แฮร์รี่ พอตเตอร์ ถ้าหากโลกนี้ไม่มีโวลเดอร์มอร์

ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่6

    เช้าวันรุ่งขึ้นแฮร์รี่ตื่นขึ้นมาเก็บข้าวของแต่เช้า เพราะเขาไม่ต้องการแวะกลับมาเอาหลังงานแต่งงานของเฮอร์ไมโอนี่



    หลังจากเวลาอาหารเที่ยง กระเป่าของแฮร์รี่ก็ถูกเอามาวางไว้ที่หน้าเตาผิงที่ห้องครัว



    “พร้อมหรือยัง” แฮร์รี่ถาม



    “พร้อมแล้ว พร้อมแล้ว” จินนี่ตอบพรางวิ่งลงมาจากบันได



    “เราจะไปที่ไหนล่ะ เฮอร์ไมโอนี่นัดนายไว้ที่ไหน” รอนถาม



    “ที่โบสถ์เซนต์วิช” แฮร์รี่ตอบ “ถ้าฉันจำไม่ - - - ”



    แฮร์รี่ยังพูดไม่ทันจบรอนก็แทรกขึ้นว่า “โบสถ์เซนต์วิช สถานที่แต่งงานที่ดีที่สุดของพ่อมดแม่มด ที่นั้นแพงมากเลยนะ แฮร์รี่ ฉันชักอยากรู้แล้วจริงๆสิว่า เฮอร์ไมโอนี่แต่งงานกับใครกันแน่”



    “ชั่งมันเถอะน่า” แฮร์รี่บอก  “นายไปก่อนนะรอน ตามด้วยจินนี่แล้วฉันจะไปทีหลัง”



    “ตกลง” จินนี่ตอบ



    รอนใช้ไม้กายสิทธ์จุดไฟในเตาผิงแล้วหยิบผงฟลู(ที่เปลี่ยนที่ว่างใหม่มาอยู่ในกระถางต้นไม้ข้างเตา)แล้วโปรยลงเข้าไปในเตา



    ไฟที่ลุกโชนอยู่ในเตาเปลี่ยนจากสีแดงสดกลายเป็นสีเขียวมรกต



    รอนก้าวเท้าเข้าไปยืนบนกองไฟแล้วพูดว่า “โบสถ์เซนต์วิช”



    ตัวของรอนเริ่มหมุนเป็นเกลียวแล้วหายไป



    จินนี่ก็ทำตามเช่นเดียวกันรอนแล้วหายไปอีกคน



    คราวนี้ตาของแฮร์รี่ เขายังจำครั้งแรกของการใช้ผงฟลูของเขาได้เป็นอย่างดี เขาไปโผล่ผิดที่ ดังนั้นตอนนี้มันผ่านมีตั้ง 9 ปีแล้วมันจะไม่เกิดขึ้นอีกเขามั่นใจเช่นนั้น



    แฮร์รี่หยิบผงฟลูขึ้นมาเล็กน้อยแล้ว โปรยลงไปบนกองไฟ เมื่อไฟนั้นเปลี่ยนเป็นสีเขียวมรกต เขาค่อยๆก้าวเขาไปในเตาผิง



    แฮร์รี่ขยับกระเป๋าสะพายสีดำให้เข้าที่ พร้อมถือไม้กวาดแน่นไว้ในมือ เขากลั้นหายใจแล้วพูดว่า “โบสถ์เซนต์วิช”



    โลกรอบตัวแฮร์รี่เริ่มหมุนวนไปรอบๆ เขารู้สึกเหมือนถูกดูดลงไปเรื่อย แฮร์รี่หลับตาเพื่อจะได้ไม่เวียนหัวและพยายามจับของในมือให้แน่นที่สุด



    ซักพักเข้าก็รู้สึกว่าแรงดูดหมดลง แฮร์รี่ลืมตาขึ้นโลกเลิกหมุนแล้ว เขารู้สึกเวียนหัวนิดๆ เมื่อเขารู้สึกว่าประสาททุกอย่างของเขาเริ่มทำงานเข้าที่แล้ว แฮร์รี่ก็รู้ว่าตอนนี้เข้าอยู่ในห้องรับรองแห่งหนึ่ง ซึ่งมีรอน จินนี่ และเฮอร์ไมโอนี่นั้งอยู่บนเก้าอี้นวมสีน้ำเงินที่ทำจากผ้ากำมะหยี่



    “อ้าว” เสียงที่แสงความดีใจเสียงหนึ่งดังขึ้น นั้นเป็นเสียงของ

เฮอร์ไมโอนี่นั้นเอง



    ตอนนี้เฮอร์ไมโอนี่ดูโตขึ้นมาก หน้าตาก็ดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้น แต่สิ่งที่ทำให้แฮร์รี่จำเฮอร์ไมโอนี่ได้ดีนั้นก็คือ ผมยาวสีน้ำตาลที่ฟูของเธอนั้นเอง ตอนนี้มันถูกรวบไว้เป็นเปียเดียวเสียยาวอยู่ด้านหลังของเธอ



    “สวัสดี เฮอร์ไมโอนี่” แฮร์รี่พูด พรางเดินออกมาจากเตาผิงที่ทำจากหินสีดำขนาดมหึมา



    เฮอร์ไมนี่หันมาสบตาแฮร์รี่พรางตั้งท่าจะวิ่งเข้ามากอด แฮร์รี่ซึ่งรู้ทัน ก็ส่งสายตาห้ามปรามไปที่เธอ



    เฮอร์ไมโอนี่หยุดกึกกับที่ แล้วเอ่ยปากพูดว่า “เอ่อ สวัสดีแฮร์รี่ เธอเอาของขึ้นไปเก็บที่ห้องพักก่อนดีกว่า เดี๋ยวฉันจะพาไปนะ”



    เฮอร์ไมโอนี่เดินนำแฮร์รี่ออกไปจากห้องรับรอง ปล่อยให้รอนนั้งอยู่ในห้องกับจินนี่แค่สองคน



    “พี่รอน” จินนี่เรียก “คืออ พี่อยู่คนเดียวนะ เดี๋ยวฉันขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อน”



    “เธอไปถูกเหรอ” รอนถามจินนี่



    “ไม่เป็นไรหรอกนา” จินนี่ตอบ “ฉันจัดการเองได้”



    จินนี่เดินออกไปจากห้องอีกคน ภายในห้องจึงเหลือแต่รอนเพียงคนเดียว ความเงียบอย่างประหลาดก็เข้ามาครอบคลุมห้อง



  -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------