คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1 Last Tears
Chapter 1 Last Tears
" อีก 10 นาที เครื่องจะลงจอดขอให้ผู้โดยสารทุกท่านนั่งอยู่กับที่
พร้อมทั้งคาดเข็มขัดนิรภัยด้วยค่ะ "
ฉันหยิบรูปที่โซย์จิถ่ายคู่กันฉันออกจากหนังสือที่เรามีกันคนละเล่ม แล้วเอาที่คั่นหนังสือคั่นแทน…ฉันกอดมันไว้แนบอก
อาคารที่พักผู้โดยสารขาเข้าของสนามบินในโตเกียว…ฉันสอดส่ายสายตา มองหาพี่ชายสุดที่รักที่จะมารับ…
ผลัก !…ตุบ !
ฉันชนเข้ากับผู้ชายคนหนึ่ง หนังสือของฉันและเขาหลายเล่มหล่นลงบนพื้น กระจัดกระจาย
" ขอโทษครับ "
เขายื่นหนังสือให้ฉัน…เขา…ทำให้ฉันคิดถึงโซย์จิ…ฉันส่ายหน้าไล่ความคิดนั้นออกไป
" ฮะ…" /- -*) น้ำเสียงบ่งบอกว่า…งง…อย่างแรง
" อ๋อ ขอบคุณค่ะ " ฉันรับหนังสือแล้วเดินออกมา…นี่ฉันคิดไปเองรึเปล่าว่า เค้ามองฉัน หมวกและแว่นทำให้เค้าดูเหมือนโซย์จิรึเปล่านะ
" ไอ้จูน " เสียงคุ้น ๆ />_<)
" พี่ไอ " เราสองคนกอดกันพร้อมกบกระโดดโหยงเหยงเหมือนเด็กอายุ 14 ซึ่งความจริง ฉัน 19 พี่ไอ 20 ห่างไกลเหลือเกิน /-_-)
" ไฮ…ซาคุ ฮายูริ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ "…เธอน่ารักเป็นบ้า
" เอ่อ…ฮายูริ" ฉันชี้ไปที่พี่ชายและฮายูริกลับไปกลับมา …ตื่นเต้น…พูดไม่ออก/><)
" แฟน " พี่ไอตอบสั้น ๆ แล้วชี้ที่อกตัวเอง…ไม่อยากจะเชื่อ…
พี่ชายฉันเนี่ยนะจะมีแฟนเป็นดารานางแบบยอดนิยม
" เพิ่งคบกันหรอ "
" 3 ปีแล้วน้อง "
" เค้าไม่เห็นรู้เรื่องเลย มาปีที่แล้วก็ไม่เห็นจะมี "
" แกไม่เคยสนใจฉันต่างหาก ไอ้น้องใจร้าย "/T_T) ทำเป็นพูดดี…ตัวเองปิดบังอ่ะดิ
…ฮายูริคนสวยมองเราสองคนแบบงง…ฟังไม่รู้เรื่องล่ะสิท่า
" ไอโด พาเธอกลับห้องสิ " เธอคนสวยสะกิดพี่ไอ…ไอโด…เรียกซะเท่ห์เชียว
รถของพวกเรามาหยุดอยู่ที่อพาร์ทเมนต์สุดหรูแห่งหนึ่ง
พี่ชายและพี่สาวก้าวลงจากรถ
" เฮ้ย…จะนอนในรถรึไง "
" อ่าว ไม่ใช่มาส่งพี่สาวหรอ " ฉันถามแบบงง
"ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป…เราสามคนจะอยู่ด้วยกัน…เข้าใจ๋ " นี่ล่ะสิเหตุผลที่ยอมให้ฉัน อยู่ด้วย…ที่แท้…ฉันมันก็แค่ไม้กันสุนัข…เอ๊ะหรือว่าฉันเป็นสุนัขกันไม้…/- -*)
" ค่ะ " /T_T)โลกส่วนตัวของฉันพังทลายลงในพริบตา ฉันเดินตามพี่เข้าไปข้างใน
506/8 ฟุโซอพาร์ทเมนต์
O_O…โห ทำไมห้องมันใหญ่จัง…
" เป็นไง อยู่ได้ไหมคะ " ฮายูริถามฉัน -///- แน่นอน…ไม่อยากจะเชื่อว่าอพาร์ทเมนต์มันจะ น่าอยู่ขนาดนี้ ข้างในตกแต่งออกแนวญี่ปุ่นโบราณ
" สวยไหม ฝีมือพี่เอง ไอ้น้อง " พี่ไอออกตัว
" ฝีมือที่ขอร้องให้อิจิโจมาจัดให้จนได้ล่ะสิไม่ว่า…ขี้ชะโม้มัด " ฮายูริแขวะแล้วหันมายิ้มให้ฉัน
" ไม่มีพวกซะและเรา " พี่ไอบ่นอู้อี้
" แหม พี่ชายเราอยู่ญี่ปุ่นมา 3 ปี ลืมภาษาไทยซะแล้ว " ฉันแซว เล่นพูดญี่ปุ่นอย่างเดียว...แรดเชียวพี่ไอ - -*
" ไอ้บ้า " พี่ไอเหล่ตาไปทางแฟนสาว…อ๋อ…ต่อไปคงไม่ได้สปีคไทยแล้ว… เดี๋ยวพี่สาวฟังไม่รู้เรื่อง
" จูนเปจัง ไปดูห้องกัน " ฮายูริแลกแขนฉันเข้าไปในห้อง…จูนเปจัง… นานมากแล้วที่ฉันไม่ได้ยินคนเรียกฉันแบบนี้ น้ำตาฉันเอ่อขึ้นท้วมขอบตา แล้วไหลลงกระทบพื้นแตกกระจาย ฉันรีบเช็ดมัน ไม่ ฉันจะไม่ร้องไห้เพราะเธออีกแล้ว
…โซย์จิ…ฉันสัญญา
ฮายูริค่อย ๆ เลื่อนประตูไม้ที่ฉลุลายเรียบ ๆ ออก ข้างในตกแต่งไว้อย่างสวยงาม ซึ่งยังคงเป็นญี่ปุ่นแบบดั้งเดิมอยู่ ข้าง ๆ มีเตียงนอนขนาดใหญ่ ข้างเตียงมีโต๊ะไม้ที่รับกับเตียงขนาดความสูง ๆ กว่าเตียงเล็กน้อยและมีตุ๊กตาหมีแพนด้าวางอยู่ที่มุมโต๊ะ
ด้านเตียง (เพื่อกันหัวโขกเวลานอน/><) ถัดมาเป็นชั้นวางหนังสือติดกับผนัง มีโต๊ะทำงานเตี้ย ๆและคอมพิวเตอร์
" โห…สวยจังเลยค่ะพี่ซาคุ "
" ฮายูริก็ได้จ๊ะ จูนเปชอบห้องไหม อยู่ด้วยกันกับพี่ได้รึเปล่า "/^^)
" ได้สิคะ…ชอบมากเลย คบกันกับพี่ไอนาน ๆ นะคะ " ฉันกับพี่สาวกอดกันเบา ๆ พร้อมกับส่ายไปส่ายมา -/// อ๊าย ตัวเธอหอมเป็นบ้า
" กอดด้วย ๆ "พี่ไอเดินเข้ามาทำเสียงออดอ้อน เหมือนลูกแมวขอความรัก
" ไม่…" ฉันกับฮายูริตอบพร้อมกัน
" ใจร้าย "
โป๊ก !
" โอ๊ย " เจ็บเป็นบ้า ไปเยี่ยมป๊า-ม๊าที่อังกฤษเมื่อไหร่นะ จะฟ้องป๊าด้วย คอยดู ไอ้พี่บ้า
" นี่แน่ะ อุตส่าห์หาที่เรียนให้แล้วยังไม่สำนึกอีก อยากจะฟ้องป๊า ม๊าอ่ะดิ เด็กว่ะ "
/=_=)รู้ทันอีก
" ขอโทษค่ะ " - -*
"สรุปแกได้เรียนที่มหาวิทยาลัยศิลปะสุซุ ตามที่แกบอกแล้วนะ "
" จริงอ้า…ขอบคุณค่ะ " ฉันโผเข้ากอดพี่ชายด้วยความดีใจ
" บินไปกอดขอบคุณป๊าที่อังกฤษโน่นไป๊ " /-_-)เมื่อกี้ยังบอกตัวเองหาให้อยู่เลย
นอกจากบ้าแล้วยังขี้โม้อีกพี่เรา
มหาวิทยาลัยศิลปะสุซุสถานที่ ๆ โซย์จิเคยเรียนถ่ายภาพ ภาพความทรงจำต่าง ๆ ของเขากับฉันผุดเข้ามาในหัวฉันอีกครั้ง…โซย์จิ…เธอคงลืมฉันไปแล้ว แล้วฉันล่ะ เมื่อไหร่จะลืมเธอ
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
ขอบคุณค่ะ ขอให้ทุกท่านเจริญ ๆ
ส่วนคนที่เม้น แล้วจะตามไปเม้นคืนนะคะ
ความคิดเห็น