รักชุลมุนของยัยจอมวุ่นกับนายกะล่อน

ลำดับตอนที่ #1 : ชีวิตที่ราบเรียบ

 "ไนซ์ชูต . . . เย้ ฉันชนะ"
 "ยังหรอกน่า ฉันยังไม่ได้โชว์ฝีมือเลย"
นี่เป็นบทสนทนาระหว่างฉันกับควางมินเพื่อนสนิทตั้งแต่สมัยอนุบาลของฉัน
 "........ฮ้าด .. ชิ้ว" ควางมินจามก่อนที่ลูกจะถูกชูติออกไปทำให้ลูกบาสร่วงและกลิ้งไปยังใต้แป้นบาส
 " ^ o ^ " นี่คือสีหน้าของฉัน
 "o _ o "และนี่คือสีหน้าของควางมิน
 "555+ ฉันบอกแล้วว่าคิดจะชนะฉันยังเร็วไปสิบปีนะจ๊ะหนูมิน"
 "โธ่เอ้ยนี่มันโกงกันนี่นา"ควางมินไม่พูดเปล่า แต่จับลูกบาสไล่ทุ่มใส่หัวฉันไปรอบๆอีกตะหาก
ฉันชื่อจางเฮวอน เป็นนักเรียนชั้นม.ปลาย ปีสุดท้ายของโรงเรียนมีชื่อแห่งหนึ่ง ส่วนเพื่อนของฉัน คิมควางมินคนนี้ เป็นเพื่อนของฉันตั้งแต่สมัยเรียนอนุบาล
 
"ควางมินจะกลับหรือยัง ..........อ้าว! กำลังซ้อมอยู่นี่   ใกล้แข่งแล้วหรอ"
 "ปล่าหรอก พอดีเบื่อๆนะ  เลยชวนเฮวอนมาเล่นเป็นเพื่อน"
และนี่ก็คือบทสนทนาของควางมินกับดาริม  แฟนของเขา
 "เอ๋!  เบื่อเหรอ  มัยไม่บอกฉันล่ะ ให้ฉันพาไปเที่ยวก้อได้นี่นา"ดาริมพูดอย่างงอนๆ
 "อะรัยกัน ยัยขี้งอนนี่ เหงาใช่ไหมล่า ที่ฉันไม่พาไปเที่ยว"ควางมินพูดพร้อมกับเดินไปขยี้ผมดาริม
 "เปล่าซะหน่อย"
 "โอ๋ๆๆ....ไม่ต้องเสียใจไปนะ เดี๋ยวพี่ชายคนนี่จะเลี้ยงไอติมเป็นการไถ่โทษ ดีมั้ย"
 "ก้อตามใจสิ"
 
 " ^ _ ^ งั้นฉันขอติดหนี้ครั้งนี้เอาไว้ก่อนนะเดี๋ยวจะมาแก้มือคราวหลัง"ควางมินหันมายิ้มและก้อพูดกับฉันอย่างอารมณ์ดี
 "ทำเป็นพูด ดีไป ระวังจะแพ้ไม่เป็นท่าอีกก้อแล้วกัน"
 "ไม่มีทางหรอกน่า"
 "ค.......ร้......า.........บ   พ่อคนเก่ง"
 " ^ _^ "
พอฉันเห็นเขาท่าทางอย่างอารมณ์ดีอย่างนี้  ฉันก้ออดยิ้มตามไม่ได้ทุกทีเลยสิน่า  ถึงแม้ว่าเขาจะยิ้มเพราะผู้หญิงอื่นก้อตามเถอะ  = _ =

ใช่แล้วค่ะ         ฉันแอบรักเพื่อนสนิทของตัวเอง 

ความจริง ฉันก้อไม่เคยรู้ตัวมาก่อนเลย  จนวันนั้น  ที่เขาพูดกับฉันตอนที่ฉันไปเล่นเกมศ์ที่บ้านเขา

                                     ' ฉันมีแฟนแล้วนะ '

                           ' = _ = เอ๋! นายล้อเล่นใช่ไหมเนี่ย ' 

                   ' เปล่านะ เขาชื่อมินดาริม อยุ่ห้องเดียวกับฉัน ' 

                                            ' .............'

                                ' เขามาสารภาพรักกับกับฉัน '

                                              ' o_o '

                                   ' แล้วนายชอบเขาหรอ '

         ' ไม่รู้สิ    แต่ฉันก้อคิดว่าเขาน่ารักดี  ก้อเลยตอบตกลงเขาไป '


พอเห็นเขาพูดด้วยใบหน้าแดงก่ำ  แล้วในตอนนั้นเอง ที่ฉันเริ่มรู้ตัวว่า  ฉันรักเขา เข้าแล้ว   แต่มันก้อไม่มีประโยชน์แล้วล่ะ ที่ฉันจะมาคิดอะไรตอนนี้  ก้อในเมื่อเวลานี้ ที่ข้างๆของเขาไม่ว่างอีกต่อไปแล้ว