อัลเฟรเดรีย...โรงเรียนนักสู้ผู้พิทักษ์

ลำดับตอนที่ #10 : บทที่ 9: วางแผนยุทธศาสตร์การรบ

บทที่ 9: วางแผนยุทธศาสตร์การรบ

                “เอาล่ะ....ในเมื่อทุกคนมากันพร้อมแล้ว เราก็มาเปิดประชุมวางแผนยุทธศาสตร์กันเถอะ”

                เสียงของดยุคเมเฟียร์ดังขึ้นก้องภายในห้องโถงประชุมขนาดย่อม ซึ่งเป็นหนึ่งในห้องของหอคอยแห่งดวงดารา และขณะนี้ตามที่นั่งแถวยาวซึ่งมีอยู่สองฝั่งหันหน้าเข้าชนกันก็คราคร่ำไปด้วยพวกมียศทั้งหลายที่มากันพร้อมหน้าพร้อมตา รวมถึงวีริดด้วยเช่นกัน....

                ....เฮอะ! นี่ถ้าไม่เป็นเพราะต้องคอยเก็บเรทติ้งของพวกสาวๆนะ ฉันไม่ยอมตื่นเช้าเพื่อมาประชุมอะไรไร้สาระแบบนี้หรอก!!!.....

                “แล้ว...นายมีความเห็นว่ายังไงบ้างล่ะ คีย์” เมเฟียร์เริ่มเปิดประเด็นถามคนที่นั่งข้างเขาในฐานะหัวหน้าทีมของเหล่าวอร์ลอร์ด โดยที่มีเพียงคิงและควีนเท่านั้นที่ได้นั่งอยู่หัวโต๊ะในฐานะผู้ที่ใหญ่ที่สุดในหอคอยแห่งนี้ หนุ่มปีสามเจ้าของผมสีควันบุหรี่จับคางใช้ความคิดเล็กน้อยก่อนที่จะเอ่ยขึ้น

                “จากผลการวิเคราะห์ของฉันน่ะนะ ทางฝ่ายพวกหอคอยแห่งสุริยาส่วนใหญ่จะเป็นผู้ใช้เวทย์เสียส่วนใหญ่ โดยเฉพาะครูซที่เป็นคิงก็ได้ชื่อ อัจฉริยะจอมคาถา ถ้าเกิดจะป้องกันหอคอยล่ะก็คงต้องสร้างม่านพลังที่มีพลังสูงเอาไว้ทีเดียวเลยล่ะ” เมเฟียร์พยักหน้ารับเห็นด้วยกับความคิดของคีย์ก่อนจะเหลือบตามองไปยังวอร์ลอร์ดอีกสองคนซึ่งยามัสก็พยักหน้ารับเห็นด้วย ส่วนอีกหนึ่ง.....

                “ฟี้~” เสียงลมหายออกจากทางช่องปากด้วยอารมณ์สบายๆของวอร์ลอร์ดผู้อายุน้อยที่สุดในรอบปี กำลังแอบงีบหลับในท่านั่งอย่างสบาย และเนียนสุดยอด ทำเอาทั้งห้องประชุมแทบเหงื่อตก....แต่มันก็ไปขัดใจใครบางคนในห้องเหลือเกิน....

                !!โป๊ก!!

                การกระทบกันอย่างแรงระหว่างปากกาคู่ใจของโยฟิเอลกับหน้าผากของลูฟซิลเป็นเหตุให้เกิดเสียงดังก้องขึ้นมา เจ้าของใบหน้าหล่อคมแต่กลับไร้ซึ่งรอยยิ้มเช่นเคย วันนี้ก็ยิ่งบูดบึ้งกว่าตอนแรกเสียอีก

                “ไอ้ลูฟ แกจะตื่นไม่ตื่น!” การ์เดี้ยนหนุ่มเจ้าของเรือนผมสีฟ้าน้ำทะเลตวาดขึ้นลั่นแทบจะอาละวาดอยู่แล้ว ยังดีที่อาศัยได้พี่มิเกลผู้แสนใจเย็นมาช่วยปรามเอาไว้

                “แง๊! เจ็บนะ โยฟี่ทำแบบนี้กับเค้าได้ยังไงอ่ะ” เจ้าตัวดีก็เริ่มใช้มุขอ้อนบีบน้ำตาเรียกคะแนนความสงสารอย่างรวดเร็ว เขายกมือขึ้นลูบไปมาที่หน้าผากของตนซึ่งกลายเป็นรอยแดงน้อยๆ และท่าทางว่าจะได้ผลกับคนๆเดิมเสียด้วย

                “ลูฟเจ็บมากไหมจ๊ะ?” ควีนโคโค่เว็ตผู้แสนใจดีเอ่ยถามขึ้นด้วยความห่วงใยจากใจจริง โดยไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมเจ้าตัวแสบจอมกะล่อน และมันก็ยิ่งได้ใจเมื่อเล็งเห็นแล้วว่า ควีนอยู่ฝ่ายเดียวกับมัน....

                “ฮึก....เจ็บมากเลยครับ พี่โคโค่” ว่าแล้วมันก็เริ่มทำหน้าตาออดอ้อนจนน่าหมั่นไส้ แต่ด้วยความเป็นพี่สาวผู้แสนใจดีของลูฟซิลตลอดกาลทำให้เธอหลงกลเจ้าวอร์ลอร์ดจอมกะล่อนนี่ไปเต็มๆ

                “เอ่อ....ฉันว่ากลับเข้าเรื่องประชุมกันเถอะ” เมเฟียร์รีบเอ่ยขัดขึ้นก่อนที่จะเกิดสงครามย่อยกันเองในหอคอย เมื่อดวงตาข้างสีทองเหลือบไปเห็นการ์เดี้ยนช่างยั้วะ ตอนนี้เริ่มของขึ้นได้ที่แล้วเสียด้วย

                “นั่นสินะ....ฉันขอแนะนำให้เราสร้างเกราะเวทย์ที่มีพลังมากไว้ป้องกันพลังเวทย์นะ” การ์เดี้ยนปี3 ผู้แสนใจดีมิเกลแนะขึ้น 

                “แต่ฉันว่ายังไงก็ไร้ประโยชน์ จำปีที่แล้วไม่ได้เหรอ ไม่ว่าเราจะสร้างเกราะเวทย์แข็งแกร่งขนาดไหน ครูซก็สามารถพังมันได้ทุกครั้ง” ราซาร์ทเอ่ยขัดโดยอ้างจากประสบการณ์ปีที่แล้วด้วยเหตุผล และนั่นทำให้เกิดความตึงเครียด ทว่ายังคงมีควีนแห่งดวงดารายังคงรักษาไว้ซึ่งรอยยิ้มหวานหยดบนใบหน้างามก่อนจะเอ่ยขึ้นบ้าง...

                “แต่ก็ยีงมีเกราะหนึ่งไม่ใช่เหรอ ที่ไม่ว่าครูซจะร่ายเวทย์อะไรมาก็ไม่สามารถทะลายมันได้น่ะ....” เครย์อาซเหลือบไปมองหญิงคนรักของตนอย่างเป็นแกมรู้ในสิ่งที่แม่ตัวดีกำลังคิดอยู่

                “เธอคงหมายถึงเกราะเวทย์อับแสงของคาดีร่าสินะ” แทนคำตอบโคโค่เว็ตส่งรอยยิ้มกลับไปให้เขา และนั่นทำให้หนทางดูเหมือนจะเปิดกว้างมากขึ้น ซึ่งหลายคนก็สนับสนุนความคิดนี้ ทว่า....

                “แต่ว่าตอนนี้จะทันงั้นเหรอคะ คุณโคโค่เว็ต ฉันว่าป่านนี้ คุณครูซคงไปขอให้คุณคาดีร่าไปช่วยฝ่ายนั้นแล้วมั้งคะ” ดัชเชสเซเดียว่าขึ้น ซึ่งนั่นก็มีความเป็นไปได้สูงทีเดียว เพราะในตอนนี้ครูซแห่งหอคอยแห่งสุริยามีความกระหายในชัยชนะเหนือคิงแห่งดวงดาราเป็นอย่างมาก เขาคงจะทำทุกวิถีทาง และตัดช่องทางในการป้องกันของฝ่ายดวงดาราไปให้หมดสิ้นเป็นแน่....

                แม้กระนั้นควีนแห่งดวงดาราก็ยังคงคลี่ยิ้มหวานหยาดเยิ้มชวนหลง นิ้วเรียวยกขึ้นแตะพวงแก้มขาวนวลของดัชเชสที่นั่งข้างตนก่อนจะเอ่ยขึ้นพร้อมแววตาเย้ายวน หากแต่อันตราย....

                “ไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องนั้นหรอกจ๊ะเซเดีย ฉันไม่ได้หมายถึงให้ยืมตัวคาดีร่า แต่จะยืมพลังของคาดีร่ามาต่างหาก...” ว่าแล้วเธอก็ยื่นมือขึ้นออกมาข้างหน้า ดวงตาคู่สวยพริ้มหรุบลงเล็กน้อย และเมื่อลืมตื่นขึ้นมาอีกครั้งก็ปรากฏลูกแก้วใว่ขนาดเล็ก ภายในแก้วใสนั้นเหมือนกับมีเส้นแสงสีต่างๆบางๆแล่นวิ่งไปตามรอบๆภายในราวกับกำลังเริงระบำทันทีที่มันปรากฏเบื้องหน้าเหลาคนสำคัญแห่งดวงดารา ทุกคนพลันประหลาดใจขึ้นมา

                “พี่โคโค่เว็ตนั่นมัน....” การ์เดี้ยนเอนเดรียอุทานขึ้นมา และราวกับรู้ทันรุ่นพี่คนสวยยิ้มรับเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยเฉลยข้อสงสัยเกี่ยวกับของวิเศษในมือของเธอ

                “ใช่แล้วจ๊ะ....นี่คือ ลูกแก้วผนึกมนตรา.....เราจะใช้พลังจากลูกแก้วนี้ แบ่งพลังของเกราะเวทย์อับแสงของคาดีร่ามา แล้วก็ให้พวกสายนักเวทย์มาช่วยกันส่งพลังให้ลูกแก้วนี้ กางอาณาเขตเกราะเวทย์ให้รอบหอคอยยังไงล่ะ” หญิงสาวสูงศักดิ์แห่งหอคอยว่าขึ้น นั่นทำให้ทุกคนคิดตามและเริ่มเห็นด้วยคล้อยตาม...

                “ถ้างั้น....หากไม่มีใครขัดแล้วล่ะก็...เรื่องการป้องกันหอคอยก็ให้เป็นไปตามแผนของโคโค่เว็ต” คิงเครย์อาซตัดสินและก็ไม่มีใครค้าน...

                หลังจากนั้นก็เริ่มคุยถึงกลยุทธ์กันอีกหลายอย่าง คร่าวๆก็คงจะเป็นที่ให้ผู้คุ้มกันหอส่วนใหญ่ เป็นพวกการ์เดี้ยน ทำหน้าที่เป็นหัวหน้าในแต่ล่ะส่วน ส่วนวอร์ลอร์ด ทำหน้าที่คอยปกป้องบริเวณรอบด้านของคิงและควีน ส่วนดยุคกับดัชเชส ก็ทำหน้าที่แม่ทัพสั่งโจมตีทุกอย่าง....และก็ดูจะไม่มีอะไรมากกว่านั้น.....

                ....เฮอะ! น่าเบื่อ......

            วีริดคิดอย่างเซ็งๆนี่เขาก็มานั่งอยู่ที่นี่ได้กว่า ชั่วโมงแล้วแต่ก็เห็นมีแต่ปรึกษาคุยกันเรื่องการตั้งแนวป้องกัน สำหรับตัวเขาแล้วมันไม่มีอะไรเลย ออกจะน่าเบื่อไปด้วยซ้ำ แถมตัวเขาเองก็ไม่คิดจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับการละเล่นพิเรณท์ของโรงเรียนนี้เลยแม้แต่น้อย แต่แล้ว....

                “ครูซน่ะเจ้าเล่ห์ อาจจะไม่ออกมาจากหอคอยด้วยตัวเองก็ได้ ถ้าเกิดเป็นอย่างนั้นพวกเราก็จะไม่สามารถเอาชนะได้....เพราะฉะนั้นฉันคิดว่าถ้าเราส่งใครเข้าไปสอดแนมแล้วส่งข่าวมาบอกจะดีกว่าไหม?” เสียงอันอ่อนโยน ของมิเกลเอ่ยขึ้น นั่นก็ทำให้ในที่ประชุมพากันคิดหนักอีกครั้ง ซึ่งทางคิงแห่งหอคอยจะเห็นด้วยเสียด้วยสิ

                “แล้วใครจะเป็นคนทำหน้าที่นั้นล่ะ?” ราซาร์ทถามขึ้น ต่างคนต่างใช้ความคิดอยู่ครู่ แล้วไลเตอร์ปี 2 ก็เสนอความคิดขึ้นมา

                “ให้วีริด แร็ก ไปเป็นไงล่ะครับ” คำเสนอชื่อที่ทำเอาเจ้าของนามที่นั่งอยู่ข้างๆสะดุ้งโหยง ก่อนจะส่งสายตาเคืองๆไปให้รุ่นพี่เฟอร์โด้ แม้เจ้าตัวจะไม่ได้สนใจเลยก็ตาม

            “มันจะเวิร์กเหรอ ที่ให้ปี 1 ไปน่ะ” หัวหน้าวอร์ลอร์ดอย่างคีย์ถามขึ้นเพื่อความชัวร์ เพราะงานนี้ค่อนข้างสำคัฯจะให้เอาปีหนึ่งไปสุ่มสี่สุ่มห้าทำได้ยังไงกัน

                “ไม่มีปัญหาหรอกคะ พี่คีย์ เพราะฉันได้ยินมาว่า วีริด มาจากบ้านที่ทำงานเป็นสายลับ ความจริงฉันคิดว่าเขาคงจะเหมาะที่สุดแล้วล่ะนะคะ” ชาร์รี่แนะขึ้น ซึ่งนั่นก็ทำให้หลายคนเริ่มเอนความคิดไปการ์เดี้ยนสาวคนนี้มากขึ้น แต่นั่น....เหมือนนรกสำหรับวีริดเลย!!

                ....เขาไม่มีความคิดจะร่วมด้วยสักหน่อย ไม่เอาหรอก!!!.....

                “เอ่อ....แต่ผมคงไม่เหมาะหรอกครับ” เขารีบเอ่ยขัดขึ้นอย่างสุภาพและรักษามารยาท แต่ทว่าตอนที่เขายืนยันปฏิเสธนั้น เขาก็กลิ่นหอมๆที่เหมือนกับกลิ่นกุหลาบเข้ามาแตะจมูก พร้อมนิ้วเรียวนุ่มของคนๆหนึ่ง ที่เข้ามาลูบแตะใบหน้าของเขาอย่างนุ่มนวล....

                “ถือว่าพี่ขอร้องไม่ได้เหรอจ๊ะ” เสียงหวานปานน้ำผึ้งเอ่ยขึ้นมา นั่นทำให้เขารู้ได้ว่าสัมผัสนุ่มนวลชวนฝันนั้นคงไม่ได้มาจากคนอื่นนอกจากควีนโคโค่เว็ตแสนสวย นี่ก็เป็นอีกครั้งแล้ว....ที่เขาไม่รู้ตัวสักนิดว่าเธอคนนี้มาอยู่ข้างหลังเขาตอนไหน....

                แต่ตอนนี้เขาไม่สนใจอย่างอื่นใดแล้ว เมื่อดวงตาของเขาสบเข้ากับนัยน์ตาสีทับทิมของหญิงสาวผู้งดงามเหนือใคร ทำให้ไม่อาจหลบสายตาไปได้ แววตาของเจ้าหล่อนราวกับจะล่วงลึกเข้าไปในจิตใจของเขา ทำให้เขาต้องมนต์สะกดจนไม่อาจเคลื่อนไหวอะไรได้....

                “เพราะพี่เห็นว่า ถ้าเป็นวีริดต้องทำได้แน่นอน เพราะฉะนั้นตกลงนะจ๊ะ” เธอเอ่ยอีกครั้ง กลิ่นกายหอมๆนั่นช่างรบกวนจิตใจของเขาจริง ทั้งสีหน้า และดวงตที่งดงามนั้นทำให้เขาไม่อาจปฏิเสธได้ ตอนนี้เหมือนหัวจะว่างเปล่าและสุดท้ายเขาก็เผลอตอบไปโดยไม่ได้คิดอะไรทั้งนั้น....

                “ได้ครับ” พอได้ยินคำตอบนั้นหญิงสางก็คลี่ยิ้มพอใจ แม้แต่ตัวเขาเองก็ไม่เข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเขา แต่ที่รู้แน่ๆคือ เขารู้สึกได้ถึงรังสีอำมหิตพิฆาตของคิงที่นั่งอยู่ทางหัวโต๊ะเข้าอย่างจัง....

                .....ตายแน่ฉัน!!.....

                “จริงด้วย....ฉันขอเสนอ เซียร่า ให้ไปเป็นเพื่อนวีริดดีไหม?” เสียงหวานของหญิงงามแห่งดวงดาราว่าขึ้นอีกครั้ง คราวนี้ทำเอาเขาสะดุ้งโหยงอีกครั้ง! แต่พอจะค้านก็ถูกมือนิ่มวางลงบนไหล่ทั้งสองข้างทำให้เขาเหมือนต้องมนต์อีกแล้ว....แต่ก็รู้สึกสุขแฮะ.....ที่มีคนสวยมาคอยจับไหล่เอาไว้แบบนี้....

                “ก็ดีนะคะ เพราะว่าที่หอคอยแห่งสุริยา คงต้องถูกกางอาณาเขตป้องกันเอาไว้แน่ๆ แล้วถ้าเกิดจอมเวทย์ที่สืบสายเลือดจาดตระกูลเซรุเนส คิดว่าคงจะทำให้จับพลังเวทย์ได้เร็วกว่า” ดัชเชสเซเดียว่าขึ้น ก่อนจะหันไปขอความเห็นจากคิงสุดหล่อ ซึ่งมีท่าทีครุ่นคิดอยู่ครู่ก่อนจะพยักหน้ารับ...

                อะไรๆก็ดูเหมือนจะลงตัวหมดแล้วในสายตาของคนในที่ประชุมแต่ไม่ใช่กับวีริดเลยแม้แต่น้อย....

                ....เฮงซวย!! นอกจากจะต้องไปสอดแนม ไอ้หอคอยแห่งสุริยา แล้วยังมียัยตัวร้ายติดสอบห้อยไปด้วยอีก!! อะไรมันจะซวยแบบนี้!!!!.....