สาวม.ปลาย กับ นายเพื่อนสนิท

ลำดับตอนที่ #3 : เพื่อนของพี่ชาย

"ว้ายยยย!!"

    หลังจากแผดเสียงร้องอันดังลั่น ฉันก็เริ่มรู้สึกได้ว่าตัวฉันไม่ได้ล้มลงไป เฮ้ออ!!ค่อยยังชั่วหน่อย-3- อ้าวว แล้วครรับฉันไว้ล่ะเนี่ย O_O ฉันค่อยๆเงยหน้าอันสวยงามขึ้นดูก็พบกับ...

"เป็นไงบ้าง สโนว์"

"แหะๆ ขอบใจมากเลยนะวิน  ถ้าไม่ได้นายฉันคงจะต้องตายไปแล้วแน่เลยT_T" เวอร์ไปมั้ย

"จะซึ้งอีกนานมั้ย หนัก!!"

"อ่อๆ โทษที-  -"" ฉันค่อยๆยืนขึ้น

 และเมื่อฉันตั้งสติได้ฉันก็พบกับสายตาเกือบร้อยคู่ของคนทั้งโรงอาหารมองฉันกับนายวินอยู่ อ๋ายย >_< อายจัง...ไม่น่าร้องดังเลยอ่ะ T_T

"ไปที่โต๊ะกันเถอะ"

"อะ..อืม"

เมื่อเรามาถึงโต๊ะก็พบว่าจ๋ากับโมริณนั่งรออยู่แล้ว

"สโนว์ แกกลัวคนเค้าไม่รู้กันหรอว่าแกล้มน่ะ ถึงได้ร้องซะดังขนาดนั้น"ยัยจ๋าเหน็บ

"ก็คนมันตกใจนี่นา -๐- เออ! แล้วนายมารับฉันทันได้ไงอ่ะวิน เฮ้ย!! อย่าบอกนะ ว่านานปะ..เป็น...สไปเดอร์แมน >o<!! กรี๊ดด ฉันมีเพื่อนเป็นสไปเดอร์แมนหรอเนี่ย..

"จะบ้าหรอสโนว์- -" เมื่อกี้หัวก็ไม่ได้กระแทกพื้นนี่นา ไม่น่าบ้าเลยTT"

"วินอ่าาาา!"

"แหะๆ ความจริงน่ะฉันคิดได้ว่าเธอจะต้องสั่งน้ำมา 3 แก้ว เธอคงถือไม่ไหวก็เลยจะไปช่วย พอไปถึงก็เห็นเธอกำลังจะจับกบน่ะสิ ฮ่ะๆๆ"

"เออ พูดถึงน้ำ เสียดายตังค์จัง - -" งั้นเดี๋ยวไปซื้อมาให้ใหม่นะ"

"ไม่เป็นไรหรอก เรากับจ๋าซื้อมาฝากพวกเธอแล้วล่ะ เห็นจ๋าบอกว่าไม่อยากกินน้ำเปล่าเลยซื้อชาเย็นมาเผื่อทุกคนเลยน่ะ"

"ขอบใจมากนะจ๊ะโมริณ^^"

ว้าววว *o* สวยแล้วยังมีน้ำใจอีกน่าคบๆ  ย้าฮู้ๆๆๆ  วันนี้ไม่ต้องกินน้ำเปล่าแล้วววว^o^

    หลังจากที่ ทานข้าวกลางวันกันเสร็จแล้ว พวกเราก็ะว่าจะไปนั่งเมาท์กันต่อที่ห้องเพราะเหลือเวลาพักอีกตั้งครึ่งชั่วโมงแน่ะ โรเรียนของพวกเราดีอยู่อย่างนึง(อย่างเดียวU_U)ตรงที่ตอนพักกลางวันจะมีเสียงตามสายที่พวกกรรมการนักเรียนจัดขึ้น มีเพลงเพราะๆให้ฟังกันทุกวัน นักเรียนที่นี่เลยมีดนตรีในหัวใจกันทู้กกกคน

' ฉันหวง!! ฉันมาทวงของฉันคืน ฉันไม่เคยแย่งของคนอื่น ผู้หญิงเจ้าชู้เมื่อรู้อย่าฝืน ช่วยอายซักหน่อยมั้ย ไม่เคยอยาบคายอย่างนี้ แต่... '

"อ้าว ทำไมหยุดล่ะเนี่ย โห่! กำลังอินเลย -^-"ยัยจ๋าบ่น

"ฮัลโหลๆๆ ประกาศๆ" เสียงของอาจารย์กนกดังขึ้น

"..."

"ขอให้นักเรียนที่มีรายชื่อดังต่อไปนี้มาพบอาจารย์กนกเวลานี้ด้วย"

"..."

"นายวาธิน  เทพพร

 นายวิทย์  ทัศนดี

 นางสาวสุรีพร  เวยบุตร

 นางสาววิภาวรรณ  สิทธิกมล

 นายนภดล  ภิริยกมล

 และ นายวายุ  วิริยาลักษณ์"

"เอ๊ะ! 2 ชื่อสุดท้ายนี่พี่พายุกับนายไม่ใช่หรอวิน" ว้ายยยย พี่พายุๆๆ >.<

"อืมใช่ ฉันขี้เกียจไปจัง"

"งั้นฉันไปแทนก็ได้นะ^^"

"มึนรึเปล่าสโนว์ - -""

"แหะๆ ^_^ หวังดีนะเนีย"

"คงเรื่องแข่งแน่เลย"

"สู้ๆละกันนะวิน จะเป็นกำลังใจให้ ^^"

"ยังไม่ได้แข่งเลย -๐-"

"- -"" บอกไว้ก่อนไม่ได้หรอยะ - -^

"งั้นเดี๋ยวฉันมานะ"

"จ้าาา^^" เออ...ไปไกลๆเลยไป๊ - -^^

--20นาทีผ่านไป--

"มาแล้วววว"นายวินตะโกนมาแต่ไกล (จะตะโกนเพื่อ??)

"อาจารย์ว่าไงบ้างหรอวิน"

"ไม่มีอะไรหรอกจ๋า  เรื่องกีฬาสีน่ะ"

"อ๋อ...เออใช่! ใกล้จะถึงกีฬาสีแล้วนี่นา อีกแค่ 2เดือนเอง"- -"(เอง...หรอ?)

"แล้วอาจารย์เค้าบอกว่าไงบ้างอ่ะ"ฉันถาม

"อาจารย์เค้าก็บอกว่าให้ไปซ้อมกันมา อีกอาทิตย์นึงจะคัดตัว"

"อ๋อหรอ"

    พวกเราจบการสนทนาเพียงเท่านั้น เพราะอาจารย์เปรมฤดีสุดสวยประจำวิชาภาษาอังกฤษ ได้เดินเข้ามาประจำโต๊ะของเธอเรียบร้อยแล้ว

"Good morning my student"อาจารย์ทักทายเป็นภาษาอังกฤษ

"Good afternoon teacher"นักเรียนทุกคนลุกขึ้นยืนตอบ

"How are you today?"อาจารย์ถาม(- -")แบบว่าถามมาได้ทุกชั่วโมง

"I'm fine thank you.And you?"นักเรียนตอบ(- -")ตอบไปได้ทุกชั่วโมง

"I'm fine thank you.Sit down."

"Thank you"และมันเป็นแบบนี้..ทู้กกชั่วโมง =o=

    ทุกชั่วโมงภาษาอังกฤษอาจารย์ก็จะทักนักเรียนแบบนี้ นักเรียนก็จะตอบแบบนี้เสมอ 555 คิดแล้วก็ขำ  และแล้วชั่วโมงขิงวิชาที่ฉันโง่มากที่สุดก็ได้เริ่มขึ้นแล้ว...

"สโนว์ๆๆ  ตื่นได้แล้ว หมดเวลาแล้วนะ"วินปลุก  งัวเงียๆ =o=

"หมดชั่วโมงแล้วหรอวิน"

"อืม  หมดไป3ชั่วโมงแล้ว"

"หาาา!! 3ชั่วโมงหรอ  โธ่ ทำไมนายไม่ปลุกฉัน อดเรียนสังคมเลย >^<"

"ก็เห็นว่ากำลังหลับสบาย เลยไม่อยากปลุก"

"แล้วคนอื่นๆล่ะ"

"เค้าก็กลับหันไปแล้วนะสิ ส่วนจ๋า เห็นบอกว่าจะไปเดินห้างกับโมริณน่ะ"

"โธ่! ไม่ชวนกันเลย ชิ -^-"

"งั้นพวกเราก็กลับได้แล้วล่ะ"

"อืม"

--หน้าโรงเรียน--

 ~ ดี้ดีดี้ ดี่ดี้ ดีดี่ ~(เสียงโทรศัพท์ของสโนว์เองค่าา^^)

"ฮัลโหลลล"ฉันกรอกเสียงลงโทรศัพท์แบบยานคาง

"นี่แหม โหลซะยาวเชียวนะ"

"มีอะไรหรอพี่เรน"

"อยู่ไหนอ่ะ"

"อยู่หน้าโรงเรียน ทำไมหรอ?"

"รออยู่ตรงนั้นนะ เดี๋ยวพี่ไปหา แล้วค่อยกลับพร้อมกัน"

"จ้าา บ๊ายบาย"

"นี่วิน! เดี๋ยวพี่เรนกลับด้วยนะ รอแปปนึง"

"อืม"

ฉันกับวินนั่งรอที่ม้าหินหน้าโรงเรียน จนกระทั่ง 5นาทีผ่านไป

"มาแล้วๆ ...แฮ่กๆ"พี่เรนวิ่งหอบมา

"โห่พี่เรนนั่งรอตั้งนาน"


ว่าแต่พี่เรนมากับใครหว่า หน้าคุ้นๆแฮะ o-o?

"สวัสดีครับ น้องสโนว์ ^^"

ใช่แล้ว!! เค้าคือ...

"สะ...สวัสดีค่ะ    พี่พายุ *^*" เค้าคือพี่พายุ(ของฉัน)นั่นเอง!!