รักวุ่นลุ้นหัวใจให้ได้รัก Chilli White Choc VS K-OTIC

ลำดับตอนที่ #4 : รักวุ่นลุ้นหัวใจให้ได้รัก Chilli White Choc VS K-OTIC ตอนที่ 4 เรื่องจริงของอีตาบ

ตอนที่ 4 เรื่องจริงของอีตาบ้าที่ไม่อยากยอมรับ

                          "เบสขึ้นรถสิ"ฉันตะโกนเรียกยัยเบสที่ยืนเอ๋ออยู่สงสัยจะมองหารถฉัน    

                           "อ่าวพิม จองเบ"  

                           "เบสขึ้นรถสิหมอนี่จะไปส่งน่ะพอดีที่บ้านฉันคนขับรถลาป่วย 1  

คนอีกคนไปบริษัทกับคุณพ่อน่ะ ขึ้นมาสิ"  

                            "อืม"

            
                            "อืมแล้วก็ขึ้นมาสิยัยเบส"ฉันบอกยัยเบสที่ถึงแม้จะพูดว่า อืม แล้วแต่ก็

ยังคงอยู่ที่เดิมไม่ยอมเดินมาที่รถ  

                            "อ๋อ แหะๆ ขึ้นไปเดี๋ยวนี้แหละ"

             เมื่อยัยเบสขึ้นมาบนรถฉันก็ถามเกี่ยวกับการคัดเลือกผู้แข่งขันฝ่ายวิชาการ

และฉันก็รอดตัวที่ไม่ต้องไปแข่ง ยูฮู้ ดีใจจัง

                            "จอดตรงนี้แหละจองเบถึงบ้านฉันแล้วขอบใจนะ"ฉันบอกกับนายจอง

เบก่อนจะเปิดประตูรถแต่เสียงใครคนหนึ่งก็ทำให้ฉันหยุด

                            "นี่บ้านเธอจริงเหรอพิม"และเจ้าของสียงก็คือนายจองเบ

                            "ก็ใช่น่ะสินายคิดว่าฉันจะมาปล้นบ้านคนอื่นหรือไงถามอะไม่คิด"ฉัน

บอกนายจองเบก่อนจะเดินลงจากรถไปกับยัยเบสนายนี่ถ้าจะประสาท

                           "เบสแกจะติวหนังสือที่ไหนบนห้องฉันหรือในห้องนั่งเล่น"ฉันถามยัย

เบสเมื่อเข้ามาข้างในบ้านและคำตอบก็เป็นไปตามคาดยัยเบสจะติวที่ห้องนั่งเล่นและให้

ฉันโทรตามยัยอิ้งกับยัยจินนี่มาด้วยเมื่อโทรเสร็จเรียบร้อยฉันกับยัยเบสก็เดินตรงไปยัง

ห้องนั่งเล่นแต่สิ่งที่ฉันได้พบคือ

                            "อีตาบ้าเขื่อนนายเข้ามาอยู่ในบ้านฉันได้ไงนายจะขโมยของบ้านฉัน

เหรอ ช่วยด้วย ขโมย ขโมย"ฉันรีบตะโกนให้ทุกคนในบ้านได้ยินนายเสร็จฉันแน่นายเขื่อน

                            "ไหนๆยัยพิมไหนขโมย"

                            "นี่ไงพี่พายุนายนี่จะมาขโมยของพี่พายุรีบจับตัวไว้สิ"ฉันบอกเพื่อหวังให้

พี่พายุพี่ชายที่แสนดีจับนายเขื่อนแต่สิ่งที่ได้รับจากพี่พายุคือ

                       "55555555555+"<<<และนี่คือเสียงของพี่ชายที่แสนดีย้ำพี่ชายที่

แสนดีดีดีดีดีดีดีดีดีดีดีดีดีดีดีดีดีด

                      "พี่พายุขำอะไรรีบๆจับนายนี่เอาไว้สิ"

                      "เกิดอะไรขึ้นเหรอยัยพิมพายุ"คุณแม่เดินเข้ามาในห้องอย่างไม่รู้เรื่อง

คุณแม่ออกไปสิค่ะเกิดนายเขื่อนมีอาวุธจะทำร้ายคุณแม่เอาได้นะค่ะ

                      "คุณแม่ครับก็ยัยพิมสิครับคิดว่าไอ้เขื่อนเป็นโจรครับผมเลยอดขำไม่ได้"

                      "ลูกพิมนี่คือเขื่อนลูกเพื่อนแม่ที่แม่เคยบอกว่าเขาจะมาอยู่บ้าน

เราสักระยะหนึ่งตอนที่ครอบครัวเขาไปอเมกาไงลูกแม่บอกลูกแล้วไม่ใช่เหรอ"

                      "อะไรนะค่ะคุณแม่คุณแม่ไม่ได้บอกพิมเลยนะค่ะและที่สำคัญพิมไม่ให้

หมอนี่อยู่ด้วยหรอกพิมไม่ชอบมันอึดอัด"ฉันพูดขึ้นอย่างอนๆทำอะไรไม่เคยมีใครถามฉัน

เลยนะตัดสินกันเองแล้วก็มาพูดว่าบอกฉันแล้วถ้าเป็นคนอื่นพอไหวแต่อีตาบ้าเขิ่อนเนี้ย

ฉันไม่ให้อยู่ร่วมบ้านกับฉันหรอกแค่อยู่ร่วมโลกก็สุดจะระอาแล้ว ชิ

                        "พิมลูกไม่มีสิทธิ์พูดอย่างนี้นะแม่รับปากเพื่อนแม่เอาไว้แล้วว่าจะให้เขื่อน

อยู่และที่สำคัญแม่ก็ไม่เห็นว่ามันจะอึดอัดตรงไหน"

                       "ใช่ๆยัยพิมพี่ก็ไม่เห็นว่ามันจะอึดอัดเลยนะ"

                        "พี่พายุจะไปอึดอัดอะไรละค่ะพี่เป็นผู้ชายนี่"

                        "พิมแม่ตัดสินใจไปแล้ว น้าต้องขอโทษเขื่อนด้วยนะลูกยัยพิมก็เป็นอย่าง

นี้แหละแต่ที่จริงไม่มีอะไรหรอกตามสบายนะเขื่อนคิดซะว่าบ้านตัวเองนะเขื่อน"คุณแม่หัน

ไปบอกนายเขื่อนก่อนจะเดินออกไปแล้วคุณแม่จะไปขอโทษหมอนั่นทำไมค่ะ"

                         "เอาน่ายัยพิมแกจะคิดไรมากเอางี้ถ้าเขื่อนมันทำอะไรพิมพี่จะจัดการเอง

แต่ตอนนี้ยัยพิมแกต้องยิ้มก่อนนะ"

                         "ยิ้มก็ได้ค่ะพี่พายุแต่พี่สัญญากับพิมแล้วนะค่ะ"

                         "ครับผม แต่พี่ไปทำรายงานก่อนนะอ่าวเบสไม่ได้เจอกันนานโตขึ้นเยอะ

เลยนะเรา  ตามสบายนะสาวๆพี่ไปก่อน"

                         "พี่พายุค่ะพี่เพิ่งเจอยัยเบสเมื่อวานตอนไปรับพิมเองนะค่ะ"ฉันละเบื่อกับ

เรื่องความจำของพี่ฉันจริงๆเพิ่งเจอยัยเบสเมื่อวานตอนไปรับฉันแต่ไม่เจอกลับเจอยัยเบส

แทนยังพูดมาได้ไม่ได้เจอกันนานเฮอแต่พี่พายุก็เป็นพี่ชายที่เพิ่งได้ที่สุดละกัน

                          "ช่างเถอะยัยพิมไปติวหนังสือกันเถอะ"อ่าวยัยเบสแกมายืนตรงนี้ตั้งแต่

เมื่อไรเนี้ย(ก็พิมเป็นคนชวนเบสมาเองไงเล่าว่าแต่พี่แต่ตัวเองก็เป็นเหมือนกันนะเนี้ย::คน

เขียน)อ่าวเหรอ  แหะๆลืมไปเลย

                           "ยัยพิมโทษทีแกพอดีรถมันติดอะฉันเลยมาช้า"ยัยจินนี่พูดก่อนจะเดิน

มาที่โต๊ะที่ฉันติวหนังสืออยู่ส่วนใหญ่ยัยเบสจะติวอยู่คนเดียวมากกว่าและฉันนั่งเป็นเพื่อน

เฉยๆ ก็มันเหนื่อยนี่น่าฉันน่าจะขยันได้ครึ่งของยัยเบสนะเนี้ยคงดีไม่น้อย

                           "ช่างเถอะจินนี่มาติวกันเถอะ แต่ทำไมยัยอิ้งยังไม่มานะ"ฉันบอกยัยจินนี่

ก่อนจะสังเกตว่ายัยอิ้งยังไม่มาปกติยัยอิ้งไม่เคยผิดนัดนี่น่า

                           "มาแล้วมาแล้วโทษทีรถติดนิดหน่อยน่ะ"

                           "อืม"พวกฉันตอบรับพร้อมกันก่อนที่จะเริ่มติวหนังสือกัน

         เมื่อทุกคนกับบ้านไปอล้วฉันก็เลยออกมาเดินเล่นที่สนาดหน้าบ้าน เฮอ อากาศ

กำลังดีเลยแต่รู้สึกว่ามลพิษจะอยู่บนหัวฉันนะเนี้ยใช่แล้วนายเขื่อนออกมายืนตรงระเบียง

ห้องนอนนี่ฉันเพลินจนเดินมาแถวห้องนายเขื่อนเลยเหรอเนี้ย แต่นายนี่คุยโทรศัพท์กับ

ใครนะแอบบฟังจะเสียงมารยาทไหมคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง