สาววายสุดวุ่น ป่วนโลกออนไลน์

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

Intro

ณ โรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่ง อากาศยามเช้ายังคงสดชื่นเช่นเคย แต่ประเทศไทยยังคงคอนเซ็ปต์ของตัวเองได้ดียิ่ง แสงแดดแผดเผาทำให้บรรยากาศกลายเป็นร้อนอบอ้าว นักเรียนทั้งหลายเดินเนือยๆเข้าประตูโรงเรียนแล้วหามุมหลบแดดกันเพื่อนเช่นที่ทำทุกวัน เว้นก็แต่นางสาว วาริณ วรวรรณา ที่ยังคงนั่งนิ่งอยู่บนม้านั่งหน้าโรงเรียนที่มีเงาไม้บังเพียงครึ่งหัว

น้ำ เด็กสาวชั้นมัธยมศึกษาปีที่4 นั่งตรงนี้เป็นประจำจนทุกคนในโรงเรียนชินชา แม้จะมีคนเคยมาชวนให้ไปนั่งหลบแดดด้วยกัน น้ำก็ปฏิเสธกลับ

ถามว่าทำไมฉันถึงมานั่งตรงที่ร้อนแสนร้อนน่ะเหรอ ก็เพราะมุมที่ตรงนี้แหล่มสุดๆไปเลยยังไงล่ะ!!  ยิ่งวันนี้เป็นวันศุกร์ซึ่งใกล้จะถึงสุดสัปดาห์ที่ทุกคนรอคอย หลายคนหมดแรงกับต่อสู้กับบทเรียนในวันที่ผ่านๆมา อย่างนักเรียนชายสองคนนั้นที่หิ้วปีกกันมาในสภาพอิดโรย ฉันว่าคงผ่านเวลาเมื่อคืนมาอย่างหนักหน่วงบนโต๊ะหนังสือ...แค่นึกก็ต้องปาดน้ำลายกันทีเดียว

และแล้วความสุขตอนเช้าอันแสนสั้นก็สิ้นสุดลง เสียงออดเรียกรวมทุกคนให้ไปเข้าแถว น้ำก็เช่นกัน เธอเดินตรงไปยังที่นั่งประจำของกลุ่มเพื่อน ม้านั่งด้านหลังพุ่มเข็มและม้านั่งของเธอ

“ถ้าแกจะลงทุนส่องผู้*(1)ขนาดนั้นนะ นังน้ำ นุ่มนิ่มล่ะสังเวชใจ” หนุ่มเพื่อชายที่กระเดียดไปทางสาวซะส่วนใหญ่ โพล่งออกมาเป็นคนแรกพร้องกับกรีดกรายนิ้วทั้งสิบ

“พุ่มเข็มมันบังอ่ะ นุ่ม” ฉันบ่นพลางทำหน้ายู่

มินที่ดูท่าจะรอจังหวะอยู่นานแล้วเดินเข้าบีบแก้มฉัน ก่อนจะเร่งให้รีบหยิบกระเป๋าแล้วไปเข้าแถว ฉันคว้ากระเป๋าไว้มือหนึ่ง อีกมือหนึ่งคว้ามือฟ้าให้วิ่งไปด้วยกัน

สามคนนี้ก็คือเพื่อนสนิทของฉันนั้นเอง ...หนุ่ม หรือ นุ่มนิ่ม พรภพ ตุ๊ดแต่กำเนิด(ที่ตัวเองตั้งเอง)ชนิดที่ว่า ถ้าบอกว่าเกิดมาแล้วกรี๊ดเลยฉันก็เชื่อ นุ่มนั้นหมั่นบำรุงดูแลผิวพรรณและร่างกายดีกว่าพวกเราที่เป็นผู้หญิงเสียอีก รวมทั้งหน้าหวานๆที่สวยเกินผู้หญิง(อย่างฉัน)ไปหลายขุม เหลืออย่างเดียวที่นุ่มยังคงบ่นเป็นประจำคือผมที่ยังไม่สามารถเลี้ยงให้ยาวได้ซะที

มิน มินตรา สาวสวยสุดเปรี้ยวประจำกลุ่ม ทั้งยังควบตำแหน่งคุณแม่สุดเขี้ยว มินนั้นเรียกได้ว่าเป็นคนดังของโรงเรียนเลยทีเดียว ด้วยความสวยและความมั่นใจที่พกมาเต็มเปี่ยม ทำให้มินนั้นโดดเด่นจากคนอื่นออกมาอย่างชัดเจน

ฟ้า หรือชื่อเต็มๆคือ นางฟ้า นุชนภา เด็กสาวแสนบอบบางผู้น่าน่าทะนุถนอมสมชื่อ ถ้าจะบอกว่ามินนั้นเป็นคนดังจากความมั่นใจของเธอแล้ว ฟ้านั้นก็เป็นคนดังจากความน่ารักและมีน้ำใจของเธอ เหมือนกับเป็นเทพธิดาตัวน้อยๆผู้งดงามที่พร้อมจะแตกสลายแค่เพียงสัมผัส แต่เทพธิดาองค์นี้ก็พร้อมที่จะแบ่งปันความสุขให้ทุกคนโดยไม่หวังผลใดๆ

เทียบกับฉันแล้ว สายน้ำ วาริญ เด็กสาวตัวเล็ก(จริงๆ)ผู้มีความสูงเพียง150เซนติเมตรและชอบโมเมเป็น155เซนติเมตร ผู้ซึ่งไม่มีทั้งความมั่นใจและความอ่อนหวาน ไม่มีหน้าตาที่โดดเด่น ไม่มีความสามารถพิเศษ มีแต่เพียงความชอบสุดแสนพิสดารของฉันที่เป็นที่โจษจันในหมู่เพื่อนๆ ฉันชอบดูผู้ชายที่อยู่เป็นคู่ๆเป็นที่สุด ใช่ค่ะ...ฉันเป็นสาววาย ขั้นหนักซะด้วย

ยังดีที่เพื่อนๆของฉันเปิดรับ บางคนเห็นเป็นเรื่องสนุกเสียด้วยซ้ำ แต่อย่างไรมีด้านดีก็ต้องมีด้านมืด บางคนถึงกับกลัวฉันเอาไปจิ้น*(2)กับคนอื่น ใช่ว่าฉันจะคิดเรื่องโน้นเรื่องนี้กับทุกคนซะที่ไหนล่ะ ถึงอย่างไรคนเหล่านี้ก็พร้อมจะปรับทัศนคติต่อผู้หญิงประเภทฉันด้วยการถามคำถามที่บางครั้งก็ตรงเกินไปจนฉันกลุ้มใจ

‘ยังไงก็ช่วยกรุณาเห็นฉันเป็นผู้หญิงอยู่ด้วยเถอะ’

“แก พี่Xโอบเอวพี่Y ฉันเห็นกับตาเลย” ฉันกระแทกจานข้าวเล็กน้อยเพื่อเรียกความสนใจ ก่อนจะกระซิบเบาๆในกลุ่มเพื่อน

“ไหนอ่ะแก ทำไมพี่Xเค้าไม่ทำกับฉันบ้างงงง” นุ่มอิดออดใส่จริตตามสไตร์ตนเอง ก่อนจะปรายตาไปยัง2หนุ่มที่เข้าแถวซื้อข้าวอยู่

“แกแน่ใจได้ไงโรงอาหารตอนพักกลางวันคนเยอะจะตาย แกอาจจะตาฝาดก็ได้” มินผู้ซึ่งกำลังเล็งพี่Yไว้อยู่ ถ้า2หนุ่มหันมากินกันเองเธอคงชวด

“ชัวร์ไม่ชัวร์ ก็โดนมาหลายคู่แล้วนะจ๊ะ”

“ฟ้าว่ามินดูๆพี่เค้าไปก่อนก็ดีนะ น้ำเค้าเก่งเรื่องนี้จะตาย” นางฟ้าของกลุ่มเพิ่มความเชื่อถือให้ฉันขึ้นอีกกองใหญ่

“เออๆ เค้าจะกินกันเองก็ปล่อยไปเหอะ ว่าแต่ยัยน้ำเมื่อไหร่แกจะมาเล่นเกมRensen Onlineกับพวกฉันซะที”

“ก็เค้ายังเล่นเกมooo ไม่ผ่านตรงที่เชลสวีทหวานแหววกับจอนเลยอ่ะ”

Rensen Online เกมเสมือนจริงที่กำลังเป็นที่นิยมในผู้คนทุกช่วงอายุ เกมที่เน้นจุดเด่นด้วยความสมจริงสุดขีดจนเข้าขั้นฮาร์ดคอร์ ทั้งยังคงกลิ่นอายของเกมสมัยเก่าให้คอเกมเมอร์สูงวัยได้ย้อนถึงวันวาน ความเป็นอิสระของตัวเกมนั้นสูงจนยังไม่มีใครสามารถหาขอบเขตที่แท้จริงของเกมได้ เมื่อไม่นานมานี้ยังมีข่าวอาชีพสุดประหลาดที่ผู้เล่นได้มาครอบครองอย่างคนเลี้ยงกบ

ฉันเองก็สนใจเกมนี้พอสมควรถึงขั้นไปซื้อกับเพื่อนๆเมื่ออาทิตย์ก่อน และลืมไว้ในกองเกมมหาศาลของฉัน พูดอย่างนี้อาจจะดูว่าฉันเป็นเซียนเกม แต่ฉันนั้นไม่ถนัดการเล่นเกมออนไลน์เอาเสียเลย ส่วนใหญ่เกมที่เล่นก็เป็นเกมแนวดำเนินเนื้อเรื่องที่เน้นเนื้อเรื่องที่น่าประทับใจเป็นหลัก

“ถ้าฉันไม่เจอแกเย็นนี้นะยัยน้ำ ฉันจะตามไปหักชาลของแกให้เป็นชิ้นๆเลย” ว่าแล้วคุณแม่มินตราก็เริ่มแผลงฤทธิ์

“งือออ นางฟ้าสุดสวยเป็นประกายเลิศที่สุดในปฐพี ช่วยเค้าด้วยยย”

“ถ้าเอาไปใช้กับนิ่มอาจจะได้ผลก็ได้นะล” ฟ้าพูดพลางหัวเราะเบาๆ ใครกันที่บอกว่ายัยนี่ใสซื่อเหมือนแก้ว ฉันจะเอาขวดแก้วไปปาหัวมัน

ก่อนที่ฉันจะหาความช่วยเหลือต่อ ฉันที่เดินตามมินเข้าห้องเรียนก็ต้องตกตะลึงด้วยภาพที่ปรากฏต่อหน้า ไอ้โจหัวโจกของห้องกำลังจะนอนหนุนตักพิชหนุ่มหล่อหน้าตี๋ผู้มีดีกรีความกวนโอ๊ยที่ไม่ต่างกันเท่าไหร่ แต่ก็ต้องชะงักเมื่อเห็นหน้าที่เปลี่ยนไปของฉัน

“เลิกคิดเดี๋ยวนี้นะ ไอ้น้ำ” สองหนุ่มตะโกนเสียงดังลั่น แต่ใครมันจะห้ามความคิดได้ละไม่ทันไรสองหนุ่มก็เสียความบริสุทธิ์ให้กับจินตนาการของฉันเสียแล้ว

*(1) ผู้ - ผู้ชาย
*(2) จิ้น - การจินตนาการ