ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
-*-*-*-*-
บทนำ
-*-*-*-*-
ในทุกๆหนแห่ง ทำไมความดีมักจะชนะความชั่ว ก็เพราะว่ามันเป็นสัจธรรมไง ทำดีได้ดี ทำชั่วก็คงย่อมได้ชั่วเช่นกัน หลายครั้งที่มีคนบางกลุ่มนำความดีงามทั้งหลายแหล่ มาเป็นข้ออ้างเพื่อเปิดสงคราม
และคนเหล่านั้นย่อมถูกยกย่องราววีรบุรุษกอบผู้โลกจากความชั่วทั้งหลาย แต่มีใครเคยรู้ไหม ในความดีดังใบผักชีโรยหน้านั้น มันมีความชั่วช้าทั้งหลายแอบแฝงตัวอยู่เหมือนกับ ข้าวเปลือกที่อยู่ในถังข้าวสาร
โลกทั้งใบใช่ว่าจะมีเพียงคนอย่างกล่าวมาเพียงกลุ่มเดียว ชายหนุ่มที่นั่งอ่านหนังสือกล่าวถึงเรื่องข้างต้น อยู่บนเนินเขาปิดหนังสือเล่มนั้นลง
ทั้งๆที่รู้ว่ามีสงครามอยู่ ชายหนุ่มคนนี้ยังไม่หวาดเกรงกับสิ่งที่เขาเห็นอยู่ตรงหน้า อัศวินสองกลุ่มปะทะดาบกันอย่างดุเดือด แม้ชุดเกราะจะปกปิดร่างกายเกือบทั้งตัว แต่มันยังมีช่องโหว่พอที่จะสอดดาบ เข้าไปข้างในเพื่อหวังจะสังหารได้อยู่ดี
ห่าธนูที่กองทัพ เฮอนันเดส ยิงข้ามฟากเข้าสู่กองทัพ รีเนส ห่าลูกธนูที่พุ่งออกมาจากคันธนู ราวกับฝนที่กระหน่ำตกด้วยความบ้าคลั่ง เลือดของเหล่าทหารหาญ ไหลรินราวกับลำธารเกิดใหม่บนพื้นดิน
ชิ้นส่วนต่างๆ ของร่างกายที่ถูกสะบั้นจากคมดาบ กระจัดกระจายอยู่ทั่วอาณาบริเวณ เป็นอาหารอันโอชะของเหล่าแร้งผู้หิวโหย ไฟสีแดงฉานลุกไหม้เมืองของผู้แพ้ราวกับประกาศศักดาของผู้ชนะ
แม้ชายหนุ่มจะถอนหายใจอย่างหดหู่กับเหตุการณ์ที่เห็น แต่เขาไม่สามารถจะแก้ไขอะไรได้ มีเพียงสิ่งมีชีวิต 2 สิ่งเท่านั้นที่จะยุติหรือกระพือไฟสงครามให้ลุกโชติช่วงไปยิ่งกว่านี้ ทั้งสองสิ่งนั้นคือ ปิศาจ และ เทพเจ้า
ชายหนุ่มทิ้งหนังสือที่เขาอ่านและเดินจากไป หนังเล่มใหญ่สีขาว เขียนไว้บนหน้าปกไว้ว่า สัจธรรม และ บริเวณล่างขอบหน้าปก เป็นลายมือหวัดๆ เขียนไว้ว่า แด่เหล่า ทหารหาญ จาก ลอเนท เบราดิก ปริ๊น ออฟ เฮเว่นทาวน์
ด้านหนึ่งซึ่งมนุษย์ปกติไม่เคยได้สัมผัสกับมัน แม้ว่ามันจะมีอยู่จริงบนโลกนี้ ดินแดนแห่งนั้น คือ ดินแดนปิศาจ ฝูงปิศาจมากมายจับกลุ่มรวมตัวกัน ราวกับมีประกาศสำคัญ ปิศาจนับหมื่นนับแสน ยืนอยู่บนที่ๆพวกเขาเรียกว่า บลัดดี้ กราว (แผ่นดินเลือด)
แม้ว่า มันจะกว้างใหญ่ไพศาลเพียงใด เสียงของผู้นำปิศาจยังคงดังได้ยินทั่วถึงกันทุกคนทุกแห่ง ของ บลัดดี้ กราว จักรพรรดิปิศาจหน้าตาไม่โหดเหี้ยม อย่างที่พวกมนุษย์เข้าใจกัน
เป็นปิศาจที่หน้าตาหล่อเหลา ถ้าไม่มีใครบอกว่าเขาเป็นปิศาจ ใครหลายคนอาจคิดว่า นี่คือ เจ้าชายของ เมืองใดเมืองหนึ่งเป็นแน่ แม้แต่เสียงไม่ได้เยือกเย็น ปานน้ำแข็งจับ เสียงของเขา ราวกับผู้ที่ไม่เคยมีความคิด ฆ่าฟันในหัวเลย
"เหล่าปิศาจที่ภักดีต่อข้า ข้ามีเรื่องอยากจะขอร้องพวกท่าน" จักรพรรดิปิศาจ เอ่ยอย่างสุภาพกับปิศาจทุกตน ราวพวกเขาทุกตนเป็นญาติผู้ใหญ่ของเขา
เสียงอื้ออึงของปิศาจทุกๆตนเงียบสงบลง ราวกับป่าช้ายามค่ำคืน ทุกๆตนตั้งใจฟังว่า จักรพรรดิที่เขานับถือมีเรื่องจะขอร้อง พวกเขาด้วยหรือ
"ข้าให้จะเกณฑ์ ปิศาจที่ภักดีต่อข้า บุกยึดสวรรค์และโลกมนุษย์" พวกท่านเห็นด้วยกับข้าหรือไม่" ปิศาจทุกตนโห่ร้องด้วยความจงรักภักดี สิ่งที่จักรพรรดิปิศาจพูด เหมือนกับเป็นภารกิจที่สร้างชื่อให้กับทุกตน
สิ้นเสียงโห่ร้องที่สนับสนุน จักรพรรดิเดินกลับเข้าวังที่ใกล้ๆ บลัดดี้ กราว ปิศาจทุกตนร้องตะโกนพร้อมกันว่า
"จักรพรรดิ เซเนส จงเจริญ ยอดขุนพลของพวกข้า"
มวลมนุษย์และทวยเทพซึ่งอยู่ต่างที่ ยังดำเนินชีวิตอย่างปกติ ซึ่งยังไม่รู้ของแผนการอันยิ่งใหญ่ของ จ้าวปิศาจ เซเนส ที่ว่าแผนครั้งยิ่งใหญ่ดังกล่าวไว้ เพื่อห่ำหั่นเหล่าทวยเทพและมวลมนุษย์ผู้ลุ่มหลงในกิเลส
บทนำ
-*-*-*-*-
ในทุกๆหนแห่ง ทำไมความดีมักจะชนะความชั่ว ก็เพราะว่ามันเป็นสัจธรรมไง ทำดีได้ดี ทำชั่วก็คงย่อมได้ชั่วเช่นกัน หลายครั้งที่มีคนบางกลุ่มนำความดีงามทั้งหลายแหล่ มาเป็นข้ออ้างเพื่อเปิดสงคราม
และคนเหล่านั้นย่อมถูกยกย่องราววีรบุรุษกอบผู้โลกจากความชั่วทั้งหลาย แต่มีใครเคยรู้ไหม ในความดีดังใบผักชีโรยหน้านั้น มันมีความชั่วช้าทั้งหลายแอบแฝงตัวอยู่เหมือนกับ ข้าวเปลือกที่อยู่ในถังข้าวสาร
โลกทั้งใบใช่ว่าจะมีเพียงคนอย่างกล่าวมาเพียงกลุ่มเดียว ชายหนุ่มที่นั่งอ่านหนังสือกล่าวถึงเรื่องข้างต้น อยู่บนเนินเขาปิดหนังสือเล่มนั้นลง
ทั้งๆที่รู้ว่ามีสงครามอยู่ ชายหนุ่มคนนี้ยังไม่หวาดเกรงกับสิ่งที่เขาเห็นอยู่ตรงหน้า อัศวินสองกลุ่มปะทะดาบกันอย่างดุเดือด แม้ชุดเกราะจะปกปิดร่างกายเกือบทั้งตัว แต่มันยังมีช่องโหว่พอที่จะสอดดาบ เข้าไปข้างในเพื่อหวังจะสังหารได้อยู่ดี
ห่าธนูที่กองทัพ เฮอนันเดส ยิงข้ามฟากเข้าสู่กองทัพ รีเนส ห่าลูกธนูที่พุ่งออกมาจากคันธนู ราวกับฝนที่กระหน่ำตกด้วยความบ้าคลั่ง เลือดของเหล่าทหารหาญ ไหลรินราวกับลำธารเกิดใหม่บนพื้นดิน
ชิ้นส่วนต่างๆ ของร่างกายที่ถูกสะบั้นจากคมดาบ กระจัดกระจายอยู่ทั่วอาณาบริเวณ เป็นอาหารอันโอชะของเหล่าแร้งผู้หิวโหย ไฟสีแดงฉานลุกไหม้เมืองของผู้แพ้ราวกับประกาศศักดาของผู้ชนะ
แม้ชายหนุ่มจะถอนหายใจอย่างหดหู่กับเหตุการณ์ที่เห็น แต่เขาไม่สามารถจะแก้ไขอะไรได้ มีเพียงสิ่งมีชีวิต 2 สิ่งเท่านั้นที่จะยุติหรือกระพือไฟสงครามให้ลุกโชติช่วงไปยิ่งกว่านี้ ทั้งสองสิ่งนั้นคือ ปิศาจ และ เทพเจ้า
ชายหนุ่มทิ้งหนังสือที่เขาอ่านและเดินจากไป หนังเล่มใหญ่สีขาว เขียนไว้บนหน้าปกไว้ว่า สัจธรรม และ บริเวณล่างขอบหน้าปก เป็นลายมือหวัดๆ เขียนไว้ว่า แด่เหล่า ทหารหาญ จาก ลอเนท เบราดิก ปริ๊น ออฟ เฮเว่นทาวน์
ด้านหนึ่งซึ่งมนุษย์ปกติไม่เคยได้สัมผัสกับมัน แม้ว่ามันจะมีอยู่จริงบนโลกนี้ ดินแดนแห่งนั้น คือ ดินแดนปิศาจ ฝูงปิศาจมากมายจับกลุ่มรวมตัวกัน ราวกับมีประกาศสำคัญ ปิศาจนับหมื่นนับแสน ยืนอยู่บนที่ๆพวกเขาเรียกว่า บลัดดี้ กราว (แผ่นดินเลือด)
แม้ว่า มันจะกว้างใหญ่ไพศาลเพียงใด เสียงของผู้นำปิศาจยังคงดังได้ยินทั่วถึงกันทุกคนทุกแห่ง ของ บลัดดี้ กราว จักรพรรดิปิศาจหน้าตาไม่โหดเหี้ยม อย่างที่พวกมนุษย์เข้าใจกัน
เป็นปิศาจที่หน้าตาหล่อเหลา ถ้าไม่มีใครบอกว่าเขาเป็นปิศาจ ใครหลายคนอาจคิดว่า นี่คือ เจ้าชายของ เมืองใดเมืองหนึ่งเป็นแน่ แม้แต่เสียงไม่ได้เยือกเย็น ปานน้ำแข็งจับ เสียงของเขา ราวกับผู้ที่ไม่เคยมีความคิด ฆ่าฟันในหัวเลย
"เหล่าปิศาจที่ภักดีต่อข้า ข้ามีเรื่องอยากจะขอร้องพวกท่าน" จักรพรรดิปิศาจ เอ่ยอย่างสุภาพกับปิศาจทุกตน ราวพวกเขาทุกตนเป็นญาติผู้ใหญ่ของเขา
เสียงอื้ออึงของปิศาจทุกๆตนเงียบสงบลง ราวกับป่าช้ายามค่ำคืน ทุกๆตนตั้งใจฟังว่า จักรพรรดิที่เขานับถือมีเรื่องจะขอร้อง พวกเขาด้วยหรือ
"ข้าให้จะเกณฑ์ ปิศาจที่ภักดีต่อข้า บุกยึดสวรรค์และโลกมนุษย์" พวกท่านเห็นด้วยกับข้าหรือไม่" ปิศาจทุกตนโห่ร้องด้วยความจงรักภักดี สิ่งที่จักรพรรดิปิศาจพูด เหมือนกับเป็นภารกิจที่สร้างชื่อให้กับทุกตน
สิ้นเสียงโห่ร้องที่สนับสนุน จักรพรรดิเดินกลับเข้าวังที่ใกล้ๆ บลัดดี้ กราว ปิศาจทุกตนร้องตะโกนพร้อมกันว่า
"จักรพรรดิ เซเนส จงเจริญ ยอดขุนพลของพวกข้า"
มวลมนุษย์และทวยเทพซึ่งอยู่ต่างที่ ยังดำเนินชีวิตอย่างปกติ ซึ่งยังไม่รู้ของแผนการอันยิ่งใหญ่ของ จ้าวปิศาจ เซเนส ที่ว่าแผนครั้งยิ่งใหญ่ดังกล่าวไว้ เพื่อห่ำหั่นเหล่าทวยเทพและมวลมนุษย์ผู้ลุ่มหลงในกิเลส
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น