แฮร์รี่ พอตเตอร์ ถ้าหากโลกนี้ไม่มีโวลเดอร์มอร์

ลำดับตอนที่ #9 : ตอนที่9

    รอนอ่านการ์ดจบ ก็ถึงกับปากอ้า ตาค้า ตัวแข็งไม่ขยับเขยื้อเหมือนถูกคาถา “เพ็ตตริพิคัสโททาลัส” เข้าไปอย่างจัง



    “นะ-น่ะ-เนี้ย มะ-ม่ะ-มัน ปะ-ป่ะ-เป็น คะ-ค่ะความจริม หรือเนี้ย” รอนพูดตะกุกตะกักอย่างหยุดไม่อยู่



    “ก็จริงนะสิตาบ้องเลย” แฮร์รี่อุธานอย่างเหลืออดแทนเฮอร์ไมโอนี่



    “งั้นตกลงพี่ไม่เป็นเพื่อนเจ้าบ่าวในงานเฮอร์ไมโอนี่ใช่ไหม” จินนี่ถามอย่างอยากรู้



    “ฉะ-ฉ่ะ-ฉันพูดคำไหนคำนั้น” รอนพูด “ไม่เด็ดขาด”



    “งั้น พี่แฮร์รี่ก็เป็นเพื่อนเจ้าบ่าวแทนก็แล้วกัน” จินนี่เสนอความคิดเห็น



    “ไม่เอาหรอก” แฮร์รี่ตอบถึงเขาจะยอมเรียกมัลฟอยว่าเป็นเพื่อนแต่เขาก็ยังเคืองๆมัลฟอยอยู่บางเรื่อง



    “เถอะน่า แฮร์รี่” เฮอร์ไมโอนี่คะยันคะยอ



    “แล้วแครบล่ะ” แฮร์รี่ถาม



    “เป็นภารโรงอยู่ที่ฮอตวอต ไม่วางเพราะพึ่งเปิดศึกกับพีฟอย่างเป็นทางการ” เฮอร์ไมโอนี่ตอบ



    “กอยล่ะ” แฮร์รี่ไม่ลดละถามอีก



    “ไปฮันนีมูลกับมักมิลัก บัลสโตรด”เฮอร์ไมโอนี่ตอบอีกครั้ง



    “งั้น พี่ก็ตกลงยอมเป็นแล้วใช่ไหม” จินนี่เปิดฉากช่วยไล่แฮร์รี่ให้จนมุม



    “เห้ย” แฮร์รี่ถอนหายใจแล้วตอบว่า “เป็นก็เป็น”



    “ดี ดี” เฮอร์ไมโอนี่พูด “งั้นตกลงตามนี้นะ พรุ่งนี้  เธอแฮร์รี่ เธอเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวนะ ตกลงตามนี่”



    เมื่อเฮอร์ไมโอนี่พูดจบก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้นวมแล้วเดินหายตัวออกไปจากห้อง



    “เห้ยยยย”รอนและแฮร์รี่ถอนหายใจอย่างหนักพร้อมกันอย่างปลงอนิจจังไม่รู้จะทำยังไงกับการถูกเพื่อนปิดบังเรื่องบางเรื่อง กับการที่คิดจะแกล้งชาวบ้านเขาแต่กรรมเจ้ากรรมดันเบนกรรมมาหาเขาเนี้ยนะสิ กรรมยกกำลัง2จริงๆสำหรับเขา



    “พี่ 2 คน อย่าเสียใจมากมายเลยนา เดี๋ยวก็หาย” จินนี่พญายม(เอ้ย ขอโทษค่ะ พยายาม) ปลอบใจพี่ชาย 2 คนที่โดนคลื่นมหันตภัยงานแต่งขนาดเท่าซุนนามิคนละลูก สองลูกเข้าอย่างจัง



    “พี่รอนพรุ่งนี้งานนะมีอาหารแบบบุฟเฟ่ด้วยนะ กินไม่อันเลย พี่เฮอร์ไมโอนี่บอกว่ามีของอร่อยๆเยอะแยะเลย” จินนี่หันไปหาวิธีปลอบใจด้วยอาหาร และการกินที่รอนชอบ (ไม่สิรักเลยล่ะ) ซึ่งเรื่องนี้ก็ทำให้รอนเริ่มน้ำลายสอขึ้นมาทันทีทันใด



    “พี่แฮร์รี่ เดี๋ยวเสร็จงานแต่งงานพี่ก็จะได้ไปเที่ยวพักผ่อนตามแบบที่พี่ชอบ ได้ผจญภัย ได้พบสิ่งที่น่าสนใจใหม่ๆ อย่างที่พี่ชอบไงล่ะ” จินนี่หันไปหาเรื่องการผจญภัยที่แฮร์รี่ชอบเข้าไปยุ่ง (หรือพูดให้ถูกที่เรื่องชอบมายุ่งกับเขา) เมื่อแฮร์รี่ได้ฟังก็เริ่มรู้สึกดีขึ้นบางนิดหน่อย



    เมื่อจินนี่เห็นรอนและแฮร์รี่ดูมีสีหน้าดีขึ้นแล้วเธอจึงเอ่ยขึ้นว่า “งั้น ฉันขอตัวก่อนนะ” จินนี่พูดแล้วก็เดินออกไปจากห้อง



    “ฉันขอโทษที่ไม่บอกนายนะ” แฮร์รี่กล่าว



    “ไม่เป็นไรหรอก” รอนตอบ “ฉันก็ขอโทษนายเหมือนกันที่ทำให้นายต้องเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวทั้งที่ไม่ค่อยเต็มใจ”



    “ที่จริงไม่เต็มใจเลยต่างหาก และก็ไม่เป็นไรหรอกยังไงฉันก็เดาไว้อยู่แล้วล่ะ ว่าท่านายรู้เรื่องนายก็จะปฏิเสธอยู่แล้ว” แฮร์รี่พูด “ฉันขอตัวนะ”



    แฮร์รี่พูดแล้วเดินออกไปจากห้องอีกคนทิ้งให้รอนนั่งอยู่ในห้องเพียงลำพัง(อีกครั้ง)



   ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------



    “รอนเสร็จหรือยัง” แฮร์รี่ตะโกนถามเข้าไปให้ห้องพักของรอน



    “ใกล้แล้วๆ” รอนตะโกนตอบกลับมา



    “เสร็จแล้ว” รอนว่าพรางเปิดประตูออก เขาอยู่ในชุดทักสิโดสีน้ำตาลที่ตัดกับผมสีแดงเพลิงของเขาอย่างเห็นได้ชัด



    “แล้วจินนี่ล่ะ” แฮร์รี่ถาม ตอนนี้เขาก็อยู่ในชุดทักสิโดสีดำและพยายามหวีผมที่ยุ่งเหยิงของเขาให้เรียบลงแต่มันก็มีค่าเท่ากับไม่ได้หวี



    “อีกนาน” รอนตอบ “ตั้งแต่จบจากโรงเรียนยายจินนี่ก็แต่ตัวช้ามากเป็นชั่วโมงได้”



    “ก็เขาเป็นผู้หญิงนิ สนใจเรื่องแต่งตัวมันก็เป็นธรรมดา” แฮร์รี่พูดเหมือนรู้ดี



    “ไม่เคยรู้มาก่อนว่านายสันทัดเรื่อง “ผู้หญิง”ด้วย นึกว่าจะเข็ด เรื่องโชแล้วซะอีก” รอนพูดแซว



    “ไอ้นั้นมันคนละเรื่องกัน แล้วนายล่ะยังหาใครไม่ได้อีกเหรอ” แฮร์รี่เริ่ม

แซวกลับ “ขนาดกอยยังแต่งงานแล้ว เนวิลย์ก็ยังกุ๊กกิ๊กอยู่กับจินนี่เลย อย่างมาว่าคนอื่น มีประสบการที่ไม่ดีก็ยังดีกว่าคนที่ไม่มีประสบการ”



    “โอ้โห้ เดี๋ยวนี้กลายเป็นนักปรัชญาแล้วหรือ” รอนสวนกลับ



    “ประมาณนั้น” แฮร์รี่พูดพรางยิ้มอย่างกวนๆ



    “ไปก่อนเถอะ” รอนเอ่ย



    “O.K.” แฮร์รี่ตอบรับ

  

  ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------



    ในงานเริ่มมีผู้ทยอยกันเข้างาน งานของเฮอร์ไมโอนี่นั้นมีพิธีในโบสถ์และมีงานจัดเลี้ยงกลางแจ้ง ผู้คนที่มามีทั้งญาติของเฮอร์ไมโอนี่

(เฉพาะคนที่รู้ว่าเธอเป็นแม่มด) ญาติของมัลฟอย(บ้างคนที่ยอมรับเฮอร์ไมโอนี่) และเพื่อนที่ฮอกวอตส์หลายคน ทั้งเพื่อนในบ้าน

เดี๋ยวกันและเพื่อนต่างบ้าน



  ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------



         พิธีในโบสถ์



    “นายมัลฟอยคุณจะรับ นางสาวเกรนเจอร์เป็นภรรยาของคุณหรือไม่” บาทหลวงที่อยู่ในโบสถ์ถาม



    “รับครับ” มัลฟอยตอบอย่างหนักแน่น



    “แล้วคุณ นางสาวเกรนเจอร์จะรับนายมัลฟอยเป็นสามีของคุณหรือไม่” บาทหลวงหันมาหาเฮอร์ไมโอนี่



    “รับค่ะ” เฮอร์ไมโอนี่ตอบบ้าง



    “งั้นหลวงพ่อขอให้ทั้งสองสวมแหวนแต่งงานให้แก่กัน” บาทหลวงบอก



    เฮอร์ไมโอนี่หันไปหยิบแหวนของผู้ชายที่จินนี่ส่งมาให้ แล้วสวมมันให้กับมัลฟอย แล้วมัลฟอยก็หันไปหยิบแหวนแต่งงานของสุภาพสตรีมาสวมที่นิ้วนางของเฮอร์ไมโอนี่บ้าง



    “งั้น พ่อขอประกาศว่าทั้งสองเป็นสามี ภรรยากันตามกฎหมาย” หลวงพ่อประกาศเสียงดังกึกก้องดังทั่วโบสถ์



   --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------