อัลเฟรเดรีย...โรงเรียนนักสู้ผู้พิทักษ์

ลำดับตอนที่ #8 : บทที่ 7: สาวงามแห่งดวงดารา

บทที่ 7: สาวงามแห่งดวงดารา

                วันนี้นั้นก็ตกดึกมากแล้ว หากมันคือวันธรรมดาของพวกหนุ่มๆทะโมนแห่งหอคอยดวงดาราที่ได้แต่นั่งเล่นอยู่ในห้องนั่งเล่น ว่างๆอย่างปล่อยชีวิตไปเรื่อยๆ โดยขาดสีสันของเหล่าสาวน้อยสาวใหญ่แห่งหอคอยไปเสียเฉยๆ...

            “น่าเบื่อจริงๆ แล้วนี่พวกผู้หญิงหายไปไหนกันหมดล่ะเนี่ย” ลอนซาเอ่ยบ่นๆ ขณะที่ตัวเด็กหนุ่มบ้าพลังแต่รูปร่างไม่ให้ กวาดตามองไปรอบๆแต่ก็ไม่พบหญิงสาวสักคนเดียว ซึ่งนั่นก็ทำให้พวกปีหนึ่งอีกหลายคนก็พึ่งนึกได้ ด้วยความรู้สึกอันเชื่องช้า....สีหน้าของพวกทะโมนปีหนึ่งนั้นราวกับว่า....

                ....เออจริง...พึ่งคิดได้.....

                “ก็ไม่มีอะไรมากนักหรอก แค่พวกผู้หญิงเขาไปทำ พิธีอาบแสงนารีแห่งดวงดาว เท่านั้นเอง” ไลเตอร์ปีสองที่ลงมาขลุกอยู่ที่ห้องนั่งเล่นเอ่ยขึ้น ขณะที่ด้านข้างก็มีรุ่นพี่ไลเตอร์ปีสามนั่งอ่านหนังสืออยู่เงียบๆ พอได้ยินคำตอบจากรุ่นพี่ปีสองนั้นก็ทำให้เกิดข้อสงสัยขึ้นมาทันที

                “พิธีอะไรนั่นมันคืออะไรงั้นเหรอครับ?” กิลเบิร์ตผู้ช่างใฝ่หาความรู้เอ่ยถามขึ้น คนเป็นรุ่นพี่เพียงแค่ยักไหล่เล่นๆอย่างไม่ใคร่นึกอะไรมากก่อนจะตอบไปว่า

                “ก็ไม่รู้เหมือนกัน....มันเป็นพิธีของพวกผู้หญิงของหอคอยเรา พวกผู้ชายไม่มีสิทธิรู้หรอก”

                “โอ๊ะ งั้นเหรอ...” กิลเบิร์ตพึมพำเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้อะไรขึ้นมาเพราะยังไงตอนนี้เขาก็รู้สึกว่าตัวเองว่างจนเต็มประดา....

                “ว่าแต่เบื่อจังเลยนะ....ฉันว่าเรามาหาอะไรทำระหว่างที่พวกผู้หญิงยังไม่มากันดีกว่า” วีริดที่ปกติจะไม่บ่นอะไรมากนักก็ยังเอ่ยขึ้นด้วยความเซ็ง....แล้วนั่นก็ทำให้ทุกคนเริ่มคิดว่าจะทำอะไรกันดี จนในที่สุดเสียงหนึ่งก็เสนอความคิดขึ้นมา

                “ผมว่าเรามาจัดอันดับสาวงามของหอคอยแห่งดวงดารากันเถอะ!”  คำเสนอแนะนั้นทำให้พวกที่อยู่ในห้องเริ่มฮือฮากันขึ้นมาทันใด

                “จริงด้วย! น่าสนุกดีออก! แถมตอนนี้พวกผู้หญิงก็ไม่อยู่ด้วย!” เสียงหนึ่งสนับสนุนขึ้นมา แล้วนั่นก็เริ่มทำให้ทุกคนเห็นความสนุกของการจัดอันดับครั้งนี้ แต่แน่ล่ะก็ต้องมีเสียงแย้งอยู่เหมือนกัน

                “ตะ...แต่ว่าไม่ดีมั้งครับ ถ้าเกิดพวกผู้หญิงกลับมากันล่ะครับ?”

                “เราก็แค่รีบจัดอันดับก่อนที่พวกผู้หญิงจะกลับมาก็สิ้นเรื่อง” เพื่อนอีกคนบอกขึ้นและกลายเป็นว่ากลบการปฏิเสธจากคนอื่นโดยสิ้นเชิง....

                “เฮ~ เล่นอะไรกันงั้นเหรอ? น่าสนุกจังเลย~”

                วอร์ลอร์ดปีสองที่ไม่รู้ว่าโผล่มาจากไหนพร้อมเหล่าการ์เดี้ยนหนุ่มๆ และพวกวอร์ลอร์ดอีกสองคนที่ตามมาด้วยเช่นกัน

                “อ๊ะ พี่ลูฟซิลมาพอดีเลย เรากำลังจะจัดอันดับสาวงามของหอคอยแห่งดวงดารา ได้ไหมครับ?” ลอนซาคนช่างรักสนุกถามขึ้นโดยที่ไม่ได้ดูเลยว่านั่นใครนะนั่น! พอได้ยินคำตอบเด็กหนุ่มวอร์ลอร์ดผมเงินก็ดูมีท่าทางตื่นเต้นขึ้นมา

                “จริงอ่ะ เอาสิ! เดี๋ยวฉันเป็นกรรมการให้นะ” แทนที่จะห้าม แต่เจ้าวอร์ลอร์ดนอกระเบียบดันให้การสนับเสียอีกนั่น!! แต่แน่ล่ะว่าจะต้องถูกโยฟิเอลการ์เดี้ยนผู้เคร่งครัดห้ามเข้าอีก

                “ไม่ได้เด็ดขาด มันถือเป็นการไม่ให้เกียรติพวกผู้หญิงเขา แล้วแก...ลูฟ แกน่ะ...ควรจะห้ามสิโว้ย ไม่ใช่สนับสนุน!!!!!” คนหน้าตาใจเย็นแต่นิสัยคนละเรื่องนั้นพูดกับพวกรุ่นน้องอย่างใจเย็นที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่เมื่อพูดกับเจ้าวอร์ลอร์ดตัวแสบก็แผดเสียงลั่นจนลูฟซิลเกือบอุดหูไม่ทัน

                พอได้ยินการ์เดี้ยนผู้เคร่งครัดเอ่ยแบบนั้นพวกที่ตั้งความหวังทั้งหลายก็เป็นอันต้องหมดหวังกันไป คนถูกว่าอยู่หยกๆนั้นหาได้ซึมกะทื่อเหมือนคนอื่น เด็กหนุ่มผมเงินทำท่าคิดอยู่ครู่ก่อนจะย่องเดินเข้าไปหา การ์เดี้ยนผมน้ำเงินเข้ม แล้วใช้เรียวนิ้วแตะไหล่เจ้าตัวเป็นการสะกิด โยฟิเอลที่กำลังเทศนารุ่นน้องไม่ยั้ง!

                “นี่ๆ โยฟี่” พอได้ยินการเรียกชื่อเล่นแบบที่เจ้าของชื่อสุดน่ารักนั้นเกลียดเป็นที่สุด ก็ทำให้หนุ่มมาดดุหันมาได้ไม่ยากนัก

                “อะไรของแก” โยฟิเอลดุเข้าให้ แต่ว่าลูฟซิลกลับตอบกลับมาด้วยรอยยิ้มอีกเช่นเคยก่อนจะถามไปด้วยท่าทางร่าเริงสดใส

                “โยฟี่คิดว่า ใครสวยที่สุดในหอของเราเหรอ? เอาตามความเป็นจริงห้ามโกหกนะ”

                “หืม? ใครเหรอ คงจะเป็น เอนเดรีย ชาริแตม ไม่ก็พี่เซเดีย กับพี่โคโค่เว็ต คงงั้น...” ด้วยความที่ขยันขันแข็งกับการทำงานในฐานะการ์เดี้ยนมาโดยตลอด ทำให้ตัวโยฟิเอลนั้นไม่ได้รู้จักผู้หญิงมากเท่าไหรที่จะรู้ๆก็แค่พวกที่มียศเท่านั้น เลยทำให้ตอบส่งๆออกไป ลูฟซิลยิ้มกับคำตอบพลางใช้เวทย์เสกกระดานใหญ่ขึ้นมา และตามด้วยปากกาหมึกสำหรับใช้เขียนบนกระดาน หนุ่มผมเงินใช้เวทย์ควบคุมให้ปากกานั้นเขียนชื่อของสตรีทั้งสี่ที่โยฟิเอลเอ่ยมาทั้งหมด

                “เอาล่ะ 4 เสนอและ 4 คะแนนเสียงจาก โยฟิเอล ไลท์ ใครจะเสนอชื่ออื่นไหม~”ลูฟซิลประกาศเสียงลั่น เรียกเสียงเฮจากพวกทะโมนปีหนึ่งที่อยากเล่นได้เป็นอย่างดี ส่วนตัวคนเสนอถึงกับอึ้งไปเลย!

                .....นี่ฉันถูกเจ้าผมเงินตัวแสบนี่หลอกเอางั้นเหรอ!!!!.....

                “หนอยแน่....ลูฟทำแสบมากนะ....” โยฟิเอลเอ่ยเสียงเรียบหากแต่กลับรู้สึกได้ถึงรังสีอำมหิตที่แผ่ขยายทั่วท้องบริเวณจนทำเอาพวกรุ่นน้องที่ยังไม่เคยชินเริ่มสยองตามกันไป สงครามหักกระดูกต้องเกิดขึ้นแน่ แต่ก็ได้วอร์ลอร์ดรุ่นพี่ยามัสเข้ามาห้ามทัพได้ทันเวลา

                “เอาน่าๆไม่ต้องเครียดไปหรอก โยฟิเอลนานๆทีก็มาสนุกตามภาษาพวกผู้ชายอย่างเราๆดีกว่านะ เฮ้!ลูฟ ฉันขอเสนอลงคะแนนให้เซเดีย กับ โคโค่เว็ตแบบเต็มร้อย!” บอกรุ่นน้องไม่ทันไรยามัสก็ออกคะแนนเสียงตัวเองเรียบร้อย และเมื่อได้รับการชี้ทางสว่างจากรุ่นพี่ปีสามผู้เป็นถึงวอร์ลอร์ด พวกรุ่นน้องก็เริ่มลงคะแนนกันอย่างสนุกสนาน

                “พี่ลูฟซิล ผมมขอเสนอ เซียร่า นะครับ” เสียงหนึ่งเสนอขึ้น ตัวลูฟผู้เป็นกรรมการกิตติมาศักดิ์ ก็ใช้เวทย์เขียนชื่อที่ถูกเสนอขึ้นบนกระดาน พอมีปีหนึ่งคนหนึ่งเสนอขึ้น อีกหลายคนก็ให้ความสนุกและส่วนใหญ่ก็ดูว่าจะเป็นแฟนคลับที่หลงเสน่ห์จอมปลอมของยัยจอมเวทย์ตัวแสบทั้งนั้น

                “โอ้~ อืม แบบนี้ก้แย่น่ะสินะ เหลือปี 1 อีก 3 คนที่ยังไม่ได้ลงคะแนน” กรรมการจอมเจ้าเล่ห์เอ่ยขึ้น พลางเหล่ไปยังสามหนุ่มสามมุมของปีหนึ่งที่นั่งเงียบไม่ลงความเห็นมาตั้งแต่เมื่อสักครู่แล้ว

                “หา? ตาพวกเราลงคะแนนแล้วเหรอ? แล้วเอาใครดีอ่ะ วีริด ฟิลเน่” ลอนซาผู้ใสซื่อเรื่องผู้หญิง หันไปเอ่ยถามกับเพื่อนอีกสองคนที่แม้เวลานี้ก็ยังคงวางตัวเฉยได้ หนุ่มนักล่าแวมไพร์วางมือจากหนังสือที่อ่าน เขาทำท่าคิดอยู่ครู่ ดวงตาสีอะเมทิสต์ฉายความหวั่นไหวเล็กน้อยก่อนจะตอบไปว่า

                “เฮลอา....” ฟิลเน่ออกเสียงแต่ค่อยข้างจะออกไปแนวพึมพำเสียงค่อย จนเพื่อนอีกสองคนก็ต้องแปลกใจ แต่ว่าเพียงแค่พึมพำเบาๆนั่นก็ไม่อาจบดบังชื่อที่ถูกเสนอออกมา เมื่อหูปีศาจน้อยอย่างลูฟซิลบังเอิญได้ยินเข้า

                “หนึ่งเสียงจากฟิลเน่ ลงให้น้องหนูเฮลอา!” ลูฟซิลตะโกนเสียลั่นห้องทำให้ทุกคนหันมามองคนเสนอชื่อที่ตอนนี้หาทางอ่านหนังสือหลบดวงหน้าที่แดงก่ำเพราะความเขินอายอย่างเต็มที่

                “อืม...ฟิลเน่ก็เลือกแล้ว ฉันเหรอ เอาใครดีล่ะ แล้วนายอ่ะวีริด คงจะเลือกเซียร่าล่ะสิ” ลอนซาถามขึ้นอีกครั้งสายลับผมเงินพอได้ยินเพื่อนถามแบบนั้นก็แสดงสีหน้าประหลาดใจขึ้น หนุ่มรูปงามประจำปีหนึ่งยักไหล่พลางส่ายหน้าน้อยๆ

                “ทำไมนายถึงคิดว่าฉันจะเลือกยัยผู้หญิงจอมหลอกลวงกะล่อนไม่มีความน่ารักแบบนั้นน่ะ” วีริดสาธายายบอกเกี่ยวกับสาวคู่อริตัวฉกาจของเขา จนตัวลอนซาก็ได้แต่ยักไหล่เฉยๆแล้วตอบไปอย่างง่ายๆ

                “ก็เห็นพวกนายสนิทกันดีนี่นา” พอได้ยินแบบนั้นวีริดถึงกับทำหน้าเบ้ อย่างไม่พอใจ

                “เฮอะ...ไม่มีทางกับยัยนั่นน่ะ” สายลับหนุ่มเอ่ยอย่างหนักแน่น แต่นั่นก็ยิ่งทำให้คนเป็นรุ่นพี่จ้องมาอย่างต้องการจะหาคำตอบว่าตกลงจะเลือกใครกันแน่

                “ฮึ...พี่ลูฟซิล ผมคงไม่เลือกใครหรอกนะครับ เพราะรอบตัวผมก็มีสาวๆน่ารักตั้งหลายคนเลือกไม่หมดหรอกครับ” เด็กหนุ่มผมเงินพูดขึ้นมาช่างเป็นคำที่ชวนแล้วทำใหหลายคนรู้สึกหมั่นไส้อย่างแรงได้เป็นอย่างดี

                ....เอ้อ!! แกมันไอ้คนน่าอิจฉา!!!.....

                “งั้นก็ตามใจนะ จริงด้วยแล้วพี่มาลล่ะครับ” วอร์ลอร์ดตัวแสบหันไปถามเมเฟียร์ดยุคผู้นั่งเงียบมาเนิ่นนาน ทำให้ดยุคปีสามต้องเงยขึ้นมามองอย่างประหลาดใจ และเพียงชั่วครู่ก็สามารถตอบได้โดยไม่มีลังเล

                “เซเดีย เดอมาเดส” ดวงตาทั้งสีแดงและสีม่วงทั้งสองข้างจ้องไปยังกรรมการเฉพสะกิจอย่างแน่วแน่ จนน่าแปลกใจส่วนตัวลูฟซิลที่กำลังสนุกกับการเป็นกรรมการนั้นก็เขียนคะแนนให้เซเดียไป

                “เมเฟียร์....นี่นายเลือกเซเดียของฉัน....หรือว่านาย....จะชอบเซเดียอย่างนั้นเหรอ!” ยามัสเริ่มออกอาการโหวกเหวกชี้หน้าดยุคอย่างไม่กลัวใคร ส่วนหนุ่มผมทองตาสองสีเองเพียงแค่ทำหน้าเหนื่อยๆ ไร้ความรู้สึกอะไรก่อนจะตอบไปด้วยสีหน้าซีดเซียว

                “เปล่า...ไม่ใช่แบบนั้น ถ้าเกิดสมมุติว่าพวกผู้หญิงมารู้เรื่องนี้เข้า.....ถ้าเซเดียรู้ว่าฉันไม่โหวตให้ มีหวังคงโดนเจี๋ยนทิ้งแน่ๆ” แม้ใบหน้าจะยัคงเรียบเฉยแต่ดยุคตาสองสีนั้นกลับแสดงความสยดสยองหวาดกลัวออกมาอย่างเด่นชัดจากในแววตา....นี่คงเป็นเพราะทั้งสองเป็นดยุคและดัชเชส.....ล่ะมั้ง.....

                และแล้วการโหวตก็เป็นไปอย่างสนุกสนานสำหรับชายชาตรีทั้งหลายแห่งหอคอยดวงดารา ซึ่งล่วงเวลากลับห้องมานานแล้วแต่ก็ยังไม่มีใครยอมกลับแต่โดยดี เอาแต่เล่นโหวตสาวงามกันไม่เลิก จนกระทั่ง!

                “ทำอะไรกันอยู่...ทำไมยังไม่เข้าห้องกันอีก”

                เสียงเข้มขรึมจากผู้ปกครองของหอคอยแห่งนี้ดังกังวานพร้อมไอเยือกเย็นที่แผ่รอยทิศทั่ว ทำให้หนาวตามกันไปเป็นแถบๆ ที่มาพร้อมกับร่างสูงโปร่งดูองอาจของคิงแห่งดวงดารา...เครย์อาซ เลโบรดิก.....

            เมื่อไอเย็นทะมึนปกคลุมเข้าทั่วท้องบริเวณห้องนั่งเล่นนั่นทำให้หลายคนเริ่มคิดได้ถึงความซวยที่กำลังจะมาเยือนในเร็ววันนี้อย่างแน่นอน....

                ....อีกแล้ว เข้ามาเหยียบที่ห้องนี้ได้โดยไม่รู้ถึงการมีตัวตนเลยแม้แต่น้อย......

                ......ทั้งที่เราก็ระวังตัอยู่ตลอดเวลาแท้ๆ......

                วีริดคิดไปก็ยิ่งหงุดหงิด แต่ก็ยังรู้สึกหวั่นกับชายผู้มาใหม่ อาจจะมีคิงแห่งหอคอยแห่งดวงดาราเท่านั้นก็ได้ที่ทำให้เขารู้สึกกลัวขนาดนี้ เป็นคนที่เขาไม่อยากจะเป็นศัตรูด้วยมากที่สุดในตอนนี้ล่ะนะ....

                “นี่ๆ พี่เครย์อาซ ครับ...พี่ว่าใครสวยที่สุดในหอของเราเหรอครับ” กรรมการกิตติมาศักดิ์รีบตรงรี่ไปหาคิงผู้ที่พึ่งมาใหม่แถมยังไม่รู้เรื่องว่าพวกนี้กำลังทำอะไรกันอยู่อีกด้วย

                “ใคร? นายพูดน่ะ พูดเรื่องอะไร?” สมแล้วที่เป็นคิงไม่ยอมตกหลุมพรางง่ายๆ แต่คนอย่างลูฟซิ ซินโวรอน น่ะไม่ยอมแพ้ง่ายๆหรอก หนุ่มผมเงินยังพยายามปั้นหน้ายิ้มถามต่อไป

                “ตอบมาเร็วๆสิครับ ผมอยากรู้!” ลูฟซิลจ้องคนที่ติดยศเหนือกว่าด้วยดวงตาปิ๊งๆบ่งบอกถึงต้องการคำตอบอย่างมาก ชายหนุ่มผมทองเบี่ยงหน้าไปอีกทาง ดวงหน้าคมเข้มพลันขึ้นสีระเรื่อเล็กน้อยก่อนจะตอบไปด้วยน้ำเสียงเบา

                “คนที่สวยที่สุด....ก็ต้อง โคโค่เว็ต อยู่แล้ว.....” แต่ว่าคนเป็นรุ่นน้องก็พยักหน้ายิ้มรับ ก่อนจะรีบร่ายเวทย์ลงคะแนนชื่อ โคโค่เว็ต เพิ่มไปแถมประกาศบอกให้คนทั้งห้องรู้อีกต่างหาก!

                “อีกคะแนนหนึ่งให้ พี่โคโค่เว็ต จากคิงเครย์อาซ ของเรา!!” พอได้ยินแบบนั้นคนเป็นคิงงานนี้ได้มีอึ้งเป็นที่เรียบร้อย ดวงตาบ่งบอกประมาณว่า....มันเรื่องอะไรกันนี่.....

                และแล้ว....คิงราชาน้ำแข็งก็ตกหลุมพลางลูฟซิลจนได้........

                “รู้สึกเหมือน....ถูกใครนินทาอยู่แฮะ”

                เซียร่าเอ่ยขึ้นมาหลังจากที่เธอรู้สึกตะขวงใจแปลกๆตั้งแต่เมื่อสักครู่นี้แล้ว แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรมากกว่านั้นเพราะตอนนี้พวกเธอสาวๆปี 1 และพวกรุ่นพี่หญิงทุกคนในหอคอยแห่งดวงดารา ต่างมาพร้อมหน้ากันที่สวนหลังหอคอย ซึ่งเหมือนจะเป็นสถานที่ลับในคืนที่ท้องฟ้ามืดสนิทเช่นนี้ เหนือม่านฟ้าราตรีต่างประดับประดาด้วยแสงดาวที่ส่องประกายมากมาย ไร้ซึ่งแสงจันทร์....มีเพียงแสงแห่งดวงดาวเท่านั้น....

                ในค่ำคืนนี้เป็นฤกษ์งามยามดีที่พวกผู้หญิงอย่างพวกเธอจะออกมาทำพิธีอาบแสงนารีแห่งดวงดารา ซึ่งหลังจากที่ได้ฟังพวกรุ่นพี่ปีสองอิบายแล้วมันก็คือพิธีสาบานตนของพวกผู้หญิงที่จะทำโดยมีแสงดวงดาวอาบร่างอยู่นั่นเอง              

                สาวผมสีดอกลิลลี่ปีสามควีนแห่งหอคอยแห่งดวงดารา ย่างก้าวมาอย่างสง่างามเบื้องหน้าของรุ่นน้องผู้หญิงทั้งหลาย หญิงสาวคลี่รอยยิ้มบาง นัยน์ตาสีทับทิมมองขึ้นไปยังท้องฟ้าที่ประดับประดาด้วยหมู่ดาวพร่างพราย เหมือนเป็นสัญญาณว่าควรเริ่มพิธีได้แล้ว....

            “โอ้ว่า...ดวงแสงแห่งดวงดาราพร่างพราย สุกสกาวสว่างสไว ณ ที่แห่งนี้ เวลานี้ พวกข้าขอสาบานตนบัดนี้นารีแห่งดวงดาว ขอมอบหัวใจขึ้นไปประดับเหนือท้องฟ้า....”

                คำเอ่ยที่ดั่งคล้ายกับเป็นบทกลอนถูกเปล่งออกมาอย่างไพเราะจากผู้ที่เป็นควีน ทำให้พวกรุ่นน้องที่ฟังก็ยังรู้สึกเคลิบเคลิ้มไปด้วย บัดนั้นแสงดาวก็พลันเจิดจรัสขึ้นมาส่องประกายอย่างงดงาม...

                “ที่นี่คือ จุดเริ่มต้น...ทั้งการต่อสู้ที่พวกเราต้องเผชิญ หลายอย่างมันช่างแสนสาหัสยากเย็น....” โคโค่เว็ตเอ่ยขึ้นมาท่ามกลางความเงียบงันนั้น เมื่อเห็นว่ารุ่นน้องผู้หญิงทุกคนได้ตั้งใจฟังในสิ่งที่เธอพูดอย่างเต็มที่แล้ว เธอจึงว่าต่อ...

                “สำหรับพวกเราผู้เป็นสตรี มันเป็นหนทางที่ยากยิ่งนัก แต่ว่า...พวกเราสตรีแห่งดวงดารา ไม่ใช่คนอ่อนแอ ในยามปกติเราจะอ่อนโยนเหมือนกับกลีบดอกไม้....ในยามสู้รบ ในเวลาที่จำต้องกล้าหาญหัวใจเราจะประดุจดาบ....และในยามที่จากสถานที่แห่งนี้ไปแล้ว...เรา...จะเป็นดวงดาวที่ทอแสงเหนือฟากฟ้า นั้น....”

                พี่โคโค่เว็ตแหงนหน้ามองไปยังดวงดาวอีกครั้ง คราวนี้เหล่าแสงแห่งดวงดาวเริ่มพากันสาดส่องทั่วร่างของรุ่นน้องปีหนึ่งทุกคนเหมือนดั่งเป็นแสงนำทาง....

                “จากนี้...ที่อัลเฟรเดรีย สำหรับพวกเธอทุกคนมันอาจจะไม่ง่ายนัก แต่ก็ขออย่าให้ลืมสิ่งที่ฉันพูดในวันนี้นะ...เพราะพวกเราไม่ใช่เพศที่อ่อนแอต้องให้คนอื่นคอยมาปกป้อง แต่เราจะเป็น สตรีที่แข็งแกร่ง ก็จำต้องมีความอ่อนโยนอยู่ในตัว ขอให้จดจำเอาไว้ให้ดีๆ...และตอนนี้แสงแห่งดวงดารา ได้ส่องนำพวกเธอทุกคนแล้ว.....”

                สิ้นเสียงที่แสนอ่อนโยนของโคโค่เว็ตแล้วนั้น พวกเธอก็เริ่มรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นที่แผ่ซ่านเข้ามาในหัวใจ ทั้งยังใบหน้าที่เปี่ยมด้วยรอยยิ้มที่แสนอ่อนโยน แต่ไม่ได้อ่อนแอนั้นก็ยิ่งทำให้พวกเธอรู้สึกซึ้งอยู่ในหัวใจอย่างบอกไม่ถูก เป็นความรู้สึกปิติที่ไม่อาจอธิบายออกมาเป็นคำพูด หรือถ้อยคำบรรยายได้....

                “เอาล่ะ....พิธีก็เสร็จสิ้นแล้ว....พวกเธอแยกย้ายกันกลับได้” การ์เดี้ยนสาวปี 2 เอ่ยบอกพร้อมกับเร่งให้พวกปีหนึ่งกับปีสองเดินทะยอยๆกันกลับไปที่หอคอย...รอไปเรื่อยๆจนไม่นานนักก็ทะยอยกลับไปจนหมด...ทว่าการ์เดี้ยนสาวผมเงินนั้นยังเห็นรุ่นพี่สาวผู้มียศสูงกว่ายังคงยืนอยู่ที่เดิม ใบหน้าแหงนมองขึ้นไปบนท้องฟ้าอันกว้างใหญ่....แลเห็นดวงดาวที่สุกสกาว....

                ด้วยท่าทางที่สงบ....

                “มีอะไรงั้นเหรอคะ พี่โคโค่เว็ต” ชาร์รี่ถาม หญิงสาวผมสีดอกลิลลี่เพียงส่ายหน้าปฏิเสธเบาๆ ริมฝีปากขยับเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เรียบนิ่งไม่บ่งบอกอะไร อย่างที่เธอไม่เคยได้ยินจากพี่โคโค่เว็ตคนนี้เลย

                “รู้สึกเหมือน...ดวงดาวกำลังจะลับแสงยังไงก็ไม่รู้....”

                การ์เดี้ยนสาวนั้นไม่ได้เข้าใจในสิ่งที่รุ่นพี่ของตนพูดเลยแม้แต่น้อย แต่ตัวเธอก็ไม่คิดจะซักไซร้ถามให้มากความเพราะรู้สึกเหมือนว่ามันไม่ใช่เรื่องที่คนอย่างเธอควรจะเข้าใจ....

                ขณะเดียวกันที่หอคอยแห่งดวงดารา ซึ่งผลโหวตหลังจากใช่เวลานานพอสมควร ก็กำลังจะได้ผลสรุปออกมาแล้ว....

                “เอาล่ะ!! ทุกคนก็ลงคะแนนกันหมดแล้ว ได้เวลาประกาศแล้วล่ะนะ!!!” กรรมการเฉพาะกิจประกาศด้วยท่าทางร่าเริง ขณะที่พวกหนุ่มทะโมนทั้งหลายต่างก็ตื่นเต้นไม่แพ้กัน! แต่ตอนนั้นเองที่ยามัสก็ค่อยๆเดินเข้ามาใกล้ แล้วถามกับรุ่นน้องวอร์ลอร์ดด้วยกันไปด้วยเสียงที่เบาพอได้ยินแค่เขาสองคนเท่านั้น....

                “แล้วนายไม่เลือกรึไง ลูฟซิล”

                “เอ๋? ผมจะเลือกได้ยังละครับ ผมเป็นกรรมการนี่นาจริงไหม?”

                “นั่นนายเอามาเป็นข้ออ้างรึไง?”

                “พี่ยามัสพูดอะไรน่ะครับ ผมไม่จะเข้าใจเลยครับ”

                “คิดว่า...ฉันไม่รู้รึไง....ที่ไม่ยอมเสนอชื่อของ ‘คนๆนั้น’ เพราะ ‘หมอนั่น’ อยู่ที่นี่ด้วยรึไง...” ยามัสบอกเสียงเจ้าเล่ห์ รอยยิ้มกระตุกขึ้นบนเรียวปาก เนตรสีทองของเด็กหนุ่มผมเงินจ้องไปยังรุ่นพี่วอร์ลอร์ดด้วยแววตาดุดันอยู่ครู่ ก่อนจะกลับมาสงบได้อย่างรวดเร็ว

                “พูดอะไรเหรอครับ ผมไม่เห็นจะเข้าใจเลยนะ อ้าวๆ...ต้องรีบแล้วล่ะ ผมว่าอีกเดี๋ยวพวกผู้หญิงก็จะกลับมาแล้วล่ะครับ” ลูฟซิลเอ่ยน้ำเสียงใสกลบเกลื่อนพลางผลักยามัสให้กลับไปนั่งที่เดิม เจ้าตัวกระแอมเสียงไอทีหนึ่งก่อนจะเริ่มประกาศอย่างเป็นทางการ...

                “อะแฮ่ม....ขณะนี้ผลของการตัดสินอย่างเป็นทางการของการประกวด สาวงามของหอคอยแห่งดวงดารา...เริ่มจากน้องใหม่ปี 1 ดาวรุ่งพุ่งแรง จอมเวทย์สาวน้อย เซียร่า!!!” เมื่อผลลำดับสาวงามโดยเริ่มจากของปี 1 พวกแฟนคลับก็เริ่มร้องโห่หิ้ว ด้วยความตื่นเต้น!! ส่วนสายลับหนุ่มที่รู้จักเซียร่าดีที่สุด เพียงแค่ขยับรอยยิ้มขึ้นบางๆแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรกับใคร....

                “เงียบก่อนๆ....ต่อไปก็ของ ปี 2 สาวสวยของปี 2 นั่น...แหมๆ นับว่าเป็นการตัดสินที่ยากมาก เชือดเฉือนกันมาเพียงคะแน่นเดียวเท่านั้น ระหว่าง เอนดี้ กับ ชาร์รี่....และผู้ที่ได้รับชัยในครั้งนี้นั้น ก็คือ...การ์เดี้ยนสาวชาร์รี่ ของเรานั่นเอง!!!!” เสียงเฮของพวกปี 2 และรุ่นน้องปี 1 ก็เริ่มผิวปากดีใจเฮกันใหญ่ ส่วนพวกมียศก็ดูว่าจะมีแต่ยามัสเท่านั้นที่จะเฮฮาไปกับคนอื่นเขา นอกนั้นแทบจะรู้สึกว่ากับการจัดอันดับแบบนี้จริงๆ โดยเฉพาะคิงเครย์อาซ ซึ่งนั่งอยู่บนโซฟาตัวใหญ่นั้นดูเหมือนว่าจะมีสีหน้าเคร่งเครียดกว่าคนอื่นเท่าตัว....แต่คงจะมีแต่เฟอร์โด้ที่ดูแอบเจ็บใจเล็กน้อยที่สาวที่เขาแอบสนไม่ได้ที่หนึ่ง....

            “เอาล่ะ....ในที่สุดก็มาถึงของรุ่นพี่ปี 3 กันแล้ว....อยากรู้กันไหม? ว่าใครจะได้!!!” ลูฟซิลถามอย่างปลุกระดม ซึ่งแน่ล่ะว่าคำตอบของพวกผู้ชายทั้งหลายทีเพยงคำตอบเดียวว่า อยาก!!

                “ฮึฮึ....อยากอะไรกันอย่างนั้นเหรอ?”

                เสียงลากหวานหากแต่ฟังแล้วสยองพิลึกดังก้องมาจากทางประตูทางเข้าหอที่เชื่อมมายังห้องนั่งเล่นกลางนี้ ทำเอาพวกหนุ่มที่สัมผัสได้ถึงพลังอำมหิตที่แอบแฝงเข้ามาพากันขนลุกกราว...หนึ่งในกลุ่มที่นั่งลุ้นกันอยู่ต้องหันกลับไปมอง...

                เบื้องหลังพวกเขาคือภาพที่สุดสยองที่สุดที่เขาเคยพบเมื่อพวกผู้หญิงทั้งหลายกลับมากันแล้ว แถมทุกคนยังมีรังสีทมิฬพร้อมหน้ากันทุกคนอีกต่างหาก!!

                “อธิบายมาเดี๋ยวนี้....ว่าพวกนายกำลังทำอะไรกันอยู่.....” ดัชเชสสาวที่ก้าวเข้ามาพร้อมด้วยรังสีเย็นเยียบน่าสยองขวัญ ใบหน้าสวยของคุณเธอบัดนี้กลับมีเพียงสายตาทะมึนที่จ้องมองมาทางพวกเขาราวกับจะกินเลือกกินเนื้อ โดยเฉพาะกับ...เมเฟียร์.....

                “คือว่า.....” คราวนี้ยามัสผู้ที่สามารถกลบเกลื่อนได้อย่างแนบเนียนที่สุด ก็ยังไม่สามารถพูดอะไรให้ออกได้....

                “คงจะแอบจัดลำดับพวกเราอยู่ล่ะสิ....” เอนเดรียที่เดินเข้ามาเอ่ยน้ำเสียงขรึมอีกคน....

                “รู้ได้ไงอ่ะ!!!” คราวนี้เป็นฝ่ายเฟอร์โด้ที่ถามขึ้น นิ้วเรียวของการ์เดี้ยนสาวเอนดี้ชี้ไปยังกระดานที่บันทึกผลการโหวตพร้อมกับชื่อของพวกเธอบางคนที่ยังตั้งตระหง่านราวกับประจานการกระทำของพวกเขาอยู่ที่หลังกลางห้องนั่งเล่น....

                ของกลาง หลักฐานพร้อม....ความรู้สึกที่เหมือนว่างานนี้ตายแน่!!!.....

                “ถ้ามีเหตุผลไม่เพียงพอ พวกนายได้กลายเป็นฟักทองกันให้หมดแน่!” เซเดียประกาศอย่างหนักแน่นพร้อมเรียกคทาคู่ใจของเธอออกมา กลิ่นไอเวทย์แผ่ขยายไปทั่วห้อง ทำให้พวกเขารู้แล้วว่า นั่นเธอไม่ได้ขู่ แต่ทำได้จริงเลยล่ะ!!....

                และตอนนั้นหลายคนที่เร็วกว่าก็ฉวยโอกสเผ่นได้ก่อนใครเพื่อน หนึ่งในนั้นคือ วอร์ลอร์ดปี 2 ที่แว๊บหายไปตั้งแต่พวกผู้หญิงก้าวเข้ามาในห้องเสียแล้ว....รอดตัวไปหนึ่ง ที่เหลืออีกหลายชีวิตตายแน่!!....

                พวกผู้ชายหลายคนที่รู้ว่าไม่อาจเทียบพลังเวทย์กับดัชเชสสาวได้ ต่างก็เริ่มเตรียมใจที่ต้องกลายไปเป็นฟักทองกันถ้วนหน้า ก็เริ่มภาวนาถึงพ่อแก้วแม่แก้วไม่เลิก แต่ตอนนั้นก็เหมือนได้เสียงสวรรค์ช่วยเอาไว้...

            “อย่าไปตำหนิพวกเขาเลยเซเดีย ถ้าจะตำหนิก็ตำหนิฉันแล้วกัน ที่ไม่ได้ห้ามพวกนี้น่ะ” หนุ่มผมทองผู้มียศสูงสุดเดินเข้ามาบอกกับดัชเชสที่กำลังพิโรธจัด นั่นทำให้พวกมียศเพศหญิงทั้งหลายถึงกับแปลกใจที่ว่า คิง อย่างเครย์อาซ ก็จะทำอะไรแบบนี้ด้วย....

                “เฮ้อ....ถึงจะยังโกรธอยู่ก็เถอะ แต่ว่าถ้าเกิดคุณเครย์อาซ ออกมารับผิดแบบนี้เองฉันก็จะยกโทษให้ก็แล้วกัน” เซเดียบอกอย่างง่ายดาย นั่นทำให้พวกทะโมนทั้งหลายรู้สึกว่ารอดตัวไปอย่างฉิวเฉียด ด้วยความช่วยเหลือจากเจ้าชายน้ำแข็งผู้นี้นี่เอง....

                “ว่าแต่ เซเดีย....แล้วโคโค่เว็ตล่ะ?” หนุ่มผมทองถามขึ้นถึงควีนสาว ที่เขาพยายามจะกวาดตามองแค่ไหน แต่ก็ยังไม่เห็น สาวผมสีเกาลัดยักส่ายหน้าเบาๆก่อนจะตอบน้ำเสียงเรียบ

                “เอ๋...ไม่รู้เหมือนกันนะ คงยังไม่มาจากตรงนั้นล่ะมั้งคุณโคโค่เว็ตน่ะ” พอได้ยินดัชเชสสาวตอบแบบนั้น ดวงหน้าหล่อคมของเครย์อาซก็ดูเหมือนจะฉายความกังวลเล็กน้อยก่อนที่จะเดินออกไปทางประตูของหอคอย....

                และเมื่อคิงไปแล้ว...อย่างน้อยพวกผู้หญิงก็ตั้งใจจะจัดการเจ้าพวกผู้ชายที่เหลืออย่างแน่นอน แต่ทว่าเมื่อหันไปที่กลางห้องอีกทีก็พบเพียงแค่กระดานประกาศผลเท่านั้น! ส่วนพวกนั้นน่ะ แอบใช้โอกาสที่ดัชเชสเซเดียคุยกับคิงเครย์อาซย่องหนีกันไปแล้ว!...

                วันนี้จึงได้เห็นความรู้ใหม่....ผู้ชายของหอคอยแห่งดวงดารา ไวยิ่งกว่าลิง......

                และที่กระดานเขียนชื่อกลางห้องนั้น...สาวงามอันดับหนึ่งของปี 3 นั่นคือ จิโคลเรีย หรือ พี่โคโค่เว็ต นั่นเอง........

               
จากผู้เขียนถึงคนอ่าน....

ก่อนอื่นต้องขอทักทายสวัสดีกันก่อนนะค่า ^^ ต้องขอขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนิยายเรื่องนี้ของเรานะคะ และหวังว่าเรื่องนี้จะช่วยสร้างรอยยิ้ม และความสนุกสนานให้ท่านผู้อ่านได้นะคะ เรามีเรื่องที่อยากจะแจ้งให้ท่านผู้อ่านทุกคนทราบนะคะ

เรื่องแรก...นามแฝง หากท่านสังเกตจะเห็นว่าเราเปลี่ยนนามแฝงจาก ~*Mio_Hio*~ มาเป็น ~*Estarlaura*~ (อ่านว่า เอสต้าลอร่า ค่า) พอดีว่าอยากจะลองเปลี่ยนนามแฝงน่ะคะ แต่รับรองว่าคนแต่งคือคนเดิมแน่นอนค่า ^^ เรียกว่า เราว่า มิโอะ เหมือนเดิมก้อได้นะค่า ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว....

ส่วนเรื่องที่ 2 เนื่องจากว่าเรากำลังอยู่ในช่วงเปิดเทอมซึ่ง ร.ร ของเราเป็น ร.ร ประจำคิดว่าจากนี้คงไม่มีเวลาที่จะเข้ามาอัพเท่าไหร ต้องขออภัย และที่สำคัญเราเองก็กำลังเตรียมตัวเพื่อสอบตรง กับ เอนท์อยู่น่ะคะ คงจะไม่ได้มาเล่นเน็ตอีกเป็นเวลานานพอตัวเลยนะคะ ต้องขออภัยคนที่ติดตามผลงานของเราด้วยนะคะ ไม่ใช่แค่เรื่องนี้แต่ทุกเรื่องเลยล่ะคะ แล้วก็ขอบคุณที่เข้ามอ่านกันนะคะ เราสัญญาว่าหลังจากสอบเสร็จเมื่อไหร เราจะปั่นมาลงให้อ่านกันอีกครั้งนะคะ ระหว่างนั้นก็ขอความกรุณาที่จะช่วยรอเราหน่อยนะคะ....

เราขอสัญญาว่า...เมื่อการสอบใหญ่ของเราครั้งนี้ผ่านพ้นไปแล้ว เราจะกลับมาอีกครั้งคะ ^^.....จากนี้ก็จะขอกำลังใจจากทุกคนนะคะ เราจะได้มีพลังใจที่จะสอบและกลับมาปั่นทั้งฟิค และนิยายให้ท่านอ่านกัน 

ระหว่างนั้น....ก็อย่าปล่อยให้เรื่องนี้ รวมถึงเรื่องอื่นๆของเรา....ร้างกันไปนะคะ ขอความกรุณาด้วยนะค่า ^^ /me โค้ง....

สุดท้ายนี้คงต้องลากันจริงๆแล้ว ก็ขอให้ทุกคนโชคดีนะคะ จนกว่าจะพบกันใหม่....


ด้วยความขอบคุณ.....

~*Estarlaura*~ (~*Mio_Hio*~)