>>^#บทความและกลอนดีๆ#^<<

ลำดับตอนที่ #3 : ความฝัน สร้างได้เสมอ

ความฝัน สร้างได้เสมอ

ฝันอย่างเลื่อนลอย ก็เหมือนก้อนเมฆบนท้องฟ้าที่จับต้องไม่ได้
ก้อนเมฆก้อนหนึ่ง จินตนาการไปสิ่งนั้นสิ่งนี้ได้เป็นร้อยๆ สิ่ง
เมฆก้อนนั้นเหมือนนางฟ้า เหมือนนก เหมือนเครื่องบิน
ฉันยิ้มกับจินตนาการของฉัน แล้วพอใจที่จะเพ้อฝันไปเพียงแค่นั้น

ความฝันเลื่อนลอย ก็เหมือนก้อนเมฆบนท้องฟ้า ที่ไม่นานก็จางหายไป
เมื่อสายลมพัดไหว ความฝันของฉันก็เปลี่ยนไปอีกแล้ว
ฉันต้องหาเมฆก้อนใหม่ เพื่อที่จะจินตนาการต่อไปไม่มีที่สิ้นสุด

ความฝันแค่จินตนาการไม่มีทางที่จะเป็นความจริงไปได้
เพราะว่ามันอยู่ไกลตัวมากเกินไป
ก้อนเมฆบนท้องฟ้าจับมาปั้นเป็นรูปร่างเหมือนดินน้ำมันไม่ได้

อยากเห็นความฝันเป็นรูปธรรม ต้องลงมือทำ
อยากเห็นก้อนเมฆชัดๆ ต้องสร้างเครื่องบิน
อยากเป็นนก ต้องสร้างปีกให้กับตัวเอง
แม้ปีกที่สร้างอาจจะยังบินไม่ได้ก็จริง
แต่ก็ยังมีหวังมากกว่าเงยหน้าบนท้องฟ้า ดูก้อนเมฆลอยไปลอยมา

อยากเห็นความฝันชัดๆ ต้องสร้างความฝันนั้นด้วยความมุ่งมั่น
สักวันฉันต้องสร้างก้อนเมฆของฉันให้อยู่ในมือ
ฉันจะปั้นเมฆก้อนนั้นให้เป็นรูปเป็นร่างอย่างที่ฉันต้องการ

แต่เมฆอยู่บนท้องฟ้า สูงเกินไป
เครื่องบินที่ฉันสร้างบินได้แค่พอลอยขึ้นมาจากผิวดินเพียงเล็กน้อย
ฉันอาจจะลดระดับความฝันลงมาเสียหน่อยก็ดี

เมื่อฉันบินไป แล้วก้มลงมองเห็นพื้นดินที่เต็มไปด้วยหญ้าเขียวชอุ่ม
สวยดีเหมือนกัน ไม่แพ้ก้อนเมฆเลย
ฉันลงมาจากเครื่องบิน เพื่อที่จะมาดูใบหญ้าชัดๆ

ฉันจับใบหญ้าในมือได้
ไม่เหมือนก้อนเมฆที่ฉันไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ฉันจะจับมันได้เสียที

ความฝัน ไม่จำเป็นต้องสูงส่ง
แต่ฝันในระดับที่ความสามารถที่ตัวเองทำได้
ก็ไม่ใช่เรื่องยากอะไร ที่จะจับต้องความฝัน
แล้วคว้ามันให้อยู่ในกำมือของตัวเอง