คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ::Chapter 3::
Chapter 3::
วันนี้เป็นวันดี วันเปิดภาคเรียนของโรงเรียนม.ปลายชายล้วนมยองมุน หลังจากพิธีปฐมนิเทศที่แสนน่าเบื่อไปแล้ว เหล่านักเรียนก็ต่างแยกย้ายกันเข้าห้องของตนเองไป...ประเด็นหลักของเราอยู่ที่ห้องนี้ต่างหาก ห้องรวมดาวยิงซัลโว...เอ้ย!! ห้องรวมดารา ประจำโรงเรียนก็ว่าได้...
ห้อง 1-S (ม.ปลาย ปี 1 คลาส S)
โต๊ะที่ถูกจัดวางเรียงกันเป็นอย่างดิบดี ต่างถูกจับจองโดยร่างของเหล่านักเรียนชั้นเอสคลาส ทั้งที่ทุกโต๊ะมันน่าจะถูกเรียงกันอย่างเป็นระเบียบ แต่กลับมีเพียงแค่โต๊ะเก้าอี้คู่หนึ่งที่ถูกจัดวางให้อยู่คู่กันเพียงแค่คู่เดียวตรงกลางห้อง โดยที่ผู้ครอบครองที่นั่งทั้งสองจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก คู่รักที่ประกาศตัวกันโจ่งแจ้งตั้งแต่วันแรก...คู่รักของหนุ่มหน้าหล่อ เจ้าของฉายา คุณชายอัจฉริยะเทนนิส ชเว ซีวอน และ หนุ่มแรปเปอร์อัจฉริยะ ลี ฮยอกแจ....
ที่นั่งไม่รู้ว่าไปนั่งกันอีท่าไหน แต่เหมือนจะถูกแบ่งครึ่งโดยไอ้คู่รักน่าอิจฉา โดยครึ่งห้องที่อยู่หน้าสุดเป็นของที่นั่งของพวกหนุ่มน้อยร่างบาง น่ารัก น่ากอด ส่วนครึ่งหลังเนี่ยกลับเป็นพวกหนุ่มหล่อ ร่างถึก บึกบึนทั้งหลาย ซึ่งไอ้การจัดห้องอย่างไม่ยุติธรรมในสายตาของฮันกยอง มันก็ทำให้เจ้าตัวหงุดหงิด เมื่อที่นั่งของเขามันเป็นที่นั่งหลังสุด ที่ห่างไกลจากคนสวยอน่างกับลิบโลก ทำให้คนจีนได้เป็นแค่ คนหล่อหมายเจ้าหญิง (สำนวนอะไรของพี่ท่านหว่า??)
“ชิ!! ทำไมกรุ ไม่ได้นั่งข้างคนสวยของกรุวะ” ฮันกยองบ่นพึมพำกับเพื่อนร่างหนาที่นั่งอยู่ข้างตน ที่ก็ดูไม่ได้สนใจอะไรเพื่อนคนจีนมากนัก ก็แหม...สายตาของพ่อหมีคังเนี่ย พุ่งจับจ้องไปยังคนตาสวยอย่างเดียวเลยนี่หว่า....
“เฮ้ย! ไอ้คัง! ไอ้แมวน้ำอ้วน คังอิน!!” คนจีนเรียกย้ำเพื่อนของตนอีกครั้ง โดนเรียกซะเต็มยศงี้ คนที่กำลังเคลิ้มตาเยิ้มไม่เลิกนั่น จึงหันมามองหน้าเพื่อนของตนด้วยใบหน้าเซ็งสุดขีด....
“อะไรของเมิง ขัดจังหวะกรุดูนางฟ้าของกรุ”
“นางฟ้า??”
“เออ!! ก็ชื่อเล่นที่ฉันเรียกให้ อีทึกกี้ ของฉันไง!!” แล้วก็ถึงบางอ้อ แล้วร่างสูงก็เหลือบไปมองยังฉายานางฟ้าที่ไอ้เพื่อนคังตั้งให้เมื่อครู่ และแน่นอนเมื่อเจออีทึกก็ต้องเจอฮีชอลลี่ 555+....วันนี้ก็น่ารักกระชากใจเกิงอีกแล้ว!!!!....ผั๊วะ!!...แรงกระแทกจากฝ่ามืออำมหิตหนักๆของเพื่อนร่างหนาเรียกให้ฮันกยองหันมาทำหน้าบึ้งเตรียมชกเพื่อนรักก็วันนี้แหละ...
“อ้าว! เมิงนี่ มาทำหน้าแบบนั้นใส่กรุเพื่อ ก้เมิงอ่ะเรียกกรุ แต่เมิงดันไปมองคนสวยของเมิงอย่างเดียว”
“เออวะ...เปล่า กรุแค่จะบ่นว่า ทำไมกรุไม่ได้นั่งข้างเจ้าหญิงของกรุวะ”
“เจ้าหญิง?? ฮีชอลลี่ อ่ะนะ??”
“ก็เออสิ! เฮ้ย ไม่ได้ๆ ฮีชอลลี่ กรุเรียกได้คนเดียวเมิงห้ามเรียก!!”
“อะไรของเมิงเนี่ย แค่ชื่อเองนะ??”
“ยังไงก็ไม่ได้ คนนี้กรุหวงมากขอบอก!!” ก่อนที่คนจีนจะได้ประกาศศักดาอะไรไปมากกว่านั้น เสียงบานประตูเลื่อนพร้อมกับร่างสูงของอาจารย์หน้าหล่อปากห้อยที่คาดว่าเป็นอาจารย์ประจำชั้นของพวกเขาก้าวเดินเข้ามาด้วยรอยยิ้ม...หวานโปรยเสน่ห์ใส่เหล่าเคะ....
“สวัสดี ปีหนึ่ง ห้อง S-Class ทุกคน ชื่อของอาจารย์คือ ปาร์ค ยูชอน สอนวิชาคณิตศาสตร์ รวมทั้งเป็นอาจารย์ประจำชั้นของพวกเธอตั้งแต่วันนี้เป็นต้นใหม่ อาจารย์ได้เห็นหน้าใสๆของนักเรียนของครูทุกคนก็ทำให้ครูมีสุขที่ซู๊ดเลย...เฮ้ย!พวกทะโมนข้างหลังอ่ะ ห้ามก่อความวุ่นวายในคลาสของฉันเข้าใจมะ??” การแนะนำตัวของอาจารย์เมื่อพูดกับเคะหน้าหวานแสนน่ารักแถวหน้าๆทีละ พูดหวานจ๋อย...แต่พอดวงตาเหลือบมามองพวกเมะด้านหลังทีล่ะตวาดจัง...เห็นท่าทีแบบนั้นของอาตารย์ประจำชั้นแล้ว ร่างสูงก็ไม่ได้สงสัยเลย ว่าใครกันที่มันช่างคิดจัดโต๊ะเนี่ย...
....ตอนนี้กรุหายสงสัยแระ...
....ไอ้อาจารย์ปากห้อยหัวงูโปล่ตั้งกะวันแรกแระ....
“ก่อนที่จะเริ่มชั่วโมงโฮมรูม อาจารย์ว่าเรามาแนะนำตัวกันดีกว่านะ...เริ่มจากด้านขวามือของอาจารย์แล้วเรียงไปทางซ้ายสลับกันเรื่อยๆนะ อ้อ!ตอนแนะนำตัวพร้อมความสามารถพิเศษด้วยล่ะ อาจารย์จะได้เห็นชัดๆแล้วเช็คชื่อได้ถูก” เมื่อดวงตาคู่คมหันไปมองยังเหล่าเคะน่ารักๆทั้งหลายๆ ก็กลับมาพูดดีอีกครั้ง...แต่ใครมันจะไปเถียงอาจารย์ได้ฟระ
คนที่อยู่ริมสุดฝั่งขวามือของอาจารย์ปากห้อย เจ้าของร่างบอบบางดวงตากลมโต ผู้มีหุ่นเหมือนนายแบบลุกขึ้นยืนเป็นคนแรก...
“ชิม ชางมิน ครับ...ความสามารถพิเศษร้องคอรัส เสียงเฟิร์สโซปราโน่ ครับ ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนครับ” พูดเสร็จเจ้าตัวก็นั่งลงด้วยอากัปกิริยาเรียบร้อยสมเป็นคุณหนู แต่เอ๊ะ...เมื่อกี้เขาเหมือนแว๊บเห็นอาจารย์ปากห้อยนั่นมองหื่นๆใส่เพื่อนคนนี้นะ...
ร่างบางคนถัดมาหน้าตาหมวยๆเหมือเป็นเพื่อนบ้านของเขา ลุกขึ้นยืนพร้อมรอยยิ้มน่ารักละลายใจ นี่ถ้าเป็นเมื่อก่อนฮันกยองอาจจะถูกใจ แต่ตอนนี้หัวใจสี่ห้องของเขามีแต่เจ้าหญิงของเขาคนเดียว 5555+...
“ลี ทงเฮ ฮะ...ความสามารถพิเศษ dancing ฮะ พวกเราห้องเดียวกันมาพยายามด้วยกันนะฮะ” ทิ้งท้ายคำพูดไว้อย่างน่ารักพร้อมกับยกมือโดฟชนะเลิศอย่างน่ารักก่อนจะนั่งลง...ท่าทีใสๆแบบนี้ เอาไป 8 เต็ม 10 ครับ....
ร่างบางหน้าเคะอีกคนที่นั่งถัดจากทงเฮ และนั่งหน้าสุดที่รัก(ข้างเดียว)ของฮันกยองลุกขึ้นมา เจ้าของรูปร่างเล็กน่ารักน่ากอดเหมือนกระรอกน้อยลุกขึ้น ท่าทางประหม่าๆของร่างบางแสดงให้เห็นว่าเจ้าตัวเป็นคนขี้อาย...น่ารัก น่าปกป้อง น่าทะนุถนอม...
“อ่ะ...เอ่อ...คิม เรียวอุค..ครับ...ความสามารพิเศษ ร้องประสานเสียง เสียงเฟิร์ส โซปราโน่ ฮะ....อ่า...ยะ...ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ...อ่า เขินจัง=///////=” แนะนำตัวไปก็สารภาพออกมาว่าเจ้าตัวเขินก่อนที่จะนั่งลงอย่างอายๆ ไอ้ท่าทีแบบี้เท่าที่เขาเหลือบมองฝั่งเมะหน้าแมนอย่างพวกเขาเนี่ย ดูจะมีคนสปาร์คกลางใจอยู่สองคนนะ แต่เขายังไม่รู้จักชื่อนี่สิ....
ถัดจากเรียวอุคก็ถึงคนที่คนจีนรอคอย กร๊ากก!!! คนสวยของเขานั่งเอง!! ขนาดยืนยังมีรัศมีเปล่งประกายเจิดจรัสเหมือนเจ้าหญิง สุดยอดๆๆๆๆๆๆ ฮีชอลลี่ของฮันกยอง!!!!! ร่างบอบบางขยับยืนขึ้นอย่างสง่างาม รูปร่างบอบบางน่าทะนุถนอม ใบหน้าสวยปานเจ้าหญิงสะกดสายตาจากพวกเมะได้หลายคน ไม่เว้นแม้แต่ไอ้หน้าหล่อซีวอนที่โดนไก่น้อยจิกทันทีที่เห็นว่าร่างสูงจ้องมองคนสวยไม่วางสายตา...
“สวัสดีนะ ฉันชื่อ คิม ฮีชอล ความสามารถพิเศษ การแสดง Acting ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนนะ หวังว่าเราจะได้เป็นเพื่อนที่ดีต่อกันนะ ^^” เสียงหวานที่ฟังแล้วเคลิ้มจับใจกับรอยยิ้มที่แทบหลอมละลายหัวใจของคนจีนให้เหลวเหมือนโจ๊ก ฮันกยองน้ำตาแทบจะไหลด้วยความปลาบปลื้ม ในที่สุดเขาก็ได้เห็นรอยยิ้มใสๆของคนสวยของเขา
...เจ้าหญิงจ๋า คะนงคะแนนไม่ต้องเอา เอาหัวใจเกิงไปแทนแล้วกันนะ!!!
แม้ว่าร่างบางจะนั่งลงแล้วก็ตาม แต่ฮันกยองก็ยังไม่เลิกเพ้อ ขณะที่คนสวยอีกคนที่เรียกความสนใจจากเพื่อนร่างหนาของเขาได้เป็นอย่างดี เจ้าของดวงตาคู่สวยเพื่อนสนิทของฮีชอลที่ทักทายเขาอย่างเป็นมิตรในวันนั้น...
“ปาร์ค จองซู เรียกว่า อีทึก ก็ได้ ความสามารถพิเศษเล่นหมากรุกครับ จากนี้พวกเรามาเป็นเพื่อนกันนะ” คำพูดแสนน่ารักอีกครั้งที่สปาร์คโดนใจนายคังอินเต็มๆ เขาเดาจากสีหน้าเคลิ้มเหมือนแมวน้ำขึ้นอืดของเพื่อนรัก ว่ามันคงไม่อยากเป็นแค่เพื่อนแต่อาจจะอยากเป็นถึง สาระมีมากกว่า...
เมื่ออีทึกนั่งลงก็ถึงคราวคนหน้าหวานร่างอวบหน่อย ที่ดูเหมือนแอบทำอะไรสักหนึ่งอยู่ใต้โต๊ะจนไม่ได้สนใจ จนอาจารย์ปากห้อยสังเกตเห็นจึงกระแอมขึ้นมา ทำให้ร่างอวบที่ดูเหมือนกำลังตั้งสมาธิกับการทำอะไรสักหนึ่งถึงกับสะดุ้งแล้วรีบลุกขึ้นก้มปะหลกๆไปเรื่อยๆพร้อมกับแนะนำตัว จนคนที่ดูอยู่อย่างเขาชักจะเวียนหัวแทน...
“ละ...ลี ซองมิน ฮะ ความสามรถพิเศษ เย็บปักถักร้อย...เอ่อ ส่วนเจ้านี้ผมตั้งใจจะถักเป็นผ้าพันคอให้ตุ๊กตาของผมน่ะฮะ” แม้ว่าจะไม่มีใครภามอะไรเลย แต่ร่างบางก็รีบชิงบอกออกมาก่อน เพราะไอ้ตอนที่ก้มหัวปะหลกๆนั่นน่ะ มือข้างที่ถักไหมพรมอยู่ก็เผลอหยิบมันออกมาด้วยจนอาจารย์ยูชอน เห็นว่าร่างบางเอาไหมพรมมาถักในคลาสด้วย...
...อ่ะจ๊ะ...ซองมิน ยังไม่มีใครว่าอะไรเลย ใจเย็นๆๆ....
ซองมินนั่งลงด้วยท่าทีอายๆกับท่าท่างเปิ่นๆของตน เป็นจังหวะให้ร่างบางเจ้าของผมสีน้ำตาล ตาตี่ๆที่ได้นั่งที่พิเศษที่นั่งคู่กับคุณชายหน้าหล่อลุกขึ้นยืน...
“โย่ว! ลี ฮยอกแจ ครับ...ผมเป็น Rapper ขั้นเทพฮะ>.<” ร่างบางแนะนำตัวสั้นด้วยเสต็ปโย่ๆ บอกลีลาการเป็นแรปเปอร์เห็นได้ชัด ดีนะ...ที่ไม่แรปแนะนำตัว เขากลัวจะฟังไม่ออกนี่สิ...
คุณชายหน้าหล่อเมะคนแรกที่จะแนะนำตัวลุกขึ้นยืนด้วยท่าทีคุณชายมหาเสน่ห์จนเหล่าเคะทุกคนมองไม่คลาดสายตากันทั้งนั้น อะไรกัน!!แม้แต่ฮีชอลยังมอง อ๊ากกกกกก!! แล้วแววตาหวานเยิ้มนิดๆของฮีชอลมันคืออะไร!!!เกิงไม่ยอมน๊า!!! ฮีชอลเป็นของเกิง!!! ฮึ่ย!! คนจีนชัดอิจฉาไอ้คุณชายขี้เก๊กนี่ซะแระ....
“สวัสดีครับทุกคน ผม ชเว ซีวอน อย่างที่ทุกคนรู้ๆกันนะครับ ความสามารถพิเศษของผม..ผมเป็นเจ้าชายเทนนิส ครับ...แล้วก็ผมก็เป็นหวานใจของฮยอกแจด้วยครับ” แล้วเจ้าตัวก็พูดออกมาอย่างไม่กลัวเรตติ้งตกกันเลยทีเดียว รอยยิ้มหวานเยิ้มจนเลี่ยนถูกส่งไปให้ร่างบางด้านข้างที่ตอนนี้ทำตัวเขินอายบิดไปบิดมา....
“บ้า>.<ซีวอนล่ะก็ เค้าเขินนะตัวเอง” ปากก็บอกว่าเขินแต่ไอ้ท่าทีถูกใจนั่นมันอะไรละครับ แม่คุณ!!! ดวงตาทรงเสน่ห์ยังคงถูกส่งไปให้ร่างบางอยู่เรื่อยๆจนตอนนี้คนอื่นเนี่ยชักจะเขินแทนซะแล้ว ทางด้านอาจารย์ที่ดูการแนะนำตัวอยู่นั่นเมื่อเห็นท่าทีหวานซึ้งจนเลี่ยนแบบนี้ขึ้นมาชักจะทนไม่ได้จึงรีบตัดปัญหาขึ้นมา...
“พวกเธอจะหวานอะไร ก็ค่อยหลังเลิกเรียน ชเว ซีวอน นั่งลง คนที่เหลือแนะนำตัวต่อ” ยูชอนบอกเสียงเซ็ง...ส่วนคนถูกว่าน่ะเหรอ ไม่แคร์สื่อแม้ว่าจะนั่งลงบนเก้าอี้ แล้วก็ยังคุยกระหนุงหระหนิงกุ๊กกิ๊กไปมากับเจ้าไก่แรปเปอร์ได้ไม่หยุด...เอาเข้าไป....
....เห็นแล้วมันอิจฉานะนิ!!....อยากสวีทกะเจ้าหญิงแสนสวยมั้งอ่ะ!!...
ร่างสูงแอบคิดอย่างเพ้อๆอยู่ในใจ ส่วนคนถูกโมเมในใจเนี่ย จามไปไม่รู้ตั้งกี่ทีแล้ว...หลังจากเหตุการณ์ที่แอบชวนเลี่ยนน้ำตาล ร่างสูงคนที่ถัดจากซีวอน ซึ่งนั่งอยู่หน้าของฮันกยองก็ลุกขึ้นพร้อมเก๊กหล่อสุดชีวิต ไอ้หมอนี่มันคิดว่ามันหล่อมากเลยใช่ป่าว??....
“คิม คิบอม ครับ....ความสามารถพิเศษดูแล้วก็คงรู้ ผมหล่อ ไง” ยอดเยี่ยมความสามารถพิเศษหล่อ ถุ้ย!! คำตอบแนวขบขันแบบนั้นอาจจะเรียกเสียงหัวเราะคิกคักจากเหล่าเคะผู้น่ารักทั้งหลายได้ แต่ไม่ใช่กับเหล่าเมะที่พร้อมใจกับ ถุ้ย!!ใส่ไอ้คนที่บอกว่าตัวเองหล่อมากกกก หืม? แก้มนี่นะแทบจะแตกออกมาแล้วนั่น!!
ส่วนอาจารย์ปากห้อยก็ไม่ได้แสดงกิริยาอะไรมาก แต่เขารู้นะว่าในใจเนี่ยแอบถุ้ยไอ้แก้มแตกนี่อ่ะ และแล้วคิบอมก็ค่อยๆนั่งลงกับเก้าอี้ตัวเดิมด้วยใบหน้ายิ้มจนแก้มแทบปริ และยังคงมั่นในความหล่อของตัวเองไม่ได้สนใจท่าทีหมั่นไส้จากพวกเมะเลย....
“โจว คยูฮยอน....ความสามารถพิเศษ กีต้าร์” คำแนะนำตัวแสนสั้นจากหนุ่มหล่ออีกคนของห้องเรียกความสนใจมาอยู่ที่การแนะนำตัวของเพื่อนร่วมห้องได้อีกครั้ง แต่เอ...เขารู้สึกเหมือนว่า คนที่พึ่งแนะนำตัวที่บอกว่าชื่อ คยูฮยอน เนี่ยดวงตาที่เหมือนหมาป่าเนี่ยจะจ้องไปที่ร่างบางแถวหน้าสุดที่ก้มหน้างุดๆด้วยความอายนั่นด้วยดวงตาแปลกๆน๊า เอ...สองคนนี้ต้องมีลับลมคมในกันแน่เลย คนจีนฟันธง!!!!
ถัดจากหน้าหล่อหมาป่าเดียวดายจากการตั้งนามแฝงเมื่อครู่ของเขา ก็ถึงคราวของเจ้าของหน้ากลมป็อกยิ่งกว่าไอ้แก้มแตกเมื่อกี้เป็นสองเท่า เห็นแกมย้วยๆแบบนั้นแล้วมันทำให้เขานึกถึงซาลาเปาไส้หมูที่บ้านเกิดเลยนะเนี่ย รู้แล้ว เรียกเจ้าหมอนี่ว่า ไอ้หน้าซาลาเปา ก็แล้วกัน
“คิม จงอุน...ชื่อเล่นอันแสนไพเราะ เยซอง ความสามารถพิเศษน่ะเหรอ ฮึฮึ ก็ต้อง นักร้องเสียงทอง ยังไงล่ะ 5555+” แล้วมันก็หัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่งก่อนที่จะนั่งลงเก้าอี้ ตอนนี้ทั้งเหล่าเมะและเหล่าเคะพร้อมใจกันเหงื่อตกอย่างไม่ได้ตั้งใจ และต่างก็มีความคิดตรงกันอย่างไม่ได้ตั้งใจอีกเช่นกัน ว่า....
.....หมอนี่มันไม่เต็มเต็งแหงๆๆ!!!!!....
“ชิน ดงฮี....ชื่อเล่น ชินดง ความสามารถพิเศษแชมป์กินจุของประเทศเกาหลี” การแนะนำตัวของหนุ่มร่างอ้วนเพียงคนเดียวในห้องดูจะเรียกเสียงฮือฮาได้มาก เพราะใครจะไม่รู้จักเจ้าของฉายา ชินดงจอมเขมือบ ที่ไปชนะเจ้าชายโคบายาชิจากญี่ปุ่นในการแข่งกินมาราธอนระดับโลกมาแล้ว....
....จะว่าไป....
....กินเก่งเนี่ย เป็นความสามารถพิเศษด้วยหรอ???....
และนั่นก็ยังคงเป็นคำถามที่ค้างคาใจของคนจีนต่อไป การแนะนำตัวของคนต่อไปเขาเองก็ไม่คิดจะสนใจอะไรมากเพราะมันเป็นการแนะนำตัวของเพื่อนรักที่เขาแทบจะรู้นิสัยมันหมดไส้หมดพุงแล้ว ว่าแล้วก็เอาเวลานี้ไปจ้องหน้าสวยๆของเจ้าหญิงฮีชอลที่จ้องมายังเพื่อนรักของเขาที่กำลังแนะนำตัวด้วยแววตาหงุดหงิดนิดๆ น่ารักจริงๆเลย
...เง็กเซียนฮ่องเต้!!! ขอบคุณที่ให้ผมเกิดมาในชาติเดียวกับเจ้าหญิงนะคร๊าบบบบ....
“คิม ยองอุน เรียกง่ายๆว่า คังอิน ความสามารถพิเศษเทควันโด ครับ” การแนะนำตัวของเพื่อนคังไม่ได้เข้าหูข้างไหนของเพื่อนรักชาวจีนเลยแม้แต่น้อย ส่วนตัวคนจีนน่ะหรอ เอาแต่จ้องคนสวยอย่างเดียวเลย นี่ถ้าหากว่าการจ้องมองทำให้ท้องได้เนี่ยฮีชอลคงจะมีลูกให้ฮันกยองได้ซัก 4-5 คนแล้วเนี่ย....
...ฮีชอล เนี่ยจะมองมุมไหนก็น่ารักจริงๆโว้ย คนจีนอยากได้เป็นเมียยยย!!!....
“เฮ้ยๆ ไอ้ฮันตาแกแล้วเว้ยๆ” เสียงเรียกพร้อมการสะกิดอย่างแรงจนทำเอาเขาเกือบตกเก้าอี้ จนหน้าแตก ทำให้เขารู้สึกตัวจึงรีบลุกขึ้นยืนปกติเรื่องแค่นี้เขาไม่ตื่นเต้นอะไรสักนิด แต่นี่มันแอบใจเต้นตึกๆไม่ได้เมื่อคนสวยของเขากำลังจ้องตรงมายังเขา จ้องมายังเขาคนเดียว!!!
....ต้องแนะนำตัวให้น่าประทับใจที่สุด!!!....
ความคิดเดียวของหนุ่มชาวจีน เพื่อสร้างความประทับใจให้เจ้าหญิงในดวงใจ ของเขาทำใหชารีบยืนเก็กในท่าที่เขาคิดว่าหล่อที่สุดพร้อมยิ้มละลายใจจนเคะคนอื่นๆถึงกับจ้องมาที่เขาด้วยท่าทีเขินอายกันเป็นแถบ ยกเว้น...เจ้าหญิงฮีชอลคนเดียว....
“ชื่อ หาน เกิง ครับ...เป็นชาวจีน แต่เรียกผมว่า ฮันกยอง ก็แล้วกันนะครับ ความสามารถพิเศษคือ บาสเก็ตบอล ครับ สีที่ชอบที่สุดคือ สีดำ ครับ ปัจจุบันแฟนยังไม่มี แต่มีรักแรกพบแล้วครับ คนนั้นก็คือ คุณคิม ฮีชอล คร๊าบบบบบบบบ!!!!” ด้วยอารมณ์ที่อากได้คนสวยเป็นแฟนจัดเลยสารภาพกลางห้องเรียนแมร่งเลย คังอินถึงกับอ้าปากค้างกับไอ้การสารภาพรักกลางห้องอย่างไม่อายใครหน้าไหนของไอ้เพื่อนรัก พวกเมะทั้งหลายยกเว้นคยูฮยอนต่างส่งเสียงฮิ้ววว กันเป็นการใหญ่ ส่วนพวกเคะทั้งหลายนี่ล่ะก็ทั้งเขินอาย ทั้งแอบกรี๊ดกร๊าด กันใหญ่ เว้นแต่คนถูกสารภาพที่ตอนนี้ทั้งช็อกทั้งอาย...ร่างบางทุบโต๊ะก่อนจะยืนขึ้นจ้องไปยังอีกฝ่ายด้วยแววตาที่พร้อมจะกินเลือดกินเนื้ออีกฝ่ายให้ได้....
“นายจะบ้ารึไง!!!!!” ฮีชอลตวาดแว้ดขึ้นมาทั้งที ส่วนไอ้คนที่ทำอะไรน่าไม่อายน่ะกลับยิ้มแป้นอย่างทนทานต่อคำตวาดของคนสวย....
“ไม่บ้าหรอกครับ!! ผมพูดจริงนี่นา>/////<” เจ้าตัวยังมีน่ามาทำท่าทีเขินๆ จนฮีชอลแทบอยากจะเข้าไปเตะหน้าหล่อๆนั่นให้กระเด็นตกหน้าต่าง ถ้าหากไม่ได้รับเสียงขัดมาจากประจำชั้นท่ทำหน้าบึ้งอย่างไม่พอใจนักเรียนคนสุดท้ายของตนสักเท่าไร....
“เอ้าๆ พอได้แล้วนักเรียน จะสารภาพรัก จะสวีทอะไรกันก็หลังเลิกเรียน โอเค๊?? หานเกิง เธอนั่งลงได้แล้ว เธอด้วย คิม ฮีชอล” ยูชอนรีบเอ่ยห้ามลูกศิษย์ก่อนจะได้เจอเหตุการณ์นองเลือดฆ่าหมกศพนักบาสเสียก่อน เมื่อเขาจัดการเช็คชื่อนักเรียนเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เขาก็จัดการพูดต่อ...
“เอาล่ะ...หลังจากที่แนะนำตัวกันแล้ว ครูจะขอเลือกหัวหน้าห้องเลยนะ ดูจากคะแนนของพวกเธอแต่ละคน ครูของเลือก ชิม ชางมิน ที่ได้คะแนนสูงสุดของห้องแล้วกัน จะมีใครค้านอะไรไหม??” ไร้การตอบรับจากเหล่านักเรียนที่แสนจะน่ารัก ที่ดูจะไม่ค่อยสนใจกับคำพูดของเขาสักเท่าไหร....
....คนหนึ่งก็ทำท่าจะฆ่าอีกคน อีกคนก็เอาแต่ส่งยิ้มหวาน....บางคนก็เริ่มเม้าท์ บางคนก็มัวแต่ถักไหมพรม....
....ให้มันได้อย่างนี้สิ นักเรียนของเขา!!!....
“เอาเป็นว่า...ถ้าไม่มีใครค้านครูก็จะให้ชางมิน เป็นหัวหน้าห้องนะ แล้วก็ไหนๆ...ครูเห็นว่าวันนี้เป็นวันแรกก็จะยังไม่เริ่มการเรียนการสอนในวิชาของครูก็แล้วกัน”
“เฮ!!!!!!” เสียงร้องของเหล่าลูกศิษย์เมื่อได้ยินว่าวันนี้จะไม่มีการเรียนการสอน ถึงกับทำให้อาจารย์ร่างสูงแอบทำหน้าเซ็งจิต...ทีงี้ล่ะได้ยินเชียวนะ ไอ้เด็กพวกนี้!!!...
“งั้นก็คาบนี้พวกเธอก็ทำความรู้จักกันไปแล้วกัน อ้อ!!แล้วก็เลือกชมรมกันคนละสองชมรมนะ แต่อย่างที่พวกเธอรู้อยู่แล้วว่า S-Class ที่เป็นระดับชั้นหัวกะทินั้น ชมรมหนึ่งจะต้องเป็นชมรมตามความถนัดของพวกเธอที่ได้โควต้ากันมา ส่วนอีกชมรมหนึ่งจะเป็นชมรมตามอัธยาศัย ให้พวกเธอเขียนลงในกระดาษที่ครูจะแจกนะ แล้วก็ชางมิน งานแรกในฐานะหัวหน้าห้อง เก็บรวมกระดาษลงชื่อชมรมนะ แล้วก็เอามาให้ครูห้องพักครูนะ” ร่ายยาวเสร็จสับ อาจารย์ยูชอนก็จัดการแจกกระดาษเย็บติดกันสองแผ่นโดยที่ใบหนึ่งเป็นใบเขียนชื่อชมรมที่ต้องการจะเข้า ส่วนอีกใบคือใบรายชื่อชมรมต่างๆ...
เมื่อแจกมาถึงตัวเขาฮันกยอง ดูเหมือนว่าเขาจะโดนสายตาที่ไม่ค่อยชอบขี้หน้าเขาสักเท่าไหรจากอาจารย์ประจำชั้น ก่อนที่ประตูบานเลื่อนจะปิดลงพร้อมการเดินออกไปของอาจารย์ประจำชั้น และจากนั้นพวกเขาก็เริ่มจับกลุ่มคุยกัน โดยที่ดูเหมือนว่าจะแยกกลุ่มได้อย่างชัดเจน ก็แหมพวกกลุ่มหน้าหวานหน้าห้องก็ไปรวมกันที่ฮีชอลราวกับว่าคนสวยได้กลายเป็นจุดสูงกลางของพวกกลุ่มเคะ(?)ไปเสียแล้ว...
ส่วนพวกเมะถึกทั้งหลายก็เริ่มทะยอยกันมาที่โต๊ะของฮันกยอง รวมถึงคยูฮยอนที่ถึงจะเงียบๆไปหน่อยก็ตาม เสียงพวกคุยเริ่มดังขึ้น ตัวเขาได้สนใจอะไรมาก ก็ตอนนี้เขาคิดเพียงอย่างเดยวเท่านั้นแหละ....
....ชมรมหนึ่งจะต้องเลือก ชมรมบบาสเก็ตบอล แน่ๆ....แล้วอีกชมรมล่ะ??....
....แล้วคนสวยฮีชอลของเขา อยู่ชมรมอะไรนะ???....
To Be Continued
คุยกันกับไรเตอร์
มาต่อกันแล้วนะค่า ตอนนี้ไม่มีอะไรมากนอกจากการแนะนำตัวคนในห้องเอสคลาส เหมือนเป็นการแนะนำตัวละครอ้อมๆ หวังว่าทุกคนจะยังตามอ่านกันนะคะ ช่วงนี้อากาศแปรปรวนนะคะ รักษาสุขภาพกันด้วยนะคะ >.< ยังไงก็อย่าลืมเม้นท์เป็นกำลังใจให้กับคนแต่งคนนี้ด้วยนะคะ ขอบคุณค่า
P.S วันนี้อัพแนะนำตัวละครเพิ่มนะค่า
P.S 2 ลงภาพแผนผังห้องเรียนให้ดูกันด้วยค่า จะได้นึกภาพออกนะค่า^o^
ความคิดเห็น