Yume No Tsuki - คืนจันทร์แห่งความฝัน

            ตอนนั้นใบของโมมิจิร่วงเกลื่อนกลาดพื้น เรือนผมสีน้ำตาลที่ยังยาวสยายอยู่ก็เหยียดยาวคลอเคลียใบไม้สีแดง

          ใครบางคนกอบกุมเส้นผมไว้ ยกริมฝีปากเป็นรอยยิ้มแล้วต้องแตะแผ่วเบา

          .....แล้วทุกอย่าง.......

          ---ก็---กลายเป็น------

          สีแดงฉาน

          “........................”

          .....จำไม่ได้เสียแล้ว.....

          …….

           …...

           "ทาทาระ" อันจุร้องเรียก แล้วชี้ไปยังประตูของร้าน "ยูเมะโนะทซึคิ" ที่ปราศจากผู้คน "พวกเรา...เปิดร้าน ?.... ต้องโฆษณา....ว่าอะไร...ดี ?"

           คำถามที่กระท่อนกระแท่น บ่งชัดว่าอันจุคิดมากอย่างยิ่ง แต่ทาทาระกลับยิ้มอย่างอ่อนโยน แล้วแก้ปัญหาอย่างง่ายดาย

           ด้วยการเดินไปแปะป้าย "Open" หนึ่งแผ่น

          "โฆษณาเสร็จแล้วล่ะ อันจุ" เขากล่าวอย่างภูมิใจ

          ".........." อันจุรู้สึกว่าไม่ใช่ แต่ไม่รู้จะพูดว่าอะไรต่อเหมือนกัน

          "ไม่ได้นะ ท่านพี่ !" โชที่ความจริงกำลังจะกดสั่งชุดเมดแบบใหม่ๆลอยล่องออกมาพร้อมแก้มป่องๆ "ป้ายเรียบๆแบบนี้จะไปดึงดูดลูกค้าอะไรได้ ต้องนี่สิ !"

          โชหยิบเมจิควาดลายดอกไม้เติมมุมขอบป้าย

          ทาทาระมองหมิ่น "แค่นั้น ?"

          "เท่านี้ก็น่ารักแล้ว ผู้ชายอย่างท่านพี่น่ะไม่เข้าใจความโมเอะเหมือนสาวๆแบบพวกเราหรอก เนอะ อันจุ !"

          เส้นเลือดบนหน้าผากทาทาระผุดขึ้นทันที "......แกไม่ใช่สาวน้อยสักหน่อย"

          "ว๊ายๆๆๆๆ ท่านพี่ล่ะก็ อย่ามาพูดจาใส่ร้ายโชจังที่น่ารักน้าาาาาา"

          อันจุปล่อยทั้งสองคนเอาไว้ ลากเอากระดาษแผ่นใหม่อ้อมผ่านคินซามะที่ยังหลับสนิทอยู่ในเต๊ณฑ์ด้านหลังบาร์ พร้อมตัดสินใจฝนหมึก หยิบพู่กันมาเขียนด้วยตนเอง

"ร้านยูเมะโนะทซึคิ.....

ยินดีต้อนรับ"