นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
กลับสู่ความมืดมิดอีกครั้ง
หากโลกใบนี้ได้มอบความเจ็บปวดให้กับเธอ.... เธอก็พร้อมที่จะมอบความเจ็บปวดนั้นคืนเช่นกัน.....
ผู้เข้าชมรวม
119
ผู้เข้าชมเดือนนี้
2
ผู้เข้าชมรวม
119
หมวด : รักดราม่า
อัปเดตล่าสุด : 12 ธ.ค. 63 / 11:22 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
หาโลใบนี้ไ้มอบวามเ็บปวให้ับเธอ.... เธอ็พร้อมที่ะมอบวามเ็บปวนั้นืนเ่นัน.....
ท่ามลาาปรัหัพัมีเรือนร่าบาที่ำลัยืนนิ่ๆท่ามลาอเลือที่ไหลออมาาร่าายที่นอนไร้ลมหายใอยู่บนพื้น
วาสีมรลมโเรือแสออมาท่ามลาวามมืมิที่ัินทั่วทุพื้นที่ เท้าเปลือยเปล่า่อยๆเินไปยัร่าสูที่ำลันอนหายใโรยรินอยู่รหน้า มือบาที่เ็มไป้วยเลือสีแส่อยๆเอื้อมมือไปสัมผัสใบหน้าที่แสนหล่อเหลา
ริมฝีปาบาลี่ยิ้มออมาเผยให้เห็นฟันอันแหลมม เธอ่อยๆลูบไล้ใบหน้านั้นอย่าแผ่วเบา้วยวามรัใร่ เธอ้อมอนรหน้า้วยวามสสารปนสะใที่ไ้เอาืนนที่ทำร้ายเธอมาลอ
เล็บอันแหลมม่อยๆรีเ้าลบนใบหน้าหล่อเหลานั้นนเลือไหลออมา หิสาวหัวเราะออมาอย่าบ้าลั่เมื่อร่ารหน้าไ้ล้มลไปรเท้าอน เรืิอนผมสีอไม้ปลิวไปามสายลม่อนที่ร่าอเธอ่อยๆหายไปพร้อมับโลที่่อยๆล่มสลายไปอย่า้าๆ.....
เรือนร่าบาภายใุ้เรสสีมพูอ่อนย่า้าวเ้ามาในร้านอาหารที่เ็มไป้วยผู้น วาสีมร้อมอไปรอบๆเพื่อามหาใรบาน่อนที่เธอะเินไปหาร่าสูที่ำลันั่ับหิสาวและายหนุ่มอีนที่เธอนั้นรู้ัเป็นอย่าี
เธอยยิ้มหวานึ้นมาพร้อมับล่าวทัทายอย่าเป็นมิร หาแ่บรรยาาศที่เยสใสลับ่อยๆหหู่ทันทีที่เธอเินมา
เธอหันไป้อมอร่าสู้าายผู้มีศัิ์เป็นแฟนอเธอที่ำลัทำสีหน้าไม่สู้ีมานั วาสีเ้ม้อมอไปยัหิสาวอีนที่นั่อยู่ร้ามับน หิสาวละสายาาแฟนหนุ่มหันไป้อมอหิสาวนนั้น
หล่อนแสร้ส่ยิ้มให้ับเธอพร้อมับพูเพื่อทำให้บรรยาาศลับมาเป็นปิ หาแ่มันลับทำให้เธอลายไปเป็นเพียธาุอาาศที่ไร้ัวนในารร่วมรับประทานอาหารในรั้นี้
เธอลุออาเ้าอี้พร้อมับเินออานอร้านไป เธอ้อมอไปยัโ๊ะที่ิอยู่ับหน้า่าึ่เห็นหน้าแฟนหนุ่มอเธอไ้ัเน เาสีหน้าูมีวามสุยามไ้้อมอที่หิสาสอีนทั้ๆที่ที่สายานั้นวรที่ะ้อมอมาที่เธอ
เธอละสายาารนั้นเยหน้ามอท้อฟ้ายามลาืนที่ไร้หมู่าว พระันทร์รึ่ี่อยๆถูเมสีหม่นบบั เธอัสินใเินาร้านอาหารรนั้นไปและเินอยู่ท่ามลาถนนที่เ็มไป้วยผู้น
รื~
เสียโทรศัพท์สั่นเรือปลุให้หิสาวที่ำลัเินทอน่อไปเรื่อยๆนถึเส้นทาที่ไร้แสไฟ้อหยุนิ่พร้อมับรับโทรศัพท์ที่ึ้นหน้าแฟนหนุ่มอเธอโทรมา
'เธออยู่ที่ไหน อนนี้ันเป็นห่วมานะ'
เป็นห่ว.....เธอไม่ไ้ยินำนี้มานานเท่าไหร่แล้วนะ? แล้วที่เาพูือวามรู้สึริๆหรือแสร้ทำเพื่อทำให้เธอรู้สึสบายใัน
"ไม่้อห่วันหรอ...."
.... ไปห่วนที่เารัเสียีว่ามาสนใผู้หิที่ไม่มีใรรัแบบเธอ
หิสาวัสินใบีบโทรศัพท์ให้แามือ่อนะปามันทิ้ลพื้นไป เส้นผมสีอาุระที่ยาวถึลาหลัปลิวไปามสายลม เสียอะไรบาอย่าูับำแพพร้อมับร่อรอยที่ลายาวไปเรื่อยๆ
วามมืมิัินเธออีรั้... ัินเธอรั้แล้วรั้เล่าเพื่อให้ินับวามเ็บปวที่เธอนั้นไ้รับมา ่อยๆทำให้วิาอเธอายลอย่า้าๆแบบที่ถูระทำโยนที่เธอรั
วาสีสวยลอมอผู้นผ่านบานระสีใส มือบาลูบไล้ผิวสีาวีที่ไร้สิ่ป้อันใๆาอาาศที่หนามเย็นยาม่ำืนแบบนี้ เสียหัวเราะเฮฮาัออมาา้านอห้อนอนอเธอ
หิสาวละทิ้วามสนใาเสียนั้นหันไป้อมอพระันทร์ที่ใล้เ็มวเ้ามาทุที ริมฝีปาบายยิ้มึ้นมา้วยวาม่มื่น เธอหันไป้อมอรูปภาพที่ถ่ายู่ับแฟนอเธอ ึ่วานั้นไม่ไ้้อมอมาที่เธอแม้แ่นิเียว
ทำไมเธอ้อทนันนะ? ไ้แ่เพียเฝ้าถามัวเออย่า้ำ หาแ่หัวใอเธอยััำสั่พร้อมับเฝ้าหาำอบให้ับัวเธออยู่เสมอ.....เธอรัเา......รัเาเพีย้าเียวนั่นือสิ่ที่เธอวรรู้
เสียเฮฮาเียบล เธอัสินใเปิประูออไปแ่ลับไร้เาแฟนหนุ่มอเธอ เธอไ้ยินเสียพูุยันัออมาาโนห้อรัว
"ันรัเธอ"
ถ้อยำบอรัที่ัออมาาปานที่เธอนั้นรัสุหัวใ วใอเธอ่อยๆแสลายออมาท่ามลาภาพที่เริ่มเบลอ น้ำา่อยๆไหลออมายามไ้ยินเสียถ้อยำที่แสนเ็บปว
"แ่นายมีแฟนแล้ว"
"ันเลิไ้น่า ันไม่ไ้รัยัยนั่นสัหน่อย"
อ่า.... เธอเ้าใแล้ว.... เ้าใแ่มแ้ับสิ่ที่พวเาระทำับเธอมาโยลอ
"แ่เธอรันาย"
"แล้วเธอไม่รัันหรือไ"
"ัน......"
เสียนั้นไ้าหายไปพร้อมับวามเียบที่ลืนิน เสียราออมาาลำอบ่บอถึารระทำอันไร้ยาอายอทั้สอ
มือบาำหมัแน่น่อนะัสินใเินเ้าไป้าในห้อที่มืสนิทมีเพียแสาพระันทร์เท่านั้นที่รอผ่านเ้ามาผ่านบานระใส
เาสีำสนิทที่มาพร้อมับลุ่มวันโอบล้อมร่าายอเธอไว้ เธอปล่อยวามในใออมาท่ามลาวามเลวร้ายที่่อยๆเิึ้น น้ำาอเธอ่อยๆเลือนหายไปพร้อมับภาพที่เธอไ้เห็นใบหน้าอนที่ทำร้ายเธอำลัโอบอเธออยู่บนเียนอนนิ่ม
เธอ่อยๆเลื่อนายออมาพร้อมับเปิประูออไปเผิหน้าับหิสาวที่ยันั่นิ่อยู่บนโฟาพร้อมับลุ่มเพื่อนอนเอ
เสียล่าวทัทายัึ้นและรอยยิ้มที่แสร้ยิ้มออมา เธอล่าวทัทายลับ่อนะเินเ้าไปในห้อน้ำ เธอล็อประูอย่าแน่นหนาพร้อมับ้อมอัวเอผ่านบานระ
ใบหน้าหวานอหิสาวยัามอยู่เสมอแม้ะผ่านารร้อไห้มาเมื่อืน ร่าายอเธอยัสมบูร์แบบเธอรู้ี หาแ่นั่นมัน็แ่เมื่อ่อนเท่านั้น....
ท่ามลาวามมืมิ ร่าบาภายใุ้เรสสีาว่อยๆเินออมาาวามมืมิ วาสีอ่อน้อมอไปรอบๆเป็นรั้สุท้าย่อนที่ภาพอันแสนามนั้นะพัลพร้อมับร่าอนที่เธอรู้ัเป็นอย่าีร่วหล่นลมา
เาสีำสนิทัินรอบๆพื้นที่พร้อมับูลืนวิาอเหล่ามนุษย์ผู้แสนโร้ายไป เธอ่อยๆย่า้าวไปหาร่าทั้สอร่าที่นอนอันท่ามลาเศษาอึที่หล่นทับมา เธอสัมผัสไ้ถึลิ่นเลือที่ไหลนอไปทั่วพื้นที่
มือบายเศษานั้นออไป่อนะ่อยๆพยุนัวสูให้ไปนั่พิอยู่ับาึ่อนะเินไปหาร่าอหิสาวที่ำลันอนหายใโรยรินอยู่รหน้า เธอ่อยๆยยิ้มึ้นมายามเห็นใบหน้าสวยนั้นเ็มไป้วยรอยเลือ
"ว่าไ เธอมีวามสุหรือยั"
เอ่ยถาม้วยน้ำเสียที่แสนสใส มือบาเอื้อมไปบีบาอนรหน้า้วยวามเลียัที่ีเ้ามาอย่าเ็มประา
"ัน.... ันอโทษ"
"เ็บำอโทษอเธอไปเถอะ เพราะสุท้ายวามผิทุๆอย่ามันเิึ้นเพราะัวเธอเอ"
พูพร้อมับ้อมอร่าอหิสาวที่่อยๆเหี่ยวเาลพร้อมับเสียรีร้อที่ัึ้นมา เธอยยิ้มหวานเมื่อไ้เห็นวามเ็บปวอหิสาวรหน้า ่อนที่เธอ่อยๆ้าวเท้าไปหาร่าสูที่นอนหายใโรยรินอยู่รหน้า
เาสีำ่อยๆโอบล้อมร่าายอเธอไว้พร้อมับเสียระิบอันแผ่วเบา เธอหันไป้อมอใบหน้าที่แสนหล่อเหลาอร่าสูที่โอบล้อมร่าายอเธอไว้ ริมฝีปาบา่อยๆถูทาบ้วยริมฝีปาอมัุราหนุ่มที่รออย่วิวิาวสุท้ายไป
ผลงานอื่นๆ ของ GreenMilk ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ GreenMilk
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น