คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 5
"ฮัลโล๋วๆ ฝน มีนมาถึงร้านที่ว่าแล้วนะ เดี๋ยวฝนออกมาจากร้านเลยนะ แบบว่ามาขอเข้าห้องน้ำ อะไรก็ได้อ้ะ คือขอตัวออกมาซักแป๊ปไรเงี้ยนะ มีนจะรออยู่หน้าร้าน"
มีนาคว้าโทรศัพท์ขึ้นมารับ แล้วกรอกเสียงลงไปอย่างรวดเร็ว หลังจากที่สมองได้คิดแผนการระหว่างทางที่เดิน เอ้ย วิ่งขึ้นมาแล้ว
...หึ จะให้ฝนออกมาแล้วชิ่งหายไปเลย ก็ไม่ดี มันเป็นวิธีการที่ธรรมดาเกินไป อย่างนายนี่ ต้องเอาให้เจ็บปวด หนอย การขายหน้าต่อประชาชนมันน้อยเกินไป คราวนี้จะเล่นสงครามประสาทบ้างหล่ะ ให้มันรู้ไป ไอ้ปากเสีย!!!...
"มีนน!!" เสียงปรายฝนเรียกอย่างดีใจ
"มีนรู้มั้ยว่าเค้าชวนฝนไปดูหนังอยู่นั่น แถมจองตั๋วซะเรียบร้อยแล้วด้วย แถมยังบอกอีกว่า ถ้าฝนไม่ไปดู เค้าก้ต้องเสียตังทั้ง 2 ที่ เพราะเค้าอยากดูเรื่องนี้มาก แล้วก้ซื้อตั๋วมาแล้วด้วยไปแล้วด้วย เพราะเค้าลากฝนไปซื้อตั๋วด้วยรอยยิ้มแบบให้ความหวังที่ทำให้ฝนปฏิเสธไม่ลงเลย โอ้ยๆ ทำไงดี ฝนไม่รู้จะปฏิเสธเค้ายังไงดีอ่ะมีน มีนช่วยฝนหน่อยนะๆๆ ช่วยคิดหน่อยนะ" ปรายฝนพรั่งพรูคำพูดออกมาเร็วเป็นขบวนรถไฟ เรียกได้ว่าถ้าไม่ได้ตั้งใจฟัง อาจจะฟังไม่รู้เรื่องก็ได้
"เดี๋ยวนะ นี่ตานั่นมันมัดมือชกฝนขนาดนี้เลยหรอเนี่ย หนอย!!!" มีนากัดฟันด้วยความแค้นฝังลึก ก่อนจะใช้ความคิดแป๊ปหนึ่ง
"เอางี้นะฝน ตั๋วหนังอยู่กับมันใช่ไหม??" มีนาถามเพื่อนอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ ปรายฝนพยักหน้า
...จะให้ฝนชิ่งมันก็น้อยไป หึ ต้องวิธีนี้แหละ ชั้นจะทำให้นายรากเลือดเลยคอยดู..
"เดี๋ยวฝนกลับบ้านไปก่อน หรือไปที่ไหนก็ได้ ไกลๆจากโรงหนัง แล้วก็ร้านนี้ เดี๋ยวก่อนนะ หนังนี่รอบไหนอ่ะ" มีนาสั่งเพื่อนก่อนจะถามอีกครั้ง
"รู้สึกจะ บ่ายสองกว่าๆมั้ง ฝนไม่แน่ใจ แต่รู้สึกจะใช่นะ" ปรายฝนเอียงคออย่างไม่แน่ใจ ก่อนจะทำท่านึกแล้วยืนยันออกมาอีกครั้ง
"นี่เพิ่งจะบ่ายโมง ยังพอมีเวลา"มีนาก้มมองดูนาฬิกาก่อนจะย้ำกับเพื่อนอีกครั้ง
" โอเค ฟังนะฝน ฝนจะกลับหรือไปให้ห่างๆแถวๆนี้ก็ได้นะ ที่เหลือเดี๋ยวมีนจัดการเอง โทษฐานที่มาทำให้มีนต้องแหกขี้ตาตื่นมาเพราะมัน!!"
มีนาเดินเข้ามาในร้านอาหารด้วยมาดนางพญา (เพื่อข่มไอ้ปากเสียนั่น ที่มองมาอย่างตกตะลึง)
"ขอโทษนะ ฝนมีธุระ ต้องกลับไปก่อน แล้วฝนเค้าก็กลัวนายน่ะ จะไม่มีเพื่อนดูหนัง ฝนก็เลยโทรตามฉันมาดูหนังกับนายแทน"
มีนานั่งลงตรงที่นั่งตรงข้ามชายหนุ่ม ที่ปรายฝนเคยนั่ง พร้อมๆกับพูดด้วยใบหน้าและเสียงที่หวานเกินปกติ พร้อมด้วยสายตาที่ระยิบระยับแฝงด้วยเลศนัย
"ว๊าววว อาหารน่ากินจังเลย ดูสิ แต่ละอย่าง" มีนากวักมือเรียกพนักงานเสริฟของร้าน เป็นสัญญาณว่าขอเมนูด้วย
"อุ๊ยอันนี้ก็น่ากิน อันนี้ก็ดูท่าทางอร่อย เออนี่ ชั้นไม่กินข้าวเช้ามาซะด้วย ถือว่านายเลี้ยงก็แล้วกันนะ"
โดยไม่ฟังคำตอบ มีนาก็สั่งอาหารทันที โดยไม่มองหน้าชายหนุ่มที่นั่งงงเป็นไก่ตาแตก
"เอ่อ เอาปูผัดผงกะหรี่นะคะ ขอตัวโตๆนะคะ เพราะว่าชอบทานก้ามน่ะค่ะ แล้วก็เอ่อ..อันนี้ดีกว่า ปลาหมึกผัดฉ่านะคะ แล้วก็กุ้งอบวุ้นเส้นหม้อดิน เอ่อ แล้วก็ต้มยำทะเลรวมมิตร แล้วก็ขอข้าวเปล่าซัก..โถนึงก็แล้วกันค่ะ" มีนาสั่งอาหารแล้วก็ทำท่าจะปิดเมนู
"เอ้ยๆๆ เดี๋ยวค่ะ ขอทอดมันปลากรายมาทานเล่นด้วยนะคะ อ้อๆ แล้วก็ปลากะพงลวกจิ้มด้วยค่ะ ขอบคุณค่ะ" มีนาปิดเมนูแล้วยื่นให้บริกร ก่อนจะหันมามองหน้าชายหนุ่มที่มองหน้าหญิงสาวอย่างตะลึงอึ้ง!!!
"ทำไมคะ มองหน้าฉันทำไม หรือว่า ไม่เต็มใจจะเลี้ยงคะ ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวดิฉันจ่ายเองก็ได้ค่ะ จะได้รู้ไว้ว่า คุณ...เอ่อ ไม่มีปัญญาจ่าย" หญิงสาวมองหน้าณวัติอย่างท้าทาย
"ไม่เป็นไรหรอครับ แค่นี้เลี้ยงได้สบายมาก จะให้เลี้ยงคุณทั้งวันเลยก็ได้นะครับ" ณวัติสบตาหญิงสาวอย่างสำทับในทีอย่างท้าทาย
"ว๊าวๆ อย่างนี้ก็ต้องถล่มให้เละสิคะ ถือว่าพูดแล้วไม่คืนคำนะคะ ทุกอย่างที่ฉันทาน กิน ดื่ม หรือว่าอยากได้ คุณต้องออกให้ฉันทุกอย่าง ใช่มั้ยคะ….แต่ว่าถ้าไม่ได้ก็ไม่เป็นไรนะคะ พอดีทราบน่ะค่ะ ว่าฐานะของแต่ละคนมักไม่เท่ากัน" หญิงสาวใช้สายตามองไปอย่างสะใจ
"ไม่เป็นไรหรอกครับ แค่นี้ ถือว่าเล็กน้อยมาก สำหรับผม" ณวัติเองก็สบตาอย่างไม่ยอมแพ้เช่นกัน
"ดีค่ะ ถ้างั้นก็ตกลงตามนี้นะคะ" มีนายักคิ้วให้ชายหนุ่มอย่างสะใจ
"อ๊า อิ่มจังไม่นึกว่าจะอิ่มขนาดนี้" มีนาเดินนำหน้าชายหนุ่มไปจนถึงที่บริเวณหน้าโรงหนัง ก่อนจะหันมาบอกกล่าวสภาพกระเพาะตัวเองให้ฟัง
"ว๊า ตัวหนังรอบกี่โมงคะเนี่ย จะได้มีเวลาเตรียมตัวทัน" มีนาหันไปถามชายหนุ่มอีกรอบ
"สองโมงสิบห้า" ณวัติตอบไปอย่างส่งๆ
....ไอ้อาหารมื้อเมื่อกี๊น่ะ ไม่เท่าไหร่หรอก แต่ไอ้ท่าทางของหล่อนนี่สิ กวน แถมยัง วอน อีกตังหาก โอ้ยย ผู้หญิงะไรกินอย่างกับยัดนุ่น ตัวก็ออกจะผอมบาง แต่กินได้ขนาดนั้น อย่างเขาเองยังงง อาหารเยอะขนาดนี้ ทานสองคนก็ยังไม่หมด แต่นี่เล่นกินคนเดียวเลย แหม ก็อยากจะกินอยู่หรอก แต่สายตามองมานี่สิ เป็นเชิงว่า'อยากกินก็สั่งเอาเอง โน่นเมนู'แถมยังมีการมายักคิ้วจึ๊กๆให้อีก เมื่อเห็นเขามองการกินของเจ้าหล่อน ไม่ได้เขินอายเอาซะเล๊ยย...
"อ๊ะ จะถึงเวลาแล้วนี่ งั้นต้องรีบไปเตรียมตัวแล้ว อยากกินป๊อปคอร์นจังเลย ไปซื้อให้หน่อยนะ เดี๋ยวฉันจะไปเข้าห้องน้ำ" มีนาได้โอกาสสั่งชายหนุ่มทันที ก่อนจะเดินลอยชายไปเข้าห้องน้ำ....สมน้ำหน้า อยากปากดี หยิ่งดีนัก...
ชายหนุ่มที่ถูกทิ้งพร้อมกับคำสั่งราวกับแม่นั้น ถึงกับนวดขมับตัวเองเลยทีเดียว
....เวรรกรรม ได้โอกาสก็ไปเฉยเลยนะแม่คุณ ยังมีปัญญายัดเข้าอีกหรอนั่น ไอ้อาหารมื้อตะกี๊ไม่ได้ระคายกระเพาะเลยหรือไง๊...
หารู้ไม่ว่า หญิงสาวที่เขาเห็นว่าเดินลอยชายไปอย่างไม่เดือดร้อนอนาทรนั้น ไปนั่งจุกอยู่ในห้องน้ำ พลางนวดท้องตัวเองเบาๆ
....อย่าเพิ่งออกมานะลูก แม่ยังไม่อยากขายหน้าเขา โอ้ย ไม่น่ากินเยอะขนาดนั้นเล๊ยย ปวดท้องๆๆๆ จะตายแล้วเนี่ย ตาย!!! ยังมีป๊อปคอร์นอีก รากแตกแน่ๆ โอ้ยย อ๊อกกกกก...
สุดท้ายมีนาก็คายสิ่งที่กินเข้าไปทิ้งออกมาจนได้ เต็มโถส้วม หญิงสาวหอบอย่างเหนื่อยๆ ก่อนจะบ่มความแค้นเพิ่มเป็นสองเท่า(ทั้งๆที่จะอ้วกนี่เป็นเพราะตัวเองล้วนๆ ไม่ได้เกี่ยวกับเค้าเล้ยย)
....หนอย เพราะนายทำให้ฉันต้องลำบากแบบนี้ โอ้ยย จะบ้าตาย คอยดูนะ ชั้นจะเอาให้หนักเลยคอยดู ไอ้ปากเสีย!!!...
ความคิดเห็น