เรื่องราวในวัยเด็ก2[ใบเมเปิ้ล]ตอนเดียวจบ

ข้อมูลเบื้องต้น

เรื่องราวในวัยเด็กของฉัน2
[ใบเมเปิ้ล]
คำโปรย อยู่ดีๆมันก็ร้องไห้ฝืนเท่าไหร่ สุดท้ายก็เก่งไม่จริง


'อวดเก่งทำไมไม่รู้ ก็ไม่เห็นมีใครแคร์' เพลง อวดเก่ง นักร้อง เฟย ฟาง แก้ว

"นี้เมเปิ้ล..เมเปิ้ลนะชอบเจฟิกซ์หรือปล่าว" หลิน หลิน ถามขึ้นมา ขณะที่พวกสองคนกำลังนั้งดู เจฟิกซ์ขนโต๊ะไปตั้งข้างหน้าโต๊ะของเพนิล
"ก็ต้องชอบสิ..แต่ไม่เป็นไรหรอก" ฉันตอบออกไปพร้อมมองภาพตรงหน้าแบบเหม่อลอย แล้วยิ้มออกมาแบบสมเพชตัวเองแค่เเว็บเดียวทำให้คนที่นั้งข้างๆไม่ทันสังเกตุ 'ให้ตายสิ...ภาพตรงหน้ามันทำฉันเจ็บเป็นบ้า'ฉันสบทในใจ "แล้ว หลิน หลิน ละ คิดยังไงกับเจฟิกซ์"ฉันถามออกไปพร้อมมองหน้าหลิน หลิน "หลิน คิดว่าหลินจะตัดใจจากเจฟิกซ์แล้วละ"เธอตอบออกมาพร้อมทำหน้าเศร้า "ทำไมละ?เธอชอบมันมากไม่ใช่หรอกหรอ?" ฉันถามขึ้นอย่างแปลกใจ "ก็นะ มันอาจทำพวกเธอเจ็บนี่" เธอพูดออกมาเบาๆ เห้?เจ็บงั้นหรอเธอคิดว่าคนอย่างฉันจะเจ็บง่ายๆหรือไงนะ "อะไรทำให้เธอคิดยังงั้นละหลิน"ฉันถามออกไปแบบไม่สบอารมณ์เท่าไหร่ อะไรกันฉันไม่ใช่คนอ่อนไหวต่ออารมณ์ขนาดนั้นนะ "ก็เจฟิกซ์เขา..อ่าาาเปล่าหรอกช่างมันเถ๊อะ" เธอพูดพร้อมลุกขึ้นพร้อมๆกับที่เจฟิกซ์ที่ย้ายโต๊ะกลับที่เดิม "งั้นไปชวนเพนิลลงไปกิน
ข้าวกันเถ๊อะ"เธอพูดพร้อมยื้นมือมาให้ฉัน "เปลี่ยนหัวข้อเร็วเชียวนะคะ" ฉันพูดออกมาขำๆ แน่อยู่แล้วเรื่องเล็กน้อย หยิบย่อยแบบนี้ฉันไม่ใส่หรอก น่าเบื่อจะตายไปว่าไหม? 555
พอฉันลุกขึ้นเสร็จก็ปัดกระโปร่งเพราะก่อนหน้านั้นฉันเเละหลินนั้งอยู่ที่พื้นห้อง
"ไปกินข้าวกันเถอะ นิล"เสียงยัยหลินพูดชวนเพนิลดังขึ้น ทำให้เจฟิกซ์เงยหน้าขึ้นมามองทั้งสองคน...ให้ตายสินายนี้มันเจ้าชู้จริงๆ ฉันได้คิดในใจพรางก้มหน้าเก็บกะเป๋านักเรียนและเอาหนังสือไว้ใต้โต๊ะ เรียบร้อย "ปะ! ไปกันเถ๊อะ"ฉันเอ่ยชวนทั้งสองคน
"ไปดิๆหิวล้าวววว"เสียงยัยนิลพูดเสียงลากยาวๆ ฉันเลยทำได้แต่ส่ายหัวกับความทะเล้นของเพื่อนตัวเอง
.
.
.
ระหว่างที่กำลังนั้งลงที่ประจำพวกเราหลังกินข้าวเสร็จ ฉันก็นึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้ซื้อน้ำ ให้ตายสิ
"เดี๋ยวมาแปบนะ "ฉันบอกเพื่อนๆที่นั้งลงประจำที่เรียบร้อย "ไปไหนอะ"เพนิลเงยหน้าขึ้นมาถามพร้อมดูดน้ำจากแก้ว "ไปซื้อน้ำนะ"ฉันพูดบอก "กินของฉันก็ได้นะฉันกินไม่หมดหรอก"หลิน หลิน พูดพร้อมชี้ที่แก้วของตัวเอง "อ่า..ไม่ละขอบใจ"ฉันพูดพร้อมเดินไปที่ร้านค้า
.
.
ร้านค้าวันนี้ค่อนข้างคนเเน่นต่อเเถวกันประมาณ4-5เพื่อจ่ายตังค์ ฉันเลยเดินไปหยิบน้ำที่ต้องการพร้อมเดินมาเข้าแถว
ตึก
ตึก
ตึก
เสียงคนเดินมาข้างหลังฉัน อ่า สงสัยมีคนมาต่อคิวเพิ่มอีกละสิ
จึ๊ก ! "เฮ้ยย" ฉันสดุ้งโหย่งเมื่อไอ้คนข้างหลังนั้นอยู่ดีๆก็จี้ที่เอวของฉัน คนยิ่งบ้าจี้อยู่ให้ตายสิ "เล่นไรเนี้ยย!!"ฉันพูดพร้อมหันหลังไปดูคนด้านหลังให้ตายสิใครกล้ามาหยามเสือวะห๊ะ
"ไง ^_^" เขาพูดทักเสียงใส
"จะ..เจฟิกซ์?" ฉันตกตลึงงัน..."นะ.นี้นาย!!!" พอรู้ตัวก็กะจะด่ายับๆให้เหว๋อเลย
"นี้..ถึงคิวเธอแล้วนะ"เขาพูดบอกฉัน "ห๊ะ!?" ฉันกำลังหันกลับไปแต่ไอ้คนด้านหลังนี้ดิเดินมาแซงฉันพร้อมจ่ายตังค์แล้วเดินออกไปหน้าตาเชย "จะ..เจฟิกซ์!!!" ฉันกำลังเอ่ยปากด่าไอ้คนเสียมารยาท "เอ่อ..จะจ่ายตังค์ไหมครับ?"เสียงคุณขายของเอ่ยถาม "อะ..ขอโทษค่ะ จ่ายค่ะ"ฉันเดินขึ้นไปหน้าเคาน์เตอร์พร้อมวางของแล้วหันกลับไปมองที่ประตู ก็เห็นเจฟิกซ์กำลังดูดน้ำอย่างเยาะเย้ยพร้อมหันมายักคิ้วใส่ฉัน
"นี้เงินทอนครับ"คุณลุงพูดขึ้น ฉันหันกลับไปหยิบของแล้วตั้งหน้าจะวิ่งไปที่ประตู แต่เจฟิกซ์เหมือนรู้ตัว เขาวิ่งออกไปก่อนฉันแล้ว "เห้ยยยหยุดนะ" ฉันตะโกนออกไปขณะที่กำลังวิ่งตามให้ตายสิวิ่งเร็วเป็นบ้า
ปึก ! พลั่ก ! "โอ้ย!!"
อยู่ดีๆเจฟิกซ์ก็หยุดวิ่งกะทันหันทำให้ฉันที่วิ่งตามมาแบบไม่ทันระวังก็ทำให้ชนกับเขาเข้าจังๆเลย แต่ไม่มีคนล้มลงกับพื้นเหมือนในละครนะ ไม่บอบบางขนาดนั้น ฉันแค่เซออกมาสองสามเก้า 'เอ๋...อะไรนุ่มๆโดนปากกูวะ' ฉันเพียงแต่คิดในใจพอหายมึนฉันก็เงยหน้าขึ้นมา" เฮ้!! หยุดวิ่งทำไมละย๊ะ" ฉันพูดพาลถามออกไป "เอ้า! ก็เธอบอกให้ฉันหยุดนี้"เขาพูดออกมาแบบยั่วยวนกวนโอ้ย สุดๆ ในตายสิ "เออ!..เห๊อะ!ใครใช้ให้นายมาลัดคิวฉันละอีตาบื้อ" ฉันว่าเขาออกไป "ก็เธอชักช้าเองนี้"เขาพูดออกมายิ้มๆ "เห๊อะ!" ฉันสบทออกมาและกะจะเดินหนีไปให้พ้นๆหน้าเขา ยิ่งอยู่ใกล้ๆยิ่งใจสั่นไม่เป็นตัวเองเลยให้ตายสิ
"เดี๋ยวสิ!! " เขาเรียกฉันพร้อมเดินมากระชากแขนอย่าง
เเรงด้วยตัวฉันที่ไม่ทันระวังทำให้ตัวฉันถลาไปอยู่ในอ้อมแขนของเขาในทันที
ฟึบ! เขากอดฉัน เขากอดฉัน กรี๊ดดดดด ฉันได้แต่ยืนนิ่งไม่กล้าขยับ รู้สึกว่าหน้าร้อน หน้าร้อนมากๆ "เธอทำน้ำฉันหกจะชดใช้ยังไง"เขาพูดกระซิบข้างหูฉันเบาๆ
จุ๊บ! "กรี๊ดดดดดนี้นาย"ฉันดิ้นออกจากอ้อมแขนเขาพร้อมเอามือจับเเก้มและอีกข้างชี้หน้าเขา "นี้นายหอมแก้มฉันไอ้บ้า!" ฉันด่าเขา เขายักไหล่ไม่ยี้ระ พร้อมยิ้มเล็กน้อยก่อนโบกมือลาเดินจากไป.....พวกเธอสองคนจะรู้ไหมนะว่าการกระทำของเธอทั้งสองนั้นตกอยู่ในสายตาของเพื่อนรักของเธอตั้งแต่ต้นจนจบ 'เจ็บเป็นบ้า'มีเสียงหนึ่งพูดออกมา...ผ่านกระเเสลม อย่างแผ่วเบา
.
.
.
เวลาผ่านไปไม่นานก็ถึงเวลาที่พวกเราต้องจากกันไกล ในงานปัจฉิม ฉันตัดสินใจจะเอาช่อดอกกุหลาบไปให้เจฟิกซ์พร้อมมีเพื่อนฉันคนหนึ่งเดินไปด้วยนั้นคือ เพนิล
ฉันก็แค่คิดว่า...ก็วันสุดท้ายแล้วนี้ให้ไปถึงเขาจะรับไม่รับ ก็คงไม่เป็นไรหรอกต้องจากกันแล้วคงไม่มีทางมาเจอกันง่ายๆหรอกถึงตอนนั้นฉันอาจตัดใจได้แล้ว...
.
.
.
"ในวันที่ทุกๆคนมีความสุขกับการเก็บความทรงจำดีๆ แต่วันนี้ ฉันจะลบเรื่องราวเกี่ยวกับคนบ้างคนทิ้งไป "