>>^#บทความและกลอนดีๆ#^<<

ลำดับตอนที่ #4 : จดหมายฉบับนี้ไม่มีคำว่ารัก

เธอยังมองท้องฟ้า ตรงที่เดิมอยู่หรือเปล่า...
ยังเห็นคนๆนี้ในดวงดาวที่เธอมองบ้างไหม...
ระยะทาง .. กาลเวลา .. กั้นให้เราห่างไกล
ใบไม้ไหว...ดอกไม้โรย...ทุกนาที

เธอเห็นดวงตะวันนั้นไหม ที่กำลังจะลาฟ้า
กาลครั้งหนึ่งของเวลา...เธอพาฉันมาที่นี่
มองดูฟ้า สีส้มทอง...เข้มขึ้นทุกที
เฝ้ามองตะวันอย่างนี้ โดยไม่พูดอะไร

เธอรู้ไหมยังมีบางอย่างในท้องฟ้า
เป็นความลับที่เวลาซ่อนมันไว้
แต่วันนี้ฉันหาเจอแล้ว ว่ามันคืออะไร
ฉันเห็นมันอยู่ร่ำไป ทุกครั้งที่เหม่อมอง

อะไรบางอย่างที่เวลา...เรียกมันว่า ความคิดถึง
บางสิ่งที่คนอาจจะไม่ซึ้ง...แต่ฉันน้ำตาไหล
แปลกดีนะ ฉันคิดถึงเธอ...ไม่รู้ว่าเพราะอะไร
เพราะดวงตะวันนั้นใช่ไหม...หรือเพราะดวงดาว

ฉันไม่เคยเห็นความคิดถึง เวลาที่เธออยู่ตรงนี้
หรือเพราะเธอก็ซ่อนมันไว้ทุกที...อย่างนั้นใช่ไหม
ฉันเพิ่งรู้ว่าเธอเป็นคนเก่ง...เก่งกว่าใครๆ
ก็เธอซ่อนความคิดถึงที่กว้างใหญ่ขนาดนี้ได้ จนฉันหาไม่เจอ

เรื่องใหม่ๆสำหรับฉัน ก็ยังคงมี...
ฉันคิดถึงคนที่พาฉันมาที่นี่ เธอว่าแปลกดีใช่ไหม...
ได้ยินเสียงคนอยู่ข้างหลังก็มักจะหันกลับไป
เธอคิดว่าแปลกดีไหม...ฉันคิดว่าจะได้พบเธอ...

จักรยานคันเก่าก็ยังอยู่นะ
แต่มันก็โทรมไปบ้างล่ะ เพราะฉันไม่เคยแตะเลยสักครั้ง
อย่าหัวเราะสิ...เธอก็รู้เพราะฉันกลัวว่ามันจะพัง
ฉันขี่มันเป็นที่ไหนกัน ก็เคยแต่ซ้อนเธอเรื่อยมา

เจ้าลักกี้ก็นั่งอยู่ตรงนี้...มันฝากบอกว่าคิดถึง
ตอนที่เธอให้ฉันมา มันแค่สองเดือนครึ่ง ตัวไม่ใหญ่ขนาดนี้
แต่ตอนนี้มันทะเล้น ชอบกัดหางตัวเอง ฉันว่าตลกดี
เธอบอกให้ฉันเลี้ยงมันเป็นกุลสตรี...ฉันล่ะอยากจะให้เธอได้มาเห็นจัง

คนหนึ่งคนกับหมาหนึ่งตัวมานั่งมองท้องฟ้า
คนผ่านไปผ่านมา เขาคงคิดว่าเราบ้าเธอว่าไหม
แต่เจ้าลักกี้มันก็ใจดี ยอมมาเป็นเพื่อนฉันทุกครั้งไป
แต่ถ้าเธอกลับมามันคงดีใจ จะได้ทิ้งฉันไว้ อย่างน้อยก็บ้ากับเธอสองคน

อ่านจดหมายฉบับนี้แล้วรู้สึกอย่างไรบ้าง
รู้สึกอ้างว้าง หรืออยากกลับมาบ้างไหม
รู้สึกคิดถึง...เพื่อนคนหนึ่งบ้างหรือเปล่าจะว่าไป
อยากกลับมาเจอกันบ้างไหม...ที่เดิมๆ

ท้องฟ้าสีส้มยังคงอยู่
และมันคงจะสวยน่าดู ถ้าเห็นเธอกลับมาหา
ดวงดาวยามค่ำคืนก็รอเธอกลับมา
คนหนึ่งคนและเจ้าหมา...ก็รอเธอเช่นกัน...

+ + + + + + + + +