คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : เดือนที่ 19 : In the evening
△ เือนที่ 19 △
In the evening
ำถาม : Can you be mine?
ำอบ : Of course, the answer is OK. J
“ไปไหนน่ะแบฮยอน ึแล้วนะลู”
“อ่า...ี่ัรยานน่ะฮะ านยอละมารับรับแม่” แบฮยอนวิ่ลาบันไเินไปอเอวแม่อนพร้อมับริมฝีปาบนแ้มอมารา เอ่ยอออ้อนอย่าที่รู้ีว่านในบ้านทุนล้วนแพ้รอยยิ้มนี้ หล่อนยิ้มและบีบมูรั้นอลูายนเล็พร้อมทั้ำับว่าอย่าลับึมาไปว่าเที่ยืน ึ่แบฮยอน็รับำแ่โยี ลับร่าเล็ไปริสและพ่อ่อยๆ หันมาสบาับผู้เป็นแม่พร้อมรอยยิ้ม
ในที่สุรอยยิ้มอลูายนเล็อบ้าน็ลับมาเสียที
และูเหมือนว่าบ้านเา้อ้อนรับสมาิใหม่ในอีไม่นานนี้แล้วล่ะ...
Oops! J
“ออมา้าั”
“แม่เรียไปหานิหน่อยน่ะ รอแปบเียวเอนะ ี้บ่นั”
“...เี๋ยวะโน” านยอลี้หน้าาโทษนัวเล็ที่ยืนอยู่ไม่ไลาัวเอที่นั่บนัยานู่ใ ใบหน้าน่ารัทำสีหน้าทะเล้นใส่่อนะหลุหัวเราะและเินไปนั่้อนท้ายานยอลแ่โยี วันนี้พวเานัันไปูฝนาว้วยันที่สวนสาธาระามที่มี่าวออมาว่าะมีฝนาวในืนนี้
ลมเย็นๆ าฤูหนาวทำให้แบฮยอนสั่นสะท้านทุทีอนที่ัยานเริ่มออัว ำ้อุัวอยู่ับแผ่นหลัว้าอานยอล พยายามที่ะไม่เอาหน้าออไปท้าลมอย่าที่อบทำในหน้าร้อน ท่ามลาเสียบ่นระปอระแปาานยอลที่ไม่อาหลบลมหนาวอย่าแบฮยอนไ้ ทว่าถึะบ่นแบบนั้นแ่เ้าัวลับับมือทั้สออแบฮยอนุในระเป๋าเสื้อโ้ทที่มีฮอแพ๊ให้วามอบอุ่นอยู่ ้วยลัวแบฮยอนะไม่สบาย
แน่ล่ะ พาลูรัทั้ระูลบยอนทั้ลูรัระูลปาร์มานี่นา L ไมู่แลมีหวัเาะโนี ฮึ!
ภาพบรรยาาศในยาม่ำืนอันเียบสบทำให้ทั้สอรู้สึีไม่น้อย่อนะพาันเินไปนั่ลบนพื้นห้านุ่มับ้อเ็มนาฬิาที่อยะเินไป้าหน้า้วยวามื่นเ้น แบฮยอนูะื่นเ้นเป็นพิเศษและเริ่มิแล้วว่าะอธิษานอะไร พอีับที่านยอลเินลับมาาทีู่้น้ำพร้อมับโโ้ร้อนับาแฟร้อนอย่าละระป๋อ ยื่นโโ้ให้แบฮยอนและาแฟสำหรับัวเอ
ริมฝีปาแพ่นลมหายใอุ่นๆ เอารินร่อนะิบเอาโโ้ร้อนเพิ่มวามอบอุ่นในร่าายโยที่วายัไม่ละาท้อฟ้าว้า พอีับที่านยอลทิ้ศีรษะลบนลาไหล่เล็ “ะออะไร?”
“ไม่บอ...นายล่ะ?”
“นานายยัไม่บอแล้วันะบอทำไมเล่า”
“โธ่ บอหน่อยน่า...”
านยอลหลุหัวเราะเบาๆ ในลำอับใบหน้าเบะราวับเ็ๆ ที่ถูัใ ยื่นมือไปบีบมูแเพราะสภาพอาาศออีนเบาๆ “ไม่มีหรอ...”
“ทำไมล่ะ นานๆ ทีะมีาวนะ ไม่อยาอธิษานอพรอะไรบาเลยเหรอ”
“ะอไปทำไมเล่า”
“...”
“ในเมื่อสิ่ที่ันอยาไ้...พร้อเียวที่ัน้อารมันเิึ้นและนั่อยู่้าๆ ันแล้ว”
“...ิ๊๊อ” ถึปาะว่าแบบนั้นทว่าแ้มและหัวใทรยศลับแสอาารรัน้าม พาับเผยริ้วสีแระเรื่อและเ้นระรัวลาอ ภาพน่าเอ็นูทำให้านยอลอไม่ไ้ที่ะทำแ่มอ เลื่อนใบหน้ามูบนแ้มนุ่มและผละออมานั่หลัรปล่อยให้อีนีที่ไหล่และหยิเพราะอาารเิน
นั่ทะเลาะันนไม่รู้เลยว่าไ้มีใรบานมาหยุยืนอยู่้านหลัระทั่เ้าัวสะิ แบฮยอนเยหน้าึ้นมอ่อนะยิ้มให้ับผู้มาใหม่ อินยิ้มลับแม้ะเพียแ่มุมปาแ่นั่น็มาพอแล้วที่ะทำให้แบฮยอนเอ่ยวน
“มานัู่าว้วยันมั้ย?”
“็ั้ใไว้แบบนั้นล่ะ”
“มาทำไมวะ ััหวะิบ”
“ูรู้ว่ามึะทำอะไร และใ่ ูมาััหวะมึ”
“...ไอ้เวร”
“ฮ่าๆๆ”
านยอลผลัหัวอินที่ีหน้านิ่ทิ้ัวลนอนบนพื้นห้าแบบไม่เือเนื้อร้อนใับำพูเมื่อรู่ ปล่อยให้านยอลร้อนรนฮึฮัไปนเียว และสุท้าย็ไม่สนใอินอีในวินาทีที่มีใรบานิ่อถึอิน านยอลลับมาพิไหล่แบฮยอนเหมือนเิมและอบุมมือที่เริ่มเย็นเพราะอาาศรอบายออีนเบาๆ
“ันอบไปแล้ว ทีนี้อบไ้ยัว่าะอว่ายัไ...”
“ไม่บอ...”
“ไม่บอหรือิไม่ออฮะ...”
“โอ๊ะ! านยอล นั่นๆๆ มาแล้ว” วาเรียวเบิว้าและเผยรอยยิ้มสใสในวินาทีที่วาพบับลุ่มาวมามายร่วหล่นาฟาฟ้า ภาพวามสวยามนั้นทำให้แบฮยอนไม่ล้าแม้แ่ะละสายา เ่นเียวับานยอลที่ไม่ิะละสายาา...วาู่สวยที่สะท้อนภาพวามามาย เิเป็นภาพสวยาที่มีเพียอีนเท่านั้นที่ะสร้ามันึ้นมาไ้ แบฮยอนหลับาลพร้อมับที่มือทั้สอแนบประสานที่ลาอนิ่นานแบบนั้นนระทั่วา่อยๆ ลืมึ้นในอนที่าวทั้หมหายไปาท้อฟ้า ไว้แ่วาวส่อสว่าเีย้าวันทร์เท่านั้น
สิ่แรที่เห็นเมื่ออนลืมาึ้น็ไม่่าาทุรา...ือใบหน้าอานยอลและ...แหวนอไม้ที่มีหน้าาไม่่าอะไราในวันนั้น
ราวับ่วเวลาำลั้อนทับัน ในวามทรำอานยอล...่วเวลาเมื่อสิบปีที่แล้วที่ยัประทับรารึในใเิเป็นภาพเ็ายานยอลำลัยื่นแหวนอไม้ให้ับเ็ผู้ายแปลหน้าที่เอันโยบัเอิสนามเ็เล่น
“ันรันาย มาเป็นแฟนันนะ”
‘ันอบเธอ เรามาเป็นแฟนันนะ’
“เป็นแฟน?” แบฮยอนทวนำพูออีน้วยรอยยิ้มที่ยับยายบนเรียวปา ราวับ่วเวลานั้นายัในวามทรำ...่อยๆ ปลุให้วามรู้สึเ็มื้นและมาึ้นทุวินาทีที่วาทั้สอู่สบันและัน
‘แฟน? ืออะไรเหรอ’
“ใ่ เป็นนสอนที่รััน...และอยูู่แลันับัน”
‘พี่สาวเราบอว่าือนสอนที่อบัน เราอบเธอนะ’
“...”
านยอลยิ้มว้า “ว่าไ เป็นแฟนันมั้ยรับ?”
แบฮยอนยิ้มน้อยๆ และยื่นนิ้วให้สวมแหวนอไม้แทนวเ่าที่ไม่อาสวมใส่ไ้อี่อไปและเ็บอยู่ที่สมุหน้าสุท้ายอย่าที่เยเ็บเอาไว้ เ็บไว้เป็นเรื่อเือนใและเ็บให้มันเป็นวามทรำในวัยเ็ที่สวยาม นัวเล็เลื่อนใบหน้าประทับริมฝีปาลบนแ้มานยอลและอบเสียใส
“ล เพราะัน็รันายเหมือนัน♥”
‘ั้นเรามาเป็นแฟนันนะ เพราะัน็อบนาย!’
------------------------------------------100%------------------------------------------
เมี้ยวๆ ที่ลัวหนาเอาไว้ือำพูที่านยอลเยอแบในอนเ็ๆ นะฮับ
โฮ้ยๆๆ ลรายละเอียารรวมเล่มแล้วหนา อยู่ในอนถัไป
ใรบอว่าอยาไ้ไปอไว้เน้อ ไ้ราาแล้วิมาบอ
อนที่อยาไ้ริๆ นะ บู้วววไม่ั้นโ
5555555
อนพิเศษไม่ลเว็ปนะเออ พูเลย ไปแยะ
เลิ้บบบ #ฟิหนึ่พันวัน
โหยๆๆ ะบละอ่ะ
แย่เนอะ 5555
บ่นๆ อีและ ำลัิว่าะเว้นไปเรียนเยอะๆ หรือะแ่ๆ เรียนๆ 555
ม.หล่ะอ่ะ โนบ่นเยอะแยะเลย มันสนุีนะ เวลาแ่เนี่ย -3-
ลอเล่นๆ อยู่ประสามแบบ เฮ้อ ยาทั้สามเลยโว้ยย 555
บาทีนี่อาะเป็นารเว้น่วอันยาวนาน 5555
ไม่หรอ ล้อเล่น 5555
อย่าลืมไปเล่นเมนะะะ
วันพฤหัสะไปุยับโรพิมพ์ เรื่อราาอีรอบ -.-
ไว้มีไรืบหน้าะมาบอเย่ะ
เลิ้บยูออล #ฟิหนึ่พันวัน
ความคิดเห็น