แฮร์รี่ พอตเตอร์ ถ้าหากโลกนี้ไม่มีโวลเดอร์มอร์

ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่4

    “หหหา” รอนร้อง “เฮอร์ไมนี่จะแต่งงานกับใคร กับใคร กับนายเหรอ”



    “เปล่า” จินี่พูด



     “จินนี่เธอรู้เรื่องนี่ด้วนเหรอ” รอนถาม เขากำลังรู้สึกเสียใจที่คนอื่นๆรู้เรื่องที่เขาไม่รู้(เหมือนแฮร์รี่ในเล่ม5ไง)



    “เฮอร์ไมนี่ไม่ได้บอกฉันมา” แฮร์รี่โกหก



    เขารู้ว่าถ้าเขาเปิดปากบกเรื่องนี้กันรอนไปคงแย่ เพราะรอนเกลียดมัลกฟอยเป็นที่สุดมากๆด้วย(ใครก็รู้) แถมแฮร์รี่ยังคิดไปอีกว่ารอนอาจจะแอบรักเฮอร์ไมโอนี่ เพราะสองคนนี้ชอบทะเลาะกันอยู่เรื่อย คนเราไม่ชอบสิ่งใดก็มักจะได้สิ่งนั้น ถึงความหมายจะไม่ตรงสักเท่าไรแต่ก็คล้ายๆกันนะ



    “จินนี่” แฮร์รี่เรียกพรางหันไปหาจินนี่ “เฮอร์ไมโอนี่คงบอกเธอแล้วว่าอยากให้เธอช่วยเป็นเพื่อนเจ้าสาวให้หน่อย”



   “ไชโย” จินี่ร้อง “ดีจัง งันฉันของไปเตรียมตัวก่อนดีกว่า จะใส่ชุดอะไรดีนะ”



    “เดี๋ยว” แชร์รี่เรียก “ไม่ต้องหรอกจินี่ เฮอร์ไมโอนี่เขาบอกเตรียมไว้ให้แล้ว”



    “ดีจัง แต่หนูขอตัวก่อนดีกว่าต้องทำบัญชีให้พี่เฟร็ดกับจอร์จ” จินี่บอกพร้อมวิ่งออกไปจากห้องอย่างรวดเร็ว พร้อมกับฮัมเพลงไปตลอดทาง



    จินนี่นั้นยังหางานที่คิดว่าเหมาะกับตัวเองยังไม่ได้ นางวิสลีย์เลยให้ไปช่วยดูแลเรื่องการเกินให้ร้านขายของเล่นตลกของเฟร็ดและจอร์จ



    “แล้วรอน ตกลงนายจะไปปล่าว เอายังไง” แฮร์รี่หันมาถามรอน “ถ้าไม่ไปฉันจะได้ส่งเฮ็กวิกไปบอกเฮอร์ไมโอนี่ว่านายไม่ไป”



    “ฉันไป” รอนตอบเสียงอ่อยๆ



    “เอออีกอย่าง เฮอร์ไมโอนี่ฝากมาบอกว่า ถ้าสงสัยอะไรเธอจะบอกเองเมื่อพวกเราไปถึง แล้วเธอก็ขอร้องน่ะ ว่านายอย่าโมโหถ้านายรู้เรื่องทั้งหมด”



    แต่แฮร์รี่แอบคิดในใจว่าถ้ารอนรู้ความจริงทั้งหมดคงโมโหยิ่งกว่าโลกแตกเสียอีก



    “ตกลง” รอนตอบล้มตัวลงนอนพรางถอนหายใจ



    “ฉันถามอะไรนายหน่อยได้ไหม รอน” แชร์รี่ถาม



    “ได้สิ จะถามอะไรล่ะ” รอนตอบเสียงแผ่ว



    “ฉันจะไม่อ้อมค้อมล่ะนะ” แชร์รี่บอกอย่างเอาจริงเอาจัง “ฉันอยากรู้ว่านายชอบเฮอร์ไมโอนี่ใช่ไหม”



   “ก็กกก” รอนเริ่มพูดพรางเงยหน้ามองเพดานห้อง



    แฮร์รี่แอบสังเกตว่าหน้าของรอนกลายเป็นสีแดง



    “ชอบใช่ไหมล่ะ” แฮร์รี่คะยั้นคะยอถามให้รอนตอบให้ได้



    คราวนี้รอนไม่เหมือนเมื่อครู่ เขาลุกขึ้นมานั่งบนเตียงพรางตอบอย่างเด็ดเดียวว่า “ใช่ ความจริงฉันชอบเฮอร์ไมโอนี่ แต่เพราะเขามีท่าทีชอบนาย ฉันก็เลยไม่อยากบอกเขา”



    “แล้วนายละแฮร์รี่” รอนย้อนถามบ้างอย่างมีโทสะเจือปน “นายก็ชอบเฮอร์ไมโอนี่ไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมคราวนั้น ครั้งที่เธอบอกรักนายตอนปี6 นะ ทำไมนายถึงปฏิเสธเขา บอกว่าไม่รักเขาล่ะ”



    “เพราะตอนนั้นโวลเดอร์มอร์ยังไม่ตาย ถ้าฉันเกิดตายตามคำทำนายของทรีออนีย์ขึ้นมาจะทำยังงัน เฮอร์ไมโอนี่ก็ต้องเสียใจมาก ไหนเขาอาจจะโดนโวลเดอร์มอร์ฆ่าเอาก็ได้” แฮร์รี่พูดพรางเดินไปที่หน้าต่างเงยหน้าดูแสงทองของดวงอาทิตย์ที่กำลังจะลาจากขอบฟ้า “ฉันไม่ต้องการให้เขาเสียใจเพราะฉัน ฉันอยากเห็นเขามีความสุข เพราะฉะนั้นให้เขาไปอยู่กับคนอื่นที่รักเขาจะดีกว่า ให้เขายังรู้ว่ายังมีฉันเป็นพี่ชายคนหนึ่ง เท่านั้นฉันก็พอใจแล้วล่ะ”



    “แต่เฮอร์ไมโอนี่เขารักนายมาก ตอนนายปฏิเสธเขานะ เสียใจมากเลยนะ” รอนบอกแฮร์รี่อย่างจริงจัง



    แฮร์รี่ไม่รู้หรอกว่ารอนลุกขึ้นจากที่นอนตั้งแต่เมื่อไรกันแน่ แต่รอนก็เหมือนจะทำใจได้เรื่องเฮอร์ไมโอนี่



    แฮร์รี่ก้มหน้าลงแล้วพูดว่า “ให้เขาเสียใจตอนนั้นดีกว่าจะต้องเห็นเขาเสียใจตลอดชีวิตนะ”



    “ฉันเข้าใจนาย” รอนพูดพร้อมกับตบไหล่ของแฮร์รี่เป็นเชิงปลอบ



    เขาเองก็ไม่อยากให้เฮอร์ไมโอนี่ต้องเสียใจเพราะรู้ว่าเพื่อนสนิดอีกคนของเธอก็รักเธอเหมือนกัน มันอาจจะทำให้เธอสับสนและเสียใจหากเธอตัดสินใจผิด ดังนั้นรอนจึงตัดสินใจใบอกเธอและไม่บอกใคร



    (จนบอกแฮร์รี่เมื่อกี้นี้)