็อคคอแล้วยิ้มกรุ่มกริ่มให้คนตรงหน้า
เฮ้อ...ฉันคิดผิดใช่ไหมค่ะเนี่ยที่คบกับเด็กสาวที่ภายนอกจะหวานกินใจ
แต่ผิดกับภายในที่ดูแข็งแรงราวกับผู้ชาย
ซอนเยคิดพลางเดินคอตก แม้ว่าเธอจะเป็นสาวมั่นใจที่มีรูปร่างหน้าตาที่หล่อเหลาราวกับเทพบุตร แต่เมื่อเธอเดินกับสาวคนนี้ทีไรเธอกลับกลายเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆที่บอบบาง
“ง้อนะ ฉันนะรักเธอเปรียบเสมือนมะเร็งที่อยู่ในร่างกายเธอรู้ไหม”โซฮีพูดสำนวนบอกรักที่ไม่เหมือนใครทำให้ร่างสูงต้องหันหน้ามาด้วยความมึนงง
“โซฮี!!เธอแน่ใจนะว่ากำลังบอกรักฉันอยู่ ทำไมต้องเป็นมะเร็ง!!”ซอนเยเดินหนีทำหน้ามุ่ยทำให้อีกฝ่ายต้องรีบเดินวิ่งตามไปง้อ
“อะไรเล่าฉันไม่ให้เป็นเนื้องอกก็บุญแล้ว”โซฮียังคงพยายามวิ่งตามคนรักอย่างเอาเป็นเอาตายซึ่งอีกฝ่ายก็พยายามหนีเพราะความงอน
“จะบ้ารึไง คิดได้ยังไงเนี่ยบอกฉันสิค่ะ ”ซอนเยหยุดเดินและหันมามองหน้าคนรักแล้วทำแก้มป่องใส่
“อ่าวก็ถ้าเป็นมะเร็งเขาก็จะรักเธอทุกอนูไงแบบลามไปทั่วร่างกาย แต่ถ้าเป็นเนื้องอก มันเจอก็ต้องตัดทิ้งอ่าสิ” เธอพูดพลางลูบหัวคนรักอย่างเอ็นดู
“มันดูแปลกๆนะ แต่ช่างเหอะเขายอมเป็นทุกอย่างแหละค่ะ”ซอนเยดึงแขนคนรักและออกวิ่งไปตามทาง
กรี๊ดดด~!!!หล่อจังเลย..... เด็กสาวกลุ่มนึงวิ่งเข้ามาห้อมล้อมซอนเยไว้และผลักโซฮีให้ถอยห่างออกไป
“เอ่อ..ชื่อซอนเยค่ะ ว่าไง”ซอนเยยืนเต๊ะท่าให้สาวๆได้ถ่ายรูปยิ้มหวาน
“หยุด!! ออกไปให้พ้นจากแฟนฉันนะ” สาวหน้ากลมเดินลุยมากลางวงและตะโกนจนทำให้คนที่อยู่รอบข้างซอนเยถอยห่างออกไป
“เอ่อ..โซฮีค่ะไปกันเถอะ ใจเย็นๆนะ”ซอนเยเดินเข้ามาประคองร่างเล็กให้เดินต่อไป
เพี๊ย...นี่แนะ มือเล็กตีแขนร่างสูงอย่างเต็มแรง
“ผู้หญิงอะไรโหดซะไม่มี”ซอนเยถูแขนตัวเองไปมาและทำหน้าเจ็บปวด
“ก็ใครใช้ให้ทำหล่อเวลาเจอสาวหละ หึๆๆ” โซฮียิ้มกรุ่มกริ่มให้ ไม่ทันขาดคำ
ทั้งสองเดินควงกันจนถึงห้อง เมื่อประตูห้องถูกเปิดออก เสียงมือถือของใครบางคนก็ดังขึ้นท่ามกลางความเงียบ
I want nobody nobody but you!!!
มือน้อยขว้ามือถือขึ้นก็ถูกใครบางคนแย่งไปจากมือ … ทำให้อีกฝ่ายดูไม่พอใจสักเท่าไหร่
สายเรียกเข้า “บินนี่”
“ใคร!!”เสียงหวานตะโกนใส่คนข้างกายทำเอาร่างสูงต้องตัวหดเล็กลง
“เพื่อนนะ...จริงๆนะค่ะที่รัก”ซอนเยเดินหลบเข้าไปในห้อง แต่ดูเหมือนคนที่อยู่ด้วยจะไม่เต็มใจให้เธอเข้าไปสักเท่าไหร่
“ถ้าไม่บอกคืนนี้ไม่ต้องกินข้าว!!” โซฮีตะโกนและดึงร่างสูงให้นั่งลงที่โซฟา
“..... ก็เพื่อนจริงๆนะค่ะ” ซอนเยก้มหน้านิ่งและยังคงพูดประโยคเดิม
ร่างเล็กเปิดมือถือขึ้นและเริ่มไล่ดูภาพ ในมือถือมีแต่รูปสาวสวยและสาวหล่อมากมายถูกนำออกมาผ่านสายตาคู่สวย ไม่นานนักเธอก็หยุดลง เมื่อใต้ชื่อภาพเขียนว่า “บินนี่”
“นี่มันอะไร หรือว่าเธอจะเปลี่ยนไปชอบ.....O.O!!” เธอมองรูปอีกครั้งใบหน้าคมและผิวสีแทนสวมเสื้อยืดมีแจ็คเก๊ตสีดำทับกำลังยิ้มที่มุมปาก
“เปล่าซะหน่อย ฉันไม่ได้ชอบพวกเดียวกันนะ”ซอนเยหลบตาลงไม่กล้ามองหน้าโซฮีชัดๆ
“เฮ้ยๆ พูดให้มันชัดๆหน่อย”โซฮียืนชี้หน้ามองคนรักอย่างเอาเรื่อง
“ฮือ...ฮือ...อย่ามาพูดเขาอย่างนี้สิค่ะ”ซอนเยเริ่มเบะปากร้องไห้สะอื้นพร้อมน้ำตา
“นี่ทำตัวให้มันแมนหน่อย รู้ไหมผู้หญิงที่อ่อนหวานอย่างฉันเลยต้องมาโหดแบบนี้”ร่างเล็กเดินไปตบไหล่อย่างปลอบใจ
“แล้วเชื่อฉันไหมว่า ฉันเป็นเพื่อนกับบินนี่ ฮือ...ฮือ...”น้ำตายิ่งไหลมากขึ้นเมื่อซอนเยพยายามพูดถึงเรื่องของคนนั้น
“เอ่อ..เชื่อก็ได้”ร่างเล็กโยนมือถือให้และเดินเข้าห้องไป
ไม่รู้ว่าตัวเองชอบแบบไหน.....
ใจนึงก็ชอบผู้หญิงอย่างเธอ...อีกใจก็ชอบพวกเดียวกันเอง(นี่เราคิดอะไรเนี่ย)
ซอนเยปาดน้ำตาก่อนกดโทรหาคนที่เธอไม่ได้รับสาย
----------------------------------------
“โธ่เอ้ย ซอนเยนี่ทำตัวให้มันดูแมนกว่าดีไหม??”เด็กสาวหน้ากลมหยุดยืนท้าวสะเอวมองสำรวจคนข้างกาย
“ทำไมหละฉันมันไม่แมนตรงไหนหละค่ะโซฮี”ซอนเยก้มลงสำรวจร่างกายตัวเองเพื่อหาสิ่งบกพร่อง
“เน่ ดูซะสิ แต่งก็ออกจะหล่อดันทำตัวหนุงหนิงยังกับเลดี้”โซฮีจับแขนเสื้อเชิ้ตของคนตรงหน้าขึ้นมา
“แล้วที่รักหละค่ะ น่ารักขนาดนี้ยังทำตัวฮาทคอร์ซะไม่มี”ร่างสูงยืนมองดูชุดของคนตรงหน้าที่ เสื้อยืดรัดรูปและกระโปรงมินิสเกิ๊ตสีแดงตัวสั้น
ซอนเยมุ่ยหน้าก่อนยืนหันหลังกอดอกให้เหมือนจะงอนให้อีกฝ่ายง้อ
บึกๆ~บึกๆ~ฝ่ามือเรียวสวยถูกตบลงกลางหลังของร่างสูงนั้น
“ต้องเข้าใจหน่อยสิน้อง ก็พี่มันเท่นี่นาฮ่าๆๆ”โซฮีเดินเข้าไปล็อคคอแล้วยิ้มกรุ่มกริ่มให้คนตรงหน้า
เฮ้อ...ฉันคิดผิดใช่ไหมค่ะเนี่ยที่คบกับเด็กสาวที่ภายนอกจะหวานกินใจ
แต่ผิดกับภายในที่ดูแข็งแรงราวกับผู้ชาย
ซอนเยคิดพลางเดินคอตก แม้ว่าเธอจะเป็นสาวมั่นใจที่มีรูปร่างหน้าตาที่หล่อเหลาราวกับเทพบุตร แต่เมื่อเธอเดินกับสาวคนนี้ทีไรเธอกลับกลายเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆที่บอบบาง
“ง้อนะ ฉันนะรักเธอเปรียบเสมือนมะเร็งที่อยู่ในร่างกายเธอรู้ไหม”โซฮีพูดสำนวนบอกรักที่ไม่เหมือนใครทำให้ร่างสูงต้องหันหน้ามาด้วยความมึนงง
“โซฮี!!เธอแน่ใจนะว่ากำลังบอกรักฉันอยู่ ทำไมต้องเป็นมะเร็ง!!”ซอนเยเดินหนีทำหน้ามุ่ยทำให้อีกฝ่ายต้องรีบเดินวิ่งตามไปง้อ
“อะไรเล่าฉันไม่ให้เป็นเนื้องอกก็บุญแล้ว”โซฮียังคงพยายามวิ่งตามคนรักอย่างเอาเป็นเอาตายซึ่งอีกฝ่ายก็พยายามหนีเพราะความงอน
“จะบ้ารึไง คิดได้ยังไงเนี่ยบอกฉันสิค่ะ ”ซอนเยหยุดเดินและหันมามองหน้าคนรักแล้วทำแก้มป่องใส่
“อ่าวก็ถ้าเป็นมะเร็งเขาก็จะรักเธอทุกอนูไงแบบลามไปทั่วร่างกาย แต่ถ้าเป็นเนื้องอก มันเจอก็ต้องตัดทิ้งอ่าสิ” เธอพูดพลางลูบหัวคนรักอย่างเอ็นดู
“มันดูแปลกๆนะ แต่ช่างเหอะเขายอมเป็นทุกอย่างแหละค่ะ”ซอนเยดึงแขนคนรักและออกวิ่งไปตามทาง
กรี๊ดดด~!!!หล่อจังเลย..... เด็กสาวกลุ่มนึงวิ่งเข้ามาห้อมล้อมซอนเยไว้และผลักโซฮีให้ถอยห่างออกไป
“เอ่อ..ชื่อซอนเยค่ะ ว่าไง”ซอนเยยืนเต๊ะท่าให้สาวๆได้ถ่ายรูปยิ้มหวาน
“หยุด!! ออกไปให้พ้นจากแฟนฉันนะ” สาวหน้ากลมเดินลุยมากลางวงและตะโกนจนทำให้คนที่อยู่รอบข้างซอนเยถอยห่างออกไป
“เอ่อ..โซฮีค่ะไปกันเถอะ ใจเย็นๆนะ”ซอนเยเดินเข้ามาประคองร่างเล็กให้เดินต่อไป
เพี๊ย...นี่แนะ มือเล็กตีแขนร่างสูงอย่างเต็มแรง
“ผู้หญิงอะไรโหดซะไม่มี”ซอนเยถูแขนตัวเองไปมาและทำหน้าเจ็บปวด
“ก็ใครใช้ให้ทำหล่อเวลาเจอสาวหละ หึๆๆ” โซฮียิ้มกรุ่มกริ่มให้ ไม่ทันขาดคำ
ทั้งสองเดินควงกันจนถึงห้อง เมื่อประตูห้องถูกเปิดออก เสียงมือถือของใครบางคนก็ดังขึ้นท่ามกลางความเงียบ
I want nobody nobody but you!!!
มือน้อยขว้ามือถือขึ้นก็ถูกใครบางคนแย่งไปจากมือ … ทำให้อีกฝ่ายดูไม่พอใจสักเท่าไหร่
สายเรียกเข้า “บินนี่”
“ใคร!!”เสียงหวานตะโกนใส่คนข้างกายทำเอาร่างสูงต้องตัวหดเล็กลง
“เพื่อนนะ...จริงๆนะค่ะที่รัก”ซอนเยเดินหลบเข้าไปในห้อง แต่ดูเหมือนคนที่อยู่ด้วยจะไม่เต็มใจให้เธอเข้าไปสักเท่าไหร่
“ถ้าไม่บอกคืนนี้ไม่ต้องกินข้าว!!” โซฮีตะโกนและดึงร่างสูงให้นั่งลงที่โซฟา
“..... ก็เพื่อนจริงๆนะค่ะ” ซอนเยก้มหน้านิ่งและยังคงพูดประโยคเดิม
ร่างเล็กเปิดมือถือขึ้นและเริ่มไล่ดูภาพ ในมือถือมีแต่รูปสาวสวยและสาวหล่อมากมายถูกนำออกมาผ่านสายตาคู่สวย ไม่นานนักเธอก็หยุดลง เมื่อใต้ชื่อภาพเขียนว่า “บินนี่”
“นี่มันอะไร หรือว่าเธอจะเปลี่ยนไปชอบ.....O.O!!” เธอมองรูปอีกครั้งใบหน้าคมและผิวสีแทนสวมเสื้อยืดมีแจ็คเก๊ตสีดำทับกำลังยิ้มที่มุมปาก
“เปล่าซะหน่อย ฉันไม่ได้ชอบพวกเดียวกันนะ”ซอนเยหลบตาลงไม่กล้ามองหน้าโซฮีชัดๆ
“เฮ้ยๆ พูดให้มันชัดๆหน่อย”โซฮียืนชี้หน้ามองคนรักอย่างเอาเรื่อง
“ฮือ...ฮือ...อย่ามาพูดเขาอย่างนี้สิค่ะ”ซอนเยเริ่มเบะปากร้องไห้สะอื้นพร้อมน้ำตา
“นี่ทำตัวให้มันแมนหน่อย รู้ไหมผู้หญิงที่อ่อนหวานอย่างฉันเลยต้องมาโหดแบบนี้”ร่างเล็กเดินไปตบไหล่อย่างปลอบใจ
“แล้วเชื่อฉันไหมว่า ฉันเป็นเพื่อนกับบินนี่ ฮือ...ฮือ...”น้ำตายิ่งไหลมากขึ้นเมื่อซอนเยพยายามพูดถึงเรื่องของคนนั้น
“เอ่อ..เชื่อก็ได้”ร่างเล็กโยนมือถือให้และเดินเข้าห้องไป
ไม่รู้ว่าตัวเองชอบแบบไหน.....
ใจนึงก็ชอบผู้หญิงอย่างเธอ...อีกใจก็ชอบพวกเดียวกันเอง(นี่เราคิดอะไรเนี่ย)
ซอนเยปาดน้ำตาก่อนกดโทรหาคนที่เธอไม่ได้รับสาย
----------------------------------------
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น