คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : บทที่ 8: สาสน์ท้ารบจากหอคอยแห่งสุริยา
บทที่ 8: สาสน์ท้ารบจากหอคอยแห่งสุริยา
“ฮึ....แบบนี้เราคงได้เห็นดีกันแน่...เครย์อาซ เลโบรดิก เจ้าชายรัชทายาทแห่งเนเรดีส ตำแหน่งคิงของหอคอยแห่งดวงดารา....”
คิงแห่งสุริยาเอ่ยเสียงเย้าแหย่ หากแต่ทางชายหนุ่มผมทองก็ยังคงดูเฉยชา ในมือยังคงถือตำราหนังสือเรียนวิชาว่าด้วยการควบคุมศาสตร์มนต์
ภายในห้องประชุมกลางของเหล่าคิง และควีนจากทั้งสามหอที่ปัจจุบันกลายเป็นห้องนั่งเล่นส่วนตัวของคิงควีนในรุ่นนี้ไปเสียแล้ว ขณะที่อีกสี่ชีวิตนั้นกำลังทำอะไรไปตามเรื่องตามราวก็ยังคงเห็นว่าภาพเช่นนี้ยังเป็นเรื่องปกติที่เห็นเป็นประจำ
ภาพที่ เจ้าชายรัชทายาทแห่งเซราเฟีย....ครูซ เซาวด์เฟีย.....พยายามจะหาทางท้าแข่งเพื่อคว้าชัยชนะกับ เจ้าชายรัชทายาทแห่งเนเรดีส....เครย์อาซ เลโบรดิก.....
ทว่าความพยายามของครูซก็ดูจะสูญเปล่าอีกเช่นเคย เมื่อตัวเจ้าชายนายน้ำแข็งไสนี่จะไม่ได้มีท่าทีสนใจเขาเลยแม้แต่น้อยนิด หนุ่มผมยาวขยับแว่นกรอบทองเพื่อปกปิดใบหน้าที่แสดงออกอย่างชัดเจนว่าหน้าแตกอีกตามเคย รวมถึงเพื่อเป็นการระงับอารมณ์โกรธของเขาด้วย มันจะทำให้เจ้าชายรัชทายาทจากอาณาจักรเซราเฟียดูแย่ไปเสียเปล่า
“นี่ เครย์อาซฟังที่ฉันพูดอยู่รึเปล่า?” คิงแห่งสุริยาถามขึ้น ขณะพยายามระงับอารมณ์ที่เริ่มคุกกรุ่นอยู่ในใจทีละนิด ชายหนุ่มรูปงามผมทองเงยหน้าจากตำราเรียนที่กำลังตั้งใจอ่านอยู่นั้น ดวงตาสีทองยังคงมองอีกฝ่ายอย่างเฉยเมยก่อนจะตอบไปเสียงเรียบ
“เมื่อกี้นายพูดกับฉันเหรอ?”
!!พรวด!!
ร่างสูงโปร่งของครูซแทบจะถลาลงพื้นพอได้ยินคำตอบแบบนั้น นี่แปลว่าไอ้เจ้าชายน้ำแข็งไสมันปล่อยให้เขาพล่ามคนเดียวมานานแค่ไหนแล้วเนี่ย ยิ่งคิดเจ้าชายแห่งเซราเฟียก็ยิ่งโมโหอย่างที่ใครก็ฉุดไม่อยู่!
“ครูซอย่าไปโกรธเครย์อาซ เขาเลยนะ ก็น่าจะรู้ๆกันอยู่ว่า ถ้าเครย์อาซน่ะได้จับหนังสืออ่านเมื่อไหรก็จะไม่มีทางหยุดได้น่ะ” โคโค่เว็ตเอ่ยบอกเสียงหวานขณะที่ก้าวย่างเข้ามาใกล้ระหว่างเขาสองคน ชายหนุ่มเจ้าของเนตรสีทองมองหน้าหญิงสาวที่ยังยิ้มแป้นแล้นอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว...
“เธอเองก็ควรจะอ่านหนังสือนะ....โคโค่เว็ต” เครย์อาซเอ่ยบอกขึ้นมา ทางฝ่ายหญิงสาวเปลี่ยนมาทำหน้าบูดครู่หนึ่งเมื่อได้ยินคำที่บอกว่า ‘หนังสือ’
“แต่ฉันไม่อยากอ่านนี่นา เครย์อาซ....” สาวเจ้าของผมสีดอกลิลลี่เอ่ยเสียงอ่อยอย่างอ้อนๆ ชายหนุ่มยังคงจ้องเขม็งไปยังเธออีกครั้ง ก่อนจะถอนใจน้อยๆเบาๆแล้วจึงอธิบายให้เธอฟัง....
“ถึงปกติเธอจะทำคะแนนได้ดีก็เถอะ แต่ถ้าอ่านหนังสือสักหน่อยก็ไม่เสียหายหรอกนะ” เขาอธิบายอย่างใจเย็นและอ่อนโยนซึ่งคำพูดแบบนี้จะมอบให้กับเธอคนนี้คนเดียวเท่านั้น....
“เฮ้อ....ถ้าเครย์อาซพูดแบบนั้นน่ะนะ ไว้ถ้าฉันมีอารมณ์อ่านเมื่อไหรก็จะอ่านเองนะ...” เธอตอบพร้อมกับยังคงคลี่รอยยิ้มหวานที่มาพร้อมกับกลิ่นบุปผาที่ตลบอบอวลรอบตัวเธอ คิงแห่งดวงดาราถอนใจอย่างเหนื่อยใจกับแม่สาวตัวดีของเขาคนนี้เหลือเกิน แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรไปมากกว่านั้น
และดูเหมือนว่าทั้งสองคนนี้จะสร้างโลกส่วนตัวกัน จนลืมใครบางคนที่อยู่ตรงนั้นไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว...
คราวนี้คนที่ถูกลืมไปอย่างสมบูรณ์เป็นที่แล้วถึงคราวโกรธจริง จนแทบจะเรียกได้ว่ามีควันออกมาจากหูแล้ว! ก็เริ่มโวยลั่นขึ้นมา!
“โว้ย!!! ช่วยหยุดสร้างโลกส่วนตัวกันสักทีได้ไหม!!!” ครูซโวยวายขึ้นมา ทำเอาคนที่กำลังสร้างโลกแห่งความสุขของคนสองคนอยู่นั้นต้องหันมามองคนขัดด้วยท่าทางงุนงง ส่วนตัวคิงแห่งดวงดาราก็ยังคงทำสีหน้าเรียบเฉยเช่นเคย....
“เอ๋?....ครูซ??” โคโค่เว็ตเรียกอีกฝ่ายด้วยท่าทีงงๆและคงยังไม่รู้ตัวว่าเป็นต้นเหตุให้อีกฝ่ายโกรธเหมือนกัน
คิงของหอคอยแห่งสุริยาตอนนี้เข้าข่ายสามารถเรียกได้ว่าภูเขาไฟปะทุพร้อมระเบิดของจริงทำให้พวกที่เหลือต้องหันมามองแม้ว่าจะไม่ได้ใคร่ใส่อะไรนัก
“ฮึ...ได้....นายบีบให้ฉันต้องทำแบบนี้เองนะ.....” แล้วอาการพูดคนเดียวของครูซก็เริ่มขึ้นอีกครั้ง เจ้าตัวกระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์ มือหนึ่งคว้าไปที่เข็มกลัดประจำตำแหน่งคิงที่ถูกเรียงร้อยไว้พร้อมกับโซ่ที่พาดถึงไหล่ตั้งขึ้นมาชูไว้เบื้องหน้าของเครย์อาซ
“ฉัน ครูซ เซาว์เฟีย ในนามของคิงของหอคอยแห่งสุริยา ขอท้ารบกับหอคอยแห่งดวงดารา!!!”
พอได้ยินคำประกาศก้องของครูซในคราวนี้ ทำให้แม้แต่กราเดียส หรือ ริเรนี่ ที่ปกติไม่ได้สนใจจะยุ่งยังถึงกับต้องตกตะลึงกับสิ่งที่อีกฝ่ายประกาศออกมาอย่างชัดแจ้ง!
นัยน์ตาสีอำพันเหลือบมองคนที่ ‘ท้ารบ’กับตัวเองด้วยแววตาที่ไม่อาจจะอ่านออกได้ เจ้าตัววางมือจากหนังสือตำราเรียน ลุกขึ้นยืนจากเก้าอี้แสนสบาย มือหนึ่งหยิบเข็มกลัดตราสัญลักษณ์ตำแหน่งคิงของตนขึ้นมาแล้วยื่นออกไปในลักษณะเดียวกัน
“ในนามของคิงของหอคอยแห่งดวงดารา....เครย์อาซ เลโบรดิก....ขอรับคำท้าจากหอคอยแห่งสุริยา”
คำตอบของคิงแห่งดวงดาราดูแล้วช่างเต็มไปด้วยความมั่นใจอย่างเต็มเปี่ยม แต่นั่นก็ทำให้อีกสี่ชีวิตที่มองดูสถานการณ์อยู่ก็ดูประหลาดใจเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้มีท่าทีของความตกใจ แถมยังคลี่ยิ้มออกมาอย่างนึกสนุกอีกต่างหาก
“ท่าทางปีนี้คงจะได้สนุกกันล่ะนะ” กราเดียสเอ่ยขึ้น ทางด้านคาดีร่ากลับฉายแววตาของความเป็นกังวลอยู่ครู่แต่ก็หันกลับมาคลี่ยิ้มอ่อนหวานเช่นเดิม
“อย่างนี้ก็ดีสิ ปีที่แล้วยังไม่รู้ผลแพ้ชนะกับเธอเลย จะได้รู้ผลกันสักทีเนอะ โคโค่เว็ต” ควีนแห่งสุริยาหันไปคุยกับควีนแห่งดวงดาราที่ผละออกจากเครย์อาซ ปล่อยให้ชายหนุ่มสองคนส่งสายฟ้าเปรี๊ยะๆกันอยู่แบบนั้น สาวผมสีดอกลิลลี่ยิ้มร่าเริงก่อนจะตอบไปว่า
“นั่นสินะ น่าสนุกจังเลยนะ ปีนี้ฉันไม่ยอมแพ้หรอกนะ” โคโค่เว็ตบอก สายตาเหลือบกลับไปมองยังคิงคนรักของตน รอยยิ้มอ่อนหวานพลันคลี่ยิ้มออกมาเมื่อเห็นว่าเขากำลังเล่นสงครามประสาทอย่างเต็มที่กับคิงแห่งสุริยา แต่ตัวเธอเองก็รู้ดีที่สุดว่าช่วงเวลาแบบนี้ คือช่วงเวลาที่เขาสนุกมากที่สุด....
ซึ่งนั่นก็ทำให้เธอพอใจมากด้วย.....
ตึก ตึก!!
เสียงฝีเท้าวิ่งอย่างรวดเร็ว ขาทั้งสองของเด็กหนุ่มปีสองซึ่งทำหน้าที่เป็นผู้ส่งข่าวจำเป็นประจำหอคอยแห่งดวงดารากำลังวิ่งหน้าตาตื่นเพื่อจุดมุ่งหมายคือห้องนั่งเล่นรวมใหญ่ซึ่งเป็นสถานที่รวมพลของพวกนักสู้ของหอคอยแห่งนี้.....
“ข่าวใหญ่แล้ว! เกิดเรื่องใหญ่แล้ว!!!”
ฟิลาสแผดเสียงร้องลั่นทำเอาพวกที่อยู่ในห้องนั่งเล่นสะดุ้งกันเป็นแถบ แต่วันนี้คนในห้องนั่งเล่นนั้นออกจะน้อยกว่าที่ผ่านมาเล็กน้อยเพราะบางคนก็ขึ้นไปพักผ่อนที่ห้องเป็นที่เรียบร้อยแล้วโดยเฉพาะพวกปีหนึ่งที่ไม่คุ้นชินกับการเรียนหนักหนาสาหัสในแต่ละวันแบบนี้ แต่ที่แน่ๆเนื่องจากแพ้พนันกับฟิลเน่อย่างที่สายลับหนุ่มไม่เคยแพ้ใครมาก่อน เขาเลยต้องลงมานั่งหาสมุดรายงานของกลุ่มที่หายไปในห้องนั่งเล่นแบบนี้
“เกิดอะไรขึ้นอย่างนั้นเหรอ!!!” เฟอร์โด้ปี 2 ที่มักจะอยู่ห้องนั่งเล่นนี้เสมอแถมยังติดนิสัยชอบตื่นตูมไปกับข่าวใหม่พร้อมๆหมอนี่ทุกครั้ง ก็ร้องถามขึ้น
“เรื่องใหญ่แล้ว!!! คิงเครย์อาซ รับคำท้ารบจากหอคอยแห่งสุริยาแล้ว!!!” ฟิลาสประกาศลั่นพวกปีสองกับปีสามต่างก็ดูตื่นตูมตกใจเป็นการใหญ่หันหน้าเข้าคุยซุบซิบกันจนเซ็งแซ่ทั่วห้อง คงจะเหลือแต่ปีหนึ่งอย่างวีริดเท่านั้นแหละที่ไม่รู้ว่าสิ่งที่ทุกคนต่างก็กำลังดูตกใจไปกับมันอยู่นั่นคืออะไรกันแน่....
“เอ่อ....ขอโทษทีครับ พี่เฟอร์โด้ ท้ารบที่พูดถึงกันอยู่ยี่มันคืออะไรเหรอ?” คนอย่างเขาไม่มีทางยอมเสียหน้าที่จะประกาศถามให้ทั่ว เขาจึงตัดสินใจเลือกพี่ปีสองที่เป็นไลเตอร์เหมือนเขาเอาไว้ก่อนถ้าจะดีกว่า รุ่นพี่หนุ่มหันมามองเขาอยู่ครู่และก็เหมือนจะมีท่าทีตกใจที่เขาไม่รู้จักสิ่งที่พวกเขากำลังพูดถึงกันอยู่นี้
“หืม? นี่นายไม่รู้อย่างงั้นเหรอ?” เฟอร์โด้ย้อนถามเขาพลางทำหน้างงเต๊กส่วนตัวน้องปีหนึ่งไม่ได้ตอบอะไรนอกจากแอบทำสีหน้าขัดใจอยู่โดยที่ไม่ให้อีกฝ่ายได้เห็น....
....เออ!!ถ้ารู้แล้วจะถามทำเบื๊อกอะไรฟะ!!!.....
“การท้ารบ....จะว่าไปแล้วมันก็เหมือนกิจกรรมอย่างหนึ่งของโรงเรียนเราซึ่งให้สิทธิ คิงของหอคอยนั้นๆ ในการมีอำนาจขอท้ารบกับหอคอยอื่นได้....ถ้าให้พูดง่ายๆก็เหมือนคำท้าสู้ธรรมดาของทั้งหอคอยนั่นแหละ...แต่จะมีลักษระเหมือนการรบในสนามรบจริงเสียมากกว่า...”
“แล้วกติกาล่ะครับ...”
“ก็ไม่มีอะไรมาก แค่ฝ่ายที่ท้ารบน่ะ จะต้องล้มคิงของฝ่ายที่รับคำท้าได้ก็พอแล้ว...ส่วนพวกเราที่เป็นฝ่ายรับคำท้าในครั้งนี้ก็มีหน้าที่ถึงที่สุด ที่จะต้องปกป้องคิงยังไงล่ะ”
“อ้อ...งั้นเหรอครับ....แล้วถ้าชนะจะได้อะไรอย่างนั้นเหรอครับ” วีริดถามอีกครั้ง รุ่นพี่หนุ่มตั้งท่าจะตอบแต่ก็ถูกรุ่นพี่อาร์คปีสามเรียกไปก่อนเขาจึงไม่ได้รู้เรื่องอะไรไปมากกว่านั้น....
....เฮ้อ....ที่นี่มันมีเล่นอะไรแบบนี้ด้วยรึไงนะ.....
วีริดคิดอย่างเหนื่อยอ่อนใจ ก่อนที่จะละความสนใจของการท้ารบระหว่างหอแล้วกลับไปตั้งหน้าตั้งตาหา รายงานกลุ่มที่หายไปต่อเหมือนเดิม
“พวกมันเริ่มเคลื่อนไหวแล้ว....”
เสียงหนึ่งดังก้องขึ้นในหัวของเขา เป็นเสียงที่แสนคุ้นเคยเสียงเดียวกับที่เขาเคยได้ยินจากชายคนหนึ่งที่ดึงเขาไปยังมิติสีขาวนั้น สายลับหนุ่มรีบเงยหน้าขึ้นมองไปรอบๆตามหาเจ้าของเสียงนั้นแต่ก็กลับไม่พบใครเลยแม้แต่คนเดียว...
“...นี่เรา....หูแว่วไปเองอย่างนั้นเหรอ.....” เด็กหนุ่มพึมพำเบาๆอย่างเนื่อยใจที่ตัวเองชักจะเลอะเลือนเข้าไปทุกทีแล้ว และแล้วดวงตาดูอ้อนล้าตาปรือด้วยความง่วงหงาวหาวนอน เพราะวันนี้เจอแต่วิชาหนักทั้งนั้น เขากวาดตามองหาอีกรอบคราวนี้ก็พบกับเจ้ารายงานเจ้าปัญหาเสียที เขาคว้ามันขึ้นมาในมือแล้วจึงเดินกลับขึ้นหอนอนฝั่งชายไป....
หลังจากที่ร่างสูงของวีริดเดินลับจากไปแล้ว ร่างสูงที่โปร่งใสของชายหนุ่มผมเงินปรากฏขึ้นอย่างเลือนลาง จนมองไม่เห็นหน้าตาของเขาเลย...
“มัน...กำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว.....”
สิ้นเสียงอันก้องกังวานหากแต่แผ่วเบา ร่างของชายผู้นั้นก็หายไปจากห้องนั่งเล่นในหอคอยแห่งดวงดารานี้...และห้องอันกว้างขวางนี้ก็เหลือเพีนงความเงียบงันเท่านั้น......
คุยกับคนแต่ง:
ก่อนอื่นขอกล่าสวัสดีคะ พอดีด้วยว่าวันนี้เราเกิดป่วนกระทันหันท่านแม่+ท่านพ่อเลยบอกให้เราหยุดพักจากการอ่านหนังสือสอบ จึงพอได้มีเวลามาปั่นให้นะคะ หวังว่าทุกคนจะชอบตอนนี้กันนะคะ ถ้ายังไงก็อย่าลืมคอมเม้นท์เป็นกำลังใจกันด้วยนะคะ
แล้วเจอกันคราวหน้าเมื่อเราสอบตรงในวันอาทิตย์นี้เสร็จนะคะ สวัสดีคะ
+*Estarlaura*+
ความคิดเห็น