คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ::Chapter 4::
Chapter 4::
“เฮ้ย!!โคตรใจกล้าเลยวะ นับถือๆ”
เพื่อนร่วมห้องนาม คิบอม เขามาเอ่ยกับหนุ่มหน้าจีนพร้อมตบกระโหลกรับขวัญรอบหนึ่ง...คนจีนไม่ได้ถือสาอะไรแถมยังยกนิ้วโป้งกลับไปอีกต่างหาก...
“แน่นอน!!!555+”
“สุดยอดจริง!!ความรักเต็มเปี่ยมเลยนะนาย!” ชายหน้าซาลาเปาเอ่ยเสริมขึ้นมา เรียกเสียงใช่ๆจากรอบด้านได้เป็นอย่างดี คงจะมีแต่คยูฮยอนนี่แหละที่ยังเงียบเป็นหมาป่าเดียวดาย....
“ชัวร์อยู่แล้ว ฮีชอล is my lover (ในอนาคต)” ฮันกยองตอบด้วยภาษาอังกฤษสุดแปร่งสำเนียงเกินจะบรรยาย แต่ก็ยังไม่อาจกลบเสียงแห่งความชื่นชมยินดีจากเพื่อนๆร่วมชั้นได้
“ว่าแต่แกจะเลือกชมรมอะไรอีกชมรมวะ” คังอินเอ่ยสกัดดาวรุ่งหน้าใหม่ที่เพื่อนร่วมห้องฝ่ายเมะ(?)มารุมล้อมจนเป็นจุดศูนย์กลางนั้น เปลี่ยนหัวข้อการสนทนาจากฮีโร่สารภาพรักเป็นเรื่องชมรมขึ้นมาแทน ตัวเขาทีเขียนชื่อชมรมแรกที่เป็น ชมรมเทควันโด ไปแล้ว เหลืออีกชมรมนี่แหละ ที่คิดหนัก...ซึ่งดูเหมือนคนอื่นก็คงจะไม่ต่างกัน...
“เออวะ แล้วมีชมรมอะไรน่าสนใจบ้างป่ะ”
“เมิงมีตาก็แหกดูเอาเองสิ” นอกจากจะไม่ช่วยแล้วยังด่ากลับ แบบนี้ตัวฮันกยองเองก็ชักไม่แน่ใจแล้วว่าคนหล่อๆ(?)อย่างเขาทนคบกับไอ้เพื่อนแมวน้ำปากเสียนี่ไปได้ไงวะ....ใช้เพียงแค่สายตาด่ากลับไปสักทีก่อนจะก้มลงมองในใบรายชื่อชมรมอันยาวเหยียดจนไม่รู้ว่าจะเลือกชมรมไหนดี....
“ฉันว่าเอาชมรมที่คนน้อยๆ แล้วก็น่าสนใจหน่อยดีมะ พวกเราจะได้เข้าชมรมด้วยกันได้หมด” หนุ่มร่างอ้วนเสนอขึ้นมา และก็ดูจะมีเหตุผลมาก จนทุกคนต่างพยักหน้าหงึกๆ....ไอ้เห็นด้วยน่ะ เห็นด้วยอ่ะนะ....
....แต่ไอ้ชมรมแบบที่บอกอ่ะ มันชมรมไหน??....
“ชมรมจิบน้ำชายามบ่าย ดีมะ??” คังอินเสนอขึ้น จนทำเอาเพื่อนร่วมห้องกลุ่มเมะ(?)ที่พึ่งจัดตั้งกลุ่มกันเมื่อกี้ถึงกับตาค้าง ร่างบึกๆ...ถึกๆ มันดันบอกว่าอยากอยู่ชมรมจิบน้ำชายามบ่าย ขนลุก!!
“กรุไม่เอาด้วยคนหนึ่งแหละ” ฮันกยองเอ่ยปฏิเสธเป็นคนแรก ซีวอนที่ยอมแยกจากแฟนที่รัก เยซอง และคิบอม ต่างพยักหน้าเห็นด้วยเช่นกัน
“ฉันก็ขอผ่านมันไม่แมนเอาซะเลย” คยูฮยอนที่เงียบอยู่นานเอ่ยขึ้นขณะที่พลิกปิ๊กดีดกีต้าร์ในมือไปมาอย่างมันส์มือ ประมาณว่า อารมณ์ศิลปินม๊ากมาก....
“ชมรมแฟชั่นดีไซน์ ไหม?เผื่อพวกเราจะได้เป็นนายแบบ” คิบอมเอ่ยไปพลางยกมือขึ้นลูบผมเก๊กท่านายแบบไปพลาง...ประมาณว่า มั่นใจกรุหล่อ....แต่ไอ้ท่าทีแบบนั้นทำให้เพื่อนๆเหงื่อตกกันเลยทีเดียว...
“เหอๆ ไอ้แก้มแตกเอาไรคิดเนี่ย คิดหรอว่า เขาจะให้ไอ้ลูกชิ้นเป็นนายแบบ” เยซองว่าพาดพิงไปถึงชายร่างอ้วนที่แม้จะโดนว่าก็ยังไม่แคร์สื่อนั่งกินขนมที่แอบเอาเข้ามาในห้องเรียนโดยไม่แบ่งใครหน้าไหนทั้งนั้น...
“พวกนายจะเลือกได้อย่าง พวกคนสวยเขาเลือกกันเสร็จแล้วนะ” ซีวอนที่เมื่อครู่แอบแว๊บไปดูแฟนที่สุดจะน่ารักของตนนั้นเอ่ยบอกพวกเรามาดแมนแฮนซั่มขึ้น คนหน้าจีนพยายามเบิกตาโพล่งทั้งที่ไม่ค่อยจะมีพร้อมกับรีบถามเพื่อนหน้าหล่ออย่างรวดเร็ว
“ซีวอนแล้วนายรู้รึเปล่าว่าเจ้าหญิงของฉันอยู่ชมรมไหนกัน!!” พูดไปมือแกร่งข้ามสองก็จับไหล่ของเพื่อนหน้าหล่อแล้วเขย่าๆๆๆๆๆจนดวงหน้าหล่อปานเทพบุตรมีแต่ดาวลอยเต็มหัวไปหมด!!
“ไอ้คุณฮันกยองคร๊าบ ถ้าไม่หยุดเข่าเด๋วกระผมก็ซี๊ม่องเท่งก่อนสิคร๊าบบบ!!” ซีอนเอ่ยอย่างสุภาพฮันกยองอุทานพึมพำรับคำบอกของเพื่อนก่อนที่จะปล่อยมือที่เขย่าเพื่อนหน้าหล่อ ซีวอนสะบัดหัวไล่ความมึนงงออกไปรอบหนึ่ง ก่อนที่จะตั้งต้นเอ่ยต่อ....
“นึกว่าจะตายซะแระ...จะบอกว่าไม่รู้หรอก ก็พวกสาวๆ(?)ไม่ยอมบอกเลยนี่หว่า ขนาดที่รักฉันเค้ายังบอกว่าเป็นความลับอีก”
“ไร้ประโยชน์จริงไอ้ม้า” ฮันกยองตีซี้ด้วยคำด่านิดๆ คนหน้าหล่อดูจะไร้ความสะทกสะท้านก่อนที่จะสนใจไปยังตัวเลือกในชมรม เถียงไปเถียงมาก็ยังไม่ได้ข้อสรุปเสียที ร่างสูงหน้าจีนก้มลงอ่านที่ใบรายชื่อชมรมอีกครั้ง และดูเหมือนจะมีชื่อหนึ่งที่สะดุดตาพวกเขาเป็นพิเศษ
“ชมรมลี้ลับขนหัวลุก?? เข้าชมรมนี้กันมะ?? ดูดิ มีสมาชิกแค่คนเดียว” ฮันกยองเอ่ยขึ้นปกติเขาก็ไม่ได้สนใจเรื่องพวกนี้เท่าไหรหรอก แต่ไม่รู้ทำไมว่าอยากจะเข้าชมรมนี้นัก
...แถมสมาชิกมีแค่คนเดียว?? แล้วชมรมนี้มันอยู่รอดได้ไงวะ??...
“ก็เข้าถ้าดีนะ พวกนายว่าไง?” ซีวอนที่อ่านรายละเอียดย่อๆของชมรมก็ดูน่าสนใจดี อีกอย่างเป็นชมรมที่ไม่เครียดมาก คงไม่ทำให้กระทบกับชมรมหลักของเขามากด้วย ส่วนเหล่าเมะคนอื่นๆก็พยักหน้าเป็นเชิงตอบรับก่อนจะลงมือเขียนชื่อชมรมที่สองไป และชินดงก็นำใบชมรมทั้งหมดไปส่งให้หัวหน้าห้องชางมิน
หลังจากลงชื่อชมรมแล้วสบายใจ พวกเหล่าเมะก็เริ่มจับวงเมาท์ไม่แตกต่างจากเหล่าเคะเท่าไหรนัก...ช่วงนี้หลายคนคงเบื่อเมะหน้าหื่นทั้งหลาย งั้นเราไปขั้นเวลาด้วยเหล่าเคะหน้าใสกันดีกว่า!!!
.
.
.
.
“นี่...เลือกชมรมนั้นน่ะดีแล้วหรอ ฮีชอล??”
เสียงหวานที่เอ่ยมาอย่างแผ่วๆของเรียวอุคถามหัวหน้ากลุ่มเคะขึ้น ซึ่งแม่นางก็ยิ้มพริ้มก่อนจะตอบกลับไปว่า...
“แน่นอนสิ!! ฉันมั่นใจน่าสนุกจะตายจริงไม๊? ทึกกี้>.<” ร่างบางหันไปถามเพื่อนตายสวยซึ่งยิ้มรับก่อนจะตอบคนสวย...
“อื้อ!! ฉันก็ว่าน่าสนุกดีออก ไม่ต้องกลัวหรอก เรียวอุค มีพวกเราอยู่ด้วยกลัวอะไร”
“อื้อ!!” ได้ยินแบบนี้คนหน้าหวานก็คลี่ยิ้มออกมาจนน่าหลงใหล ทงเฮกวาดสายตาไปรอบด้านก่อนจะถามขึ้น...
“ชางมินไปไหนอ่ะ??”
“ชางมินเห็นบอกว่าจะไปส่งใบชมรมให้อาจารย์น่ะ” ฮยอกแจตอบขึ้นก่อนที่จะหันไปส่งจูบให้กับแฟนสุดที่รักที่หันมาทำตาหวานใส่ตน...
“เหอๆ จะหวานไปไหน เลี่ยนแล้วน๊า ฮยอกแจ!!” ฮีชอลแซวขึ้น แต่นั้นก็ไม่ได้ทำให้คนน่ารักรู้สึกกระดากอายขึ้นมาแม้แต่น้อยนิด เจ้าตัวยังคงยิ้มร่าอย่างสดใส...
“อิอิ ก็แหม>.< คนมันเลิฟๆนี่นา”
“โหย เห็นฮยอกแจเป็นแบบนี้แล้วฉันอิจฉาจัง” ซองมินที่ยอมเงยหน้าขึ้นจากกองไหมพรมแล้วเข้ามามีส่วนร่วมในบทสนทนา...ทงเฮพยักหน้าเห็นด้วยหงึกๆก่อนจะขำนิดๆแล้วเอ่นแซวคนสวยขึ้นบ้าง...
“จะว่าไปนายฮันกยองคนนั้น เค้าสารภาพรักนายร้อนแรงจริงๆเลยนะฮีชอล” แซวขึ้นมาอย่างนี้คนสวยก็อารมณ์เสียสิ ใบหน้าหวานที่ยังยิ้มๆอยู่เมื่อกี้ก็พลันบูดบึ้งขึ้นมาทันที...
“อย่าพูดถึงได้มะ ปลาน้อยนึกแล้วเซ็ง ไอ้จีนหน้ากระเหรี่ยงนั่น คิดได้ไงทำเรื่องน่าอายกลางห้องแบบนี้” พูดไปเจ๊แกอาจจะลืมนึกไปว่าพวกเขายังอย่าห้องเดียวกัน นี่ยังดีนะที่ฮันกยองมัวแต่เม้นท์เลยไม่ได้ยินเสียงนินทาจากคนสวยมิฉะนั้นอาจจะช้ำใจได้
“แต่นายฮันกยองนั่นมันก็หล่อดีนะ ฉันว่าหล่อกว่าไอ้แก้มแตกขี้เก๊กนั่นอีก” ทงเฮเอ่ยขึ้นพลางเหน็บคนที่เขาหมั่นไส้อย่างแรงขึ้นมา ฮีชอลหยักหน้ารับหงึกๆก่อนที่จะหันไปอ้อนเพื่อนตาสวยแทน
“ฉันไม่สนหรอกว่าไอ้หน้าจีนนั่นจะหล่อรึเปล่า ก็ฉันมีทึกกี้ก็พอแล้ว เนอะ ทึกกี้” แล้วฮีชอลก็เอาหัวทุยๆไปไถอ้อนๆกับไหล่ของคนตาสวยที่ลูบหัวร่างบางนั้นอย่างเอ็นดู
“แน่นอนอยู่แล้ว ชอลลี่^[]^” ภาพที่ปรากฏขึ้นต่อหน้าเหล่าเคะ เป็นภาพที่ช่างอบอุ่นในมิตรภาพระหว่างของหน้าสวยทั้งสองคน เรียวอุคยิ้มไว้กับท่าทางเช่นนั้นก่อนที่จะเอ่ยถามขึ้นมา
“ฮีชอล กับ อีทึก คงสนิทกันมากแน่ๆเลยถึงมีชื่อเล่นให้กันด้วยน่ารักจัง”
“นั่นสิๆ ฉันอยากเรียกมั้งจัง ชอลลี่ กับ ทึกกี้ เนี่ย” ฮยอกแจเอ่ยเสริมขึ้นมา ฮีชอลกอดคนตาสวยแน่นกว่าเดิม ใบหน้าหวานบูดบึ้งเล็กน้อยอย่างน่ารักก่อนที่จะบอกด้วยน้ำเสียงดังๆ แต่ก็ไม่ใช่เสียงตวาด...
“ไม่ได้ๆ!! ชอลลี่ กับ ทึกกี้ เป็นชื่อที่ฉันกับทึกกี้ใช้กันได้แค่ 2 คนเท่านั้น”
“โหย ไรอ่ะ หวงชะมัด!!” ฮยอกแจบ่นอุบอิบพร้อมเบะปากอย่างน่ารัก แต่คนหน้าสวยกลับคลี่ยิ้มพร้อมกับเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงหวานใส...
“แหงสิ!! ก็ฉันกับทึกกี้รักกันนี่นา!!ใช่ม๊าทึกกี้!!!” คนตาสวยยิ้มรับก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงหวานเช่นกัน
“ใช่แล้ว แน่นอน!!ก็ชอลลี่เป็นของฉัน นี่นา!!” ฮีชอลยิ้มกว้างกับคำตอบของเพื่อนรัก ก่อนที่จะโน้มหน้าไปจุ๊บปากนุ่มของทึกกี้เบาๆช่างเป็นภาพที่น่ารักเสียจริง!!
.
.
.
.
“แล้วนายสารภาพรักไปแล้วจะเอาไงต่อหรอ?” เพื่อนหน้าซาลาเปาเอ่ยถามขึ้น คนหน้าจีนยิ้มๆก่อนจะตอบด้วยใบหน้าสุขใจ...
“ก็คงจะค่อยๆเป็นค่อยๆไปเหมือนซีรี่ย์เกาหลีน่ะ” ฮันกยองตอบไปพลางนึกวาดภาพจินตนาการในฝันว่าเขากับฮีชอลจะได้เหมือนพระเอกนางเอกในซีรี่ย์รักหวานแหววที่เขาเคยดู แต่ความฝันก็ดันพังทลายเมื่อการสะกิดหนักๆของคังอินทำให้เขาต้องตื่นจากอาการเพ้อฝัน ร่างสูงมองเพื่อนที่ทำหน้าตกใจเหมือนเห็นผีมา...เสียงของคังอินที่เอ่ยออกมาจากริมฝีปากสั่นๆ...
“ไอ้ฮัน...มะเมิง...ดูนู่นสิ”ร่างสูงมองตามนิ้วของเพื่อนที่ชี้ไปยังอีกทิศหนึ่งของห้องแล้วเขาเองก็ช็อกเช่นกัน ก็ภาพที่เขาเห็นน่ะ เจ้าหญิงคนสวยของเขากำลังจุ๊บปากกับเพื่อมร่วมห้องตาสวย!!!
....O[]O!!!!!.....
....ม่ายยยยยยยยยยยยย เจ้าหญิงของเขาจะเป็นยูริเหรอ!!.....
....ไม่ได้ๆๆ เขาไม่ยอมให้ว่าที่เมียเขาในอนาคตเป็นยูริไปหรอก!!...
....สงสัยว่าที่จะค่อยเป็นค่อยไปคงจะไม่ได้แล้ว!!!....
....เขาตัดสินใจแล้ว!!....
....เขาจะต้องรีบทำให้ฮีชอลเป็นแฟนของเขาให้เร็วที่สุดซะแล้ว!!!!!!!!!!!!!!!!!.....
To Be Continued
คุยกันกับไรเตอร์
มาต่อแล้วนะค่าๆๆ อิอิ เปนไงบ้าง แต่ตอนที่แล้วมะค่อยมีคนมาเม้นท์เลยไรเตอร์น้อยใจจัง แต่ก้จะพยายามต่อไปนะคะ
จันทร์หน้าเราจะเปิดเทอมแล้วเวลาอัพอาจจะน้อยลงต้องขอโทษรีดเดอร์ทุกคนมา ณ ที่นี้นะคะ ขอบคุณทุกกำลังใจนะค่า เม้นท์กันด้วยนะค่า
P.S อัพตัวละครเพิ่มนะคะ
เอ้(Mio_MinMin)
ความคิดเห็น