[Fic Reborn] Cupid' Love & Vongola ?

ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 1:ลงสู่พื้นโลก

นาริ Talk

ณ ที่เดิมที่คิวปิดอยู่

มะ...ไม่นะ ยิงศรผิดคน ถ้าราชินีคิวปิดรู้เข้าล่ะก็....ต้องลงไปถอนศรที่โลกมนุษย์ อีกอย่างไม่เคยมีใครทำผิดกฎข้อนี้ ชั้นเป็นคนแรกเลยหรอ เพราะส่วนใหญ่ที่ลงไปโลกมนุษย์ก็เพราะไปศึกษาเรื่องราวของมนุษย์ แต่ชั้นกลับจะได้ลงไปเพราะทำผิดกฎเนี้ยนะ อีกอย่างการถอนศรต้องทำพิธีแสนยุ่งยาก แล้วตอนนี้ชั้นก็ลืมไปหมดแล้วด้วย 

"เราจำเป็นต้องให้เธอลงไปถอนศรที่ยิงผิดไปด้วยตัวเอง เพราะรหัสถอนศรอยู่ที่เธอ เราจะให้ของวิเศษไว้ 2 อย่าง มันมีประโยชน์กับเธอมาก อย่างแรกคือสร้อยคอที่มีจี้รูปทรงรีข้างในนั้นจะมีดาวสีเหลืองหมุนอยู่ เมื่อดาวนี้หยุดหมุนเธอจึงจะสามารถกลับมาที่นี่ได้ แต่เมื่อเธอทำผิดกฎดาวจะเปลี่ยนเป็นสีแดงแล้วส่องแสงออกมายิ่งตอนที่ดาวเปลี่ยนสีหมุนเร็วเท่าไหร่ความผิดก็จะมากขึ้นเท่านั้น ถ้าดาวเปลี่ยนเป็นสีเขียวแล้วส่องแสงออกมาแสดงว่าเธอทำผิดกฎขั้นร้ายแรงยิ่งดาวหมุนเร็วเท่าไหร่ยิ่งผิดมากเท่านั้น ถ้าดาวเปลี่ยนเป็นสีแดงเวลาที่เธอจะต้องอยู่กับมนุษย์จะยาวนานขึ้นอีก 1 เดือน ถ้าเป็นสีเขียวจะยาวนานขึ้นอีก 3 เดือน เมื่อใดที่ดาวเปลี่ยนสีเธอคนเดียวเท่านั้นที่จะได้ยินเสียงกรีดร้องจากดาวที่เปลี่ยนสีเสียงนั่นจะดังอยู่ 5-10 นาที แล้วจะหายไปพร้อมกับแสงของดาวที่เปลี่ยนสี เสียงนั่นจะน่ารำคาญจนสลบได้เลยล่ะ  อย่างที่สองคือแว่นตาทำขึ้นพิเศษ เมื่อใดที่เธอสวมแว่นตานี่อยู่จะมีสายตาเหมือยกับมนุษย์ทุกอย่างเพื่อลดความทรมานในการเห็นสิ่งไม่พึงประสงค์ แล้วถ้าไม่ใส่แว่นนี่กันเอาไว้อาจจะเวียนหัวจนเป็นลมหรือไม่ก็ไข้ขึ้นได้ เอาล่ะไปได้"ราชินีคิวปิดพูดด้วยหน้าเศร้าๆราวกับว่าชั้นจะไปตายอย่างนั้นแหละ คิวปิดน่ะจะมีดวงตาที่สามารถมองเห็นเส้นความสัมพันธ์ของมนุษย์และสัตว์ได้ โดย ถ้าเป็นมิตรต่อกันจะมีเส้นสีเขียวเชื่อมอยู่ ถ้าเป็นศัตรูก็จะมีเส้นสีแดงเชื่อมอยู่ เส้นสีขาวแสดงว่าเป็นญาติกัน และสุดท้ายเส้นเชื่อมสีชมพูซึ่งแสดงว่าเป็นคนรักกันแบบแฟนหรือเรียกง่ายๆว่าเป็นเนื้อคู่กัน ซึ่งทุกอย่างมีพระเจ้ากำหนดไว้หมดแล้ว 

"เราขอโทษนะ แต่เรื่องนี้เธอเป็นคนผิด"ทหารยามจับชั้นโยนลงไปในบ่อที่เชื่อมต่อที่นี่กับพื้นโลก ส่วนชั้นจะไปโผล่ตรงไหนนั้น พระเจ้าได้กำหนดไว้แล้ว ทันใดนั้นทุกอย่างก็มืดลงๆ จนมองไม่เห็นอะไรเลย

ไรเตอร์ Talk

ณ เมืองนามิโมริ ตอนตี 3 ขณะที่ฝนตกแรงมาก

"เอ๋!!ใครไปนอนตากฝนอยู่ตรงนั้นน่ะ"สึนะ โกคุเดระ และยามาโมโตะเจอคนนอนตากฝนอยู่ระหว่างทางกลับบ้านของสึนะ ทุกคนวิ่งเข้าไปดูใกล้ๆ

"ผู้หญิง ไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนเลย คงไม่ใช่คนแถวนี้หรอกครับรุ่นที่ 10"โกคุเดระพูดขึ้น

"หลงทางหรอ??"ยามาโมโตะพูดต่อ

"ยังไงก็พาไปไว้ที่ร่มก่อนละกัน ยามาโมโตะช่วยหน่อยนะ"สึนะพูดขึ้น

"อื้ม..."ยามาโมโตะแบกผู้หญิงคนนั้นขึ้นหลังไปไว้ที่ศาลเจ้านามิโมริเพราะมีระยะทางที่ใกล้ที่สุดในตอนนั้น แล้วเอานอนลงกับพื้น

"ใส่แว่นด้วย ยังไงก็ขอถอดแว่นออกก่อนแล้วกัน"สึนะค่อยถอดแว่นของหญิงสาวออกไปวางไว้ข้างตัวของหญิงสาว

"ก็เป็นคนที่ไม่ได้ตัวเล็กมาก แต่ทำไมตัวเบาเป็นแบกนุ่นเลยล่ะ"ยามาโมโตะเริ่มสงสัย

"เอ๋!!เบาขนาดนั้นเลยหรอ??"สึนะเริมตกใจกับคำพูดของยามาโมโตะ

"ใช่ แล้วตัวก็อุ่นมากด้วย"ยามาโมโตะแตะที่แขนเบาๆแล้วพูดขึ้น

"ไม่สะบายหรอ"สึนะพูดขึ้น

"สะบายดี ที่บอกว่าอุ่นน่ะหมายถึงอุ่นแบบปรกติ"ยามาโมโตะพูดขึ้นอีก

"แล้วจะพูดทำไมล่ะนั่น"สึนะพึมพำเบาๆ

"รุ่นที่ 10 จะเอาไงต่อครับ"โกคุเดระพูดขึ้น ในระหว่างนั้นฝนก็หยุดตกพอดี

"งั้นพาไปที่บ้านชั้นก่อนละกัน"สึนะพูดพลางแบกหญิงสาวขึ้นหลัง

"รุ่นที่ 10 เดียวผมแบกให้ก็ได้ ไม่ต้องลำบากหรอกครับ"โกคุเดระพูด

"ไม่เป็นไรหรอกโกคุเดระคุง ยัยนี่ท่าทางจะหนักไม่ถึง 10 กิโล ด้วยซ้ำก็เบาเป็นนุ่นเลยหนิ"สึนะพูดพลางเดินออกจากศาลเจ้า

ณ บ้านสึนะ

"กลับมาแล้วครับ"สึนะตะโกนอยู่นอกบ้าน พลางใช้มือข้างซ้ายผลักประตูเข้าบ้าน

"เอ๋!!พาใครมาด้วยหรอจ๊ะ"แม่ของสึนะพูดยิ้มๆ

"คือว่า...เพื่อนน่ะครับ เมื้อกี้ตากฝนก็เลยเปียก"สึนะพูดพลางยิ้มบางๆ

"งั้นเดี๋ยวแม่ไปหาเสื้อผ้ามาให้เปลี่ยนนะ"แม่สึนะพูดพลางเดินไปหาเสื้อผ้ามาให้หญิงสาวเปลี่ยน

"เอาไปวางไว้ตรงนั้นก่อน เดี๋ยวชั้นดูต่อเอง"เบียงกี้พูดขึ้น

"ครับ"สึนะนำหญิงสาวไปวางไว้แล้วกลับเข้าห้องไป

"เด็กคนนี้ ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้"รีบอร์นที่กระโดดลงมาจากบันไดพูดขึ้น

"หรือว่าเด็กคนนี้จะเป็น....."เบียงกี้พูดอย่างตกใจ

"ใช่..เด็กคนนี้แหละ...ผู้ถูกเลือก"รีบอร์นพูดจบก็ไปนัดประชุมผู้พิทักษ์

"เฮ้อ...เด็กคนนี้"เบียงกี้พูดจบก็เริ่งเปลี่ยนเสื้อผ้าให้หญิงสาว(ในห้องน้ำ)

"อะ...หึ...เห้ม"หญิงสาวหรือนาริเริ่มลืมตาขึ้นมา ทันใดนั้นก็ควานหาแว่นตาทันที

นาริ Talk

เส้น...เส้นเชื่อมความสัมพันธ์กว่าแสนเส้นนี่มันอะไรกัน...ไม่ไหวแล้วลายตาไปหมดเลย แว่นตา...แว่นตาชั้นอยู่ไหน แว่น...อ๋อเจอแล้ว ชั้นใส่แว่น  ค่อยดีขึ้นหน่อย เอ๋!!!ชั้นใส่ชุดนี้ได้ไงล่ะเนี้ย 

"พื้นแล้ว"สาวผมสีชมพูยาวถึงหลังพูดขึ้น ชั้นจึงเขียนลงในกระดาษว่า"ที่นี่ที่ไหน?"แล้วยื่นให้สาวหัวชมพูอ่าน

"ที่นี่ก็คือบ้านของซาวาดะ สึนะโยชิ อยู่ในเมืองนามิโมริ....ว่าแต่เธอชื่ออะไร? แล้วทำไมไม่พูดล่ะ? แล้วเธอมาจากไหน? แล้วทำไมเธอไปนอนอยู่กลางถนนตอนฝนตกได้ล่ะ?"สาวหัวสีชมพูถาม ถาม แล้วก็ถาม จนชั้นตอบไม่ทัน ทันใดนั้นชายผมสีน้ำตาลก็เดินมา

"พื้นแล้ว"ชายหัวน้ำตาลเขาพูดงั้น 

"ทำไมเด็กคนนี้ไม่ยอมพูดล่ะรีบอร์น?"สาวหัวชมพูหันไปถามเด็กทารก ใส่หมวกสีดำส้ม มีกิ้งก่าสีเขียวเกาะอยู่บนหมวกด้วย

"ทำไมเธอถึงไม่พูดล่ะ?"เด็กทารกนั่นหันมาถามชั้นอีกที

"เอ๋!! เด็กคนนี้ไม่ยอมพูดหรอรีบอร์น?"ชายหัวน้ำตาลหันไปคุยกับเด็กทารก

"ใช่"เด็กทารกพูดขึ้น ทันใดนั้นชั้นก็ถอดแว่นออกมองทุกคน 3 วินาที แล้วใส่กลับคืน ข้อมูลที่ได้คือ สาวหัวชมพูชื่อเบียงกี้ ชายหัวน้ำตาลชื่อซาวาดะ สึนะโยชิ เด็กทารกชื่อรีบอร์น เอ๋เดียว รีบอร์นหรอ หนึ่งในอัลโกบาเลโน่น่ะหรอ ชั้นจึงเขียนลงในกระดาษที่พกไว้ตลอดว่า"ที่ไม่พูดก็เพราะมันเป็นกฏ"แล้วยื่นให้ทุกคนอ่าน

"เข้าใจแล้ว"รีบอร์นเข้าใจสินะสมกับเป็นอัลโกบาเลโน่

"สึคุง....กินข้าวได้แล้วจ๊ะ"ผู้หญิงผมสีน้ำตาลซึ่งชั้นดูแล้วว่าเป็นแม่ของซาวาดะ สึนะโยชิ พูดเสียงใส

"ครับ"สึนะตอบไปเสียงธรรมดา

"เอ๋!!!ว่าแต่เด็กคนนี้ชื่ออะไรหรอ สึคุง"แม่สึนะหันไปถามสึนะ

"ชื่อ..."สึนะพูดค้างไว้

"ชื่อ C.K น่ะม่าม๊า"รีบอร์นรีบตอบแทนสึนะ

"หรอจ๊ะ ซีจังวันนี้กินข้าวด้วยกันนะ"แม่ของสึนะพูดกับชั้น สิ่งที่ชั้นทำคือพยักหน้าซ้ำๆ

ไรเตอร์ Talk

ณ โตะอาหารบ้าน ซาวาดะ สึนะโยชิ

"ไข่ม้วน คุณแรมโบ้ชอบกินไข่ม้วน"เสียงอันน่ารำคาญ น่าถีบ น่าเตะ น่ากระทืบให้จมดิน น่าบดขยี้ น่าเห...(ไรเตอร์ใส่อารมณ์ตัวเองมากไปป่าว:คนอ่าน,เหอะๆ:ไรเตอร์,คุณไรเตอร์ อย่ารังแกแรมโบ้จังนะคะ:ฮารุ,ฮารุ...ไม่ได้เชิญ มาทางไหน กลับไปทางนั้นเลยไป//ถือมีด:ไรเตอร์,ถ้าคุณไรเตอร์คิดจะรังแกแรมโบ้จังอีกล่ะก็...//เผ่น)

นาริเขียนข้อความลงบนกระดาษว่า"ทำไมถึงเป็น C.K ???"แล้วยื่นให้รีบอร์นดูคนเดียว

"เรื่องนี้เอาไว้คุยกันทีหลัง"รีบอร์นตอบเบาๆแล้วกินต่อไป นาริยื่นถ้วยข้าวไปให้แม่สึนะ ราวกับว่าจะเติมอีก

"จะเติมอีกหรอจ๊ะ"แม่สึนะถามนาริยิ้มๆ นาริก็พยักหน้าตามประสาคนรักษากฎ แล้วก็กินไปอีก 10 ถ้วย ด้วยเวลา 2 นาที

"คุณซี...จะกินเอาโล่หรอ"อี้ผิงพูดพร้อมกับตาตี่ๆทั้งคู่จ้องมองไปที่นาริ แล้วข้าวก็ติกคอนาริในที่สุด

"ใจเย็นๆสิ เดี๋ยวข้าวก็ติกคอหรอก"สึนะหันมามองแล้วพูดอย่างตกใจ

นาริเขียนข้อความลงบนกระดาษว่า"ข้าวติดคอ ขอน้ำ"แล้วยื่นให้สึนะอ่าน

"ซี...น้ำ"สึนะยื่นน้ำให้นาริ 1 แก้ว พอนาริดื่มหมดแล้วก็เขียนลงในกระดาษอย่างรวดเร็วว่า"ขออีก"แล้วยื่นให้สึนะอ่าน สึนะก็เทน้ำเพิ่มให้ นาริเขียนบนกระดาษว่า"ขอข้าวอีก"แล้วยื่นให้แม่สึนะดู

"นี่จ๊ะ"แม่สึนะยื่นข้าวให้นาริ

"อี้ผิงขอด้วย"อีผิงก็ขอเติมอีกคน เวลาผ่านไป 1 ชั่วโมง นาริซัดข้าวไป 162 ถ้วยแล้ว
(หม้อที่ 2)

เมื่อนาริกินอิ่มแล้วก็เขียนลงบนกระดาษว่า"ขอบคุณที่เลี้ยง อร่อยมาก ขอตัว"แล้วยื่นให้ทุกคนอ่าน

"เธอพักที่ไหน"รีบอร์นถามนาริที่เดินออกไปถึงหน้าประตูแล้ว

นาริเขียนลงในกระดาษว่า"แถวนี้แหละ"แล้วยื่นให้รีบอร์นดู

"อย่าลืมไปโรงเรียนล่ะ"รีบอร์นพูดหน้ายิ้มปากฉีกถึงรูหู

นาริหันกลับมาทำหน้าตกใจสุดขีดแล้วยื่นกระดาษที่เขียนคำว่า"โรงเรียนอะไร ฉันไม่ได้สมัคร"ให้รีบอร์นอ่าน

"เดี๋ยวเธอก็รู้เอง"รีบอร์นพูด
หลังจากที่นาริออกจากบ้านสึนะไป ก็เดินหลงทางอยู่ที่นามิโมิริเป็นร้อยรอบแล้ว

"อืม.....เท่าที่สำรวจมาก็มีแค่โรงเรียนนี้ที่เปิดเพลงตอนไม่มีคนอยู่"นาริพูดขึ้นเสียงค่อนข้างดังเพราะไม่คิดว่าจะมีใครอยู่ แต่ผิดคาดเพราะเดอะฮิ...บาริ นอนอยู่บนดาดฟ้า(ทั้งชาติ) ฮิบาริสังเกตุเห็นนาริ อยู่หน้าโรงเรียนนามิโมริ แล้วก็เห็นว่าเดินวนมา 102 รอบแล้ว แต่ไม่ได้ยินเสียง แต่ก็ยังลงไปไล่ เอ้ย!!ลงไปดูอยู่ดี พอฮิบาริถึงหน้าโรงเรียน

"คุณมาทำอะไรที่นี่"นาริที่กำลังจะเดินต่อต้องหยุดเพราะเสียงอัน....ของฮิบาริ หันมามองแล้วยื่นกระดาษที่เขียนคำว่า"ไม้แน่ใต"ให้ฮิบาริดู

"ผมอ่านไม่ออก"/อ้าก แต่งต่อไม่ได้ ไรเตอร์บ้าแล้ววววววววววววววว โอเคๆ แต่งทั้งๆที่ไม่สบาย(ใจ)เนี่ยแหละ\ ฮิบาริพูด



_________________________________________________________________________________________________

จะ....จะ...จบตอน ตัวละครเพิ่มอยู่ตรงนี้นะ 



ชื่อ:ฮายะโกะ มิคูริ

เพศ:หญิง
อายุ:18
อาวุธ:เคียว
ความสามารถ:เวลาโกรธตาจะกลายเป็นสีแดง
ธาตุ:เมฆา
นิสัย:เป็นโอตาคุ บ้าY
ชอบ:Y
ไม่ชอบ:กบ จิ้งจก

****************************************************************************


ชื่อ: ลี่ มากิ
เพศ:หญิง
อายุ:15
อาวุธ:ดาบ มีดสั้น
ความสามารถ:ใช้ในการต่อสู้ระยะปะชิด
ธาตุ:ลม
นิสัย:ห้าวมากๆกล้าหาญเข้มแข็งและรักเพื่อน
ลักษณะ:ชอบ:ความสงบ เสียงหัวเราะ

ไม่ชอบ:ความโดดเดี่ยว เงียบเหงา



ชื่อ: ริมาซากิ ยูกะ

เพศ: หญิง

อายุ: 14

อาวุธ: ปืนไรเฟิลซุ่มยิง Dragunov,มีดสั้นคู่ [มีทั้งหมด3คู่ที่เธอใช้]


ความสามารถ: ยิงปืนในระยะไกล,มีดสั้นต่อสู้ในระยะประชิด

ธาตุ: เมฆา,น้ำแข็ง

นิสัย: เธอเป็นสาวที่เยือกเย็นประจับขั้วเหนือเลยก็ได้ แต่ก็เงียบขรึม เหมือนไม่ดีตัวตนเลยก็ว่าได้ - -^ ค่อนข้างเดาใจยาก[เอามากๆๆ] รอบคอบ สุขุม หยิ่ง เย็นชา มีความเป็นผู้ใหญ่และความ อัจฉริยะอยู่ในตัว ปากไม่ตรงกับใจ แต่บางทีเธอก็จะดูเงียบๆ เป็นคนที่รักความสงบมา เป็น อันดับ 1 เธอ จะไม่ยกโทษให้กับคนที่มารบกวนความสงบของเธอ แต่เธอเป็นพวกไม่แคร์ความรู้สึกของคนอื่น  เป็นพวกคนชอบวางแผน  จริงจังกับงานทุกงานไม่ว่าจะเป็นงานอะไรจะไม่ลังเลที่จะลงมือเลย  เธอชอบทำหน้าตายที่วันๆทำเเต่หน้านิ่ง เบื่อโลกไปวันๆ ไม่เคยจะยิ้มเลยสักครั้งเเต่ถ้าเธอยิ้ม เธอจะยิ้มนิดๆที่ มุมปาก อ้อ...จริงสิเธอยังเป็นยัยจอมเผด็จการอีกต่างหาก อย่าไปทำให้เธอโกรธล่ะไม่งั้นโลกนี้ได้ล้มสลายเเน่ๆเลยล่ะ-
ชอบ: แมว เสือ สิงโต , ช็อคโกแลต ,ของหวาน,เกม,หนังสือ,ฟังเพลง,ปืนไรเฟิลซุ่มยิง Dragunov

ไม่ชอบ: เสียงดัง,พวกดูถูกคนอื่น,การตื่นนอน
*****************************************************************************************************

ชื่อ: ริมาซากิ ชินจิ

เพศ: ชาย

อายุ: 16

อาวุธ: ปืนพกคู่,ธนู
 
ความสามารถ: ยิงปืนในระยะไกลและระยะประชิดตัว,ธนูต่อสู้ในระยะไกล

ธาตุ: เมฆา,อัสนี

นิสัย: เย็นชา รอบคอบ สุดขุม  ค่อนข้างเงียบ ไม่ชอบสุ้งสิงกับใคร  ถ้ามีใครมาทักจะกวนประสาทคิดอะไรก็พูดอย่างนั้นแต่ เก็บความลับและสิ่งที่ไม่ควรให้ใครรู้ได้ดี จริงจังกับงานทุกงานไม่ว่าจะเป็นงานอะไรจะไม่ลังเลที่จะลงมือเลย เป็นคนเงียบทำให้คนอื่นไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่และจะทำอะไรต่อไป แถมยังขี้รำคาญ หงุดหงิดง่าย แต่มีความอัจฉริยะอยู่ในตัว เเต่เค้าเป็นคนปากไม่ตรงกับใจสุดๆ ขี้เก๊กเป็นที่หนึ่ง ชอบทำตัวขว้างโลก เเต่มีความสุขุมเยือกเย็นอยู่ในตัว เป็นคนที่ทำอะไรเเต่ละอย่างมันต้องเนียบ เพอร์ เฟ็คท์ไปหมดซะทุกอย่าง เเต่เค้าก็เป็นมิตรกับทุกคนนะ(เฉพาะกับสาวๆสวยๆ) มีความเจ้าชู้เเละกระล่อนนิดหน่อย(มีประมาณ1%) มีความฉลาดเเละเจ้าเลห์เป็นที่หนึ่ง แต่ก็มีความอัจฉิยะอยู่ในตัว เค้าเป็นหนุ่มหน้าตายที่วันๆทำเเต่หน้านิ่ง เบื่อโลกไปวันๆ ไม่เคยจะยิ้มเลยสักครั้งเเต่ถ้าเค้ายิ้มเค้าจะยิ้มนิดๆที่ มุมปาก อ้อ...จริงสิเค้ายังเป็นอีตาจอมเผด็จการอีกต่างหาก อย่าไปทำให้เค้าโกรธล่ะไม่งั้นโลกนี้ได้ล้มสลายเเน่ๆเลยล่ะ- -^ แถมยังห่วงน้องเอามากๆ
ชอบ: แมว เสือ สิงโต , ช็อคโกแลต ,ความสงบ,เกม,หนังสือ,ฟังเพลง,น้องสาว
 
ไม่ชอบ: เสียงดัง,พวกดูถูกคนอื่น,การตื่นนอน,พวกรังแกน้องสาว
*****************************************************************************************************
ชื่อ:ฮานาซากิ ยูริโกะ
เพศ: หญิง
อายุ: 16 ปี
อาวุธ: คฑาแสง
ความสามารถ: เอาไว้ต่อสู้และเป็นที่ยิงศรแสงของคิวปิค
ธาตุ: แสง (ได้เปล่า)
นิสัย: ร่าเริง แจ่มใสมากๆ ชอบทำให้คนอื่นรอบข้างสดใสมากๆ 
ลักษณะ: 
ชอบ: ดอกไม้ เช่น ดอกซากุระ
ไม่ชอบ: หนอนบุ้ง
-----------------------------------จ...เจอกันใหม่ตอนหน้า---------------