แฮร์รี่ พอตเตอร์ ถ้าหากโลกนี้ไม่มีโวลเดอร์มอร์

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่2

  เมื่อนางวิสลีย์ปล่อยแฮร์รี่ออกจากวงแขนของนางแล้ว แฮร์รี่ก็ตอบว่า \"สบายดีฮะ\"



  \"แม่ฮะ\" รอนเรียก \"ทานข้าวกันก่อนเถอะฮะเดี๋ยวพ่อก็กับ\"



  รอนยังพูดไม่ถันจบนายวิสลีย์ก็หายตัวเข้ามาในครัว



  \"สวัสดีทุกคน\" เขาทัก \"สวัสดีแฮร์รี่ ฉันได้ข่าวจากบิลว่าเธอทำงานได้ดีมากเลย ทั้งการหาขุมทรัพย์ฟาโร ที่อียิป การลบคำสาปแม่มดเฒ่าที่ฝรั่งเศษ และอีกหลายงานเลยล่ะ เธอนี่เยี่ยมจริงๆเลย\"



  รอนมองมาที่แฮร์รี่อย่างไม่อยากเชื่อว่าแฮร์รี่ได้ทำงานน่าสนุกอย่างนี้คนเดียวได้ยังไง



  \"ทุกคนกินข้าวได้แล้ว ไหนตอนก่อนพ่อมาบ่นว่าหิวไงรอน\" นางวิสลีย์ถามรอนอยางดุๆ



  นางวิสลีย์กับจินนี่ช่วยกันจัดโต๊ะอาหารไว้เรียบร้อยแล้ว อาหารค้ำมื้อนี้มีสตูที่หน้าตาน่ากินเป็นอย่างมาก



  เมื่อรับประทานอาหารไปได้สักพักแฮร์รี่ก็เรียกนายวิสลีย์ที่นั่งอยู่ข้างๆว่า \"คุณวิสลีย์ฮะ\"



  \"มีอะไรเหรอแฮร์รี่\" นางวิสลีย์ตอบกลับ



  \"คือว่า\" แฮร์รี่เริ่ม \"เพอร์ซี่เป็นยังไงบ้างฮะ\"



  นางวิสลีย์ที่ได้ยินถึงกับมือสั่นจนทำให้สตูในช้อนหกใส่เสื้อผ้า แต่สักครู่เขาก้เหมือนจะรู้สึกตัว เขารีบใช้ไม้กายสิทธิ์ทำความสะอาดเสื้อคลุมที่เปื่อนสตู แล้วตอบว่า \"เพอร์ซี่หรือเข้าก้เหมือนเดิมนะเหละอาการดีขึ้นกว่าเดิมนิดหน่อยแต่โรคหวาดผวาสามารถรักษาได้แล้ว น่าสงสาร ถ้าฉันไม่ไล่เขาออกจากบ้านคราวนั้น โถ\"



  \"ขอโทษครับ คุณวิสลีย์\" แฮร์รี่พูด เขาไม่ต้องการให้นายวิสลีย์รู้สึกผิดเกี่ยวกับเรื่องของเพอร์ซี่ ลูกชายคนที่ 3 ของเขาที่ถูกพวกผุ้เสพความตาย ใช้คาถากรีดแทงบังคับให้บอกความลับเกี่ยวกับการรวมมือของกระทรวงกับดัมเบิลดอร์เพื่อกำจัดลอร์ดโวลเดอร์มอร์ จนเขากลายเป้นบ้าไป



  \"ไม่เป็นไรหรอกแฮร์รี่\" นางวิสลีย์ปลอบ \"มันเกิดขึ้นไปแล้วเราเปลี่ยนแปลงมันไม่ได้หรอก จริงไหมค่ะคุณ\"เธอหันไปทางนายวิสลีย์ที่ดูเหมือนจะควบคุมอารมณ์ของเองได้แล้ว



  \"แฮร์รี่\" จินนี่เรียกเพื่อพยายามเปลี่ยนเรื่องพูด \"พี่ได้ติดต่อกับพี่เฮอรืไมโอนี่บ้างไหม พี่เขาไม่ได้ติดต่อเรามาเลย\"



  เมื่อพูดถึงเรื่องของเฮอร์ไมโอนี่ แฮร์รี่ก็เพิ่งนึกได้ว่าต้องมาชวนรอนไปงานแต่งงานของเฮอร์ไมโอนี่กับมัลฟอย



  \"อิ่มแล้วฮะ\" เสียงที่ทำลายความเงียบนี้คือเสียงของรอน



  แต่แฮร์รี่ก็รู้ว่านี้ไม่ใช้เสียงที่แท้จริงของรอน มันเหมือนมีความรู้สึกขมขืนปนอยู่ในน้ำเสียงนั้น



  \"ผมก็อิ่มแล้วครับ\" แฮร์รี่รีบบอกตาม



  เขารีบเดินตามรอนออกมาจากห้องครัวอยากรวดเร็ว



  \"รอน\" แฮร์รี่เรียก \"ขอคุยกับนายหน่อยที่ห้องนาย\"