ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : อนาคต บทที่ 2 เรื่องราว
เช้าวันใหม่มาถึงอย่างรวดเร็ว แต่สิ่งนั้น ก็ไม่อาจสามารถปลุกหญิงสาวที่ยังไม่ตื่นจากนิทราได้เลยแม้แต่น้อย มีเพียงสิ่งๆหนึ่ง ที่สามารถทำให้เธอฟื้นขึ้นจากนิทรา สิ่งนั้นก็คือ…
"เซเบอร์ ตื่น…"
เสียงๆหนึ่งดังขึ้นข้างๆหูของเซเบอร์ เมื่อเธอค่อยๆลืมตาและมองเจ้าของเสียงนั่น ก็พบกับชายหนุ่มร่างสูง ผมสีน้ำตาลอ่อน ตาสีเขียวมรกตน่าหลงไหล เสียงของชายคนนี้ทำให้เธอตื่นจากนิทรา
"อ…อืม…ไก…"
หญิงสาวค่อยๆลุกขึ้นนั่งช้าๆ และเมื่อมองไปรอบๆห้อง ก็เห็นว่านี่ไม่ใช่ห้องของตน เธอตกใจมาก และคนที่เป็นเจ้าของห้องนั้น ตะเป็นใครไม่ได้ นอกจาก…
" ห้องฉันเอง… "
ไกพูดออกมาเสียงนิ่ง ใบหน้าเย็นชา จนไม่รู้เลยว่าตอนนี้เขากำลังแสดงอารมณ์อะไรออกมา
"อะไรนะ !!?? ห้องนาย ทำไมฉันมาอยู่… อ…เจ็บ… "
จู่ๆเซเบอร์ก็รู้สึกเจ็บที่ขาซ้าย และเมื่อเธอมองไปที่ขานั่น ก็มีผ้าพันแผลพันอยู่รอบขาของตน
"นี่มันอะไรกัน…"
"เมื่อวานเธอถูกรถเฉี่ยวน่ะ ฉันเลยพามาทำแผล"
หญิงสาวตกใจกับสิ่งที่ชายหนุ่มคนนั้นพูดออกมาอย่างมาก เพราะเธอกังวลว่า "สิ่งๆนั้น" จะถูกเห็นเข้าตอนทำแผล เธอแสดงอาการชัดเจนมากจนไกสามารถรับรู้ได้เลยว่าเธอกำลังกังวลมาก แต่ไม่รู้ว่าเรื่องอะไร
"เป็นอะไรไปน่ะ…กังวลขนาดนั้นเลยรึไง…"
"เห็นมันรึเปล่า…"
จู่ๆเซเบอร์ก็ยิงคำถามออกมา ทั้งๆที่ไกเป็นคนถามเธอก่อน แต่ดูท่าว่าเขาคงต้องตอบคำถามที่ไม่เข้าใจนั่นก่อน
"เห็นอะไร…รอยสักนั่นน่ะเหรอ…"
"เห็นจริงๆสินะ…"
"…อืม… รอยสักนั่นมันทำไมอย่างงั้นเหรอ…"
"รอยสักนั่น…เป็นรอยแผลที่ในอดีตฉันเคยทำไว้กับคนๆหนึ่ง…"
"อดีต" ที่เซเบอร์พูดถึงคงจะไม่ใช่สมัยที่เธอเป็นเด็กอย่างแน่นอน เพราะถ้าเป็นสมัยเด็ก สิ่งที่เธอทำกับคนอื่น จะมาลงที่เธอได้อย่างไร จริงมั้ยล่ะ??
"คนๆนั้น…"
"ก็---- "
เพล้ง !!!!!!!!
จู่ๆเสียงเหมือนอะไรแตก ก็ดังขึ้น รู้สึกว่าต้นเสียงคงจะมาจากข้างล่าง เซเบอร์และไก จึงรีบวิ่งลงไปดูทันที
"ใครน่ะ !! "
ไกตะหวาดออกไป เมื่อเห็นร่างๆหนึ่ง ยืนอยู่หน้ากรอปรูปที่ตกพื้นแตก
"หืม… "
ดวงตาสีดำสนิท ผมสีม่วงแกมดำที่ยาวสลวย ร่างสูงโปร่ง ผละสายตาจากกรอปรูปที่แตก แล้วมองมาที่เซเบอร์ทันที
"รึว่าจะ…ซาซามารุ เคน…"
เซเบอร์พูดออกมาเสียงสั่น เมื่อเธอสบตากับชายหนุ่มตรงหน้า เธอพยายามจะหลบสายตาเขา แต่บางสิ่งทำให้เธอขยับไม่ได้ เมื่อมองลงไปดู ก็พบว่ามีเถาวัลย์พันขาเธออยู่
"เธอรู้จักหมอนี่ด้วยเหรอเซเบอร์? "
"เธอต้องรู้จักผมอยู่แล้วล่ะ ก็ผม…เป็น--- "
"หุปปากของนายซะ !!! เคน !! ก่อนที่ฉันจะแช่แข็งมันเหมือนในอดีต !!! "
คราวนี้เซเบอร์ตะหวาดออกมาเสียงดัง พร้อมกับทำท่าลุกลี้ลุกลนจนบอกไม่ถูก
"ใจร้ายจังน้า~ เหมือนในอดีตเปี๊ยบเลยนะเธอน่ะ"
เคนพูดออกมาอย่างอารมณ์ดี ราวกับว่าเรื่องตรงหน้าของเขา มันไม่ทำให้เขากดดันหรือเครียดเลยแม้แต่น้อย
"พวกเธอ… อดีตเหรอ? กำลังพูดเรื่องอะไรน่ะ"
ไกพูดออกมาด้วยความมึนงง พลางมองไปมาระหว่างหญิงสาวข้างหลังเธอกับชายตรงหน้า
"ก็แค่เรื่องในอดีตน่ะ เดี๋ยวนายก็จำได้เองแหละ"
เซเบอร์กล่าวนำบทสนทนาขึ้นด้วยน้ำเสียงสั่นๆกล้าๆกลัวๆ พลางเพ่งสายตาไปที่เคนด้วยสายตาที่โกรธแค้น ราวกับว่าเคยต่อสู้กันมาก่อน
"แหม…ไม่เล่าออกไปให้หมดเลยล่ะ เซเบอร์ ไลท์หลอด"
"อ…อึก หนอยแน่แก…เคน…"
"หรือว่าจะให้บอกชื่อของพ่อหนุ่มคนนั้นให้ด้วยมั้ยล่ะ" เคนพูดออกมาอย่างอารมณ์ดี
"หุปปากของแกซะ !!! อันไลท์ ดาร์คหลอด !!! " เซเบอร์ตะหวาดออกมาเสียงดัง
ไกที่ยืนงงอยู่ในสถานการณ์นี้มองไปมาระหว่างเซเบอร์กับเคน ไกพยายามทำความเข้าใจกับเรื่องที่ทั้งสองคุยกัน แต่รู้สึกเหมือนกับว่าเขาจะไม่เข้าใจอะไรเลย แต่ส่วนลึกของจิตใจของเขา กำลังพยายามบอกอะไรบางอย่างเกี่ยวกับเรื่องใน"อดีต"ที่ว่า
"คนสำคัญที่ว่านั่น เจ้าหมอนี่สินะเซเบอร์"
คำถามที่อยากจะเข้าใจสำหรับไก พุ่งตรงใส่เซเบอร์ทันที เธอพยายามจะไม่ตอบ ไกก็ได้แต่ยืนงง
"ไก…ขอโทษนะ แต่ว่าสิ่งที่จะพูดหลังจากนี้ มันเป็นความลับ"
เซเบอร์พูดออกมาด้วยสีหน้าและน้ำเสียงที่เศร้าสร้อย เธอค่อยๆ สร้างน้ำแข็งขึ้นที่ร่างของไกทีละนิดจนไกขยับตัวไม่ได้
"เซเบอร์ เดี๋ย----"
ไกถูกแช่แข็งอยู่ภายใต้น้ำแข็งที่ไม่เย็นเลยแม้แต่น้อย เพียงแค่ขยับไม่ได้และไม่ได้ยินอะไรเลยเท่านั้น เขาจึงไม่ได้ยินบทสนทนาที่เซเบอร์และเคนคุยกันเลยแม้แต่น้อย
……ความลับนั่น…คำสัญญาเหรอ…รอยสักตรงขาเหรอ…ไม่เข้าใจอะไรเลย………
______________________________________________________________
มุมเล็กๆกับเซจัง
ไงคะ นี่ขนาดแค่ตอนที่ 2 เองนะเนี่ย เข้มข้นเกินไปมั้ยคะ =^= แน่นอนว่าจะต้องมีเรทด้วยแน่นอน เซรับประกันเค่อะ !! =w=b
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น