ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : รักวุ้นลุ้นหัวใจให้ได้รัก Chilli White Choc VS K-OTIC ตอนที่ 1 นายนั่นแหละผิด(เธ
ตอนที่ 1 นายนั่นแหละผิด(เธอนั่นอหละผิด)
"นี่เธออย่าแพ้แล้วพาลดิ"นายพูดไม่ชัดหนึ่งในกลุ่ม เคโอติค
โพล่งขึ้นมานายเป็น ใครกันยะถึงมาว่าฉันแพ้แล้วพาลอย่างนี้เจอกันซักตั้งหน่อยเป็นไง
"นายว่าใครแพ้แล้วพาลฮะฉันขนมจีนหรอกยะ"
"อะไรคือขนมจีนเธอชื่อขนมจีนหรือว่าชอบกินขนมจีน"นายคนเดิม
ถาม ขึ้นอย่าง งง ว่าอะคือขนมจีน
"อยากรู้ใช่ป่ะว่าอะไรคือขนมจีน ก็ แพ้ไม่เป็นไง ไม่เคยฟังเพลงแพ้ไม่
เป็นเหรอยะ"(ช่างกล้าเล่นนะแกมุกเนี้ย:คนเขียน)
"ฉันรู้แล้วแหละว่าทำไมนักเรียนพวกนี้ถึงไม่เลือกเธอเป็นประธานนัก
เรียน 555555555555555555555+"
"ทำไมแล้วนี่นายขำทำไมเนี้ยมันไม่ใช่เรื่องหน้าขำนะ"
"ก็เพราะเธอปัญญาอ่อนอย่างนี้ไง เหอะๆฉันขนมจีนแพ้ไม่เป็นปัญญา
อ่อนชะมัดพวกเราว่าไหม"
"55555555555555555555+"เสียงนักเรียนในหอประชุมหัวเราะพร้อม
กันยกใหญ่นายพูดไม่ชัดนายอยากหัวเราะนักใช่ไหมได้เลยนายจะได้หัวเราะนหนักกว่านี้
แน่
"ซู่!"
"นี่เธอเอาน้ำมาสาดฉันทำไมเนี้ยดูดิฉันเปีอกหมดเลย เธอบ้าไปแล้วเห
รอยัยบ้าเอ้ย
"
"ก็พอใจจะสาดอะทำไมนายอยากมาว่าฉันก่อนทำไมละ 5555+"
"ซู่!"
"นี่นายนายเอาน้ำมาสาดฉันงั้นเหรอ"
"หยุดเดี๋ย.....ซู่"
"พิมประภาเธอไปพบฉันที่ห้องปกครองเดี๋ยวนี้"และนั่นคือเสียงของ
อาจารย์ฝ่ายปกครองที่เพิ่งโดนฉันสาดน้ำส้มแก้วใหญ่ให้ไปรับประทานอย่างเต็มหน้าเต็ม
ตาต้นเหตุมันก็เป็นเพราะ
"อาจารย์ค่ะหนูไม่ใช่คนผิดนะนายนี่หรอกค่ะที่เป็นคนผิด"อาจารย์ฝ่าย
ปกครองหันมามองฉันด้วยสีหน้าและแววตาที่แสนดุร้ายหนูกลัวแล้วค่ะ
"เฮ้ยอะไรของเธอเนี้ยฉันทำอะไรผิด"
"นั่นสินายเคนตะทำอะไรผิดฮะพิมประภา"
"กะ ก็ฉันตั้งใจจะสาดน้ำใส่นายแต่นายหลบทำไมละเลยโดนอาจารย์
เลยเพราะฉะนั้นเรื่องนี้นายเป็นคนผิดคนเดียวเท่านั้นไม่เกี่ยวกับฉัน"
"เฮ้ยเธอจะบ้าเหรอฉันไม่เกี่ยวด้วยเลยนะเธอนั่นแหละที่เป็นคนที่สาด
น้ำใส่อาจารย์นะไม่ใช่ฉัน เธอนั่นแหละผิด"
"นะ นายนั่นแหละผิด"
"เธอนั่นแหละ"
"นายนั่นแหละผิด"
"หยุดเดี๋ยวนี้พิมประภาและเคนตะไปพบกาจารย์ที่ห้องปกครองเดี๋ยวนี้"
"ครับ/ค่ะ"สิ้นสุดเสียงของอาจารย์จอมโหดของฝ่ายปกครองแล้วฉันกับ
นายบ้านั่นก็ต้องเดินไปยังห้องปกครองที่เป็นจุดตัดสินชีวิต(เวอร์ไปป่ะ:คนเขียน)
ที่จริงฉันก็พอจะคุ้นเคยกับห้องนี้หรอกนะแต่การมาครั้งนี้มันไม่เหมือนกับครั้งก่อนๆที่เคย
แค่มาหยิบของให้อาจารย์แต่ครั้งนี้มันเอ่อ
"นั่งลงสิ"
"ครับ/ค่ะ"
"เรื่องนี้อาจารย์จะไม่เอาเรื่องพวกเธอ 2 คนหรอกนะเพราะถือว่าเป็นเหตุ
สุดวิสัย และพวกเธอก็คงไม่ได้ตั้งใจกันด้วย"
"ขอบคุณค่ะอาจาร์/ขอบคุณครับ"ฉันตอบรับด้วยสีหน้าดีใจที่สุด เฮอ
โชคดีจริงๆไม่รู้ว่าวันนี้อาจารย์อารมย์ดีเรื่องอะไรกันนะ หนูรักอาจารย์ที่สุดเลยค่ะ
"แต่"ว่าแล้วเชียว หนูโกรธอาจารย์แล้ว
"อาจารย์มีเรื่องอยากให้พวกเธอทำคืออาจารย์จะให้พวกเธอเป็นคนควบ
คุมประสานงานในกิจกรรมวันวิชาการที่จะจัดขึ้นสิ้นเดือนนี้เพราะฉะนั้นพวกเธอมีเวลาทั้ง
หมด 1 เดือนนับตั้งแต่วันนี้ไปพวกเธอจะต้องคิดแผนการจัดงานคัดเลือกตัวแทนของ
โรงเรียนและที่สำคัญโรงเรียนเราจะต้องได้เหรียญทองทุกด้านทั้งด้านวิชาการดนตรีและที่
สำคัญคือ กีฬา พวกเธอคงพอจะรู้กันบ้างนะว่าเรื่องวิชาการโรงเรียนเราได้เหรียญทองทุก
ปีดนตรีก็เช่นกันแต่เรื่องที่ดูน่าหนักใจที่สุดคงเป็นเรื่องกีฬาที่โรงเรียนเราพูดง่ายๆไม่เอา
ไหนเลยนอกจากด้านการแข่งขันแล้วพวกเธอจะต้องคิดซุ้มกิจกรรมต่างๆและควบคุมการ
ประสานงานของโรงเรียนต่างๆกับโรงเรียนเราพวกเธอเข้าใจใช่ไหม"
"ครับ/ค่ะ"
"งั้นเข้าเรียนตามปกติได้เลยจ๊ะ"
"สวัดดีค่ะอาจารย์/สวัดดีครับ"
"อ้อ แล้วหวังว่าพวกเธอคงไม่ทำให้ฉันผิดหวังหรอกนะ"
"ค่ะ/ครับ"เฮอ ฉันเดินออกจากห้องปกครองและเดินไปยังตึกเรียนด้วย
ร่างไร้วิณณาน โธ่ ถ้ารู้ว่าจะไม่ทำโทษแต่ทำแบบนี้ละก็ยอมโดนพักการเรียนดีกว่าเรื่องงาน
ก็ยังพอไหวแต่เรื่องที่ต้องได้เหรียญทองด้านกีฬาน่ะ ยากยิ่งกว่างมเข็มในมหาสมุทรซะ
อีกและที่สำคัญต้องมาทำงานกับนายพูดไม่ชัด ตะๆ อะไรซะอย่างก็ไม่รู้ หน้าเบื่อจริงๆ
"พิมเป็นไงบ้างแกถูกพักการเรียนหรือเปล่า"
"อ่าวแกยังไม่ไปเข้าเรียนอีกเหรอ เบส อิ้ง จินนี่"
"ก็ใช่น่ะสิแต่แกถูกพักการเรียนหรือเปล่า"จินนี่ถามขึ้อย่างเป็นห่วง
"ไม่อะ"
"แล้วไมทำหน้างั้นอะ ก็ดีแล้วนี่หว่า"
--------------------------------------------------------------------------
"นี่เธออย่าแพ้แล้วพาลดิ"นายพูดไม่ชัดหนึ่งในกลุ่ม เคโอติค
โพล่งขึ้นมานายเป็น ใครกันยะถึงมาว่าฉันแพ้แล้วพาลอย่างนี้เจอกันซักตั้งหน่อยเป็นไง
"นายว่าใครแพ้แล้วพาลฮะฉันขนมจีนหรอกยะ"
"อะไรคือขนมจีนเธอชื่อขนมจีนหรือว่าชอบกินขนมจีน"นายคนเดิม
ถาม ขึ้นอย่าง งง ว่าอะคือขนมจีน
"อยากรู้ใช่ป่ะว่าอะไรคือขนมจีน ก็ แพ้ไม่เป็นไง ไม่เคยฟังเพลงแพ้ไม่
เป็นเหรอยะ"(ช่างกล้าเล่นนะแกมุกเนี้ย:คนเขียน)
"ฉันรู้แล้วแหละว่าทำไมนักเรียนพวกนี้ถึงไม่เลือกเธอเป็นประธานนัก
เรียน 555555555555555555555+"
"ทำไมแล้วนี่นายขำทำไมเนี้ยมันไม่ใช่เรื่องหน้าขำนะ"
"ก็เพราะเธอปัญญาอ่อนอย่างนี้ไง เหอะๆฉันขนมจีนแพ้ไม่เป็นปัญญา
อ่อนชะมัดพวกเราว่าไหม"
"55555555555555555555+"เสียงนักเรียนในหอประชุมหัวเราะพร้อม
กันยกใหญ่นายพูดไม่ชัดนายอยากหัวเราะนักใช่ไหมได้เลยนายจะได้หัวเราะนหนักกว่านี้
แน่
"ซู่!"
"นี่เธอเอาน้ำมาสาดฉันทำไมเนี้ยดูดิฉันเปีอกหมดเลย เธอบ้าไปแล้วเห
รอยัยบ้าเอ้ย
" "ก็พอใจจะสาดอะทำไมนายอยากมาว่าฉันก่อนทำไมละ 5555+"
"ซู่!"
"นี่นายนายเอาน้ำมาสาดฉันงั้นเหรอ"
"หยุดเดี๋ย.....ซู่"
"พิมประภาเธอไปพบฉันที่ห้องปกครองเดี๋ยวนี้"และนั่นคือเสียงของ
อาจารย์ฝ่ายปกครองที่เพิ่งโดนฉันสาดน้ำส้มแก้วใหญ่ให้ไปรับประทานอย่างเต็มหน้าเต็ม
ตาต้นเหตุมันก็เป็นเพราะ
"อาจารย์ค่ะหนูไม่ใช่คนผิดนะนายนี่หรอกค่ะที่เป็นคนผิด"อาจารย์ฝ่าย
ปกครองหันมามองฉันด้วยสีหน้าและแววตาที่แสนดุร้ายหนูกลัวแล้วค่ะ
"เฮ้ยอะไรของเธอเนี้ยฉันทำอะไรผิด"
"นั่นสินายเคนตะทำอะไรผิดฮะพิมประภา"
"กะ ก็ฉันตั้งใจจะสาดน้ำใส่นายแต่นายหลบทำไมละเลยโดนอาจารย์
เลยเพราะฉะนั้นเรื่องนี้นายเป็นคนผิดคนเดียวเท่านั้นไม่เกี่ยวกับฉัน"
"เฮ้ยเธอจะบ้าเหรอฉันไม่เกี่ยวด้วยเลยนะเธอนั่นแหละที่เป็นคนที่สาด
น้ำใส่อาจารย์นะไม่ใช่ฉัน เธอนั่นแหละผิด"
"นะ นายนั่นแหละผิด"
"เธอนั่นแหละ"
"นายนั่นแหละผิด"
"หยุดเดี๋ยวนี้พิมประภาและเคนตะไปพบกาจารย์ที่ห้องปกครองเดี๋ยวนี้"
"ครับ/ค่ะ"สิ้นสุดเสียงของอาจารย์จอมโหดของฝ่ายปกครองแล้วฉันกับ
นายบ้านั่นก็ต้องเดินไปยังห้องปกครองที่เป็นจุดตัดสินชีวิต(เวอร์ไปป่ะ:คนเขียน)
ที่จริงฉันก็พอจะคุ้นเคยกับห้องนี้หรอกนะแต่การมาครั้งนี้มันไม่เหมือนกับครั้งก่อนๆที่เคย
แค่มาหยิบของให้อาจารย์แต่ครั้งนี้มันเอ่อ
"นั่งลงสิ"
"ครับ/ค่ะ"
"เรื่องนี้อาจารย์จะไม่เอาเรื่องพวกเธอ 2 คนหรอกนะเพราะถือว่าเป็นเหตุ
สุดวิสัย และพวกเธอก็คงไม่ได้ตั้งใจกันด้วย"
"ขอบคุณค่ะอาจาร์/ขอบคุณครับ"ฉันตอบรับด้วยสีหน้าดีใจที่สุด เฮอ
โชคดีจริงๆไม่รู้ว่าวันนี้อาจารย์อารมย์ดีเรื่องอะไรกันนะ หนูรักอาจารย์ที่สุดเลยค่ะ
"แต่"ว่าแล้วเชียว หนูโกรธอาจารย์แล้ว
"อาจารย์มีเรื่องอยากให้พวกเธอทำคืออาจารย์จะให้พวกเธอเป็นคนควบ
คุมประสานงานในกิจกรรมวันวิชาการที่จะจัดขึ้นสิ้นเดือนนี้เพราะฉะนั้นพวกเธอมีเวลาทั้ง
หมด 1 เดือนนับตั้งแต่วันนี้ไปพวกเธอจะต้องคิดแผนการจัดงานคัดเลือกตัวแทนของ
โรงเรียนและที่สำคัญโรงเรียนเราจะต้องได้เหรียญทองทุกด้านทั้งด้านวิชาการดนตรีและที่
สำคัญคือ กีฬา พวกเธอคงพอจะรู้กันบ้างนะว่าเรื่องวิชาการโรงเรียนเราได้เหรียญทองทุก
ปีดนตรีก็เช่นกันแต่เรื่องที่ดูน่าหนักใจที่สุดคงเป็นเรื่องกีฬาที่โรงเรียนเราพูดง่ายๆไม่เอา
ไหนเลยนอกจากด้านการแข่งขันแล้วพวกเธอจะต้องคิดซุ้มกิจกรรมต่างๆและควบคุมการ
ประสานงานของโรงเรียนต่างๆกับโรงเรียนเราพวกเธอเข้าใจใช่ไหม"
"ครับ/ค่ะ"
"งั้นเข้าเรียนตามปกติได้เลยจ๊ะ"
"สวัดดีค่ะอาจารย์/สวัดดีครับ"
"อ้อ แล้วหวังว่าพวกเธอคงไม่ทำให้ฉันผิดหวังหรอกนะ"
"ค่ะ/ครับ"เฮอ ฉันเดินออกจากห้องปกครองและเดินไปยังตึกเรียนด้วย
ร่างไร้วิณณาน โธ่ ถ้ารู้ว่าจะไม่ทำโทษแต่ทำแบบนี้ละก็ยอมโดนพักการเรียนดีกว่าเรื่องงาน
ก็ยังพอไหวแต่เรื่องที่ต้องได้เหรียญทองด้านกีฬาน่ะ ยากยิ่งกว่างมเข็มในมหาสมุทรซะ
อีกและที่สำคัญต้องมาทำงานกับนายพูดไม่ชัด ตะๆ อะไรซะอย่างก็ไม่รู้ หน้าเบื่อจริงๆ
"พิมเป็นไงบ้างแกถูกพักการเรียนหรือเปล่า"
"อ่าวแกยังไม่ไปเข้าเรียนอีกเหรอ เบส อิ้ง จินนี่"
"ก็ใช่น่ะสิแต่แกถูกพักการเรียนหรือเปล่า"จินนี่ถามขึ้อย่างเป็นห่วง
"ไม่อะ
" "แล้วไมทำหน้างั้นอะ ก็ดีแล้วนี่หว่า"
--------------------------------------------------------------------------
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น