คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ::Chapter 3::
Chapter 3::
“ก็ตามที่บอก นั่นแหละ หูตึงรึไง ต้องให้พูดหลายรอบ??”
ประธานควอน โบอา เอ่ยบอกศิลปินของเธอ ที่ตอนนี้แข็งเป็นพระพุทธรูปไปแล้ว หลังจากที่ได้ยินคำอธิบายโปรเจ็คสุดเลิศของเธอ....
“พี่โบอาทำแบบนี้ได้ไงฮะ พี่ก็รู้ว่าผมเกลียดไอ้ไก่นี่ยังกับอะไรดี!!” ชางมินที่สลายตัว(?)จากการกลายเป็นหินก่อนนั้น ถามเสียงดังใส่ประธานไม่พอยังทุบของประธานสาวจนได้เสียงดังตุ๊บอีกแน่ะ!!
“เจ๊!!ผมไม่เอาด้วยหรอก!!! คนอย่างผมไม่ทำงานร่วมกับไอ้คนเสียงเป็ด!!” เสียงโหวกเหวกของยูชอนตามมาอีกทีหนึ่งพร้อมด้วยเสียงทุบโต๊ะไปอีกตุ๊บ!! โบอามองโต๊ะที่น่าสงสารของตนที่ถูกทุบแล้วทุบอีกอย่างอนาถใจ...
....โถ โต๊ะทำงานลูกแม่ เดี๋ยวจบงานนี้แล้วแม่จะไปเสริมเหล็กให้หนูนะ T^T....
“พวกเธอไม่มีสิทธิปฏิเสธ นี่เป็นเรื่องที่ฉันและคณะผู้บริหารของค่ายทุกคนปรึกษากันแล้ว และทุกคนก็ลงความเห็นตรงกันแล้ว” หญิงสาวยังคงเอ่ยเสียงใจเย็น แม้ว่าความช้ำใจจากบาดแผลของโต๊ะทำงานลูกรัก(?)ยังคงมีอยู่...
“ทำแบบนี้ได้ยังไงกันฮะพี่โบอา ผมไม่เอาด้วยหรอก ต้องร่วมงานกับไอ้หน้าไก่เนี่ย!!”
“เออ ก็ฉันทำไปแล้ว รึเธอจะเถียง??” หญิงสาวตอกกลับมาอย่างเรียบๆ ทำเอาหนุ่มน้อยหน้าหวานถึงกับสงบปากสงบคำไปตั้งต้นเถียงใหม่ก่อน และนั่นเปิดโอกาสให้ศิลปินอีกคนรีบชิงเถียงขึ้นมาก่อน
“เจ๊ มีสิทธิอะไรมาตัดสินใจให้ผมทำงานร่วมกับไอ้เป็ดเสียงหลงเนี่ย!!!!”
“ก็มีน่ะสิ....ฉันเป็นประธานบริษัทค่ายเพลงTSE โอเคมะ??”...เออ จบเลยเจ๊....ใช่ซี๊!!ก็เจ๊เป็ยประธานบริษัทส่วนเขามันก็แค่ศิลปินสุดหล่อเองนี่!!! แต่อย่างนั้นก็เถอะ รับไม่ได้!!!มันไม่ยุติธรรม!!!!!!....แต่ก็นั่นแหละ เหตุผลง่ายๆสั้นๆได้ใจความ ทำให้นายปาร์คต้องกลับไปตั้งตัวใหม่อีกคน เพื่อขุดหาเหตุผลมาเถียงเจ๊แก
ทันทีที่หญิงสาวเห็นว่าศิลปินทั้งสองของตนกำลังหยุดคิดกันอยู่นั้น เธอจึงรีบชิงพูดตัดขึ้นมาก่อนที่สองศิลปินตระกูลมีปีกจะกระพือปีกผับๆเถียงเธออีก...
“ก็ยังไงก็ตาม อีก 2 วันจะมีงานแถลงข่าวเปิดตัววงDuo หรือ วงKiss ของพวกเธอ อีก 3อาทิตย์จากนี้จะมีการปล่อยซิงเกิ้ลของเธอ เพราะฉะนั้นจะต้องเร่งงานเข้าหน่อยเข้าใจไหม? แล้วจากนี้ถ้าเกิดต้องมีรับงานให้ไปออกรายการทีวี หรือรายการวิทยุ อะไรก็ตามแต่พวกเธอจะต้องไปเป็นคู่ และแนะนำตัวในฐานะ วงKiss เข้าใจมะ??”ว่าแล้วคุณเธอก็รวบคำปุบปับยิ่งทำให้ศิลปินทั้งสองตั้งตัวไม่ทันไปอีกยกหนึ่ง!!
“ได้ไงเจ๊!!ผมไม่เอาด้วยหรอกนะ” ยูชอนว่าขึ้น
“ผมก็ไม่เอาด้วยหรอกนะครับพี่โบอา!!” ชางมินเอ่ยขึ้นมาอีกคน หญิงสาวตีหน้าเครียดขึ้นมาอีกครั้ง ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบ แต่ว่าดูแล้วมีพลังสมกับเป็นประธานของTSE
“นี่! ฉันก็ไม่รู้หรอกนะว่าพวกเธอไปโกรธ เกลียดอะไรกันมาตั้งแต่ตอนไหน แต่ว่าพวกเธอไม่คิดบ้างหรอ ว่าแฟนคลับของพวกเธอเขาก็อยากเห็นความสำเร็จของพวกเธอไปอีกขั้นหนึ่ง เรื่องส่วนตัวน่ะเธอต้องเอาไว้ทีหลัง แล้วนี่ถ้าเกิดพวกแฟนคลับของพวกเธอเขารู้ว่าเธอสองคนเกลียดกันไม่คิดบ้างหรอ ว่ามันจะมีเรื่องทะเลาะระหว่างแฟนคลับของพวกเธอมากกว่านี้....เรื่องแค่นี้น่ะ เธอทำเพื่อแฟนคลับ ของพวกเธอได้รึเปล่า? ความเป็นมืออาชีพน่ะมีบ้างรึเปล่า?” พอได้ยินเช่นนี้ทั้งสองก็ยังคงนิ่งอึ้งไปอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะตัดสินใจตอบออกมา...
“ผมจะทำก็ได้ครับพี่โบอา/เจ๊โบอา” การพูดพร้อมกันที่ไม่ได้ตั้งใจนั้น ทำให้ทั้งสองต้องหันมาจ้องตากันจนเกิดกระแสไฟฟ้าเปรี้ยงๆขึ้นมาอีกระลอก ประธานสาวยิ้มอย่างถูกใจในคำตอบนั้น แล้วจึงรีบเอ่ยปิดเรื่องที่มาคุยกันตอนนี้ทันที ก่อนที่จะเกิดสงครามเป็ดกะไก่ในห้องของเธออีกระลอก....
“เอาล่ะ! งั้นเป็นอันว่าตกลงแล้วนะ ห้ามผิดคำพูดนี่ใบเซ็นสัญญาของวงKiss ส่วนเรื่องผู้จัดการส่วนตัวเอาเป็นว่าให้ทั้ง ผู้จัดการชอง แล้วก็ผู้จัดการคิม ทำงานเหมือนเดิมแล้วกัน โอเคมะ?? เอาเป็นว่าตกลงแล้วกัน พวกเธอก็แยกย้ายๆไปทำงานได้แล้ว อีกสองวันเตรียมตัวให้แถลงข่าวนะ แล้วถ้ามีอะไรฉันจะติดต่อไปทางผู้จัดการของพวกเธออีกทีก็แล้วกัน เอ้า! ไปๆๆ” แล้วเจ๊เธอก็พูดเองเออเองพร้อมกับถีบส่งนักร้องคนดังที่ไม่มีโอกาสได้ตั้งตัวกับคำพูดแบบติดจรวดของประธานคนสวยเลยแม้แต่นิดเดียวออกไปทางประตูเช่นเดียวกับที่พวกเขาเข้ามา แล้วจึงจัดการปิดประตูทันที...
รอยยิ้มร้ายปรากฏขึ้นบนใบหน้าสวยทันที พร้อมเสียงหัวเราะชั่วร้ายประดุจนางแม่มดลั่นห้องทำงานเก็บเสียงของคุณเธอ...หลายคนอาจจะมองว่าเธอเป็นบ้าไปแล้ว แต่แท้จริงแล้วนั่นเพราะ เธอได้ดำเนินการตามแผนสำเร็จลุล่วงไปด้วยดี...
....เธอรู้อยู่แล้วว่าเจ้าสองศิลปินตระกูลมีปีกนั่นน่ะ ต้องไม่ยอมร่วมวงกันง่ายๆแน่!!....
....เธอก็แค่อาศัยช่องโหว่ของคำพูด โดยใส่คำที่เป็นจุดอ่อนของทั้งสองคนไว้....
....ก็คือ คำว่า “เพื่อแฟนคลับ” ที่เป็นจุดอ่อนของชางมิน.....
....แล้วก็ คำว่า “มืออาชีพ” ที่เป็นจุดอ่อนของ ยูชอน....
....Mission Complete!!!!555555+ ได้ใจเจ๊จริงๆ!!!....
!!!โครม!!!
เสียงร่างสองร่างของศิลปินขวัญใจมวลชนชาวเอเชียลงไปนอนเกลือกกลิ้งกับพื้นอย่างน่าอนาถาด้วยฝีมือของประธานค่ายคนงาม และฝ่าเท้าอันน่าหลงใหล(?)ช่วยสงเคราะห์ส่งพวกเขาออกมาจากห้อง โดยที่ไม่มีโอกาสได้เถียงอะไรทั้งนั้น...
“ลุกขึ้นได้ไหม ชางมิน?” ยุนโฮที่เดินออกมาก่อนที่โบอาจะถีบส่งศิลปินในความดูแลของเขาออกมานั้น ถามขึ้นพร้อมกับส่งมือให้ร่างบางลุกขึ้นมา
“เจ็บก้นจังฮะ พี่ยุนโฮ” ชางมินเอ่ยอย่างออดอ้อนผู้จัดการที่เขาให้ความนับถือเหมือนพี่ชายแท้ๆ ขณะที่มือก็ยันสะโพกไว้แสดงอาการปวดขึ้นมาจริงๆ...อีกด้านหนึ่งผู้จัดการคนสวยก็กำลังช่วยพยุงร่างสูงของคนหล่อหน้าไก่ในสายตาของชางมินขึ้นมา...
“ไหวไหม ยูชอน?” เสียงหวานเอ่ยถามขึ้น ศิลปินหน้าไก่ยิ้มร่าขณะที่ปัดฝุ่นออกจากเนื้อตัวของเขาไป...
“สบายมาก พี่แจจุง ผมไม่อ่อนแอเหมือนใครบางคนแถวนี้หรอก” น่าน...ยังไม่ทันไร เจ้าคนหน้าหล่อก็เริ่มจิกกัดคนหน้าหวานเสียแล้ว ส่วนคนที่ได้ยินน่ะเหรอ ถึงกับหันขวับมาทางคนพูดที่ตอนนี้กำลังทำหน้าตากวนประสาทได้ที่เลย...
“ใครอ่อนแอกันมิทราบ!!! ฉันเปล่าอ่อนแอน่ะ นายน่ะมันถึกเกินไปต่างหาก!!”
“อ้าว!! พูดงี้ก็สวยดิ!! ฉันไม่ได้เจาะจงใครสักหน่อย นายมารับเอาไว้เต็มๆทำไม!! แล้วใครถึกๆกัน”
“ก็นายน่ะสิ ไอ้ไก่ปากห้อย!! หน้าก็เป็นไก่แท้ๆ แต่ดันถึกอย่างกับหมีควาย เป็นไก่ควายรึไง!!”
“อ้าวๆ วอนโดนชกซะแล้ว ไอ้เป็ดหน้ากวาง!! อยากโดนดีนักใช่ไหม?”
“ไม่กลัวหรอก!!แน่จริงก็เข้ามาสิ ไอ้หน้าไก่หมดอายุ!!”
“หนอยๆ วันนี้นายตายแน่!!ไอ้หน้ากวางเสียงหลง!!”
“เข้ามาดิ!!อย่ามัวแต่พูดมาก ขันอยู่ได้ เนี่ยมันสายแล้วนะ!!!โง่รึเปล่า”
“เออ!!ไม่ต้องท้า นายตายแน่!!” แต่ไวกว่าคำพูดของศิลปินหน้าไก่ ผู้จัดการคนสวยก็รีบรวบตัวของยูชอนเอาไว้ทันที ทั้งที่เจ้าตัวดิ้นอย่างแรงเพื่อที่จะไปชกหน้าคู่แข่งที่แสนจะเกลียดขี้หน้า...ส่วนคนยั่วโมโหน่ะตอนนี้ยินแลบลิ้นปลิ้นตาใส่อีกฝ่ายจงใจให้โมโหหนักกว่าเดิมอีก
“พอเถอะน่า!!ยูชอนกลับกันได้แล้ว!!! คุณชองครับ ยังไงเรื่องงานมีอะไรก็ติดต่อผมได้ตามนามบัตรของผมนนะครับ!!ไปเถอะนะ ยูชอน กลับคอนโด!!” แจจุงพยายามเค้นเรี่ยวแรงที่ไม่ค่อยจะมี แต่กึดจนถึงวินาทีสุดท้านเพื่อที่จะดึงร่างของศิลปินหนุ่มออกไปให้พ้นรัศมีก่อนที่ วงKiss จะไม่ได้ถือกำเนิดขึ้นมาเสียก่อน...
“แบร่!!!!ไปซะได้ก็ดี ไอ้หน้าไก่!!!” ร่างบางแลบลิ้นปลิ้นตาอย่างขับไสไล่ส่งด้วยความยินดีอย่างแรง ท่าทีแบบเด็กๆนี่ถ้าเป็นแฟนคลับคงจะมองว่าช่างน่ารักเสียนี่กระไร แต่สำหรับผู้จัดการหนุ่มหล่อเนี่ยมันชวนให้เหนื่อยใจยิ่งกว่าเสียอีก...
....ดูแลชางมินคนเดียวก็เหนื่อยจะแย่แระ...นี่ต้องดับเบิ้ลคูณสอง ก็ต้องมาดูแลควบคู่ไปกับยูชอน ด้วยนี่สิ....
....อย่างนี้ หมีขาว จะอายุยืนยาวไหมเนี่ย?? จะรีบตายก็ไม่ได้ หมีขาวเป็นสัตว์ใกล้สูญพันธุ์แล้ว...
...ถ้าเขาตายอีกตัว หมีขาวก็จะหายไปอีกหนึ่งตัวสินะ....
....เออ กรุชักสติไม่ดีแระ =.=.....
คิดไปคิดมาก็ด่าตัวเองไปพลาง ดวงตาคู่คมหันไปมองร่างบางที่ทำหน้าแลบลิ้นลิงหลอกเจ้าทั้งที่ไอ้คนที่ร่างบางจงใจจะทำหน้ายั่วโมโหเนี่ยมันกลับไปตั้งนานแระ...
“วันนี้ไม่มีคิวงานแล้ว...เรากลับคอนโดไหมชางมิน ไปพักผ่อน” ยุนโฮเอ่ยขึ้น ร่างบางน่ารักจึงเลิกทำหน้าลิงหลอกเจ้าได้สักที ก่อนจะหันมายิ้มสดใสสมเป็นเทวดาองค์น้อยแห่งวงการ...
“ตกลงครับพี่ยุนโฮ เลี้ยงไอติมผมด้วยนะ กันต้องมาเจอเรื่องปวดหัวเงี้ย ผมอยากกินของเย็นๆอ่ะ” ว่าแล้วเทวดาน้อยก็สั่งเสร็จสับ พร้อมกับที่เจ้าตัวเดินฉับๆไปยังหน้าประตูลิฟท์โดยมีร่างสูงเดินตามไปต้อยๆพลาง ถอนหายใจไปพลาง...
...เฮ้อ...เอาเถอะพ่อคุณ....
หลังจากสงครามเป็ดกับไก่ ชางมินก็เอนกายลงนอนบนโซฟาอย่างเหนื่อยอ่อนจากการต่อสู้ผ่านริมฝีปากอย่างดุเดือดมาภายในวันเดียว...แต่ยิ่งคิดเรื่องที่ไปเถียงกับไอ้ไก่นั่นขึ้นมาเขาก็พาลหงุดหงิดขึ้นมาจนต้องรีบพุ่งไปยังตู้เย็นแล้วคว้าไอติมถ้วยใหญ่รสวานิลามานั่งตักเข้าปากๆๆๆๆๆ
“เป็นอะไรอีกล่ะ ชางมิน วันนี้ตารางงานก็ไม่มีนี่” ผู้จัดการหนุ่มเอ่ยถาม ร่างบางยังคงมุ่งมั่นกับการจ้วงไอติมเข้าปากไม่เลิก จนเมื่อไอศครีมรสเลิศโดนกินจนหมดถ้วยแล้ว ร่างบางจึงหันมาตอบ...
“จะเรื่องอะไรอีกล่ะครับ ก็ผมหงุดหงิดเรื่องไอ้หน้าไก่นั่นน่ะสิครับ ฮึ่ย!! คิดแล้วมันน่าหงุดหงิด ผมเป็นศิลปินเดี่ยวก็ออกจะดัง ทำไม พี่โบอาถึงต้องให้ผมมาทำวงคู่กับไอ้หน้าไก่นั่นด้วยเนี่ย!!”
“ประธานควอน อาจจะมีเหตุผลในแบบของเขาก็ได้นี่ จริงไม๊ ชางมิน?” ยุนโฮเอ่ยอย่างใจเย็น ขณะที่ล้วงหยิบนามบัตรของผู้จัดการหนุ่มหน้าสวยของปาร์ค ยูชอน...หวา...ทำไมต้องไปคิดถึงหน้าหวานๆ ปากแดงๆ ด้วยน๊า หมีขาวถ้าจะบ้าซะแระ....
“นี่นะ ถ้าผมไม่เห็นแก่ว่า ผมจะทำเพื่อแฟนคลับนะ ให้ตายผมก็ไม่มีทางไปร่วมงานกับไอ้หน้าไก่นั่นหรอก” เห็นท่าทีหงุดหงิดที่แมบจะเขมือบคอนโดได้ทั้งห้องของร่างบางแล้ว ร่างสูงก็ไม่คิดจะถามอะไรต่อ แต่ก็นะ....มันยังแอบติดใจนิดนึงๆอ่ะ...
“ถามจริงเหอะ ชางมิน ทำไมนายถึงเกลียดปาร์ค ยูชอน ขนาดนั้นน่ะ” ประดุจถูกไม้เสียบแทงกลางใจ คนน่ารักพลันมีสีหน้าหงุดหงิดสุดเกินจะบรรยายขึ้นมาทันที...
“ฮึ่ย!! จะไม่ให้เกลียดขี้หน้าได้ยังไงล่ะฮะ พี่ยุนโฮ ผมน่ะนะเกลียดมันมาตั้งแต่ประถมแล้ว แต่ก็ไม่รู้เป็นบ้าอะไรถึงต้องมาอยู่โรงเรียนเดียวกันทุกครั้งเลย!! ย้ายทีไร ก็ต้องเจอหน้ามัน ผมกับไอ้หน้าไก่นั่นก็แข่งกันมาตั้งแต่สมัยก่อนแล้ว เจอหน้ากันทีไรต้องซัดกันทุกที!!! ตอนแข่งวิ่งผมก็เข้าเส้นชัยพร้อมมัน ตอนแข่งชู๊ตบาสก็ดันชู๊ตคะแนนเท่ากัน แข่งว่ายน้ำก็เร็วเท่ากัน ซื้ออาหารกลางวันก็ต้องมาซื้อร้านเดียวกัน กับข้าวที่ชอบก็ดันอย่างเดียวกัน แล้วป็อบปูล่าในหมู่นักเรียนเหมือนกัน คนบ้าอะไรเลียนแบบผมซะทุกอย่างเลย!! แล้วไอ้ที่น่าเจ็บใจกว่านั้นอ่ะนะ พี่ยุนโฮ มันดันมาจีบสาวคนเดียวกับที่ผมจีบอ่ะนั่นอีกอ่ะดิ!!! โอ๊ย!! คิดแล้วแค้น!!!!” ร่างบางแอบตัดการเล่าด้วยท่าทีหัวเสียที่เจ้าตัวแทบจะเอาหัวทุยๆน่ารักของตนลงโขกกับโต๊ะ ให้จงได้!! ผู้จัดการหนุ่มลอบเหงื่อตก แอบว่าจะดีอ่ะป่าว ถ้าจะถามต่อ...
....แต่หมีอยากรู้อ่ะ T^T เพราะงั้นกวางน้อยอย่าโกรธหมีนะ หมีอยากรู้จริงๆ....
“เอ่อ...แล้วผมเป็นไงหรอ กับสาวที่จีบคนเดียวกันอ่ะ” ด้วยคำถามที่เหมือนจะทำเอาร่างบางถึงกับจุกไปอีกหน ดวงตาเป็นประกายด้วยความขุ่นเคืองจนทำให้ร่างสูงขนลุกซู่!!! ตกลงนี่คิดผิดใช่ป่าว ที่ถาม??
“เหอะ!! ผมน่ะเหรอ!! เลวร้ายอย่างกับอะไรดี ก็สาวน้อยคนนั้นอ่ะ ดันเลือกไอ้ไก่หน้าหนูน่ะสิ ส่วนเหตุผลที่บอกว่าไม่เลือกผมอ่ะ ดันมาบอกว่า ผมน่ารักกว่าเธอ เธอกลัวเพื่อนเข้าใจผิดคิดว่าเป็นคู่เลสเบี้ยนกับผม!! ฮึ่ยๆหน้าตาตอนมันเยาะเย้ยผมตอนนั้นน่ะ ผมแทบอยากจะฆ่ามัน!!!! ฮึฮึฮึฮึฮึฮึ แต่ยังดีนะ ที่ผมหัวดีกว่ามัน อย่างน้อยเรื่องเกรดเรียนน่ะ ผมชนะขาดลอย ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!!!!” และแล้วนักร้องคนดังที่แสนน่ารัก ก็หัวเราะอย่างบ้าคลั่งในชัยชนะตอนสุดท้ายที่เขาเล่า ผู้จัดการหนุ่มเหงื่อแตกในทันที...
....เหอๆ...เห็นอย่างนี้แล้วไม่น่าขุดมาถามเลยนะ....
ผู้จัดการหนุ่มปล่อยให้ร่างบางเท้าสะเอวหัวเราะกับชัยชนะเรื่องเกรดเรียนอย่างบ้าคลั่งต่อไปโดยไม่คิดจะห้าม ส่วนตัวเขาเองก็ก้มหน้าลงมองนามบัตรของ ผู้จัดการ คิม แจจุง ในมืออย่างไม่วางสายตา...แต่สมองของเขากลับหวนไปคิดถึงร่างบางเจ้าของใบหน้าสวย...
....สวยอย่างจะนางฟ้าเลยนะ....
คิดไปพลางขณะที่มือก็ขยับไปโดยอัตโนมัติ ร่างสูงกดเบอร์โทรศัพท์มือถือที่พิมพ์อยู่ด้านหลังของนามบัตร เมื่อกดตัวเลขตัวสุดท้ายแล้ว อยู่ดีๆมือก็หยุดก่อนที่จะกดโทรออก ร่างสูงเริ่มคิดอย่างชั่งใจ...
...ถ้าโทรไปจะพูดอะไรดีอ่ะ....
...โอ๊ย!!จะไปคิดมากอะไร!!....
...เราตั้งใจจะคุยเรื่องงาน งานๆๆ ท่องไว้สิ ชอง ยุนโฮ....
...เขาแค่ตั้งใจจะโทรไปคุยเรื่องงานเท่านั้นเองจริงๆนะ ไม่ได้มีความคิดอะไรแอบแฝงเลยนะ....
....จริงๆนะ....
ภายในห้องคอนโดอีกห้องหนึ่งเหตุการณ์ที่คล้ายๆกันก็เกิดขึ้นกับผู้จัดการหนุ่มหน้าสวย และ ศิลปินสุดฮ็อตอีกคนนาม ปาร์ค ยูชอน....
“นี่ ยูชอน ความจริงนายกับชางมิน ก็เรียนโรงเรียนประถม แล้วก็โรงเรียนมัธยมมาด้วยกันไม่ใช่หรอ น่าจะสนิทกันไม่ใช่หรอ??...” ร่างบางเอ่ยถามเสียงใส ทว่าศิลปินในความดูแลของตนนี่สิ หน้าจะเริ่มบูด เตรียมพร้อมอาละวาด...
“เชอะ!!คนอย่างผมน่ะเหรอสนิทกับไอ้เป็ดหน้ากวางน่ะ ผมน่ะนะเกลียดมันมาตั้งแต่เจอหน้ามันแล้ว!!! ตอนแข่งวิ่งผมก็เข้าเส้นชัยพร้อมมัน ตอนแข่งชู๊ตบาสก็ดันเสร่อชู๊ตคะแนนเท่ากัน แข่งว่ายน้ำก็ดันทำเวลาได้เท่ากัน ซื้ออาหารกลางวันก็ต้องมาซื้อร้านเดียวกัน ที่เลวร้ายนะ กับข้าวที่จะกินดันอย่างเดียวกับที่มันซื้อทุกครั้ง!! แล้วก็นะมันยังมาป็อบปูล่าในหมู่นักเรียนเหมือนกับผมอีก เกลียดจริงๆพวกที่ชอบเลียนผมเนี่ย!!แต่ที่โคตรเจ็บใจเนี่ย มันดันมาชนะผมในเรื่องการเรียนเนี่ย ทำไมผมไม่หัวดีกว่ามัน!!!!แต่ก็นะ สาวที่ผมกับมันจีบเหมือนกันน่ะเลือกผม โอ๊ย!!! คิดถึงสีหน้าตอนไอ้เป็ดนั่นหน้าเสียแล้วสะใจโว้ย!!!” ยูชอนเอ่ยเสียงลั่น ขณะที่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับชัยชนะเรื่องหลีสาวที่เขาได้มา คิดซะว่าหักล้างกับเรื่องเกรดเรียนก็แล้วกันนะ 55555555555555+
ผู้จัดการหน้าสวยถอนหายใจกับไอ้นิ้สัยอยากชนะชิม ชางมิน ของยูชอน ขณะที่เดินไปที่โต๊ะทำงานที่อยู่ในห้องนอนของตน เพื่อจะไปหาเอกสารเตรียมเรื่องสำหรับโปรเจ็คKiss และในตอนนั้นเองที่เสียงริงโทนของมือถือคู่ใจดังขึ้นมา...
~Doushite…Kimi wo suki ni natte shimattan darou?~
เบอร์แปลกหน้าโทรมา ร่างบางขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนที่จะกดรับ และกรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์...
“ฮัลโหล...ครับ คิม แจจุง...นั่นใครครับ เอ๋?? อ้อ คุณชอง นั่นเองมีอะไรเหรอครับ?? ประธานควอนยังไม่ได้ติดต่ออะไรผมมาเหมือนกันครับ ถ้ายังไงมีอะไรคืบหน้าผมจะติดต่อกลับไปหาที่เบอร์นี้นะครับ...ครับ..ครับ สวัสดีครับ” แล้วก็กดวางสายไป การคุยบทสนทนาสั้นๆ นั่นทำให้ร่างบางนึกถึงใบหน้าหล่อของผู้จัดการหนุ่มของชิม ชางมิน...
...อา...คนอะไรหล่อชะมัดเลยนะ...
....เอ...ทำไมรู้สึกดีใจแปลกๆที่คุณชองโทรมานะ....
....โอ๊ย!! คิม แจจุง คุณชองเขาแค่โทรมาเรื่องงานๆ นายนี่อย่าคิดอะไรฟุ้งซ่านไปหน่อยเลย
To Be Continued
คุยกันกับไรเตอร์
มาต่อแล้วนะค่า หวังว่าจะถูกใจทุกคนนะคะ ใครที่สงสัยว่าทำไมสองคนนี้ถึงเกลียดกันจัง ก็คงจะได้ทราบเหตุผลคร่าวๆกันในตอนนี้แล้ว อิอิ สำหรับตอนหน้าจะให้ได้มียุนแจ หวานๆซักเล็กน้อย ตอนหน้าจะวุ่นวายขนาดไหน ก้ต้องมาติดตามกันนะคะ
แต่ไรเตอร์อยากแอบบอกว่า น้อยใจนิดนึง คนเม้นท์น้อยๆ ใครเปนนักอ่านเงาก้เม้นท์บ้างอาไรบ้างนะค่า กำลังใจของคนแต่งนะคะ ส่วนคนที่มาเม้นท์ให้เราเสมอๆเราก้ดีใจมากๆเลยนะคะ ขอบคุณจากใจค่า แล้วเจอกานตอนหน้านะค่า ^[]^
เอ้(Mio_MinMin)
ความคิดเห็น