คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : YamamotoXHibari-คืนสู่วัฏสงสารของธรรมชาติ
[8018]คืนสู่วัฏสงสารของธรรมชาติ
‘…เมฆาที่แสนจะเดียวดาย...’
‘..กับพิรุณที่ประปรายอย่างชุ่มชื้น..’
‘...เราอยู่ในท้องฟ้าเดียวกัน...’
.
.
‘…อย่างแกเนี่ยนะ จะปกป้องฉัน...’
‘...อื้ม^^ ฉันสัญญานะ..ฮิบาริ..’
.
.
คำพูดที่เคยเอื้อนเอ่ย รอยยิ้มที่สดใส เสียงหัวเราะที่ร่าเริง
คำพูดที่น่าเกรงขาม แววตาที่น่าพรั่นพรึง ทอนฟาที่ดูมีสเน่ห์
‘..จากนี้....คงเหลือเพียงแค่...’
ปัง ปัง ปัง!!!
เสียงจบสิ้นชีวิตดังสนั่น ร่างสูงโปร่งล้มตึงลงอย่างง่ายดาย มนุษย์มีเกิดย่อมมีตาย สิ่งที่เคยได้มา ก็มีการสูญหายและหมดไป เป็นเรื่องธรรมดาของธรรมชาติ ทุกอย่างหมุนเวียนไปตมกงล้อแห่งโชคชะตา
“ยามาโมโตะ!!”
‘…ก็จริงอยู่...น้ำตา..มันเป็นเรื่องของคนอ่อนแอ...แต่...ฉันห้ามมันไม่ได้หรอก..’
น้ำตาคลอดวงตาคู่สวยที่กำลังมองร่างที่แน่นิ่งบนกองเลือด เปลือกตาหรี่ลงอย่างช้าๆ จนนปิดสนิท สังขารไม่ยืดยาว ร่างกายที่สาหัส ไม่มีเรี่ยวแรงเหลือ ทำได้แค่ รอเวลา ‘ตาย’ เท่านั้น
………………………………………………………………………………
เวลา 17.12 น.
“กลับบ้านกันเถอะ^o^”
“ไม่บอก..ฉันก็กำลังจะกลับอยู่แล้ว”
“อ้อ..แล้วก็ บ้านฉันกับบ้านแกน่ะ มันอยู่คนซอยกันนะ- -*”
“ฮะๆๆ^^ ช่างเถอะ เดี๋ยวฉันไปส่งนายเอง”
“ไม่ต้อง! ฉันกลับเองได้”
“...งั้น..ก้อแล้วแต่นายนะ..”
‘เสียงตัดพ้อนี่มันอะไรกัน...จะทำให้ฉันหวั่นไหวไปถึงไหน’
เสียงเงียบไประยะหนึ่ง ร่างบางปรือตาลงช้าๆ ก่อนจะหันมาสบตาแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เหนื่อยล้า ว่า
“ตามใจ จะไปส่งก็ได้” เสียงหวานเอ่ย สีหน้าครุ่นคิดกับบางสิ่งที่ผุดขึ้นมาในหัว ราวกับลางสังหรณ์
‘...มีบางอย่างกำลังคลืบคลานเข้ามา...ช่างเถอะคงไม่มีอะไรมากหรอกมั้ง..’
“ฮิบาริ?! เป็นอะไรไปหรอ เห็นนายหน้าซีดๆนะ”
“หืม..เปล่า..ไม่มีอะไรหรอก..ไปกันเถอะ”
ร่างทั้งสองเดินมาตามถนนทอดยาวที่แบ่งเป็นซอยต่างๆ หยอกล้อกันไปมาตามประสาเด็ก(?)
“เป้าหมายมาแล้วครับบอส”
“มาเร็วกว่าที่คิดนะ..จัดการเจ้านั่นเลย”
ปืนสไนเปอร์ดำขลับสะท้อนแสงพระอาทิตย์ยามเย็น ทำให้ร่างสูงรู้สึกตัว ลำกล้องเล็งตรงจุดสำคัญทางอกซ้ายของร่างบาง..
‘...อย่างแกเนี่ยนะ..จะปกป้องฉัน...’
‘...อื้ม^^..ฉันสัญญานะฮิบาริ..’
ร่างสูงหวนนึกถึงคำพูดที่เคยเอ่ยไว้..จึงทำตามที่เขาได้สัญญา...
“..ฮิบาริ..!!”
ปัง ปัง ปัง!!!
ฟุ้บ!!
ร่างสูงใช้ตัวเองเป็นเกราะให้ร่างบาง เขาทรุดลงนั่ง แล้ว...ล้มนอนลงแน่นิ่ง ได้ยินเพียงเสียงลมหายใจแผ่วเบา ที่ค่อยๆจะหมดไป
“อ้าว! เป้าหมายผิดพลาดครับบอส!”
“ช่างมัน..อยากตายนักก็ปล่อยมัน”
“ยามาโมโตะ!!!”
ร่างบางตกใจเป็นอย่างมาก มือเรียวกอดร่างสูงไว้แน่น เลือดสีสดทยอยหลั่งไหลอย่างไม่มีท่าทีจะหยุด
“ยามาโมโตะ!! ลืมตาสิ บอกให้ลืมตาขึ้นมาไงเล่า!!..ฮึก” น้ำเสียงที่สั่นเครือกลั่นออกมาพร้อมกับน้ำตาที่หลั่งริน
“อ่อก..” ร่างสูงพยายามปริปากพูด แต่ด้วยบาดแผลที่สาหัสทำให้เลือดทะลักออกมา
‘...มันคืออาการของคนใกล้ตายสินะ..’ “ ฉะ..ฉัน..ระ..รัก..นา..ย..นะ” “เวลาแบบนี้แกยังจะพูดแบบนี้อีกเรอะ!!..ฮึก” “ฉะ..ฉัน..ทำตาม..สัญญา..แล้ว..อึก..ขอโทษนะ..ที่..อยู่กับนาย..ได้...ไม่นาน..อ่อก” “แกอย่าพูดบ้าๆนะ!!” ‘..ใช่..ฉันรู้ดี..ว่าสิ่งที่ฉันไม่ต้องการ..มันกำลังคลืบคลานมาเรื่อยๆ..อยาจากฉันไปเลยนะ...’ “..ขอ..ครั้งสุดท้าย..นะ..บอกว่า. ‘รัก’ ..ฉันได้ไหม...อึก” ยิ่งพูดเลือดก็ยิ่งไหลมาก..มากกว่าเดิม “..อ๊ะ..” ยังไม่ทันที่จะพูด ร่างตรงหน้า..ก็ไร้วิญญาณไปเสียแล้ว.. “ยามาโมโตะ!!!! ฮึก..แกตื่นขึ้นมาสิ...ตื่นขึ้นมาฟังคำที่นายอยากได้ยินเซ่!! ฮึก..ฉันรักนายไง...ได้ยินมั๊ย...ฮือ” ‘…ทำไม..ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย...ผิดที่ฉันเอง..ฉันมันปากแข็ง..ทิฐิสูง..ฮึก..แค่พูดว่ารัก..ก็ทำไม่ได้..ฉันมันอ่อนแอจริงๆ..ฮือ..เพิ่งรู้ตัว..ว่าฉัน...รักนายไปแล้ว..ยามาโมโตะ..’ “น้ำเน่าจริงๆ นึกว่าจะมีแค่ในละคร เฮ้อ โทษทีนะเคียวยะ” เสียงปริศนากระทบโสตประสาท..ร่างบางหันไปตามเสียง...ปรากฎร่างของสองคนยืนอยู่หน้าเขาและร่างไร้วิญญาณของยามาโมโตะ “แกนี่เอง...ฉันจะไม่มีวันให้อภัยแกเด็ดขาด!! ..ไอ้สารเลว!!” “นั่นมันเรื่องของนาย...จะให้อภัยหรือไม่..ฉันไม่ได้ขอนี่” “แก..แกมันชั่วไม่มีที่ติ!!” “หึหึ..นายคงรักมันมากสินะ..” “....” “งั้นก็.....” “........ไปอยู่กับมันเลยแล้วกัน!!......” ปัง!!! ลูกตะกั่วเจาะเขาขมับซ้าย ฝังลึกไปยังสมอง ร่างบางล้มลงทับร่างสูงซึ่งแน่นิ่งไปแล้ว....... ใช่.....เขากำลัง...จะไปด้วยกัน ‘...เสียใจ..ที่นายไม่ทันได้ฟังคำนั้น....เสียใจ...ที่นายจะจากฉันไปตลอดกาล....แต่..ตอนนี้...ฉันกำลังตามนายไป..เราจะได้อยู่ด้วยกัน...อยู่ในโลกที่มีแค่เราสองคน....ฉันรักนาย...’ “ โอ้...ไปอีกคู่ซะแล้ว..โหดจริงๆนะครับบอส” “หึหึ..ก็มันขวางหู ขวางตานี่...โรมาริโอ้” .....THE END….
_______________________________________________________________________________
อัพละ ฟิคประจำสัปดาห์(หรอวะ- -อย่างงี้มันเดือนแล้วว้อย)
เหอๆ สงสัยมันจะไม่ใช่สัปดาห์แล้วล่ะT_T ขอเปลี่ยนเป็นเดือนนะอิอิ
อ๊ะๆ เข้าเรื่องดีกว่า...คงจะจิ้นกันออกนะว่าใครเป็นคนฆ่าอ่ะ..อิอิ
ขออภัยFC*ของคนฆ่าด้วยเน้อ หุหุ...
เอ่อ..ขอโทษทุกคนด้วยนะที่ไม่ได้แต่งให้...แต่..เอาอันนี้ทดแทนไปก่อน
ให้สำหรับ...ทุกคนที่8018นะขอรับ(รวบรัดเลยนะแก- -*)
เหอะๆ...ไว้คราวหน้า "ถ้า" มีเวลาว่างนะ จะมาอัพให้อีก
วันนี้ก้อขอเผ่นก่อนล่ะ/////ฟิ้ววววววววววว
ความคิดเห็น