คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ::Intro::
[Fic: SJ+TVXQ] High school...ม.ปลายหัวใจว้าวุ่น...(Yaoi)
Paring: HanChul +etc.
Style: Romantic Comedy
Author: Mio_MinMin
::Intro::
....มีผู้ใหญ่หลายคนเคยบอกว่า พอเป็นเด็ก ม.ปลายแล้ว....
....ก็จะเข้าใกล้ความเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาอีกนิด....
....จะต้องมีเรื่องให้คิดมากขึ้นอีกหน่อย...
....เรื่องสำคัญคือต้องตั้งใจเรียนเพื่อจะเตรียมตัวสอบเข้ามหาวิทยาลัย...
....ส่วนเรื่องความรักก็เป็นรองไปเลย....
....แต่พวกผู้ใหญ่เขาคงจะลืมไปแล้ว....
....ว่า ม.ปลาย นี่แหละ ที่พวกเขาได้สัมผัสความรักเป็นครั้งแรก....
.
.
.
.
หน้าประตูรั้วโรงเรียนสุดหรูแห่งกรุงโซล...โรงเรียน ม.ปลายมยองมุน ที่เต็มไปด้วยเหล่าเด็กนักเรียนม.ต้นที่จบการศึกษาในแผนกม.ต้น มากันอยู่คับคั้งจนน่าประหลาดใจเพราะวันนี้ก็ยังไม่ใช่วันเปิดภาคเรียน แต่วันนี้เป็นวันสำคัญอีกวันหนึ่งของเหล่าเด็กชายที่หวังจะได้เข้าเรียนในโรงเรียนชายล้วนมยองมุนแห่งนี้....เพราะว่าวันนี้...คือ...
...วันประกาศผลสอบเข้าโรงเรียนม.ปลายมยองมุน!!!!...
และเช่นกันตอนนี้ที่หน้าประตูรั้วทีเดิมนั้นมิได้มีพียงรั้วและป้ายชื่อโรงเรียนเท่านั้นหากแต่มีสิ่งแปลกปลอม เอ้ย!!สิ่งเพิ่มเติม คือร่างสูงของชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลา ใบคมคายที่ประดับด้วยดวงตาตี๋ๆของเจ้าตัวที่เพิ่มเสน่ห์ให้เป็นเท่าตัว แต่มันคงจะดีกว่านี้ ถ้าหากบนใบหน้าหล่อนั้นจะมีรอยยิ้มซักนิด ก็ตอนนี้เจ้าตัวน่ะ หน้าบูดเป็นตูดหมึกอยู่เนี่ย!! =.=
“เมื่อไหรไอ้คังอินจะมาฟระ” เสียงหล่อพึมพำกับตัวเอง นี่ดีนะ...ที่ไม่มีใครมาเห็นอาจจะคิดว่าคนหน้าหล่อเป็นบ้าไปแล้วก็ได้....คนหล่อหน้าตี๋ก้มลงมองนาฬิกาข้อมือที่บอกเวลา 10:30น. ยิ่งเห็นยิ่งหงุดหงิด เพราะอะไรน่ะเหรอ...ก็เพราะไอ้เพื่อนรักโคตรมันนัดเขาไว้ตอน 9:00 แถมมีโทรมาย้ำทั้งคืนว่าต้องมาก่อนเวลา แล้วไอ้เขาก็อุตส่าห์ตื่นมารอตั้งแต่ 8:30 ไงล่ะ....
....นี่รอ มาตั้ง 2 ช.มแระ....
....ยังไม่เห็นหัวของคุณเพื่อนที่รักเลยเนี่ย....
....อาตี๋เซ็งง่ะ =.=....
~Sorry, Sorry, Sorry, Sorry 내가 내가 내가 먼저 네게 네게 네게 빠져 빠져 빠져 버려 baby~
เสียงริงโทนของนักร้องคนโปรดดังขึ้นพร้อมกับการสั่นอย่างรุนแรง(?)ของมือถือ ร่างสูงรีบหยิบมือถือขึ้นมาดูชื่อของผู้ที่โทรมา และจริงๆด้วย คนที่จะโทรมามันจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก...
....คังอิน กำลังเรียกสาย...
ร่างสูงกดรับด้วยใบหน้าบูดบึ้ง เออ!!ในที่สุดมันก็โทรมาหลังจากปล่อยให้เขารอมานานคอดดดแบบนี้!!พร้อมกับที่อาตี๋กรอกเสียงหล่อสุดแปร่งลงไปในมือถือสุดไฮโซ
“ฮาโหล!! เมิงอยู่ไหนฟระ ไอ้หมีควาย!! หา??ว่าไงนะเมิงพึ่งตื่น!!ไอ้แสดดแล้วเมิงบอกให้กรุรีบมาเพื่อ!!! รีบๆมาเดี๋ยวนี้เลยนะเมิงก่อนที่กรุจะไปเตะเมิงถึงบ้าน!!!เออ แค่นี้!!!รีบมาเลยนะเมิง!!” เมื่อนิ้วเรียวกดวางโทรศัพท์เครื่องหรูลง ความหงุดหงิดก็พลันเพิ่มขึ้นกว่าเดิมเป็นเท่าตัว...
....หนอย ไอ้บ้า!!!รู้งี้ไม่ตื่นดีกว่า!!! นี่นอนต่อได้อีกตั้งกี่ชั่วโมง!!!!
....เออ!!จะว่าไป ทำไมตอนเวลานัดเราไม่โทรหาไอ้แมวน้ำคังวะ??...
....สรุปนี่กรุโง่เองใช่ป่ะ??? มะใช่ซิ คนเรานัดเวลาไหนก็ต้องมาตามนั้นสิ!!....
....เอาเป็นว่า....
....ถ้าเมิงมาถึงเมื่อไหรนะ กรุจะถีบต้อนรับเมิงเลยไอ้คังอิน....
ร่างสูงที่ยังคงยืนรอต่อไปด้วยความหงุดหงิดเกินจะบรรยาย หลังจากที่โดนเจ้าเพื่อนตัวแสบต้มให้ตื่นมาแต่เช้าอย่างนี้ ยังไม่หมดแค่นั้นแสงแดดยามเช้าที่ส่องเปรี้ยงๆใส่เขาอีกนี่สิ!! ปกติเขาก็ไม่ใช่คนขี้ร้อนอะไรหรอก แต่ว่า!!เพราะตอนนี้เขากำลังโมโห แสงแดดเลยแผลงฤทธิ์ได้มากกว่าปกติอีกแน่ะ!!!
“นี่นายจะยืนขวางทางอีกนานป่ะ??”
เสียงแหลมกึ่งหวานเรียกสติของคนที่กำลังหงุดหงิดได้ที่เตรียมหาคนอาละวาดใส่เลยนึกอยากหาที่ระบายไหนๆก็ไหนๆ ขอระบายสักหน่อยเถอะ ตัวฮันกยองที่กำลังเหม่อลอยไปทางอื่นจะหันมาด่าใส่เจ้าของเสียงกึ่งหวานที่ดันมาเรียกเขาตอนกำลังโมโห...
“ฉันจะยืนขวางทาง!!แล้วมันหนัก...หัว...นาย....เหรอ......” ในตอนแรกก็ใส่ไฟเต็มที่!! แต่ก็ต้องเบาลงทันที พร้อมด้วยดวงตาที่แสนจะตี๋เกินบรรยายนั้นเบิกโพล่งขึ้นเท่าที่ดวงตาคู่เล็กๆนั้นจะทำได้ เพราะบุคคลที่เขาหมายจะด่าแก้เครียดที่ยืนอยู่เบื้องหน้าเขา....
....แม่เจ้า!!!! คนหรือนางงามจักรยาน เอ้ย นางงามจักรวาลวะ!!!....
ถูกต้องนะคร๊าบ!!เบื้องหน้าเขาเจ้าของเสียงกึ่งหวานผู้ใบหน้าสวยราวกับเจ้าหญิงในเทพนิยาย ผิวขาวเนียบละเอียดเหมือนอาบสปาน้ำนมมาหลายครั้ง ดวงตากลมโตบ๊องแบ๊ว ริมฝีปากอิ่มสีสดน่ากดจูบเป็นที่สุด นี่ถ้ายิ้มคงจะเหมือนรอยยิ้มของนางฟ้า แต่น่าเสียดายที่ตอนนี้ปากสวยๆนั่นดันเบะซะแล้ว สงสัยเพราะเขาไปด่าไว้เมื่อกี้แหงเลย!!
“มันไม่ได้หนักหัวฉันหรอกนะ แต่พอดีฉันรีบไม่ได้ว่างเหมือนนาย ขอโทษทีช่วยหลบทางด้วย!! ไปกันเถอะ ทึกกี้!!!” ร่างบางได้ทีเห็นร่างสูงกำลังอึ้ง ก็ไม่รู้อึ้งอะไรอยู่นักหนา ใส่เข้าให้เรื่อยๆ ส่วนคนรูปหล่อหน้าจีนน่ะเหรอ มัวแต่อึ้งเลยยอมเปิดทางให้แต่โดยดี....ร่างบางทำท่ากระฟัดกระเฟียดอย่างขัดใจ แล้วคุณเธอก็ลากเพื่อนหน้าตาสวยอีกคนเข้าไปในรั้วโรงเรียนด้วยอีก...ร่างสูงใจลอยเพ้อไปถึงคนหน้าสวยอยู่ไม่ขาด...
....อ๊าก!!!! ไอ้บ้าฮันกยอง!!! แกไปทำอย่างนั้นกับคนสวยที่พึ่งเจอครั้งแรก!!!
....แต่จะว่าไป คนสวยเมื่อกี้เข้าไปในโรงเรียนชายล้วนมยองมุน ดูไปก็ไม่มีหน้าอก....
....คนสวยเมื่อกี้ก็ผู้ชายอ่ะดิ!!!....
....เออ แต่ช่างเหอะ สวยซะอย่าง!!!....
....แต่ทำไมกรุไม่ถามชื่อเค้าไว้วะ นี่กรุโง่อีกแล้วใช่ม๊ายยยย!!!....
ผ่านไป 5 นาที....จากการที่อึ้งร่างสูงก็ได้สติจากการสะกิด กึกกึกของนิ้วใหญ่ๆของเพื่อนรัก...
“ไอ้ฮัน กรุขอโทษที่มาช้านะเว้ย นี่กรุรีบสุดชีวิตแล้ว แล้วเมิงเป็นไรเนี่ย เหม่อตั้งนาน นี่ถ้ากรุไม่สะกิดเมิงคงไม่รู้สึกตัว....” เพื่อนร่างหนากว่า แต่ก็มีใบหน้าหล่อไม่แพ้กันเอ่ยบอกขึ้น แม้จะสะกิดเรียกจนเจ้าตัวหันมาแล้วแต่ ฮันกยอง ก็ยังดูเหมือนเพ้อถึงอะไรสักอย่าง...ดูจากรอยยิ้มประหลาดๆนั่นก็รู้แระ....
“อ้าว....เป็นบ้าไรของเมิงวะ รอกรุนานจนเป็นโรคบ้าอาหาศร้อนรึไงวะ หืม??? แล้วนี่ของเมิงอ่ะป่าวเนี่ย...” คังอินเอ่ยพร้อมกับหยิบบางอย่างที่ตกอยู่ที่พื้นให้กับเพื่อนรักของตนที่คงจะเป็นพิษอากาศร้อนซะแล้ว มันคือผ้าเช็ดหน้านั่นเอง ว่าแล้วก็เอามาซับเหงื่อให้ไอ้เพื่อนเลิฟที่ยืนเหงื่อตกซิกๆ กับใบหน้าหล่อที่ยิ้ม ที ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ทีประดุจคนเป็นบ้า...
“เฮ้ย!!!ไอ้คังเมิงเอาผ้าเช็ดหน้าที่ไหนมาซับหน้ากรุวะ หยุดเลยกรุขนลุก!!” ทันทีที่ขนนุ่มๆของผ้าแปะลงบนใบหน้าหล่อๆจีนๆ ในที่สุดไอ้เพื่อนเลิฟมันก็รู้สึกตัวซักทีละคร๊าบ!!!!
“กรุเห็นตกพื้นอยู่ ก็นึกว่าของเมิงเลยเอามาซับให้” คังอินเอ่ยออกมาด้วยท่าทีเฉยๆ =.= เจริญ...นี่มันเอาของตกพื้นมาซับหน้าเพื่อนรัก นี่ถ้าหน้าหล่อ จีนๆ นี่สิวขึ้น ขึ้นมาจะทำยังไง!!!!
“ไอ้บ้า เมิงเอาของตกพื้นของใครก็ไม่รู้มาซับหน้ากรุได้ไงวะ” ฮันกยองเอ่ยอย่างหัวเสีย ก่อนจะคว้าผ้าเช็ดหน้าขนหนูสีแดงแจ๋ มาดู...และตรงปลายผ้าเช็ดหน้านั่นก็มีด้ายสีทองปักอยู่ราวกับบ่งบอกชื่อเจ้าของ Heechul....
....เอ....ฮี...ชอล....
....หรือว่าเจ้าของผ้าเช็ดหน้านี่จะใช่คนสวยคนนั้นอ่ะป่าวหว่า???....
....ที่ถ้าใช่ ก็แปลว่าซินเดอเรลล่าทิ้งรองเท้าแก้ว(?) ไว้ให้เจ้าชาย(?)ตามหาแล้วอ่ะดิ!!!....
“ไอ้คัง กรุรักเมิงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง ไอ้เพื่อนเลิฟ!!!!!” ฮันกยองร้องอย่างดีใจ พร้อมกับที่โดดกอดคอเพื่อนรักที่ยิ่งงเป็นไก่ตาแตก!! ตกลงไอ้บ้านี่เป็นอะไรเนี่ย เขาไม่นิยมเมะกดเมะนะเว้ย!!!!!!!!!!!!!!!!!
To Be Continued
คุยกันกับไรเตอร์
เรื่องเก่าก็ยังแต่งไม่จบ แต่ไรเตอร์ก้หาเรื่องเอางานเพิ่มอีกแระ โปรเจ็คนี้ยอมรับว่าเราคิดได้แบบปุบปับ ตอนที่รอไปรับน้องชายที่ร.ร 555+ ยังไงก็ฝากเรื่องที่เอาไว้คลายเครียดเรื่องนี้และเรื่องเก่าด้วยนะค่า เม้นท์กันด้วยนะค่า รักรีดเดอร์ทุกคนนนน
เอ้(MIo_MinMin)
ความคิดเห็น